Od kilku tygodni mój chłopak nie daje znaków życia. Nie odzywa się do mnie, nigdzie go nie widuje. Znajomych nie pytam bo on ich nie ma. Jest najlepszym zabójcą o pseudonimie "Ponury Żniwiarz". Jego uczę też zniknął bez wieści. Strasznie się obawiam. Sama nie jeden zabójczynią. Moje ręce nigdy nie były splamione krwią. Jednak kochałam go.
Kocham.
I będę nadal kochać.
.
.
.
.
.
.
.
Drzwi do mojego pokoju otworzyły się, a do nich wpadł mężczyzna. Tak bardzo go przypominał.
Nie... zaraz... to był on, ale coś mi nie pasowało... Był większy... jego krótkie czarne włosy były teraz bardzo długie. Nie było wiatru, a jednak same się poruszały.

-Co Ci jest?
-[T.i.] ja już nie jestem tą samą osobą co wcześniej. Jestem potworem.
-Nie... nie jesteś. Jesteś sobą
-Wybacz [T.i.], ale widzisz mnie po raz ostatni.
-Nie... nie możesz...
-Więc chce zrobić z tobą coś co sprawi że w jakimś stopniu będziemy razem na zawsze.
-Ale to znaczy że chcesz się ze mną.....
Zrobiłam się całą czerwona.
-Tak chce się kochać... Ale tak by żadne z nas tego nie zapomniało.
-Rozumiem. Zgoda.

Mój ukochany podszedł do mnie i objął mnie w pasie.
-Kocham Cię. [T.i.]... szkoda że widzimy się po raz ostatni.
-Nie... jeszcze kiedyś się zobaczymy. Jestem tego pewna. Kocham Cię.
Nasze usta złączyły się w niepewnym tańcu. Po chwili nasz pocałunek wywołał najróżniejsze emocje. Podniecenie, namiętność, miłość, rozpacz, ból i tęsknotę która nadejdzie jutro. Jenak jutro jest jutro , a dziś jest dziś. Oboje opadliśmy na wygodne łoże. Jego dłonie.. a raczej macki błądziły po mojej tali. Zastygłam w bezruchu gdy tylko zdjął ze mnie koszulkę i zaczął dotykać moich sutków.

-Ach..
Jęknęłam cicho. Ujął moje brodawki w usta.
-Tak przyjemnie.
Jego macki zjechały pod moją dolną część piżamy.
-Nr fu fu fu fu niegrzeczna.
-Wiadomo.

Zdarł ze mnie dół piżamy a z siebie resztę podartych ubrań które go odziewały. Jego macki wszedł we mnie. Poczułam lekki ból i dyskomfort. Po chwili poczułam ruch.. Co jakiś czas przyspieszał i zwalniał jakby bawił się ze mną. W końcu pozwolił mi dojść.

-Kochanie.. zmęczona?
-Tak.
-Niestety kochanie ja nie skończyłem.

Wszedł we mnie i nie dał nawet chwili wytchnienia. Było tak przyjemnie. czułam jak wypełnia mnie cały, w tym samym czasie składał na moich ustach pocałunki. Jakiś czas później opadliśmy bez sił.
.
.
Następnego dnia rano gdy otworzyłam swoje oczy nie było go, a na moim łóżku była tylko karteczka, na której pisało.:

"Nigdy o tobie nie zapomnę i zawszę będę cię kochał."

***

386 słów.

Wróciłam z tym rozdziałem... nie wiem kiedy kolejny... teraz ze mnie leń się zrobił. *gomene*