Epilogue

Miguel Falcon

"I don't know what totally happened, Bianca." I sighed, staring deeply at her. Who would have thought that this beautiful woman in front of me also had deep, unforgettable scars? "But I'm just here too.." I continued. "Nandito na rin ako, Bi.. Hindi na lang si mom."

"T-Thank you.." Hindi ko mapigilang guluhin ang buhok niya matapos ko siyang yakapin. Sumulyap ako sa labas. Padilim na.

"It was getting late," I murmured. "And as much as I want to be with you this day, ayoko namang gabihin ka."

Napatitig siya sa akin. Kahit naman nakakapanghina iyon, tinibayan ko ang loob ko.

"Come on.." I tried to pursue her. Ang hindi lang ako sigurado ay kung para sa kanya ba talaga o sa akin na. Fuck.. If possible, I just want to be with her forever. "I'll bring you to your place, my secretary."

Napatayo naman siya agad. Mukhang na-realize niya na kung gaano na kami nagtatagal sa cafe.

Frankly speaking, the destiny is indeed mischievous. It's so unpredictable. Most of the time, it will put you in a moment you despise to-but sometimes, it can also give you a moment you prefer to.

My mother knows Bianca. She has a soft spot for her. They have a very good relationship which I find weird. Even though my mother has changed over the years, I know that she hardly trusts anyone. She may appear kind, but she's not that carefree with others. Only our family can see the whole package of her. But with Bianca, she becomes strangely different.

At first, I didn't mind. Kung tutuusin kase, nagkakaroon din ako ng advantage sa closeness nila. Nararamdaman kong mas napapanatag na sa akin si Bianca-knowing na anak ako ng tinuturing niyang ina. Komportable na siya sa akin, and that's a good thing. Mas makakagawa ako ng moves na alam kong mabilis niyang mababasa. And in the end? I was hoping na tuluyan niya na akong mapagkakatiwalaan.

But I guess I'm expecting too much..

Akala ko maayos na kami. Na may mutual understanding na sa pagitan naming dalawa. Bukod sa ilang beses nang may nangyare sa amin, nararamdaman kong attach na rin talaga siya sa akin. Pero mukhang nagkakamali ako..

For some reason, hindi niya ako pinapansin ngayon. Sinubukan ko siyang i-approach, pero palagi siyang may dahilan para umiwas. Sinubukan kong magpapansin sa kanya pero tinuturing niya akong parang hangin.

May nagawa ba akong mali?

May problema ba siya?

Masaya namin kami nang umalis ako sa condo niya. Pero bakit ganito ang treatment niya sa akin ngayon?

Napahilamos ako sa mukha ko. I feel irritated. Bakit niya ba ginagawa ito? Wala sa sariling sinagot ko ang incoming call ni Lizella nang tumunog ang cellphone ko.

"What's up loser.." Hearing her taunting voice, I became more annoyed. "Will you shut up for a while Lizel?" Napasandal ako sa swivel chair ko. "Bakit ka ba napatawag?"

Hindi siya sumagot.

Sumulyap ako kay Bianca na kararating lang sa office ko. May dala siyang kape. But instead na patuluyin pa siya sa akin, sinenyasan ko siyang bumalik na lamang sa quarter niya. Ayokong mapagbuntungan siya ng frustration ko. It will scare her. Baka mas maging distant pa siya sa akin if ever. I'm truly unbothered when I'm stressed out. I will act mad when I'm mad.

"Lizel, answer me." I voice out. Napaiwas naman ng tingin si Bianca sa narinig. Pero hindi nakaligtas sa paningin ko ang pagdaan ng iritasyon at sakit sa mga mata niya bago siya umalis sa harapan ko.

"Lizel..? Are you still there?" Ibinalik ko na lamang ang atensyon ko sa kapatid kong babae. "Kung iinisin mo lang pala talaga ako ngayon, I'll end this call sis."

"Don't you dare!"

"Nand'yan ka naman pala e. Bakit ba hindi ka nagsasalita kanina?"

"Hey, mister!" Yes, normal lang talaga sa boses niya ang pagiging maarte. "You made me shut up kaya.."

"Kapatid ba talaga kita?" I can't help but roll my eyes. "You're being stupid." Pero natawa na lang siya. Napailing naman ako. Tinanong ko ulit kung ano bang pakay niya at pinaalala niya lang sa akin 'yung birthday ni mom.

Although hindi ko naman 'yon nakakalimutan pero aminado akong wala pa akong nagagawang plano. With that, sinabi sa akin ni Lizel na bumili na lang kami ng gifts kay mom. Siya na lang daw ang magse-set ng date kung kaylan. Pumayag naman agad ako.

"Yey! I love you, brother.."

"Alright, Liz. I love you too.." Pinatay ko na ang tawag. I still need to finish these papers. Nung nakaraan ko pa ito hindi nagagalaw kakaisip kung ano bang nagawa ko at bakit ako binibigyan ng cold shoulder ni Bianca.

Masyado yata akong mabilis. What if she only needs time? That she actually want a little bit of space? Na wala naman pa lang problema sa amin at nag-o-overthink lang ako?

"Yeah, right.." I think out loud. Pinilit kong bigyan ng mga sagot ang agam-agam dito sa isip ko. Pero habang nagtatagal ako sa opisina ko, mas humihigpit lamang ang hawak ko sa tinitignan kong folder ngayon.

She doesn't need anything, Miguel. She just wants to get away from you. She didn't like you. You're always unwanted, right? Everyone honestly prefers to deny and eventually reject you because you will never be enough.. And Bianca? She's not an exceptional. She has the guy who answered your phone call the other week and most importantly, she already knows Trezer. Ano na lang ang laban mo do'n?

"No.." I whispered. Napahawak ako sa sintido ko. She's not that kind of girl.. I know her. She will never do that. She only wants me right?

"Happy Birthday, mom.." Naglagay ako ng ngiti sa labi ko nang batiin ko siya. I don't want to ruin her day because of my sour mood.

"Thank you, son!" she giggled. "But hulaan mo kung sino ang magiging pangunahing bisita ko ngayon.."

Natigilan ako.

Mas lalo namang lumawak ang ngiti niya.

"You mean to say.." I breathed out. Pero hindi na niya ako nasagot dahil nag-ring na ang cellphone niya. And by the excited glint in her eyes, I knew that it was Bianca. Wala sa sariling napayakap ako sa kanya. I don't want to seem vulnerable, but I really need it. "Thank you, mom. I love you."

"Aw.." Marahan niyang hinaplos ang likuran ko. "I love you too, son."

I thought this night would come out great because she was here. But I'm fucking wrong. Because the moment I see her, I just become more anxious. She's always beautiful but right now, she looks so stunning. Bagay na bagay sa kanya ang suot niya. Pero hindi lang sa katawan niya ako pinagpapawisan. Pati na rin sa labi niya. Damn that fucking red lipstick. Bumaba ang tingin ko sa heels na suot niya. Pula rin ito. Malamang na si mom nga ang pasimuno ng outfits niya ngayon.

Uneasy akong gumalaw sa kinauupuan ko. Wala talagang pinipiling timing ang pagre-react nitong alaga ko. Not until.. My younger sibling came into view and met Bianca. The Bianca he recognizes because apparently, my Bianca-and the name he keeps saying that her crush is actually the same person.

"Hindi na ako bata, Bianca." I sighed again. Kaylan ba siya magdadagdag ng ate?! "I'm already 20 years old." Well, you're not acting like one! "Pwede na nga kitang ligawan-"

I just lost it. Sinadya kong bitawan ang drinking glass na hawak ko. Napatingin silang lahat sa akin at sa wakas, natigil na rin sa pagsasalita si James. Humanda ka sa aking bata ka mamaya..

"I'll just go to the restroom." Tumayo ako. Napatango naman si mom. Nang tignan ko ulit ang pwesto nila Bianca ay hindi na nawala ang talim sa mga mata ko. At ang mas nakakaasar pa ay ang pagiging clueless nilang dalawa sa nangyayare at nararamdaman ko.

Kaya pala naging magkasundo agad silang dalawa, parehong manhid!

"Papatayin mo ba ako sa selos, babae?" Nang mamakuha ako ng pagkakataon ay pinatungan ko siya. Hinila ko siya sa kwarto ko.

"B-Boss.." She seems dazed. Hindi niya alam kung saan siya titingin sa lapit namin. Kung sa mga mata ko bang hinuhubaran na siya o sa labi kong nangangati nang mahalikan siya.

Punishment. That's the reason why I locked her here in my room with me. But damn it! Hindi ko rin nagawa dahil nang paglaruan ko siya, tinukso niya rin ako. Nang lagyan ko ng baga ang namumuong apoy sa aming dalawa, instead na mangamba-mas pinagliyab niya pa ito.

Bianca Del Pilar is a very dangerous woman. Whether she's obvious or oblivious of her mighty charisma, I don't care. She's my lovely enchantress. My exceptional seductress. She can easily tempt me with her body but she can effortlessly entice my heart with her personality.

I love her so much..

But I guess even my love for her isn't enough. Just like me and everyone else, she's broken. She already experienced and still experiencing much pain. Her issues and trauma at a young age stayed within her up until now. It seems never-ending and God knows how much I want to safeguard her. But how can I fucking do that kung ako rin pala mismo ang isa sa mga dahilan ng paghihirap niya?

"A-anong gagawin natin dito?" May pag-aalinlangan sa boses ko nang tignan ko ang paligid.

Bakit nasa sementeryo kami?

Nagsimula nang magsalita si Bianca pero parang mas pinapangunahan ako ng nararamdaman ko ngayon. Hindi ko siya maintindihan nang maayos dahil ang bilis na rin ng pintig ng puso ko. Dito sa sementeryong ito nakalibing si dad. At simula nang mamatay siya, never pa akong dumalaw sa puntod niya. It only gives me a nightmare.

"I-It's him.." Nangunot ang noo ko. Mas natulala naman si Bianca. "He's my angel, Miguel."

"W-what?" Nanlaki ang mga mata ko. Tinignan ko ang puntod na pinagmamasdan niya at halos hindi ako makahinga nang makita ko ang pangalang nakasulat doon.

Geolle Brennon Axelrod.

He's her son.. Bianca had a miscarriage. She was only 19 back then when she got a one-night stand that unexpectedly impregnated her. And the worst part is, she's not aware of it because she's facing a family crisis then.

Mas namutla ako..

"Bianca.." I called her. Kaya pala mas pinili niyang kalimutan 'yon.. "D-Do you somehow know the guy?"

"Uh, no." She shook her head. "Hindi ko na tinignan pa 'yung mukha niya. Pero isa lang ang alam ko, may tattoo siya sa kanang balikat."

"A-Anong itsura?"

"Curl tint line with a dark red broken heart." Umuwang ang bibig ko. T-That's the tattoo I replaced with something new right now.. "S-Siya ang ama ng anak ko."

Lumingon siya sa puntod na nasa aming harapan at doon ko na pinalabas ang tinatago kong ekspresyon kanina pa. Napalunok ako. Namamasa na ang mga mata ko. Hindi ako makapaniwala. Ayokong paniwalaan ang lahat..

Sinulyapan ko ang babaeng nasa gilid ko at nang makita ang lungkot sa mukha niya ay sobrang nadurog ako. Dahan-dahan kong pinag-angatan ng tingin ang puntod niya-ang puntod ng anak naming dalawa.

Nahigit ang hininga ko. Panay ang kuyom ng kamao ko. Gusto kong umiyak at magwala pero hindi ko magawa. Anong karapatan ko.. A-Ako ang dahilan ng lahat ng ito.

"B-Brennon.." Napapikit ako nang mariin. Nanghihina ako. Akala ko dati na-experience ko na 'yung worst part of pain pero iba pa rin ang isang 'to.

Tang ina. Parang sobrang sinasakal ang puso ko sa sakit..

"A-Ayos ka lang ba?" Bigla ay naging bulong ni Bianca. Sinubukan ko namang ayusin ang sarili ko. "Y-yeah, I'm fine.."

She frowned, but suddenly embraced me with her arm. At first, I'm hesitant. I feel like I don't deserve it. But the moment I felt her warmth, my body had its life on its own and I leaned, closer to her body. I hugged her back and with how overwhelmed I am, I think I fucking need it.

I'm sorry, Bi..

Kung alam ko lang, sana pala hinanap agad kita. Sana pala mas nagpursige akong matagpuan ka. Hindi ko man mapipigilan ang lahat, pero sana nasamahan kita sa lahat ng pinagdadaanan mo noon. Ngayon, hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin pa sa 'yo na ako 'yung lalaking naka-one night stand mo-Ayokong ipaalala pa sa 'yo ang nakaraan mo, Bianca. Ayokong masaktan ka na naman. Tama na ang mga luhang nasaksihan ko ngayon. Ayokong nakikitang umiiyak ka.

From now on, I promise that as long as I can, with or without any label, I'll make you happy. You deserve all the happiness. If then, I was just rooting to be with you—Now, I was also rooting for your own development. I will help you heal in the process of getting better.

"Hey, handsome.." My chat with Bianca halted when someone suddenly approached me.

"Fuck off." I scoffed, and her flirtatious looks faded. Nilagpasan ko siya. Magsisimula na sana muli akong mag-chat kay Bianca nang mag-appear naman ang name ni Trezer sa screen.

Why the hell is he calling me right now?

"What do you need?" ang kaagad na naging bungad ko.

"Easy there, buddy." he teased. "I just wanna know kung saan nakatira 'yung secretary mo-"

"Fuck you." I snapped.

"Come on, just tell me." pangungulit niya. Nagsalubong na ang magkabilang kilay ko. "I'll just need something from her.."

"No." I clenched my jaw.

"I won't fucking steal her from you, bro."

"Still fucking no."

"I swear, Miguel. I just want to-" Hindi ko na siya pinatapos sa pagsasalita at pinatay na ang tawag. In his dreams! I know his moves. Even if it has no serious intentions, I can't just trust him for her.

"The conference room is ready Mr. Falcon." Pormal na sabi ng isang empleyado ni Mr. Angeles. Tumango ako at papasok na sana sa loob nang tawagin pa ako nito.

"Why?" I raised an eyebrow, glaring at him.

"No gadgets are allowed in the meeting hall Mr. Falcon." Sighing, I handed my cell phone to him. Rules are rules and I respect them. I'm in Palawan and unfortunately, I'm not in my fucking company-I can't disobey rules.

"Meeting dismissed." Nagsitayuan kaming lahat. Mr. Angeles is such an asset. I need him to expand my company. "And Mr. Falcon? I'm impressed. Expect me to be on your side. It's nice meeting you in person.."

"My pleasure." I fake a smile. Mukhang nakuha ko na ang loob niya. Isa siya sa mga CEO na nililigawan ko and just I expected, nakuha ko rin ang tiwala niya.

"Dad!" Mr. Angeles frowned, looking at this familiar girl. I think siya 'yung nagtangkang lumapit sa akin kanina.

"What are you doing here?" Hindi siya pinansin ng anak niya. Palihim naman akong napailing nang pasadahan ako nito ng tingin. Bitch, I'm already taken. She's obviously drooling to me. Pathetic.

"I'll go now, Mr. Angeles." I have so many events today. The schedule Bianca sent is fully booked. I still need to attend other meetings.

Tumango naman siya at ngumiti sa akin. Tumalikod na ako. Tinignan ko 'yung empleyadong kumuha ng cellphone ko at nang makita ako nitong naghihintay sa kanya ay namutla siya.

"M-Mr. Falcon.."

"What?" I crossed my arms.

"N-Nawawala po 'yung cellphone-"

"Are you fucking serious right now?!" Sunod-sunod siyang napalunok. "I apologize, sir. I'm sorry.. I—"

"Shut the hell up." Sinubukan kong pakalmahin ang sarili ko. Wala ako sa teritoryo ko ngayon kaya hindi ako pwedeng gumawa ng eksena.

"What's happening here?" Mr. Angeles' daughter interrupts my outburst. Hindi ko ito nilingon. Pero nang hawakan ako nito sa siko ko ay 'di ko na mapigilang lumayo sa kanya. Marahas kong tinanggal ang kamay niya sa siko ko.

"Did I give you a fucking permission to touch me?" I growled and she was also pale. Napapikit ako nang mariin. They just fucking ruin my day.

Tuluyan na akong umalis sa kompanyang 'yon. Ayoko na sanang bumalik pa roon but to my dismay, after exactly 4 days, on my last day in having a business to Palawan-Mr. Angeles called me, asking for my favour. And God knows how much I want to say no, but I restrained myself. Her daughter will come to Manila and he says that if I don't mind, she'll ride with me tutal ay uuwi na rin naman daw ako.

"Let's go?" This girl is so irritating. She keeps clinging her arms on me as if we are fucking close. Although I constantly remove it, she's so persistent.

Slut.

"So.. Are you single, Miguel?" Hindi ko siya sinagot. Humigpit lamang ang hawak ko sa manibela. "Married?"

"I'm fucking committed okay? So stop flirting with me.."

"You're always serious, Miguel. Come on, don't you wanna have some fun?" She bit her lower lip, looking at me seductively. But what I only want to do right now is to puke. Other than the fact that she's not my woman, she's not fucking attractive.

"You know what Thesa-"

"I'm Thea!"

"Whatever your fucking name is. I can have my fun if you will just shut up right now. I don't need to hear disturbing noises coming from you." Tumutok ako sa kalsada. "You disgust me."

Buong byahe ay thankful ako na hindi na siya nagsalita pa. She looks both embarrassed and humiliated-And I can say that it only made me proud of myself. She deserves to know her place.

"Just stop me by this condominium building.." Telling me the address, she continuously stared at my face. She's indeed a fucking creepy.

Sa ilang oras na pagmamaneho ko, sa wakas ay malapit na rin kami sa lugar na tinutukoy niya. At ngayon ko lang na-realize na ito rin ang condominium ni Bianca, what a good coincidence. Might as well, sa kanya na rin ako dumeretso. Sa isiping masusurpresa ko ulit siya ngayon, medyo gumaan ang mood ko. Dahil nga ilang araw nang nawawala ang cellphone ko, hindi ko siya na-update na na-move ng isang araw ang pananatili ko sa Palawan-Na ngayon lang ako nakauwi, na dapat ay kahapon pa talaga.

"What the hell..?" Napapreno ako nang wala sa oras. Sa cafe na katapat ng condominium building ay nadaanan ko si Bianca at sa loob nito, kasama niya sa isang mesa si Trezer!

Salubong ang magkabilang kilay na pumarada ako sa parking lot. Hindi ko pinansin ang pagrereklamo ng babaeng kasama ko. Instead, bumaba ako ng sasakyan at malalaki ang hakbang na tinawid ang kalsada. Hindi maipinta ang mukha ko nang pinasok ko ang cafe. Bakit sila magkasamang dalawa?!

"I-I'm-sorry po ulit."

"Ayos lang.. It's actually our first date after everything that happened between us." Natigil ang pagpunta ko sa pagitan nila. Nakakapit si Bianca kay Trezer habang komportable namang nakaakbay si Trezer sa balikat ni Bianca. But wait? I am hearing this right? First date?!

Umigting ang panga ko.

"I really like this man." Marahang hinaplos ni Bianca ang braso ni Trezer. What the fucking hell. "Ang tagal kong hinintay ang pagkakataong ito. Gusto ko siyang makasama hangga't walang sagabal sa parehong side namin." As I continually listened to what she was saying.. My heart literally stopped beating. "And you know what? Hindi naman din mangyayare ito kung 'di siya ni-reject nung nililigawan niya, right Migs, baby?"

Kill me right now..

"Yes." Bumaba ang tingin ko sa kamay ni Trezer nang dahan-dahan itong pumulupot sa bewang ni Bianca.

"He's broken hearted, so I told him to try to date someone like me." Is this really my Bianca? Who is this girl? Why she's saying nonsense things like this? Why she's acting in love with the guy I said that I'm always insecure about? "I mean.. Bagay naman kami, right?"

Natulala na lamang ako. I watched my supposed-to-be woman stare at my best friend in a way that so inappropriate. Is this a dream? A fucking nightmare? Please wake me up.. I can't believe this.

"Ha.." I fucking start laughing. "N-Nawala lang ako ng ilang araw, Bianca pero bakit.."

Kuyom ang kamaong tumalikod ako sa kanilang dalawa. Dere-deretso ako sa pagtawid. Muntik na nga akong masagasaan ng sasakyan kung hindi lang ako hinila ng babaeng nag-aabang pa pala sa akin sa parking lot.

"Why do you even go there?!" Napahilamos ako sa mukha ko. "Akala ko naman may binili ka for me!"

"Could you please give me a fucking peace?!" I completely glared at her. Mainit ang ulo kong sumakay muli sa sasakyan ko. Sumunod naman siya.

Fuck this life..

Habang patuloy kong inuuntog ang sarili ko sa manibela, pumapatak ang mainit na luha sa mga mata ko. W-What if I'm just seeing things? Bianca will never do that to me right? We are fucking okay before I left. Did she already replace me? Kaylan pa sila naging ganun ka-intimate ni Trezer? N-Nagkikita na ba sila habang may namamagitan sa amin? Pinagsasabay niya ba kami? Ganun ba?

Litong-lito ako. Hindi ko alam kung ano ang paniniwalaan ko. Sobrang natatapakan ang ego ko bilang lalaki. Pero mas nanaig ngayon ang pagkadurog ng puso ko sa nasaksihan ko kani-kanina lang..

Why do this to me, Bi? I thought..

"You have a problem, I see.." Thesa touches my shoulder, slowly caressing it. I looked up at her. But on the window, I suddenly see Bianca. And I don't know what stupid part of my brain circulates but as this girl beside me leaned over to kiss me, I opened the car light to make eye contact with Bianca.

I want her to watch me kiss back another girl as a punishment for her betrayal. Breaking my heart has its consequences. I'll make her feel the pain she just caused to my poor hopeful heart.

"And now she's fucking resigning!" I drink my liquor more. She really has guts! A-Akala niya ba hahabulin ko pa siya..? Wala sa sariling kinuha ko ang cellphone ko. Yes, nasa akin na ang phone ko. Nakita ko ito sa bag ni Thesa. Kung papaanong napunta sa kanya 'yon, wala na akong naging pakialam.

"Hey, slut.." Panimula ko sa text. I don't know why I'm even laughing so hard right now, even though it has no humour in it. I'm really freaking drunk. Pare-pareho lang talaga silang mga babae! "I don't want to see your face ever again. I'm glad, and very happy if ever na mawawala ka na sa buhay ko." I gulped my drink. "..namin. By the way, I really enjoyed your accompany baby! Pangkama ka ngang talaga." After I hit the send button, I threw my cell phone.

Sumandal ako sa kinauupuan ko. May umupong babae sa lap ko at hinayaan ko lang siya. She decides to be gone, might as well act like I'm back with my old self then.

"You're making me wet, sir." The unknown woman grind on me, giving me a lap dance and I just sipped my liquor more. But no matter what I think and no matter what she did, she can't just make me hard.

Fucking hell..

That Bianca already corrupts me! My body just keeps missing her touch. How I wish na siya ang nandito at hindi ang mga babaeng kanina pa ako nilalapitan..

"What the hell are you doing here, being like shit Miguel?!" Sa isang iglap lang, nawala sa kamay ko ang bote ng alak. Kinuwelyuhan ako ni Trezer.

"What the fuck is your problem?" Kinuwelyuhan ko rin siya. Nandidilim ang paningin ko. How dare he come here and interrupt me?! He's the reason why I'm here in this club! "You're a fucking snake!"

"What?!" He acts confused and I punch him, hard. "You say that you will never steal Bi? But look what you fucking did!"

"What the hell are you saying, man!"

"Stop acting innocent, Trezer!" Malakas ko siyang tinulak sa pader. "You both are cheating on me!" I pointed out, a tear escaped in my eye. "Why it's always you huh? Fucking tell me! B-Bakit ba palagi na lang ikaw ang pinipili sa ating dalawa?"

"Calm down, Miguel. You don't know what you're saying."

"N-No.." I shook my head, furiously brushing the tears on my cheek. "I saw you with her, in the cafe! I heard every single things, Trezer Migszuki Sanquarez..She fucking choose you!"

"W-what the.." Nanlaki ang mga mata niya.

"Since when hm?" Kahit pagewang-gewang ay lumapit ako sa kanya. "Kaylan niyo pa ako nilolokong dalawa?"

"M-Miguel." He chuckled nervously. "It's not what you-" Pero hindi ko na siya tuluyang narinig. Nanlabo na ang paningin ko. Sobra na yata talaga ang mga alak na ininom. The next time I knew, I was dropped harshly on the cold floor and I fell unconscious.

"You mean to say.." Nang magkamalay ako kinabukasan ay sinabi sa akin ni Trezer ang lahat. Magpaliwanag siya sa nangyare at halos kumawala naman ang kaluluwa ko sa katawan ko nang malaman ko na ang totoong dahilan sa pangyayareng 'yon.

No fucking way..

"And bro, I don't want to really say this right now.. But I think you deserve to know,"

"W-What is it?" halos natatakot nang sabi ko. By the looks that appeared on his face, I'm afraid that I won't like it. I'm afraid that I will completely wake up with the reality that I hurt her again and again.

"She's pregnant.." My lips parted. "And I'm sure as hell that it's yours."

"Of course! It's mine.." I reacted, still dumbfounded. "B-But what?! Pregnant? But she resigned.." Napatayo ako. Hindi ko pinansin ang pananakit ng ulo ko.

Resigning only means one thing; she's leaving me. Terrified with my conclusion, mabilis akong kumilos. Madali akong nagtungo sa unit ni Bianca. Nag-doorbell ako pero walang sumagot. Sinubukan kong kalampagin ang pintuan pero wala pa ring nagsasalita sa loob.

"B-Bianca? Bianca please.." Kaagad na namasa ang mga mata ko. I-I'm scared.. "Bi? Open the door. You're still here right? P-Please let me come.."

"Miguel!" Humahangos si Trezer nang pigilan ako sa pwersahang pagbukas ko sana sa pinto ng unit ni Bianca.

"What?"

"W-Wala na raw tao d'yan." Nabingi naman ako. "Umalis na raw si Bianca kahapon." Sa narinig kong 'yon ay nanginig ako. Sunod-sunod na pumatak ang luha sa mga mata ko.

"No.. N-No, no.." I whispered. Nanghihina akong napaupo sa sahig. I can't believe this. She says that she will never leave me, but can I even blame her? It's not her fault.. I fucking hurt her.

"I-I'm sorry, Bi. I'm sorry.. I'm sorry," Napahikbi ako. Wala akong pakealam kung naririnig ngayon ni Trezer ang pag-iyak ko. I can't just lose her.. She's so important to me now. She's my world. I will never exist if she's not here. She put a value on me. She made me feel visible..

"M-Miguel.." Pinantayan ako ni Trezer. May awa sa mga mata niya nang makita ang sitwasyon ko.

"I always ruin everything.." I looked away. "I-It's all my fault." Gumalaw ang balikat ko. Nagpalabas ako ng mahinang hikbi at naabutan ko na lamang ang sarili kong tuluyang umiiyak sa balikat ni Trezer.

How cruel can I be? This guy besides me did nothing but understand me but I still didn't trust him. And Bianca, she is always good to me. I know she loves me even though she can't still say it. But just like my father, I just make everything miserable. I always ruined the people I love. I'm always blinded by this fucking madness. It always wins against me.. And I'm fucking tired.

"H-How will I fix this, Trezer?" I asked with my broken voice. I'm desperate to fix everything.

"Admit that you indeed have a problem." He muttered. "Seek for a therapist, Miguel. You know how severe your anger issues are.."

I have intermittent explosive disorder. It is a chronic disorder that can continue for years, although the severity of outbursts may decrease with age. But just like my father, I continue experiencing this fucking disorder until now and I can say that it was becoming severe. Sometimes I can't even control my aggressive impulses anymore.

"T-Then what?"

"As selfish as it seems, but stay hidden for years after you find her. Let the both of you heal first. Get her ready and create a better version of yourself. Watch them and be brave. Don't let your past affect your future with her, with them. Open up yourself, Miguel." Napapikit ako. Naririnig ko siya. Alam ko ang tinutukoy niya, pero kaya ko ba? "Kayanin mo, Miguel. Hindi na lang para sa 'yo ito, para na rin ito sa mag-ina mo."

"Mag-ina ko.." Mas lalo along napaluha. Mayroon na akong mag-ina.. At sa kanila ko gustong gumawa ng pamilya. Pero paano ko 'yon magagawa kung ganito ako?

"Y-You're right.." Pinunasan ko ang mga luha ko. "I'll be the man I want to be, not just for myself but for them that I want to protect even from myself."

Nang idilat ko ang mga mata ko. Bumungad sa akin ang magandang mukha ng anak ko. Nagkatitigan kami at napakurap-kurap naman siya.

"Mmy! Si daddy gising na!" Napapalakpak siya. Ang aga-aga pero nasa mood agad. Mabuti na lang at hindi nagmana sa akin ang anak ko.

"Bea.. 'Wag kang lumandag-lundag d'yan." Pumasok si Bianca sa kwarto namin. Pinaupo niya ang anak namin sa kama. Tumatalon-talon na kase ito. "At ikaw? Aba, tanghaling tapat na. Baka gusto mong bumangon d'yan mister?"

"Kiss ko muna misis?" I pout my lips to her and she groaned, leaning to my face before she slapped me directly on my cheek. "I won't kiss you. I have my standards. Please take a bath first and brush your teeth."

"Bianca!" Napabangon ako at subimangot. Pero tumalikod lamang siya. Ngayon ko lang napansin na may hawak siyang sandok. Mukhang nagluluto na.

"Ew, ddy! Bad breath na ikaw?" Humalukipkip naman ang anak ko sa harapan ko.

"Kiss mo ako sa cheek 'nak. Your mommy slaps me.." Nagpaawa ako sa kanya. Nangunot naman ang noo niya. Pero kalaunan ay umiling sa akin. "No, Daddy. I also have my standards so.. ba-bye!"

"Beatrice!" tawag ko, pero kumaripas lamang siya ng takbo palabas.

Napailing ako.

Pinagtutulungan talaga nila akong dalawa! Tuluyan na akong napatayo. Habang naghihilamos ay hindi naman mawala ang ngiti ko. Kahit ganun ang mag-ina kong 'yon, hinding-hindi ko sila ipagpapalit kahit kanino. They made me always feel whole. They are both my sunshine, sunset and sunrise. They give light in my darkness. They give me hope in my everyday life.

"W-what the.." Nahinto sa paghahalo ng kaldero si Bianca. Lumingon siya sa akin. Mas pinagsiksikan ko naman ang sarili ko sa kanya.

"Mabango na ako, Bi.." paglalambing ko.

"Paamoy nga.." Sinubukan niyang singhutin ang damit ko pero inangat ko lamang ang baba niya. Nagtama ang mga mata naming dalawa at pareho kaming napangiti. Magdidikit na sana ang labi naming dalawa nang may tumikhim sa gilid namin.

"Mmy! Mas mabango ako kay daddy.." My lovely daughter giggled. And of course, napunta na naman sa kanya ang atensyon ng asawa ko.

"Pa-hug nga si mommy.." Nilapitan siya ni Bianca. Kaagad naman siyang kumapit sa mommy niya. Habang nagyayakapan silang dalawa sa harapan ko ay pinanliitan ko ng mata ang anak kong panay ang ngisi sa akin.

"Mommy loves me more, Ddy.." she mouthed and I feel definitely betrayed. "I won't give you any Mickey merchandise then."

"Mmy! Si daddy parang super bango na. Ang pogi niya pa today. He seems very mabait na talaga." Bea beamed continuously and my grin widened. "Give her some love na.."

"Ikaw talaga.." Pabirong umirap si Bianca at excited namang pumunta si Bea sa sala.

Ipinulupot ko ang braso ko sa bewang ng asawa ko nang humarap na siya sa akin. Isinabit naman niya ang kamay niya sa leeg ko. Napatitig kami sa isa't isa at halos magwala ang kalamnan ko sa nakikita kong pagmamahal sa ekspresyon niya.

"I love you.." she whispered, looking at me longingly.

"I love you too.." I softly stroked her cheek. Damn it. She always looks exquisite. As we both slowly leaned to each other, I started to gulp. Fucking hell, I'm really craving to taste her lips. 10 hours akong tulog at pakiramdam ko ay miss na miss ko na talaga siya. Kahit sa panaginip ko, gustong-gusto ko siyang kasama.

"Nagiging mabagal ka na.." Bianca is the one who broke our trace and kissed me, hard.

"Isa pa nga.." I teased and she just yanked my shirt, pulling me to her and kissing the hell out of me again.. and again, and again.

"Mommy! Daddy! Tama na ang mukbang.." Our daughter pointed out, frowning. "I'm hungry na talaga.." Looking at her stomach, Bea pouts her lips at us and we all laugh.

"Manang-mana sa 'yo, Bi.." I mumbled and my wife shook her head. "Little version mo 'yan, Miguel."

Inakbayan ko si Bianca. Hinawakan naman niya ang kamay ni Bea. Sabay kaming tatlong nagtungo sa dining area. Habang nag-aalmusal ay napuno ng tawanan ang buong lamesa. Malalawak ang ngiti ng bawat isa sa amin at masaya akong napabuntong hininga.

This is the family we just dream about.. But look at us now, we are having the family we both wanted. We are filled with contentment and that is what empowered our little family.

A family is not just a group consisting of parents and children living together in a household-Instead, when we say family; it should be the people we can call our home. And seeing my wife: Bianca, my daughter: Beatrice, and our family's angel: Brennon.. I smile, I finally found a family that I confidently say that I own.

The End. . .