Last Star 49

"Are you sure, Ethan?" Ate Aidee asked me one more time. I nodded to her. I made up my mind and I don't need to answer all over and over again. My decision is final and no one could ever change it. I'm gonna my leave what I'm now, I don't know what will happen next but this ain't my right spot. I reach this because of someone else, I wanna reach this kind of spot because of auditions, singing reality shows. "I hope so, Ethan." She said.

                    "Sige ate, I'll gotta go." Pagpapaalam ko sa kanya at tumungo naman ako sa sasakyan ko. Ewan ko ba kung bakit nanghihinayan sa akin si Ate, because of what I decide to? Para sa akin, hindi naman nakakapanghinyang 'yun, I think I don't deserve that kind of fame. Mas mabuti na nga lang 'yung isang fan ka na lang talaga at simple.

                    I start the engine at pinatakbo ko na. Sa GNV company ako pupunta ngayon at may aayusin ako na dapat ng ayusin. Sinama ko na rin naman ang bosses ko sa meeting na pinatawag ko. That's a big meeting, ah just for me.

                    Nakarating din naman agad ako sa GNV. Maaga pa ngayon at wala pa masyadong tao pero pagpasok ko sa loob ng building ay busy ang lahat ng tao. Mas lalong sumikat ang kumpanyang ito pagkatapos ng concert ni Reizel.

                    Reizel's concert was an extraordinary. Napuno niya ang coliseum, maraming guest big star na pumunta sa concert niya at iba ang pagmamahal ng fans niya nung concert. Akala mo bibigay na ang coliseum dahil sa mga ingay ma nagagawa sa loob. And something I realize in her concert, she tell on public that she had a relantionship with me. Nung una ayaw niya kasi after lang ng pangyayari nila ni Nolan n'un but it was just months na mas naging close kami ni Reizel.

                    Pagpasok ko ng building ay agad nagtinginan sa akin ang mga mata ng mga tao sa loob. Siguro alam na rin nila ang relasyon namin ni Reizel. Akala ko maiinis sila kapag nakita nila ako pero ngumiti pa sila ng makita nila ako. I'm glad na tanggap nila ako for Reizel, nung concert nga ni Reizel. Yung kaisa isang fandom na nakita namin ay nakipagpicture pa kami sa kanila, kasi sila lang ang may banner na NiZel. Nakakatuwa lang na, hindi pa nga public ang relationship namin, madami na agad nagmamahal sa amin.

                    Tumungo naman agad ako sa receptionist na natulala na naman sa pagdating ko. Lagi ba siyang ganyan kapag nakakakita ng artista o sadyang ganyan lang din talaga ang reaksyon niya?

                    "Mr. Nicholas, good morning." Nakangiti nitong bati sa akin. Tumango naman ako sa kanya at binati rin. "Sir, naghihintay na po pala sa inyo si Boss Mike sa meeting room kasama sila Miss Bliss." Aniya.

                    "Salamat." Sabi sa kanya at nagmadali naman na pumunta na rin ako ng meeting room. Alam ko na magiging reaksyon nila sa gagawin ko, ewan ko na lang kung papayag sila. Siguro naman oo, kasi nagsisimula pa lang din naman ako so no worries naman 'yun.

                    Pagkadatin ko naman sa meeting room ay sinalubong ako ni Miss Tamara at umupo naman kami sa upuann namin. Si Miss Tamara, Si Boss Mike at ang ibang producers lang ang nandito. Syempre kailangan din sila.

                    "Mr. Wesley, its hard for the company to give up on you. Malakas ang impact mo sa publiko, sisikat ka kaagad at maganda naman ang boses mo? Bakit mo kailangan umalis?" Boss Mike said. Napabuntong hininga na lamang ako sa sinabi ni Boss. You know what is hard? To give up my dream. Oo pangarap ko 'to, nakuha ko naman pero sa ganun kadali? Hindi naman ako nagtataking for granted sa mga nakukuha ko.

                    Gusto ko kasi pinaghihirapan ko.

                    "I didn't want fame sir," I said. "Opo nga, magaling ako kumanta at maganda ang boses ko. Hindi po kasi ako handa sa magiging kalabasan nito."

                    "Hindi nga, Ethan. Marami nang nagmamahal sayo. Simula ng i-launch ka naging usap-usapan ka na. Ayaw mo ba n'un?"

                    "Hindi naman sa ayaw, Sir." Iling iling ko. "Mas mabuti na lang na maging simple ako. Hindi inaalam bawat kilos ko. Mas maeexpress ko ang sarili ko kasi walang mga nakatingin sa akin. Sir, I quit." I have my words at pinaninindigan ko 'yun.

                    "So, hindi mo na rin itutuloy ang album po?" Pagtatanong ni Boss na agad ko naman na tinanguhan. "So, ipu-pull out na namin lahat ng upcoming projects mo Mr. Wesley. Were happy that you're a part of GNV." Tumayo si Boss Mike kaya naman tumayo rin ako. Nakipagkamayan ito sa akin.

                    Its my decision. I quit, dati sinasabi sa akin ni Reizel na mag-quit na ako bilang isang recording artist. Hindi ko siya pinakinggan. Saka ko lang narealize lahat ng bagay na pwede ring makasira sa relasyon namin. Mas mabuti na nga lang na magkaroon na rin kami ng pribadong relasyon, they know me as Nicholas but they don't know me personally.

                    I'm Christan Wesley, the ex-rising-star. Everytiime I heard those words, nakaka-proud din sa sarili kasi may tinatawag sila sayo. Ngayon, hindi ko na siya dadalhin kasi iniwan ko. Nagkaroon na rin naman ng kasunduan.

                    "Mr. Wesley, please sign the resignation papers." Saka inabot sa akin ni Boss Mike. Kinuha ko rin naman ang ballpen sa mesa sa harapan ko at pinirmahan ang bawat papel. Hindi ko inaasahan na aabot ako sa ganitong sitwasyon na ako mismo ang aalis sa kumpanya. Natatawa na lang tuloy ako.

                    Minsan din talaga may pagkasayad 'tong utak ko pero nakapag desisyon na ako eh. Wala nang makakapagbago 'dun.

                    After I signed those contracts ay lumabas na rin naman ang mga bosses. Lahat ng projects ay cancelled na at tapos na rin ang pagiging recording star ko.

                    Tumayo na ako at inayos ang gamit ko. Tumingin ako kay Miss Tamara na nakangiti sa akin. "Ah miss," napailing ito bigla na parang natauha. "Thank you." sabi ko.

                    "You're welcome, Ethan. After I see your talent, you didn't disappoint me." She said in sweet tone of voice. Ngumiti na lang din naman ako kay Miss Tamara. Lumabas na rin naman kami ng meeting room at nakasalubong pa namin paglabas si Reizel na papunta rin sa direksyon namin.

                    "I'll go first." Miss Tamara said then I nod. Naglakad na rin naman siya patungo sa elevator.

                    Nakatingin lang si Reizel sa akin na parang may mali akong ginawa sa kanya kasi kung makatitig, parang ang laki ng kasalanan ko sa kanya.

                    "Why?" Napakunot ako ng noo sa sinabi niya sa akin. Hindi ako makasagot sa kanya kasi hindi ko naman mahanap kung anong isasagot sa kanya. Niyakap bigla ako ni Reizel, binalik ko din naman ang yakap sa kanya.

                    "Ano bang meron?" Pagtatanong ko sa kanya. Umalis naman siya sa pagkakayakap sa akin at natawa na lang ako ng maiyak iyak siya. Pinunasan ko naman ng kamay ko ang luha niya.

                    "You didn't say, you'd quit?" Ah kaya pala. Tumango pa ako sa kanya saka ngumisi. "Why?"

                    "Gusto ko, Reizel. I Realize what should I be with and I must stick with my only girl." I hugged her.

                    "Sorry," she said.

                    "Bakit naman?" Ngisi ko.

                    "I force you, kung hindi dahil sa akin. Hindi ka naman magku-quit diba? Kasalanan ko naman diba?" Umiling uling ako sa kanya.

                    "No, Reizel." I look in her eyes. "Wala kang kasalanan, mas makakabuti rin naman sa atin na hindi na ako makasabay sakasikatan mo dahil makakasira lang din sa atin 'yun. Mawawalan tayo ng oras sa isa't isa."

                    Biglang umeksana sa pagmo-moment namin ni Reizel ang cellphone ko na biglang tumunog. I answer the phone.

                    "Bro!" Cezar is calling. Napangiti na lang ako ng muli siyang makausap, medyo hindi na nga kami madalas mag-usap tulad ng dati kasi nga ngaing busy din ako.

                    "Bakit?" Ngisi ko pa.

                    "I'm with Brena, we will migrate to Paris, bro come to the airport, malapit na rin ang flight namin."

                    "Talaga?" Hindi ko makapaniwalang sagot sa kanya.

                    "Yes, Bro! Hurry up before its too late." Napatitig naman sa akin si Reizel at kinausap ako sa mata kung sino daw ang kausap ko.

                    "Sige, pupunta kami."

                    Nang mabalik ko naman sa bulsa ko ang cellphone ko ay hinigit ko na agad si Reizel. Nagulat siya sa biglaang paghatak ko sa kanya at muntik pa kaming madapa sa ginawa ko.

                    "Saan tayo pupunta?" Pagtatanong niya sa akin.

                    "Sa airport, Reizel. Aalis na ang dalawang bestfriend ko." Sabi ko sa kanya.

                    "Saan sila pupunta?"

                    "Sa Paris, 'dun na sila titira." Ngisi ko sa kanya.

                    Nakalabas na rin naman kami ng building at tumuloy sa sasakyan ko. Wala daw dalang sasakyan rin si Reizel ngayon kaya hindi na daw hassle sa kanya na bumalik pa sa GNV.

                    Mga ilang minuto bago kami makarating sa airport ay nagmadali naman kaming dalawa ni Reizel pumasok sa loob baka maabutan pa namin silang dalawa.

                    Nakita rin naman agad naming dalawa sila at nilapitan namin ito.

                    "Bro!" Sabi ni Cezar nang magkalapit kaming dalawa. "We'll miss you." Niyakap ako nito at tinapik ang likod ko.

                    "Ako rin, Bro." Umalis naman siya sa akin. "Bakit niyo naman napag-isipan na mag-migrate sa Paris?"

                    "Ah, Ethan!" Niyakap ako bigla ni Brena at umalis din naman agad ito. "We planned everything, Ethan."

                    Nag-usap pa kami habang hindi pa naman sila pumapasok sa loob ng airport. Sinabi rin sa akin ni Cezar na doon na daw siya magtatapos ng pag-aaral at naayos na rin daw niya ang papers sa schools. Kaya this coming last school year namin, hindi ko na makakasama si Cezar. Si Brena naman ay pinayagan nang magulang niya dahil uuwi na rin naman ang parents nito at titira sa bahay nila.

                    Hanggang sa kailangan na nilang pumasok sa loob. Muli ko naman nilapitan si Brena. "Sabi ko sayo eh, makakapunta ka rin ng Paris." Siko ko pa rito. Siniko rin naman ako ni Brena at nagtatawa tawa.

                    Tuluyan din naman silang pumasok sa loob habang kumakaway.

                    Napabuntong hininga na lang ako. Hindi ko rin alam kung anong mararamdaman ko, kasi iniwan na ako ng matatalik kong kaibigan.

                    "Ang tatag nila at ang sweet." Rinig ko na sabi ni Reizel.

                    Humarap naman ako sa kanya at saka siya hinalikan sa labi. Hindi naman nakikita sa ginagawa ang pagmamahalan eh, basta alam niyong masaya kayo sa isat' isa. Magwo-work out talaga ang relationship niyo at kahit na anong mangyari.

                    Walang matitibag sa dalawang nagmamahalan.