Special Chapter II

One Day

~Ethan's POV

        'Sometimes I lay
        Under the moon
        And thank God I'm breathing
        Then I pray
        Don't take me soon
        'Cause I am here for a reason'

"Ethan!" Nataranta ako kaagad ng tawagin ni Reizel ang pangalan ko. Mabilis naman akong napapanik sa second floor ng bahay namin at sumugod papasok sa kwarto niya. "Ang tagal mo!"

            Napanganga na lamang ako na madatnan siyang nakaupo sa sahig. Napakunot na naman bigla ang noo sa kanya dahil sa pagkakaalam ko iniwan ko siya sa kama para magpahinga, hindi sa sahig. Nilapitan ko naman ang buntis kong asawa at binalik sa kanyang kinahihigaan.

            "Ano ba kasing ginawa mo?" Nag-aalala kong tanong sa kanya.

            Tumawa si Reizel bago sumagot sa akin, "Wala lang. Gusto lang kita panerbyosin!" Hagikgik pa ni Reizel.

            Napailing na lang ako sa kanya at hinimas ang tiyan niyang namimilog. Kabuwanan na ni Reizel ngayon at ngayon ay pinapakaba niya ako dahil alam kong manganganak na siya on our first child. Natigil rin panandalian si Reizel sa work niya dahil mas kailangan niyang magpahinga para sa baby namin. Dalawang taon din ang nakalipas bago kami magkaanak simula ng ikasal kaming dalawa.

            You know what it feels like, you've almost dream a girl that someone who can't be yours and eventually the time change and it will sudden turn to a magical rollercoaster ride. I didn't imagine that, Reizel and I got a long way with our strong relationship but it helps a lot that we never stop dreaming.

            "Ano nga palang pangalan niya?" tanong ko sa kanya.

            Tumabi naman ako sa kanya inakbayan siya. Dinagan naman niya ang ulo niya sa balikat ko. Kung babalikan mo lahat ng pinagdaanan namin, hindi mo aakalain na posible palang mangyari ang mga hindi mo aakalain.

            I'm forever with a star.

            "Boy siya so..." She think in a moment.

            "Christan II."

            Agad naman akong nakatanggap ng batok kay Reizel. Ayaw niya kasi ng may second, third 'yung mga ganun dahil gusto niya unique daw ang pangalan na papatok din sa takilya parang siya. Well, hindi ko naman siya masisisi dahil hanggang ngayon, mga kanta pa rin niya ang halos naririnig ko sa mga party everywhere.

            "Adam..." Reizel said, and when I look at her. Her smiles never faded.

            I nodded to her, "Yes, pwede na. Adam Wesley."

            Tumawa naman siya, "Adam Saavedra."

            Tinaasan ko naman siya nang kilay, "Why?"

            "If he will enter the world of my industry, he must be have his screen name."

            "So?"

            "Yes, but... wait I prefer Johannes Wesley.  It's perfect!" wagas na ngiti ko pa sa kanya.

            Tinawanan niya lang ako, "Nice but Ethan, siguro kapag lumabas na lang siya doon na lang natin i-final kung anong magiging pangalan niya." Saka niya pinisil ang magkabilang pisngi ko.

            Tumango naman ako sa kanya, "Okay. So no, Adam or Johannes?" I asked then she nodded to me.

        'All my life I've been waiting for
        I've been praying for
        For the people to say
        That we don't wanna fight no more
        There will be no more wars
        And our children will play
        One day'

            Sandali lang ay nagpaalalay siya sa akin na magsi-cr daw siya. Lagi kaming ganito dahil baka kung mapaano si Reizel. Lahat gagawin ko sa kanya para worth it lahat ng ginawa ko simula pa lamang ng una, hanggang sa ngayon na magkakaanak na kami. Mahal na mahal naming ang isa't isa and we never regret anything.

            She just the girl from the start, I've been looking for but now... I'm entering the world being a father to our sooner child. Hindi ko rin maitatanggi na baka makuha pa kay Reizel ang talent nito, pareho naman kaming kumakanta at siguro ganun din ang kakalabasan ng anak namin.

            "Ethan! Wait!" Mabilis naman akong napapasok sa loob ng kubeta at nakita ko si Reizel na hawak-hawak ang tiyan habang iniinda ang sakit. "Manganganak na ata ako!" Agad ko naman siyang inalalayan hanggat sa makababa kami ng hagdan at matuloy sa kotse.

            "Malapit na tayo, Reizel." Hinawakan ko ang kamay niya habang nagda-drive ako papunta sa malapit na hospital. Akala kasi namin sa susunod pang araw ang deadline niya pero naapaga ata, pero mabuti na rin 'yun. "'Wag kang susuko!"

            "Naku! Ethan! Dalian mo, ilalabas ko na 'to dito sa kotse!"

            "Naku 'wag! Madudumihan ang sapin!"

            "ETHAN!"

            Mas napabilis naman ako sa pagmamaneho ko at nakatungo din naman kaagad sa hospital. Nang may lumapit sa aming mga nurses ay inihiga na kaagad si Reizel at tulak-tulak ito hanggang sa operating room. Hindi na ako pumasok kasi hindi ko kayang nakikitang nasasaktan ang Reizel ko pero alam ko naman na ang anak namin ang iluluwal niya.

            Pabalik-balik ako. Hindi mapakali. Pinagpapawisan ako dahil sa sobrang lamig.

            At nang sa oras na lumabas ang doctor na nagtatanggal ng gloves at mabilis akong napalapit sa kanya.

            "Asawa ng pasyente?"

            Tumango naman ako, "Kumusta naman po?"

            "Congratulations! Your  now a daddy!" saka ako tinapik-tapik nito sa balikat ko. "Pwede ka nang pumasok sa loob."

            "Salamat po!" niyakap ko pa ang doctor.

            Nang makapasok naman ako sa loob ng room ay nakita ko si Reizel na mahimbing ang pagkakatulog at ng lapitan ko naman ang batang katabi nito ay napangiti na lang ako. Tinitigan naman ang bata at nakuha nito ang maninipis na labi ni Reizel at nakuha ko ang porma ng mukha nito. Gwapo, lalaki syempre mana sa akin.

            At the age of 25, alam kong kaya ko nang buhayan ang pamilya ko. Dahil na rin sa mga na-achieve ko sa buhay ko at syempre na rin ni Reizel. Hinding hindi namin pagsisisihin ag naging bunga ng lahat ng sipag at tiyaga.

            "Ethan you're here."

            Nabaling naman kay Reizel ang tingin ko na nagising na siya. Hinawakan ko naman ang kamay niya at hinigpitan niya ang pagkakahawak niya sa kamay ko.

            "Ayan na siya..." naluluha pang sabi ni Reizel. Pinunasan ko naman ang pisngi niya at hinalikan.

            "Reizel, mas lalo pang magiging masaya ang journey ng buhay natin."

            Mayamaya lamang ay may pumasok na nurse at may hawak-hawak itong papel, "Ano pong pangalan ng baby boy?"

            Napatingin naman ako kay Reizeil ay nginusuan niya lang ako. Inilingan ko naman siya.

            "No, ikaw na."

            "Ethan, ikaw na..."

            "Wow! Ang sweet niyo pa rin talaga in person! Nicholas and Reizel feels!" natawa naman kaming dalawa sa sinabi ng nurse at naalala niya pa ang pangalan ko ha? "So ano po?"

            Tinanguan naman ako ni Reizel.

        'All my life I've been waiting for
        I've been praying for
        For the people to say
        That we don't wanna fight no more
        There will be no more wars
        And our children will play
        One day'

            Hinarap ko naman ang nurse, "Johannes Harrest Wesley." I felt the touch of Reizel's hand that she means, she didn't ignore what I used to name to our first child.

            And the start of never ending love. Reizel and I between our only Star.