shot zainspirowany fabułą "When nobody is watching" użytkownika Hayboeck (swoją drogą polecam, zajebisty fanfik)

---

- Długo jeszcze będziesz tutaj siedział - do mojego gabinetu wskoczył na jednej nodze mój chłopak, Maciej.

- Ja też za tobą tęsknię, ale to SOR, nie gadaj, że udawałeś, że coś ci się stało tylko po to, żeby mnie zobaczyć. Mógłbym teraz pomagać komuś, kto naprawdę potrzebuje pomocy - zdenerwowałem się.

- Nie żartuje - Polak skrzyżował ręce na piersi. - Spadłem ze schodów, bardzo napuchło.

- Nie wierzę w ciebie - jęknąłem. - Połóż się tutaj, za chwilę zrobimy z tym porządek.

- Jak ja się cieszę, że jesteś chirurgiem - Maciej musnął moje wargi, gdy tylko się nad nim pochyliłem.

- Nie przeszkadzaj mi, jestem w pracy - warknąłem na niego i zabrałem się za badanie.

Widziałem, jak Polak uważnie mnie obserwuje, bardzo utrudniało mi to pracę. W duchu dziękowałem sobie, że nikt nie każde mi przeprowadzać większych badań na bliskich niż takie jak to.

- I jak? - Maciej podniósł na mnie wzrok, po tym jak skończyłem obmacywać jego nogę.

- Trzeba będzie amputować - stwierdziłem zupełnie poważnie. - Nic już z niej nie będzie.

- Pierdolisz chyba! - Kot podniósł się do siadu w ciągu kilku sekund. Mógłbym przysiąc, że nigdy w życiu nie widziałem takiego przerażenia w jego oczach.

Wpatrywałem się w niego przez kilka minut, sam byłem w szoku, że w ogóle się nie zaśmiałem. Chyba zawód lekarza działał na mnie bardzo dobrze. Nauczyłem się kontrolować emocje i teraz to grało na moją korzyść.

- Jak dużo trzeba będzie obciąć? - wychlipał, przerywając milczenie.

- Minimum do kolana - dalej nie przestałem być poważny. - Zapisze ci skierowanie, ale na test IQ.

- Co? - nie zrozumiał mnie.

- Właśnie to. Chłopie, spadłeś ze schodów, jak można amputować nogę, która jest ledwo spuchnięta.

- Kurwa mać, nosz japierdole - pozwolił sobie na wiązankę przekleństw. - Johann, jesteś lekarzem. Ufam ci jak japierdole, a ty sobie ze mnie robisz takie żarty.

Teraz już nie mogłem się powstrzymać. Zacząłem się śmiać, a on wpatrywał się we mnie jak w ufo.

- Przepisze ci maść, ewentualnie jakieś przeciwbólowe, gdybyś bardzo umierał, ale nie sądzę, że będą ci potrzebne. Dbaj o siebie, a ja wpadnę do ciebie wieczorem, żeby powtórzyć badanie - poruszyłem sugestywnie brwiami.

- Czy do tego badania konieczne będzie rozebranie się do naga? - czytał mi w myślach. - Jeśli tak, to będę musiał się ogolić zanim mnie odwiedzisz.

- Wiesz przecież, że to nie ma dla mnie znaczenia - zaśmiałem się znowu. Na oddziale ratunkowym był dzisiaj spokój, dlatego mogłem sobie pozwolić na dłuższą wymianę zdań z Maćkiem.

- No wiem, ale ja lubię, kiedy patrzysz na mnie w stu procentach pięknego - naburmuszył się.

- Ty zawsze jesteś w stu procentach piękny - odpowiedziałem.

W tym momencie zostałem poinformowany o pojawieniu się następnego pacjenta, którego w miarę możliwości miałem przyjąć jak najszybciej.

- Dobra Maciej, bo mam tutaj jakiegoś dzieciaka do zbadania. Jedź do apteki kupić te leki, a potem smaruj do domu i wygrzewaj się w łóżku do wieczora. Jak do ciebie przyjdę, to nie chce cię widzieć nigdzie indziej, czy to jasne? - wygłosiłem mu przemowę.

- Oczywiście, panie doktorze - uśmiechnął się.

- Kocham cię - pocałowałem go zanim wyszedł.

- Ja ciebie też, Johann - uśmiechnął się najszerzej jak potrafił. - Nie mogę się już doczekać wieczora.