Na naszym świecie żyły dwa ptaki,
oba szczęśliwe i młode.
Pewnego szarego dnia ich matka umarła,
nigdy nie marnowała chwili,
bawiła się i bawiąc się umarła.

Ptaszki rozpaczały,
pierwszy ptak szybko wziął się w garść.
Po kilku dniach wrócił do normalnego życia,
bawił się, śmiał się i płakał.

Drugi ptak załamał się przez śmierć matki.
Przestał machać skrzydełkami,
przestał się cieszyć i smucić.
Po prostu był.

Po wielu latach przyszli do niego ze smutnymi wieściami.
Twój brat umarł,
tak mu inne ptaki powiedziały.

Ptaszek nawet płakać nie zaczął,
tylko krzyczał że to przez jego zabawy.
Gdyby żył spokojnie,
nic by się nie stało.

Po chwili przemyśleń otworzył list od brata.
Po przeczytaniu ptaszek zaczął płakać,
a po chwili płaczu znowu zaczął skrzydełkami machać.

Listu treść była taka :
Chociaż mniejszej lat niż ty przeżyłem,
to dłużej niż ty prawdziwym życiem żyłem.
Ty drogi bracie tylko istniałeś,
Życia radości ani smutku od śmierci matki nie zaznałeś.