Chapter 27

"What's that?" tanong ni Miguel, at natigil naman ako sa kasalukuyan kong ginagawa.

Nakangiti akong lumingon sa kanya, ngunit ang ikinagulat ko ay ang pagyakap niya sa akin mula sa likuran. I stilled. My breath halted. When he moves even closer, at nagsumiksik pa talaga sa akin ay nnagkarambol na ang sistema ko. Isinubsob ni Miguel ang mukha sa leeg ko.

"B-boss.." mahinang bulong ko. Hindi ko mawari kung halinghing na ba 'yon o pag-awat lang.

Hinigpitan ko ang hawak sa sandok na muntik ko ng mabitawan. Pilit kong ibinabalik ang atensyon ko sa kaserola. Mukhang hindi naman kase siya makikinig kung mag-aabala pa akong sawayin siya.

"Is that tinola?" Miguel asked, groaning as he gasp in my neck.

Napapikit ako nang mariin nang makaramdam ng matinding kiliti sa ginagawa niya. From his wet, humid ridicule kisses that slowy whirl on softly licking, Miguel's arms around my waist tightened.

What a tease!

"B-boss naman.."

"Okay.. Okay.. I'll stop.." aniya at mahinang natawa. Tinigilan ni Miguel ang ginagawa niya sa leeg ko. Pero hindi ang mahigpit niyang pagyakap sa likuran ko.

"It's smells so good, Bi." Dumungaw siya sa niluluto ko.

"Masarap din 'yan." saad ko. "Ako 'yung nagluto e."

Nakangising lumingon sa mukha ko si Miguel at bahagya ko namang inilayo ang ulo ko para pagmasdan ang naging reaksyon niya.

"I know.." he whispered, and my forehead furrowed. "What do you mean by that?"

"Hmm?"

"I mean how did you know na masarap akong magluto?" Hindi ko pa naman siya nalulutuan ng kahit na anong pagkain para sumang-ayon kaagad siya sa sinasabi ko right?

Tinignan lang muna ako ni Miguel bago niya dahan-dahang tinanggal ang isang kamay na sumasakop sa kaliwa kong bewang. Marahan niyang hinaplos ang pisnge ko. Napaigtad ako roon.

"I know, because.." Maingat niyang inangat ang baba ko. Sumalubong naman sa akin ang paglambot ng ekspresyon niya. ".. the one who cooks it tastes so good too, making it greatly proven."

Napalunok ako sa narinig. Pumarte ang labi ko, at napatunganga sa kanya. Ngumiti naman ng matamis sa akin si Miguel. Umaastang tila nakapuntos siya sa akin sa binanat niyang iyon.

This man..

"Fuck.." he breathed out as he fluttered his lips to kiss me.

Letting a small whimper, I can't help but open my mouth to welcome his heated kisses. Natigilan siya roon kaya inihinto niya ang paghalik sa akin. Hinarap niya ako sa kanya at mapanuksong tinignan.

"Ituloy mo na ang pagluluto mo hm? Nagugutom na talaga ako, at baka mapagkamalang kitang pagkain.." he said and gawked at me like I'm his prey. "Sige ka, ikaw ang kakainin ko."

Napailing ako.

"Ewan ko sa'yo Miguel.." Hinampas ko siya sa matipuno niyang dibdib. Hinuli naman niya ang mga kamay ko, at pabiro itong kinagat.

"Bumalik ka na nga 'don. Puro ka kalokohan." dagdag ko pa. Hindi ako makatingin sa kanya. Nagkibit balikat naman siya sa akin.

"Yes, boss!" ngisi niya, at nagawa pang sumasaludo sa akin bagay na kinatawa ko na rin.

Naglalambing niyang hinalikan ang magkabilang pisnge ko bago siya tumalikod at umalis na nga nang tuluyan sa kusina.

Nang mawala siya sa paningin ko ay nakahinga ako nang maluwag. Napahawak ako sa dibdib ko. Bakit parang may nag-iba sa kanya? Nangunot ang noo ko. May nangyare ba sa kanya? Bakit bigla siyang naging ganito sa akin? Maraming tumatakbong tanong sa isipan ko sa puntong ito.

Nag-away ba sila ng girlfriend niya kaya umaasta siya nang ganito sa akin ngayon? Sa isiping iyon ay bumagsak ang mga balikat ko.

"'Wag ka munang mag-isip, Bianca." mahinang bulong ko na nauwi sa pagpilig ng ulo. Right! I'll just go with the flow.

Mayamaya pa ay natapos na ako sa pagluluto kaya pinatay ko na ang stove at nilagay ang tinola sa bowl. Nagtungo ako sa dining area at naabutan ko naman siyang nakaupo na roon. May munting ngisi sa labi niya, which causes me to silently facepalm. Tinanggal ko ang apron na suot ko, saka ko ito isinabit sa hilerahan malapit sa gilidan ng mga figure statue. 

Naupo ako sa chair sa tapat niya at sinandukan siya ng kanin.

"Kain ka na.." alok ko. Muli ay genuine siya napangiti. Hindi naman ako magsasawang puriin kung gaano kaganda ang ngiti niya.

Kinuha ko ang maliit na mangkok na nasa tabi ng plato ko at nilagyan iyon ng tinola. Ayaw kong kumain ng kanin. Parang mas gusto kong humigop na lang ng sabaw. Kumain na kase ako ng lunch kanina kaya mabigat na ang tiyan ko.

"Hindi ka kakain?" pagtataka ni Miguel nang makita niyang 'yung pagkain lamang niya ang inaasikaso ko.

"Balak kong humigop na lang ng sabaw," sagot ko habang nakahawak sa belly ko.

Napatango siya saka nagsimula na ngang sumubo ng kanin na may laman nung tinola. Sa sobrang focus niya sa pagkain ay hindi ko na mapigilang mamula. Bakit ang gwapo niya yata masyado ngayon? Umiwas ako ng tingin, at napagpasyahan kong humigop na rin ng mainit na sabaw.

Miguel seems enjoy what I cook today. Mukhang nasarapan talaga siya dahil ang gana niya kumain.

As I watch him eat more, he suddenly look up at me. Nagtaas siya ng kilay nang makitang pinagmamasdan ko lang siya. Nagbaba naman ako ng tingin at dahil sa kabang biglang namuo sa dibdib ko, ininom ko na parang malamig na tubig 'yung mainit na sabaw ng tinola.

Oh, shit..shit! I silently hissed nang halos magkapaso-paso ang dila ko at mamanhid ito sa init. Nagpigil naman ng tawa si Miguel. He looks amuse and I glared at him. Hardening my expression, hinawakan ko ang glass tumbler na nasa gitna naming dalawa.

Makainom na nga lang ng tubig.

Pero napahinto ako nang makitang dalawang kamay ang nakahawak sa katawan nung tumbler. Isa sa akin, at isa sa lalaking kanina pa ako tinutukso nang walang pangundangan.

"Bitaw.."

Ngumisi siya sa akin. "Bakit ako bibitaw kung hawak ko na?"

"Pero ako ang nauna." asik ko sa kanya, tinataasan ko siya ng kilay.

"Nah.." He shook his head. "Ako ang nauna.."

Umuwang ang bibig ko. Hindi ba talaga siya magpapatalo sa akin..? Pati ba naman dito?

"Ako sabi e!"

"Ako ang nauna." He pointed out, shrugging his shoulder when he saw my irritated complexion.

Pumirmi ang labi ko. Nagcross-arms ako sa harap niya at hinayaang mapasakanya ang tubig. I can't really believe this man. He can be sweet, but his bossy personality always win in a situation like this.

Hindi ko mapigilang ipaikot ang mata.

Natatawa naman niyang inabot sa akin ang tumbler na pilit niyang inaako kanina.

"Oh, bakit inaabot mo 'yan sa'kin?" tukoy ko sa tubig na nakaangat na sa akin ngayon. "Ikaw ang nauna 'diba? Bakit binibigay mo na?"

Tinarayan ko siya.

"Ako nga ang nauna pero hindi ko naman sinabing ako ang iinom, Bianca." Miguel wiggle his eyesbrows, looking at me seriously as if ayon talaga ang intention niya.

Napamaang ako sa narinig at naguguluhang napaiwas ng tingin. Ibig ba niyang sabihin—ibibigay niya dapat sa'kin 'yung tubig kanina? Nahihiya ko na lamang na tinanggap ang tumbler na inaabot niya. At kahit nag-alangan ay napailing na lamang ako. Bakit ba kase nakipagtalo pa siya sa akin kung pwede naman niya akong deretsohin 'diba?

Men..

"Busog na ako.." Nabalik ako sa kasalukuyan nang magsalita na siya.

"Huh?" I asked him.

"Ang sabi ko binusog mo ako, Bi." He smile sheepishly. "And thank you for that, really."

"You're welcome.." Napangiti na rin ako at tumayo na para ilagay sa lababo 'yung pinagkainan naming dalawa. Hinugasan ko na rin ang mga ito.

Nang matapos na ang gawain ko sa kusina ay naabutan ko naman siyang nasa sala at nakatingin lamang sa isang dramang nakapalabas doon. Hindi naman siya mukhang nag-e-enjoy sa pinapanood dahil bumalik sa pagiging stoic at farbearing 'yung ekspresyon niya.

Shaking my head slightly, napagdesisyonan kong maupo na sa kabilang dulo ng kinauupuan niya. In short, malaki ang space sa pagitan naming dalawa lalo na't may kahabaan 'yung sofa.

Mahirap na.

Mabuti na ang nag-iingat.

Napalingon siya sa akin. Mukhang ngayon lang talaga napansin ang presensiya ko. Ngumiti ako sa kanya at sinuklian naman niya iyon. Naging tahimik ang buong condo kaya tumutok na rin ako sa pinapanood niya. Sumandal ako sa sofa, at tinignan muna ang pinapalabas sa tv bago ko ito hinayaang kunin ang buong atensyon ko.

"Itay.. 'Wag niyo po akong iwan!" pagmamakaawa ng batang babae sa kausap. Umiling namanang may katandaang lalaki na siyang ama 'yata nung batang babae saka bahagyang lumuhod para pantayan ang anak. 

"Sshh, prinsesa ko.. Babalikan ka naman ni papa," pagpapatahan pa nito.

"Tatay! Ayoko po!" she desperately let out. "Sasama na lang po ako sa inyo!"

"Sorry talaga anak.. Pero babalikan ka naman talaga ni tatay, okay? 'Wag ka ng umiyak.."

"A-ayoko po tatay!" The girl keep chanting her protest, but the man just hushed her and wipe her tears that continuously dropping to her cheeks. Then, he started to move.

The girl's innocent eyes are full of tears as she looked to her father that slowy leaving her. The pain, and grief is highly visible to her flushed face as she cried for her father..to comeback.

Kumuyom ang kamao ko at napaiwas ng tingin sa tv. Seriously? Sa dami ng temang maari kong masaksihan, bakit 'yung ganitong istorya pa?

"Are you okay, Bianca?" Napaangat ako ng tingin kay Miguel. Nasa tabi ko na siya at nag-aalalang nakamasid sa akin.

Napatikhim ako. "Oo naman.."

Nang tumahimik lamang siya ay tinignan ko na siya sa mata.

"Bakit?"

"Nothing.." he murmured, and suddenly offered his shoulder.

Nangunot ang noo ko. Pero nang hindi siya matinag ay ginawa ko na lamang ang gusto niya. Sumandal ako sa balikat niya. Owtomatiko namang pumulupot ang braso niya sa bewang ko. Masyadong malapit ang katawan namin sa isa't isa, at halos magdikit na nga ngunit hindi na ako nagreklamo pa.

"I'm just here, you know.." He whispered in a deep tone, acting as if it's a promise that he can commit for a lifetime.

I sighed, and just lean into his shoulder more. Hindi ko alam kung ano ang dapat itugon sa sinabi niya. Mukhang nahalata naman niya iyon kaya gumapang ang isa niyang kamay para haplos-haplusin ang likuran ko.

"I won't promise you anything, Bi. I have many flaws, and I know that you can clearly see that. But when I say that.. I'm just here, and I'd love to always keep you, it's true. It's not a promise, because as long as I have a moment in your life.. I'll do it. Staying and being with you behind all the mess, the flaws and the battles is something I eternally crave, Bianca." mahabang saad niya at napakagat ako sa pang-ibabang labi. "I care for you a lot. And it hurts me when you act like you're okay even if you're not."

"Sa lahat ng sinabi mo, 'yung I won't promise you anything is the one I think is true." I commented as I slowly close my eyes. "I believe that a true man takes a move not just with words and promises but primarily in an action. Action can win against words in all aspects. Words can be fake, and deceitful. But Action only showed one thing, even if it is scripted or unplanned.. there's always sincerity, it connects with an effort and genuineness that everyone can tell if the action is sincere, or it's just so untrue."

"Hmm?" Miguel hummed as he delicately played with my hair.

"And you know what? I never understood how people could make promises so effortlessly, with no indecisiveness, with no concern for the future itself. It's just so absurd right? Hihibla ng pangako 'yung isang tao tapos hindi naman pala niya tutuparin sa dulo."

"Well, people almost normalized it. Sometimes.. No, all the time people don't seriously understand the promises they're making when they make them. Sometimes they just swear promises because they are too happy in that moment, and in the end? When the things become mess all over, the person who hope to that promises he or she made will eventually realize that he or she doesn't seriously mean it at all."

Naimulat ko ang mga mata ko.

Ang gaan pala talaga sa pakiramdam kapag may napagsasabihan ka ng mga thoughts mo sa isang bagay, ano? Tapos mayroon pang isang taong willing makinig sa'yo; at kayang i-open ang sarili para intindihin 'yung point or iyong view mo sa pinag-uusapan niyo. There's no judgement. Instead, Miguel took a consideration of how I perceive things and also express his own opinion.

I can't help but stared at him, and maybe..because of how overwhelmed I am with this feeling, I lean more and cupped both of his cheeks to give his lips a good freaking kiss. And just like I expected, my innocent move continued with something deeper that I just saw myself moaning beneath him.

"I'm.. so close again," I say between my breath, and he grinned, thrusting his shaft one more time.. which cause me to come even dirtier.

"Rest well, baby. I'll take care of you tonight." Miguel murmured, a soft smile appeared on his wet lips as he dip his head to kiss my forehead.

Letting a tired yawn, I nod my head as I roam my eyes in the wall clock for a last time. It's already 10 pm, and my lips parted when I realize that we took almost 7 hours with this..craziness.

Seriously? Just how much stamina can Miguel Falcon have?

L A D Y M | MOONWORTH