Kamil💖: Jestem już, chodź do mnie

Ja: Już idę 😘

Podniosłem się z łóżka i wyszedłem z pokoju. Wszedłem schodami dwa piętra wyżej i skierowałem się do pokoju Kamila.

Kiedy byłem do środka, usłyszałem jego głos z łazienki.

- Daj mi dwie minuty!

- Nie śpiesz się - położyłem się na łóżku, zakładając ręce za głowę.

- Do Ciebie zawsze się spieszę - zajął miejsce obok mnie z głową na mojej piersi. - Dobrze ci dziś poszło - oznajmił, a ja się zaśmiałem.

- Kotku - pocałowałem go w czoło. - Tobie poszło dobrze, nie mi, ale...

- Wiem, popsułem drugi skok, ale to przez ciebie -  uderzył mnie. - Nie mogłem się skupić, bo skłamałeś. Miałeś rzucić papierosy - usiadł.

- Przeze mnie? To ty się nie umiesz skupić - rozczochrałem jego włosy. Próbował patrzeć na mnie groźnie, ale uśmiech, który próbował wkraść się na jego usta, wygrał.

- Obiecałeś mi.

- Kamil...

- Obiecałeś, Pero.

- Przepraszam.

- Nie przepraszaj, tylko tego nie rób. Proszę cię.

- Dobrze, postaram się - uniosłem się na łokciu i chciałem go pocałować, ale mi nie pozwolił.

- Jeśli znajdę jeszcze choćby jednego papierosa, albo poczuję od Ciebie dym lub smak to cię zamorduję, łapiesz?

- Łapię - odparłem, ale on znowu nie pozwolił mi się pocałować.

- Kara zaczyna się dziś - wstał.

- Jaka kara? Kamil wracaj tu - jęknąłem.

- Znalazłem paczkę, więc nie pozwolę ci się całować - założyłem ręce na piersi.

- Kotku - podniosłem się i podszedłem do niego. - Daj spokój... Nie wiedziałem jakie są zasady. To nie fer.

- Ale złamałeś obietnicę - oznajmił, gdy objąłem go w pasie.

- To surowa kara - oparłem czoło o jego. - Ale nie przewidziałeś jednego, skarbie.

- Czego?

- Jestem silniejszy od ciebie.

- I tak tego nie wykorzystasz - przytulił się do mnie, kładąc mi głowę na piersi.

- Jesteś tego pewnien? - przeczesałem palcami jego włosy.

- Oczywiście... Kochasz mnie, więc nie zrobisz nic wbrew mojej woli.

- Cieszę się, że jesteś tego taki pewien - szepnąłem.

- Kocham cię - jeszcze bardziej się we mnie wtulił.

Aż mi za słodko po tym shocie 😂😂😂