- Ambar ? Wow, wyglądasz jeszcze piękniej niż zapamiętałem - powiedział z uśmiechem Benicio.

Wracając z trasy koncertowej do Buenos Aires w głowie miał tylko jedną myśl - ją. Spotkali się tu rok temu, poznali i zakochali. To było magiczne, niesamowite. Jednak musiał jechać dalej w trase, skupić się na swojej karierze. Nie mógł wszystkiego rzucić nawet dla tak wyjątkowej dziewczyny jak ona. Nie mógł też wymagać by ona zostawiła wszystko i jechała z nim. A więc wszystko się skończyło. Wyjechał choć każdego dnia aż do dziś tęsknił za nią.

 - Benicio... - powiedziała zaskoczona Dziewczyna - Co tu robisz ?

- Wróciłem, tym razem na dłużej, kto wie, może i na stałe - podszedł bliżej niej - Bardzo za Tobą tęskniłem.

Brunet nachylił się w jej stronę chcąc ją pocałować, jednak odsunęła się. Każdego dnia myślał o niej i o smaku jej ust. Żałował, że ją zostawił i zranił. Żałował, że nie mogą być razem. Jednak minął cały rok i wiele się przez ten czas wydarzyło.

- Przestań - powiedziała Smith - To coś między nami to była tylko zabawa i to dawno temu - powiedziała oschle, próbując ukryć swoje prawdziwe uczucia - Mam narzeczonego.

- Na- narzeczonego ? - wyjąkał zaskoczony.

Był naiwny myślać, że ucieszy się na jego widok i wpadnie mu w ramiona. Dlaczego by miała, przecież wybrał karierę zamiast niej, zostawił ją tu samą i nie kontaktował się przez cały rok. Teraz wrócił i liczył, że wszystko będzie jak kiedyś, ale życie nie jest takie proste.

- Tak.

- A co z nami ? - spytał łapiąc ją za rękę - Nic już do mnie nie czujesz ? Nic dla Ciebie nie znaczę.

-  A ja dla Ciebie ? - spytała unosząc brwi ku górze - Złamałeś mi serce. Wiedziałeś, że zostaniesz tu tylko na chwilę, a i tak rozkochałeś mnie w sobie, sprawiłeś, że pragnęłam Cię bardziej niż czegokolwiek innego, a potem po prostu wyjechałeś. Zostawiłeś mnie i zapomniałeś o mnie. Byłam dla Ciebie tylko zabawką.

Przygryzła wargę. Nie dała rady mówić dalej bez łez, za bardzo ją to bolało. Był jedyną prawdziwą miłością w jej życiu. Nikt nie dawał jej takiego szczęścia jak on.

- To nie prawda Ambar. Kochałem Cię i nadal kocham - powiedział Benicio - Zachowałem się głupio i żałuje tego, przepraszam. Wtedy wydawało mi się, że to dobra decyzja, ale gdy tylko wyjechałem zacząłem strasznie za Tobą tęsknić. Nie było dnia bym o Tobie nie myślał i gdy tylko trasa się skończyła wróciłem. Tym razem na stałe, jeśli dasz mi szansę. Nigdy nie przestałem Cię kochać Ambi - dodał cicho i pogłaskał ją  po policzku.

- Ja... Nie mogę - wyjąkała zaskoczona Dziewczyna.

- Kochasz tego swojego narzeczonego ? Jeśli tak, dam Ci spokój i nie będę mieszać się w Twoje życie - obiecał Brunet, oparł swoje czoło o jej.

Choć na chwilę - nawet jeśli miała to być ostatnia - chciał być blisko niej. Poczuł ciepło jej skóry, zapach jej perfum. To wszystko za czym tak bardzo tęsknił.

- Nikogo nie kochałam tak jak Ciebie... - powiedziała cicho Dziewczyna, co obudziło w nim nadzieje, spojrzał w jej oczy z uśmiechem - Ale nie wiem czy mogę Ci zaufać.

- Daj mi szansę - poprosił - Przyjdź dziś do mnie zrobimy kolację, wytłumaczę Ci wszystko... Nie rezygnuj z nas.

- To Ty z tego zrezygnowałeś.

- Nie Ambi - pokręcił głową - Każdego dnia o Tobie myślałem, na każdym koncercie szukałem Cię w tłumie choć wiedziałem, że to niemożliwe by Cię tam zobaczyć, każda piosenka jest o Tobie. Nie rozumiesz ? - położył dłonie na jej policzkach - Kocham Cię.

- Um, przyjdę - powiedziała Ambar uśmiechając sie lekko - Obyś miał moje ulubione danie.

Nie było to wyznanie miłości - potrzebowała na to czasu i odbudowy zaufania - ale to była iskierka nadziei. Iskra ognia i namiętności która na nowo się w nich obudziła. Nie wiedzieli co przyniesie przyszłość, ale tym razem Benicio zamierzał zrobić wszystko jak należy. Nie spieprzy tego drugi raz. Zrobi wszystko by była jego.