Star 17

 "Reizel, I'm your body guard. Kindly please open the door?" I said. I knocked twice again at the door. When will she open the door? I hope she didn't mind anything, or baka naman bigla niyang naalala ang ginawa ko last time? Sobrang big deal naman ng isang 'yun for her. Syempre babae siya ayaw niyang nasasaktan pero habang patagal nang patagal hindi niya alam patago na siyang sinasaktan.

               "Anong ginagawa mo dito?" Mahinhin nitong tanong sa kabilang pintuan.

               "Oh c'mon! What does the body guard do? If you don't want me to enter your room. Then I must stay here outside." Ilang minuto rin nang magsalita ako. Wala siyang response. Siguro, ayaw niya talaga akong papasukin sa loob. Saka ang body guard naman ay sa labas lang kaya okay na rin ako dito.

               Wala nga lang upuan. But it takes time, aalis na rin naman siguro mamaya maya.

Reizel's POV

               Okay Reizel. Keep yourself calm! Isa lang siyang body guard na minsan nang sirain sa akin si Nolan. Pinagpapawisan ako! Malamig at malakas naman ang aircon dito sa loob ng room ko. I'm not comfortable with this. Nagulat ako nang makita ko siya pagbukas na pagbukas nang pinto. Nakangiti siya at nakatitig sa akin pero I was inn shocked at bigla ko na lang sinara ang pinto.

               Ano bubuksan ko ba? I'm confuse to take the door open. Ayoko siyang makasama dito sa room ko. I have no idea na siya ang magiging body guard ko, walang sinabi si ate tungkol dito. Kaya kasi kami naghanap ng bagong body guard kasi the old just quitted few weeks ago at lumipat to served that crazy Millette. Kaya my ate look for new one, tapos malalaman ko siya pala.

               Nakalimutan ko na ang name niya pero hinding hindi ko siya makakamlimutan. He's the one that makes this things miserable. Simula kasi nang sabihin niya 'yun lagi nang nagagalit sa akin si Nolan.

               Nakilala ko si Nolan before my career starts to blown up. Nakita ko siya sa mall nung mga oras na 'yun. Nilapitan niya ako that time hindi pa gaanong sikat you know pagala gala pa ako n'un. Then he interact a lot to me. Kinausap niya ako nang kinausap hindi naman ako nagsawa kasi nag eenjoy ako sa kanya. Then some other days, niyayaya na niya akong lumabas kasama siya hanggang sa ngayon successful na ang career ko nandiyan pa rin for me. I know naman na hindi siya magsasawa to keep suupporting me. I love him.

               Natahimik lang ulit ako nang maramdaman ko parang wala nang tao sa labas. I could hear some murmurs from the outside. My heartbeats is still there, hindi siya natitigil. Ofcourse, I'm alive. But he said he willing to stay outside? What if he's there? Oh no! no! I'm going crazy!

               Inhale. Exhale. Let's do it again. Inhale. Exhale, one more time. No, cut it out. Lalo lang siyang gumugulo sa isip ko. I could see his faces, by the way his cute. Wait! Please stay away from me. I have a boyfriend.

               Humawak ako sa kaliwang dibdib ko. I felt the beats faster and faster. Please keep me stay calm, I know this time he wouldn't say anything again.

               I twisted the doorknob and slowly opening the door. And when I got it open widely, there's nothing there. Where should he go? Napakibit balikat na lang ako kaya lumabas din ako para silipin kung nandiyan pa siya. Nagpalinga ako sa may staff room baka nandun siya.

               "Hey miss." Halos malaglag ang puso ko sa gulat nang may nagsalita sa left ko. And then I look at him. He's perfect! No I mean not. Okay. Fine!

               Nakasandal ito sa pader at nakapamulsa pa. Nakataas ang isang paa at nakadantay sa pader. I look like what's he got up? He's like a gangster.

               "What you doing there? I thought. Err." Umayos siya sa pagkakatayo niya at nakangiting tumingin sa akin. Now I finally see his smile. Iba siya ngayon nang una ko siyang makita. Isang buwan na rin naman ang nakalipas nang mangyari 'yun.

               "I'm guarding you." May pang aasar pa ang mga tono ng boses nito.

               "Just like that? Standing?" Hindi ko makapaniwalang tanong sa kanya. Kaya ko naman tiisin ang inis ko. Pero kapag sumobra lang hindi ko na kaya.

               "Oh please?" Oh my gosh! "Just let me think, the body guard is always standing you know? Sometimes you can find them in the entrance, like malls, company and so on. So I'm standing here, beside your door."

               Napasapok ako sa noo ko. Medyo may topak ata 'tong kinuha ni ate na body guard ko.

               "Your not like them, you are my personal body guard. Get it?" Pagtataray ko. Hindi naman talaga ako mataray, sa kanya lang. Hindi ako sanay sa strangers kaya tatarayan ko talaga. Hindi naman ako masungit sa fans ko, may oras lang talaga na wala ako sa mood.

               "Okay."

               "Fine." Papasok na sana ako sa loob nang bigla niyang harangin ang pintuan. "Get off! Isasara ko na." Nakaharang kasi siya so how do I close the door?

               "Bakit bawal ba pumasok sa loob ang mga body guards?" Pagtatanong pa niya.

               I rolled my eyes. "Okay," pumasok na rin siya nang tuluyan sa room at inikot ikot niya ang ulo niya. Siguro kinikilatis muna kung gaano kaganda ang room ko. Hindi naman kasi ako girly, I like also rocks but bit of it.

               Sinara ko na ang pinto at umupo sa may sofa ko. Mamaya pa naman kasi ang VTR shooting ko. Kung mapapa aga naman ako, masyadong boring doon kapag nauna ako tapos makakasama ko pa siya. Teka lang. Hindi ko alam pangalan ng body guard ko.

               "Ehem!" I clean my throat and I look at that guy. "Hey, pbg!" Tawag ko sa kanya. Ang tagal niya bago lumingon kaya naasar ako. Nakatutok din kasi sa tv at sino pa ba ang palabas, syempre ako.

               Umupo siya sa kabilang sofa at naka dequatro pa at naka extend ang mga kamay sa sofa. Body guard ko ba talaga 'to? Bakit ang cool? No. Hindi cool, medyo tamad.

               "Pbg?" Pagtatanong niya sa akin.

               "Yes, personal body guard right?" Nakangisi kong tugon sa kanya.

               "Okay, but don't call me like that. I have a name..." sabi niya. Ngumisi rin itong pagkasabi niya.

               "So what's your name?" Napakunot ang noo niya nang sabihin ko 'yun. May mali ba? Tinatanong ko lang naman kung anong pangalan niya. Nothing's wrong.

               "So? Nakalimutan mo na pangalan ko?" So naaalala niya pa 'yun. Oo I remember him but not the name. Madaming tao akong nakakasalamuha sa araw araw hindi naman pwedeng makabisa ko sila sa isang araw lang. Idagdag mo pa ang mga fans ko.

               "Hmm, I don't remember. Sorry." Umiwas ako nang tingin sa kanya at pumunta sa may make up's ko at humarap sa salamin. Ayokong pagpawisan dito. Bakit ba kasi ang tanong niya? Nakakabaliw talaga siya.

               Kapag hindi siya tumigil sa katatanong, lalabas ako dito.

               "Ethan." Natigil ako sa pag bablush on nang sabihin niya ang pangalan niya. I remember na his name. Minsan ko ding naaalala 'yan pero hindi ko alam kung sino ba siya. Kaya ngayon kilala ko. Siya pala si Ethan. Isa rin sa mga fans ko. "Isa ka diba sa mga fans ko?"

               "Ah, dati."

               Natigil ako sa sinabi niya. Parang ang sakit nang banggitin niya 'yun. Dati? So it means? Hindi na ngayon? Anong nangyari? Wala naman akong ginawa ah. Gumagawa rin naman ako nang paraan para magkaroon nang meet and greet sa mga fans ko. Hindi ko kinaya ang isang ito. Nagsawa na ba siya?

               "A-Ah, okay." Mahina kong sagot pero sakto na para marinig niya.

               Hindi ko na maramdaman ang lamig dito sa room ko. Pinagpapawisan ako nang malamig. Hindi kasi ako sanay na may ibang lalaking kasama, simula rin kasi na pagsabihan ako ni Nolan. Puro babae na lang ang mga nakakasama ko. Even my boy bestfriends dati, hindi ko na mabisita. Pero okay lang naman nagkakausap naman kami sa phones.

               "Anong oras ba ang VTR mo?" Napalingon ako sa kanya. Wag kang mabalisa Reizel. I shook my head and smile.

               "By 10am."

               "Its already 9:30? Hindi pa tayo aalis?"

               Oh my gosh! I didn't notice the time. Nawala ang sentro ko. Nawawala ang atensyon ko. Kasi nang pumasok siya sa loob, hindi na ako mapakali. Nang makita ko siya nag iba na naman ang timpla ko.

               "Please call my make up artist and ate." Madali naman siyang lumabas nang room ko. Ako pa nagsara nang pintuan. Nakahinga ako nang maluwag nang makalabas na siya. Napasandal ako sa pintuan.

               Napaayos lang ako pagkakatayo nang may kumatok muli sa pintuan. Kaya binuksan ko at sumilip kung sino. Napa face palm na lang ako na makita ko na naman siya. Nakangiti pa ito at nagkakamot nang ulo. Ano ba trip nang isang 'to?

               "Ano ba sasabihin ko?"

               "Err." Naasar ako bigla. Hingang malalim Reizel. Don't make you self irritated to that guy. "Sabihin mo aalis na tayo at magmadali."

               "Ah okay," isasara ko na sana ulit nang bigla niyang iharang paa niya sa pintuan. Narinig ko pa siyang umaray. Naguilty naman ako sa sarili ko. "Hehehe, saan ba room nang ate mo?" Nakangiti siya tapos hawak hawak ang naipit na paa.

               "Nasa cafeteria siya ngayon. Doon mo hanapin." Hindi ko na siya hinintay pang sumagot at sinara ko na ulit ang pintuan.

               Malakas ang pagkakasara ko imposible naman hindi siya nasasaktan. Narinig ko siyang umaray pero parang wala naman sa kanya. Nagiguilty tuloy ako sa sarili ko. Haay! Ano ba 'tong iniisip ko. Why do I need to bother myself to him. Isa lang siyang body guard ko na dati kong fan.

               Haay, bakit kaya ako nalungkot nang sabihin niya ang dati ko siyang fan. Oo madalas ko siyang makita sa events ko, sa mga mall shows. Pero nung mga nakaraang araw lang eh. Hindi ko na siya nakikita at 'yung last na pagkikita namin ay 'yung sa park. Kung saan lahat nangyari. Noong araw na 'yun kinasusuklaman ko siya, hindi ko siya napatawag nung mga araw na 'yun kasi sa mga binitawan niyang salita.

               Ikinulong siya. Naguilty rin ako sa sarili ko nung mga araw na 'yun. Wala akong nagawa, hindi ko rin siya napagtanggol. Natatakot rin kasi ako na baka tama ang sinabi niya. Pero mukhang hindi naman nagloloko si Nolan, tingnan mo. Were getting stronger.

               "Reizel..." I heard ate's voice kaya binuksan ko na ang pinto.

               Pagkabukas ko ay si Ate Rizza ang bumungad sa akin at nasa likod niya si Ethan. Hindi siya nakangiti at hindi nakatingin sa akin. Galit ba siya kasi nasaktan ko siya? Grabe naman pala kasakit. Hindi ko sinasadya. Siya naman kasi eh, bakit naman kasi niya hinarang ang paa niya?

               Bakit ko rin naman kasi ibabagsak ang pinto? Nababaliw na ang utak ko. Pwede nang sumabog.

               "Pack up your things na Reizel." Mabilis naman akong tumango at inayos ang mga gamit ko. Mga gagamiting kong dress for VTR's. Commercial ang gagawin ko, ewan ko bakit nila ako kinuha. Okay rin naman para sa endorsement ko. "Si Ethan na ang pabuhatin mo niyan." Pagtutukoy niya sa mga dala ko.

               Lumapit naman sa akin si Ethan. Poker face ang isang ito at walang expression anng mukha. Nang aasarr lang ata ang isang ito eh. "Ako na." Sabi niya at kinuha niya ang mga bags ko.

               Hindi na ako sumagot sa kanya at lumabas na lang nang room at sumunod kay ate.

               I don't feel something about Ethan. But then, I know he's a good guy. I want to better know him. Ayokong maging body guard lang ang turing ko sa kanya. Napangiti na lang ako. Haay, Reizel. Meron ba?

                                                 --STAR--

                Thanks for reading the update. I Hope matapos ko itong story before june or first week of june. Still working on its plot :D Marami nang papasok na magiging complicated sa lahat. so be ready for that. I hope you enjoy! THANKS! Dont forget to leave some votes and comments :D Lovelots xx.