~OoO~

    Todoroki wyglądał na bardziej zmęczonego niż zwykle. Jego cienie były ogromne, a oczy wydawały się przekrwione. Kiedy zbliżył się do Izuku w klasie, zielonowłosy poczuł silne współczucie. Tego dnia Shouto nawet nie próbował rozczesać swoich włosów; zostały po prostu spięte w luźny kucyk, ale spinacz nie trzymał wszystkich włosów, więc kilka pasm luźno z niego wychodziło i okalało twarz właściciela.

— Tak więc, mój ojciec myśli, że zostanę po lekcjach się uczyć. — rozpoczął rozmowę. Midoriya uniósł brwi na chłopaka, zmieszany nagłą chęcią rozmowy. Todoroki przesunął palcami po ławce, opierając się o nie. On jest naprawdę zmęczony, prawda? Współczucie zostało zastąpione poczuciem winy. Zrobiłem mu to. — Chciałem wiedzieć, czy... mógłbym przyjść.

    Prośba była trochę niepewna, ale Izuku szybko skinął głową w odpowiedzi. 

— Oczywiście! Ale dlaczego teraz? — nie mógł powstrzymać się od pytania.

— Chcę o tym wszystkim porozmawiać. Ja… — przerwał — chcę wiedzieć, dokąd zmierzamy z tym wszystkim.

    Po skończonych lekcjach Izuku pokazał swojemu chłopakowi - by nie  musiał do niego dzwonić - gdzie był jego dom. Spacer był długi, a słońce wysoko na niebie. Ręka Todorokiego z pewnością była zimna jak lód, ale Midoriya nie miał przyjemności trzymania jej. Mógł tylko tęsknie patrzeć na bladą dłoń, gdy szli do jego domu.

    Mama Izuku otworzyła drzwi, a jej zdziwienie nie pozostało niezauważone. Wprowadziła Izuku i Todorokiego do domu i obiecała, że ​​przygotuje smaczny posiłek, zanim chłopcy wejdą do sypialni. Jego ściany, jak wspomniał Katsuki, były zaśmiecone plakatami. Plakat Mount Lady wisiał na ścianie obok półki z książkami, a jej delikatny podpis był w prawym dolnym rogu.

— Naprawdę lubisz filmy All Mighta, co? — zapytał Todoroki, gdy usiadł na krześle przy biurku z komputerem Izuku. Zielonowłosy zarumienił się, gdy wzruszał ramionami.

— Znam go od dziecka. —odpowiedział. Wskazał na plakat Mount Lady. —Bakugou zdobył dla mnie jej podpis.

   Shouto patrzył na plakat o kilka sekund za długo, zanim ponownie skierował uwagę na niższego chłopaka. 

— Skoro o Bakugou mowa, — zaczął Todoroki — co do niego czujesz?

    Co czuje do Katsukiego? Midoriya nie był pewien, czy ufał sobie, by być pewien swoich uczuć. Ufał blondynowi i choć był głośny i wulgarny, Katsuki był bardzo mądry i pracowity. Blondyn był kreatywny oraz wybuchowy. Izuku mógł obserwować go przez cały dzień i być zmęczony jego temperamentem. Katsuki był ciepły, a jego zapach przyprawiał go o zawrót głowy. Czuł te wszystkie rzeczy, ale nie wiedział, co je wywołuje wywołać. 

— Chcę go. — to była ostatateczna odpowiedź Izuku.

—Tylko to?

    Midoriya podrapał się po głowie. 

— To… to trochę bardziej skomplikowane. Ale to najprostszy sposób, w jaki mogę to ująć.

— Więc co czujesz do mnie?

    Zadaje trudne pytania. Izuku zaczął zastanawiać się nad rzeczami, które uznawał za najbardziej atrakcyjne w dwukolorowym mężczyźnie. Pomyślał o nierównie rozdzielonych kolorach na włosach i kilku pasmach, które walczyły przeciwko idealnemu przedziałkowi. Myślał o jego heterochromicznych oczach i o tym, jakie one są smutne. Pomyślał o lodowatej skórze - za każdym razem, gdy się dotykali, drżał. Jego blizna była najbardziej poruszającą częścią jego twarzy, ale Izuku czuł, że to czyni go jeszcze bardziej atrakcyjnym.

— Szczerze? — uśmiechnął się, przykładają dłoń do piersi. — Ciebie chcę tak samo.

    Shouto nie odpowiedział. Patrzą nieruchomo na plakat Mount Lady, a jego usta drgnęły lekko i zmarszczył brwi. Zielonowłosy zaczął się martwić, ale nie miał okazji pocieszyć chłopaka. Mama wezwała go do kuchni, w której szybko się znalazł. Posłała mu porozumiewawczy uśmiech.

— To twój chłopak, prawda? Ten, o którym mi opowiadałeś? —  zapytała. Pucowate policzki rumieniły się na myśl o zakochanym synu. Chciał wymiotować, ale zamiast tego skinął głową w odpowiedzi. Potargała mu włosy, po czym wróciła do gotowania. — Jest czarujący. Ma naprawdę ładne włosy.

    Nie, nie jest czarujący. Do diabła, dziś jest w kucyku. 

— Tak, jego włosy są świetne. — westchnął. Mama rzuciła na niego okiem. Trudno mu było pozytywnie myśleć o dwukolorowym mężczyźnie, podczas gdy patrząc na niego, wywoływał u siebie poczucie winy. — Wszystko w nim jest świetne. Boże, mamo, on jest idealny.

— Więc dlaczego brzmisz tak smutno? — zapytała, odkładając łyżkę. Wytarła ręce w fartuch, po czym odgarnęła włosy syna z jego twarzy. Izuku wzruszył ramionami, jego oczy były spuszczone. 

— Jesteśmy teraz trochę dziwni. Ja- uhm, czy mówiłem ci kiedyś o Katsukim? — kiwnęła głową; Izuku uznał za zabawne, jak uważna była. — Cóż, to jest coś. Lubię go, on lubi mnie. O to chodzi. Ale- um, Todoroki nie lubi Katsukiego. Więc walczymy czy coś.

    Ponownie potargała mu włosy, przytulając go. 

— Och, mój biedny syn. —  westchnęła. Midoriya żałował, że powiedział coś, co ciążyło mu. To był problem, którego powinien się wstydzić. Poprosił swojego chłopaka, aby rozważył pozwolenie mu na randkę z innym facetem podczas jego pobytu. Jestem cholernie samolubny.

— W porządku, mamo. Muszę do niego wrócić. Czy jedzenie jest gotowe? — pośpieszył. Odsunęła się i spojrzała na garnek. Skinęła głową, a jej miękkie policzki stały się różowe; Izuku nie mógł nie pomyśleć, że jego mama jest urocza.

    Ciężkimi krokami wrócił do sypialni. Oczy Todorokiego skierowały się na niego, gdy otworzył drzwi; poczuł, jak zapiera mu dech w piersiach, gdy nawiązał kontakt wzrokowy. Czy to uczucie kiedykolwiek zniknie? 

— Um, jedzenie gotowe. — powiedział. Jego słowa brzmiały ułomnie nawet dla niego. Dwukolorowy mężczyzna skinął głową i wstał z miejsca. Weszli razem do kuchni i usiedli na krzesłach najbliżej siebie.

    Jedzenie zjadano w ciszy; Izuku żałował, że Shouto nie mówi więcej. Po prostu powiedz mi, że wszystko będzie dobrze. Chcę tylko wiedzieć, czy wszystko będzie dobrze. Przez cały czas jego zielone oczy spoczywały na misce przed nim. Patrzenie na wyższego sprawiło, że jego serce zaczynało walić, a policzki się rozgrzewać. Dziwnie było odczuwać smutek i presję jednocześnie.

    Kiedy wrócili do swojego pokoju, Midoriya stracił wszelką nadzieję na rozmowę. 

— To-Todoroki. — w końcu przerwał ciszę. Dwukolorowy mężczyzna ponownie nawiązał kontakt wzrokowy, jego heterohromiczne oczy były puste. Izuku poczuł ukłucie w sercu.

— Todoroki? Przecież od dawna mnie tak nie nazywasz. — powiedział. Przez jego twarz przemknęło się zaskoczenie, ale Izuku zdecydowanie widział ból swojego chłopaka.

— Ja… Boże, Shouto. Nie chciałem. Po prostu… ostatnio nic nie było dobrze i nie wiedziałem, czy między nami wszystko jest w porządku, czy nie. — Izuku jąkał się, przepraszając mężczyznę. Zacisnął ręce, garbiąc się. — Chcę, żeby wszystko było między nami dobrze.

    Todoroki podniósł rękę, by dotknąć Midoriyi, ale zatrzymał się w połowie drogi. Katsuki często to robi. 

— To też chcę. — powiedział zielonowłosy. Izuku podszedł do niego bliżej, wypełniając przerwę między ich ciałami. Todoroki mógł go tylko obserwować, jego różnobarwne oczy skanowały całą jego twarz. Zielonowłosy stanął na palcach u stóp, aby zbliżyć ich twarze do siebie tak blisko, jak to tylko możliwe, po czym wsunął palce głęboko w czerwone i białe kosmyki włosów chłopaka, które wypadły z kucyka. Poczuł, jak serce wali mu na myśl, że w końcu dotknie ust Shouto, i przycisnął usta do warg swojego chłopaka, czując, że pali się.

    Jego usta były zimne, ale Izuku nie przeszkadzało to. Wszystko w Todorokim Shouto jest zimne; wszystko w Katsukim Bakugou jest ciepłe. Czuł dłonie chłopaka na plecach, zaciskając palce na bokach Izuku. Ciepło i dreszcze przebiegły przez całą jego sylwetkę, gdy pocałunek nabrał intensywności. Kiedy staliśmy się sobie tak potrzebni? Jego uścisk na włosach Todorokiego zaciskał się i rozluźniał wielokrotnie, westchnienie opuszcza usta mężczyzny z każdym pociągnięciem. To jest szalone. Dlaczego to się dzieje?

      Todoroki przerwał pocałunek, jego klatka piersiowa unosiła się ciężko i opadła. Izuku czuł to samo.

— Poniedziałek. Porozmawiamy o tym z Bakugou w poniedziałek. — spróbował przekonać dwukolorowy chłopak. Izuku przez mgłę się zgodził.

     Cokolwiek się stanie, mogę przynajmniej zadowolić się tą chwilą.

~~~

    1213 słów. i przetłumaczyłem ten rozdział tylko dlatego, by zadać Wam pytanie:

   z jakim shipem chcielibyście one-shot na walentynki? najlepiej z haikyuu, ale z innego fandomu też przyjmę. może być to w formie mangi, komiksu albo zwykły one-shot pisany