Harry ściągnął swoje rzeczy na dół. Po raz ostatni przyglądając się swojemu pokojowi na piętrze. Wszystko było takie ostateczne. Każdy krok wydawał się być ostatnim jaki tutaj postawi, choć przecież w każdej chwili mógł cofnąć się i przejść ten dystans jeszcze raz i jeszcze raz, i jeszcze raz... Ale tego nie robił.

Zamiast tego zszedł na dół, gdzie otaczała go melancholijna, gorzka pustka domu numer 4 na Privet Drive, który miał opuścić możliwie na zawsze za kilka chwil... Gdy znalazł się na parterze, jego wzrok mimowolnie spoczął na wejściu do komórki i skierował się w jej stronę i zajrzał do środka.

Przez chwilę poddał się wspomnieniom i kilku mieszanym uczuciom, gdy usłyszał dźwięki dochodzące z zewnątrz.

Różdżka sama pojawiła się w jego dłoni, drugą ręką złapał za klamkę drzwi wejściowych i pociągnął. Coś zdrowo gruchnęło i kilka znajomych głosów dało się słyszeć na podjeździe.

- 'Arry! – zawołał Hagrid. – W porząsiu? Gotowy do odlotu? – zapytał mrugając i przyciągając go do siebie w krótkim uścisku.

Harry wyszczerzył się zerkając na pozostałych.

- Jasne – odparł. – Ale nie spodziewałem się, że będzie was aż tylu.

- Do środka Potter – warknął Szalonooki Moody – zanim ktoś ci odstrzeli te śliczną buźkę.

Przepchnął się koło niego i złapał za ramię, wpychając go na korytarz i dalej do przedpokoju.

Harry obserwował jak Ron i Hermiona wchodzą do środka, z ciekawością rozglądając się wokół. Przywitali się z nim ciepło i Harry przez chwilę miał wrażenie, że Hermiona go nie puści, ale w końcu jej ramiona zniknęły, a Remus poklepał go po ramieniu, uśmiechając się razem z Tonks przy boku.

- Dobrze cię widzieć Harry – powiedział.

- Was również – odpowiedział szczerze ciesząc się na ich widok.

Fleur i Bill stali przyklejeni do siebie i posyłali mu pogodne spojrzenia, a Fred i George zaśmiali się klepiąc go po plecach i rzucając kilka zaczepnych komentarzy zniknęli w kuchni. Na końcu szedł Artur, Kingsley i Hagrid, który wydawał się zasłaniać cały korytarz, więc Harry dołączył do reszty w salonie i poczekał, aż ci ostatni również wejdą do środka.

Harry przyjrzał się spokojnie wszystkim, kiedy Moody zaczął uciszać tę 10-osobową ferajnę, kiedy rozległ się dźwięk zamykanych drzwi frontowych i Harry zmarszczył brwi. Wszyscy byli tutaj i nikt nie wyglądał jakby właśnie rzucił zaklęcie, aby zamknąć drzwi, więc kto...

- Draco – odetchnął, kiedy nie kto inny jak Draco Malfoy stanął w salonie Dursleyów.

Chłopak był wyższy o kilka centymetrów odkąd Harry ostatni raz go widział, jego włosy nie były ulizane elegancko w tył, co nie było zaskakujące skoro był zdrajcą w oczach swoich rodziców, a tym samym odcięty od większości swojej fortuny. Wydawał się nie być też zbyt zadowolony z przebywania w tak mugolskim otoczeniu, jednak gdy tylko spojrzał na Harry'ego, grymas zniknął z jego twarzy i posłał mu znajomy uśmiech.

Harry dopiero po chwili zdał sobie sprawę, że są w pokoju z członkami Zakonu Feniksa i zawstydził się, co tylko poszerzyło uśmiech ślizgona.

- Wszyscy wiedzą Harry – powiedział Draco podchodząc i chwytając go ostrożnie za rękę.

Harry gwałtownie podniósł głowę spotykając jego chłodne spojrzenie, a potem rozejrzał się wokół. Nikt nie wyglądał na zaskoczonego. W najśmielszych snach, Harry nie spodziewał się takiej sytuacji. Draco od szóstego roku był znanym zdrajcą krwi przez uczniów Hogwartu i Dumbledore pracował nad zapewnieniem mu jakiejś ochrony przed śmierciożercami i Voldemortem, ale zginął i Harry nie zdążył się dowiedzieć, co zostało zaaranżowane.

- Pierwsze tygodnie lata spędził u nas – wytłumaczył Ron. – Mama miała na początku sporo rezerwy, sam rozumiesz, ale... znasz ją. Smakuje mu jej kuchnia i bierze jej stronę, gdy Ginny się z nią kłóci.

Draco wywrócił oczami.

- Twoja mama jest o wiele bardziej racjonalną osobą niż ty. Nie wiń mnie, że zdała sobie sprawę z tego jak cudowny jestem.

Harry wywrócił oczami na jakże znajome wyolbrzymianie chłopaka.

Remus zbliżył się i położył dłoń na ramieniu Dracona, posyłając mu drobny uśmiech.

- Twój przyjaciel okazał się też dość przydatny w potwierdzeniu paru informacji dla Zakonu Feniksa i w upewnieniu się, że Stworek nie będzie nam przeszkadzał.

- Stworek? – zdziwił się Harry. – Co on ma do tego?

- Wiesz, że jestem spokrewniony z Blackami, a Syriusz był ostatnią osobą o tym nazwisku, ale nie ostatnią z krwi – powiedział Draco. – Zostawił ci w kontrakcie dziedziczenia wszystko, co należało do niego, ale magiczne dziedziczenie mogło zignorować niektóre kwestie na rzecz osób spokrewnionych, a zatem mojej matki lub którejś z jej sióstr. Ale z powodu dyskryminacyjnych czystokrwistych praw, udało nam się przenieść wszystko na najbliższego męskiego członka rodu potomków Blacków – wskazał na siebie z zadowolonym uśmiechem.

- Jesteś niesamowity – odparł po prostu Harry, a Draco objął go jedną ręką w pasie i przyciągnął do siebie.

- Mówisz jakbyś dopiero teraz się zorientował.

- Dobra! – zawołał Moody. – Wystarczy flirtowania. Powtórzmy plan.

Harry'emu nie podobał się plan, a nawet nie tyle ile się nie podobał to widział w nim jeden poważny problem.

- Ale czy nie będzie to oczywiste dokąd się udajemy, jeśli wszyscy polecimy najpierw do domu rodziców Tonks, a potem do Nory?

- Kluczem tej operacji jest to, że każda para poleci do innego z wybranych domów. Wyleci dzisiaj siedmiu Potterów, każdy z towarzyszem... - powiedział wyciągając bardzo znajomą butelkę eliksiru wielosokowego.

- Nie! – zawołał głośno. – Nie ma mowy. Nie zgadzam się.

Draco zacisnął mocniej ramię wokół niego, ale wzrok miał wbity w Moody'ego.

- Mówiłam, że się nie zgodzi – mruknęła Hermiona zmęczonym tonem.

- Nie zgodzę się, żebyście tak ryzykowali własne życie...

- Bo wcześniej tego nie robiliśmy? – zauważył sarkastycznie Ron.

Fred i George parsknęli cicho.

- To dobry plan – powiedział jeden z bliźniaków.

- Nie możecie nic zrobić bez mojej zgody – odparł uparcie Harry.

- Tak. Tutaj rzeczywiście mamy problem – stwierdził George w zamyśleniu. – Bo niby jak mielibyśmy zdobyć twój włos? Nas trzynastu na jednego ciebie, kiedy jeszcze nie możesz używać magii. Prawdziwe wyzwanie, nie wiem czy sobie poradzimy.

- Dość dyskusji! – zawołał Szalonooki. – Nie mamy na to czasu. Jako jedyny jesteś tutaj niepełnoletni, ale i tak przestań się użalać i dawaj ten włos Potter.

Harry pokręcił delikatnie głową, zerkając na Rona i Hermionę jakby mogli zaproponować jakieś inne rozwiązanie, ale oni patrzyli na niego beznamiętnie, choć może trochę ze współczuciem. Moody odchrząknął w zniecierpliwieniu.

- Dobra – warknął. – Malfoy do roboty.

Zanim Harry zdołał się zorientować, co to niby miałoby znaczyć, Draco wypuścił go, a Harry poczuł nieprzyjemne ukłucie. Draco podszedł do Moody'ego z kilkoma włosami i wrzucił do fiolki, unikając spojrzenia Harry'ego, który poczuł się zdradzony.

- Gdyby istniało lepsze wyjście, wiesz, że bym tego nie zrobił – odparł cicho wracając do Harry'ego, a potem ustawiając się z kilkoma innymi osobami w szeregu na polecenie Moody'ego wziął łyk eliksiru wykrzywiając się z obrzydzeniem.

Jeszcze jeden one-shot, który wygrzebałam. Krótki, ale siedziała mi w głowie taka scena.  Nawet nie pamiętałam, że kiedyś pisałam jakiekolwiek drarry ! Myślę, że to byłoby bardzo ciekawe AU, ale raczej na pewno go nie pociągnę... Książki zabierają cały mój czas jaki poświęcam na pisanie. 

Premiera mojej najnowszej książki będzie 26.02.2021 ! Pewnie Ci, którzy znają moje prace wiedzą, że główny ship, o którym piszę to hinny, ale jeśli kogoś interesuje motyw związków jednopłciowych, to "Skrzypek" zdecydowanie może Was zainteresować ;) Jeśli chcecie wiedzieć więcej zapraszam na Instagrama : sliwinska_zuzanna