" Czarujący książę był tylko marzeniem, mój rycerz nie mógł mnie ocalić, nawet buntownik nie puścił mnie wolno, nigdy nie sądziłam, że moim szczęśliwym zakończeniem będzie królowa."

Ambar siedziała przy stoliku w Rollerze czekając na swoją dziewczynę i zastanawiała się, jak wiele musiała przejść by nareszcie odnaleźć szczęście

Najpierw był Matteo. Jej idealny książę z bajki i pierwsza miłość. Była z nim szczęśliwa, ufała mu, kochała i wierzyła, że na zawsze będą razem. Była tak zakochana, że zapomniała iż życie to nie bajka. Pojawiła się Luna, a marzenie prysło jak mydlana bańka. Zranił ją, wybierając inną, zdradzając ją, ale w końcu sobie wybaczyli i zaprzyjaźnili na nowo.

Potem był Simon. Był miły, kochany, troskliwy. Myślała, że będzie jej ratunkiem i światłem w ciemności. Ale on chciał ją zmienić, by była kimś innym niż sobą. Może miała wady, ale to czyniło ją sobą i nikt nie powinien tego zmieniać.

I Benicio. Najlepszy przyjaciel, który zawsze ją wspierał i był po jej stronie. Niegrzeczny bad boy, czarujący i przystojny. Spotykali się i mówiąc szczerze nie stało się nic złego. Nie zranił jej, nie chciał zmieniać. Akceptował ją taką jaka jest, ale to po prostu nie było to.

Jej szczęśliwym zakończeniem jak z bajki nie był żadnej z tych chłopaków, a ktoś inny. Ktoś bardzo podobny do niej. Ktoś, kto pomógł jej być sobą, odkryć w sobie siłę. Ktoś kto ją wspierał, akceptował i ratował gdy upadała. Ktoś piękny i seksowny, kto dzielił z nią pasję.

I tym kimś była Emilia.

To ona była przy niej w najgorszych momentach i to z nią przeżyła te najlepsze. Nigdy nie sądziła, że tak to się potoczy, ale jej szczęśliwą miłością okazała się dziewczyna, wyjątkowa dziewczyna.

- Już jestem - powiedziała Emilia podchodząc do stolika. Pocałowała Blondynkę w policzek i usiadła przy stoliku - Zamówiłaś już ?

- Twoją ulubioną kawę - odrzekła.

- Super, że tak dobrze mnie znasz - uśmiechnęła się lekko.

A jeszcze lepiej, że dwie zagubione dziewczyny odnalazły się, dając sobie szczęście i miłość.