Chapter 31

Palihim na nangunot ang noo ko. Hindi ko alam kung bakit ganito kung makadikit sa akin si James ngayon. Pagkatapos niya akong makilala kanina ay sinalubong niya ako ng mahigpit na yakap. Mas naging bibo siya. Manang-mana kay Auntie Eliza. Umupo pa nga siya sa kabila ko para maging magkatabi kami rito sa dining area nila.

Nagkatinginan ang mga kasama namin. Naguguluhan nila kaming tinignang dalawa.

"So.." Lizella slowly, cleared her throat. "Magkakilala na kayo?"

"Yes, ate.." James nod his head, grinning.

"Talaga, son? But how?" Auntie Eliza looks so confuse; just like everyone here in the table.

"Mom, siya po 'yung kinukwento ko sa inyo—"

"Oh, really?"

"Yes, mom." James glanced at me. "She's really kind.."

Mahina na lamang akong natawa.

"By the way James.. Kamusta 'yung exam mo?" sumingit na ako.

"I didn't get the perfect score, but my exam went well, Bianca." I silently facepalm when he didn't add 'ate' when he called me. "I passed all of my subjects, so thanks to you also."

"That's good.. Akala ko puro online games lang 'yung inaatupag mo e." Kiming pagpaparinig ko sa kanya.

"You actually scares me, leaving me no choice but to prioritize those reviewers you gave." James broke out into laughter afterwards as if it was terrible one. "And you promise me na pupunta tayo sa—"

"Natandaan mo pa 'yon?" I can't help but lifted my eyebrows.

"Of course!"

Nagkaroon kase kami ng kasunduan nung nakaraang linggo. Tinulungan ko siyang mag-review. Napuna kong mahilig talaga siya sa online games; nagagawa niyang isingit palagi iyong paglalaro niya kapag nag-aaral at hindi nagiging maganda ang resulta no'n. Nawawala siya sa focus. Iyong concentration niya ay nababaling do'n sa opponent niya sa ML kaysa sa questionnaire sa reviewer niya.

So in order to caught all of his attention, I construct a deal and it challenged him. I told him na dapat mataas ang maging result ng exams niya, o kaya dapat makapasa manlang siya sa lahat ng major niya. Kapag nagawa niya iyon, sasamahan ko siya sa panonood ng live roon sa basketball player na nakwento niya sa aking idolo niya.

"Ikaw talagang bata ka.." I whispered in a very low tone. I thought hindi iyon maririnig ni James pero bigla siyang nag-react.

"Hindi na ako bata, Bianca." pahayag niya at ngumuso sa akin. "I'm already 20 years old, pwede na nga kitang ligawan—"

Napatingin kaming dalawa sa basong biglang nabasag. Nahinto ang sinasabi niya at owtomatiko namang bumaba ang tingin ko sa sahig. Naabutan ko roon ang nagkalat na bubog.

Lips parted with shock, I looked at my boss. Sa pwesto niya nanggaling 'yung basong bumagsak. Pero bumuntong hininga lamang siya at tumayo bago seryosong tumingin kay Auntie.

"I'll just go to the restroom.." His voice was deep and cold as he muttered those words and my expression gradually changed.

Nang lumingon si Miguel sa harapan ay nagtama ang mga mata naming dalawa. Pumirmi ang labi ko at binigyan naman niya kaming dalawa ni James ng matalim na tingin bago siya tuluyang umalis. Kaagad na napakilos ang mga maid sa gilid at tinanggal ang basong nabasag sa sahig.

Napahigpit ang hawak ko sa bag ko. Ano naman kayang problema ng lalaking iyon? Napatingin ako kay Trezer nang mapatikhim siya.

"Someone is indeed jealous.." makahulugang salita niya at napasipol.

Nagkatinginan kami ni James. Kami lang pala ang nag-uusap kanina dahil tahimik lang silang lahat na nagmamasid sa amin. Tumingin ako kay Auntie na nakatingin sa akin ngayon. Pero pilit na lamang niya akong nginitian. Pinagmasdan niya ang closeness na nabuo sa amin ng katabi ko.

"So, I guess there's a miracle. You didn't fail any of your major this sem?" Auntie Eliza asked as she stared to his son.

"Yes, mom." He looks so proud. "Ang galing kase nitong tutor ko e."

Napailing ako at napatango na lamang kay James nang hindi niya ako tigilan ng tingin. Weird, but I can feel how quiet the dining area is. Parang ang bunso nga lang ni Auntie ang hindi nakahahalata sa awkwardness na nabuo bigla sa paligid simula nang mawala sa pwesto niya si Miguel.

Although, hindi ko alam kung bakit naging ganito sila ay nakisabay na lang ako at nakiramdam. When no one speak anymore, I returned my attention to the non-stop guy beside me. I ask him some random questions na agaran niya naman niyang sinasagot.

Hindi ko gusto ang nagiging aura ng mga tao sa harapan namin. Parang nag-aabang sila ng mangyayare sa kung saan. Nagpatay malisya ako dahil baka guni-guni ko lang. Maya-maya pa ay nakarinig na kami ng mabibigat na yapak.

Napalingon kami sa parating na si boss. Ganun pa din ang ekspresyon niya, at sa palagay ko ay mas sumama nga yata. Masyado siyang seryoso, at malamig. Idagdag pa ang intensidad ng tingin niya tuwing napapadako ang tingin sa amin ni James. Madilim at tila napakapanganib ng presensiya niya sa puntong ito.

"Bianca 'yung ano nga pala—" James was about to say something when Miguel cut his wods by clearing his throat so loud.

"Bianca..?" Nangunot ang noo ko. He sounds sarcastic and I didn't like it at all.

"Yes, kuya, Bianca.." Parang walang kamuwang-muwang si James sa tensyon na nangyayare. Uminom siya ng juice at ngumiti pa sa akin.

"Mom, where's dad?" Pagbasag ni Lizella sa katahimikang biglang namayani sa amin.

"Pauwi na rin 'yon...Tumawag kase kanina 'yung isa sa engineer, mukhang nagka-concern lang doon sa construction building." paliwanag ni Auntie nang makita ang pagtatanong sa mga mata ng kanyang unica ija. "Ayaw niya sana pero sinabi kong puntahan niya na muna kaya umalis."

Lizella slightly pout her lips, and when Auntie see her expression; she chuckled softly. There's a fondness and love in their short conversation and I can't help but averted my gaze. When can I have that mother and daughter connection?

I silently sighed.

Kalaunan ay nawala na rin ang tensyon na namuo kanina. Nagkaniya-kaniya na ulit sila ng usapan habang ako ay tahimik lang na nanonood at nakikinig sa kanilang lahat.

Wala sa sariling napadako muli ang tingin ko kay Lizella. I don't know but her built and the way she moved is so familiar. Parang nakita ko na siya talaga sa personal na parang hindi? O sadyang hindi ko lang maalala? Napagpasyahan kong pagmasdan na lang muna siya. Humanap ako ng bagay na maaring magpaalala kung nakita ko na ba siya o hindi. Bumuka ang bibig niya para magsalita hanggang sa mahina siyang natawa, nag-uusap pa rin sila nila Auntie.

All of a sudden, my eyes abruptly widened nang biglang umangkla si Lizella kay Gerald. Napatikom ang bibig ko. Seconds later, I literally froze in my seat as a familiar scene appear in my mind; A girl, which is her, being that physically close with Miguel in the mall before they laughed at each other lovingly.

I silently gasped. Napalingon ako kay boss na mukhang bad mood pa rin. Napakurap-kurap ako. This is crazy! Ibig bang sabihin nito..walang girlfriend si Miguel at ang napagkamalan kong girlfriend niya ay ang kapatid niyang babae?!

Lizella short for Lizel..

"Oh, God.." mahinang bulong ko nang mapagtanto ko na ang lahat.

Ibig bang sabihin nito ay nasasaktan lang ako sa wala? Ibig sabihin ba nito.. Pwede na kami ni boss? Namula ako sa isiping 'yon kaya bahagya akong yumuko. Nakaramdam ako ng matinding saya. 'Yung tipong makakaya kong sumigaw ng 'yes' sa sobrang kasabikan. Kung mag-isa nga lang ako ngayon ay baka nagpalundag-lundag pa ako sa katuwaan.

My heart beamed in a way that I can't explain.

My stomach flutter with something I was resisting for a long time.

My system is rejoicing with such a relief.

All of the emotions I am having at this moment feels so good to be true.

Trying to calm my nerves down, I bit my lower lip and think properly kahit na parang nasa langit na ang pakiramdam ko sa mga na-realize ko sa oras na ito.

But with my dismay, I didn't succeed at all because I suddenly recalled my stupidness—thinking that Miguel is just faking all his gestures to me na hindi naman pala talaga pagkukunware—thinking that he have a girl, but still making a move to me.. That he's a certified jerk for being a cheater. But no, I just assumed that he's that kind of guy even he is..not.

Now, I felt bad. Why did I misunderstand everything like that? I'm good at observing and puzzled the unorganized pieces. Maliit nga na bagay ay hindi pinapalampas ng instincts ko e. Ang ganitong unconfirmed assumption pa kaya? Saan kaya nanggaling ang mga accusations na 'to? Sa past ko lang ba o sa iba pang dahilan?

My pain come up with Jealousy..which means envy and insecurity. Those feelings na naramdaman ko ulit, not just with my papa who abandoned me anymore—kung hindi pati na rin kay boss. Nakakaramdam ako selos dahil sa takot na mawala ang isang taong naging parte na ng buhay ko. Takot na mawala siya at magbunga ng sakit na iniiwasan ko.

Pain scared me so much.

It can ruin me literally without even any hesitation.

Nag-angat ako ng tingin kay Miguel na nakatingin din pala sa akin. Nanlaki ang mata ko nang magsalubong na nanaman ang mga tingin namin. His chocolate, brown eyes are staring deeply at me. It makes me feel that I am the wrong here, and I think I somehow deserve it.

"Bianca.. Gusto mo i-tour muna kita sa bahay?" Napunta ang atensyon ko kay James. "Tutal wala pa naman si dad. "

Sa gilid ng mga mata ko ay nanliit ang mga mata ni Miguel sa narinig mula sa kapatid.

Napangiwi ako.

"Uh, sige ba.." Mas lumaki ang ngiti ni James sa sinagot ko. Sabay kaming tumayo.

"Mom, I'll just tour and guide her to our house." paalam niya pa sa ina at tumango si Auntie Eliza.

"Bilisan niyo lang, okay? Baka bumalik na ang dad mo." Sumilip siya sa akin. "Enjoy ija."

"Punta na tayo sa taas.." I think si James ang mas excited sa akin. Hinawakan niya ang kamay ko at kaagad akong hinila papuntang hagdan.

"Makahila ka naman wagas.." palatak ko sa kanya. Pero tumawa lang si James at tinuro na ang kwartong pamilyar sa akin ang kulay.

"Wow.. favourite colour talaga." puna ko. Niluwagan naman niya ang pagbukas ng pintuan. Bumungad sa paningin ko ang kwarto niya.

"Hindi ba at sa condo ka na tumutuloy?" I asked him nang makitang parang nandito pa rin ang mga gamit niya.

"Yes.. Actually ayaw pa nga nila akong payagan. But I insists kaya wala na rin silang magawa. Sinabi na lang ni mom na dapat daw may mga araw na rito pa rin ako matutulog kahit sa condo na ako umuuwi."

"Auntie Eliza really loves you a lot.."

"I know.."

"Kaya iwasan mo ang pagiging stubborn minsan, okay? Ako ang makakalaban mo kapag nagka-crinkles si Auntie." I may be sounds serious, but James only broke into a fit of laughter.

Ginulo ko na lang ang buhok niya.

"Ito naman ang master's bedroom. Dito ang kwarto ni mom and dad. Doble ang lawak ng kwarto nila kaysa saming magkakapatid." Itinuro niya ang kwartong may napakalaking pintuan. Sinubukan niya itong buksan. Pero nalukot na't lahat-lahat ang mukha niya—hindi pa rin niya magawa.

"'Wag na.." Pinigilan ko siya nang pahitin niya nang pihitin ang doorknob. "Hayaan mo na 'yan."

Napakamot siya sa batok.

"Ayan naman ang kwarto ni ate at kuya.. Tabi siya ng veranda." Sinundan ko ng tingin iyong ininguso niya. Dalawang kwarto ito at pareho lang ang lapad. Mas maganda panigurado magkwarto sa isa roon dahil malapit lang sa napakapresko nilang veranda.

Naglakad na kami sa hallway. Sobrang lawak ng bawat nadadaanan kahit tila may iba't ibang pasilyo ang namamagitan. They really live in a luxury. Wala akong makitang bumbilya at tanging mga chandelier lamang. Napakaliwanag ng paligid at may kung anong mabangong aroma ang siyang pumapalibot sa bawat espasyo rito.

Itinuro ni James ang hagdanan sa dulo nung veranda sa gilid. Papunta raw ito sa isa pang teresa sa tabi ng garden na magdadaan naman sa malaking swimming fool. Pinasadya raw 'yon para talaga kay Auntie Eliza.

Niyaya niya akong bumaba roon at pumayag naman ako. Dito ay nakita ko naman iyong napakagandang garden ni Auntie, na para pa ngang paraiso sa dami ng halaman at bulaklak. This place seems relaxing.

"Kapag stress na si mom sa amin, dito siya nagpapahinga.." bulong ni James sa akin at napailing ako.

Inangat ko ang kamay ko at hinaplos ang natipuhan kong bulaklak. Kumurba ang ngiti sa labi ko nang bahagyag makiliti sa lambot na hatid no'n. Mas lumapit ako rito at hindi na ako nagulat pa nang maamoy ko ang tila natural nitong bango.

"Bianca.." Hindi ko pinansin si James. "Kabisado mo naman na ang daan, right?"

Natigilan ako.

"Yes, why?" Lumingon ako sa kanya. Napakagat naman siya sa pang-ibabang labi at napaiwas ng tingin. Mayamaya pa ay nanlaki ang mga mata ko nang maintindihan ang inaasta niya.

"Bilisan mo, at baka lumabas na 'yan!" Natawa ako at namula naman siya.

Nakanguso sa kahihiyang kumaripas ng takbo paakyat si James. Malamang sa malamang ay maghahagdan pa 'yon dahil nasa baba pa ang mga comfort room nila. Sa itaas kase ang bathroom nila at nasilip ko kung gaano 'yon kalaki—wala nga lang mga inidoro.

Ibinalik ko ang atensyon ko sa garden ni Auntie Eliza. Sa comfy ng aura ng paligid ay hindi ko mapigilang magbalik-tanaw sa iniisip ko kanina. Wala nga talagang girlfriend si Miguel. Hindi siya committed na tao, so walang mali sa ginagawa namin. And pwede kong ipagpatuloy kung ano man ang meron sa amin ngayon.

Nagpigil ako ng ngiti.

"But first, I need to—hmpp!" Nanlaki ang mga mata ko nang maramdaman ang pagtakip sa akin ng kung sino. Sinubukan kong kumawala pero mas hinigpitan niya lang ang pagkakahawak sa akin.

Who the hell is this?!

L A D Y M | MOONWORTH