Last Star 47

I don't know what should I do if Ethan is in that situation. I promise would not break anyone's trust for that just kind of reason. Then I realize how he loves me, he just waited for me if I'm coming back. Sure I will, because I've been waiting for him too. He's my happy ending, I know.

                     He will take me to a place, I don't know where it is but I feel it kinda so special.

                     "Ethan, nasaan na ba tayo?" I asked. Nakapiring ang mga mata ko kasi sabi niya, well surprised nga naman daw. It was an unexpected date huh?

                     "Just relax, Reizel." He said. I feel like I'm perfectly inlove again after all the pain we've been through, in one day it's fade away.

                     "Okay..." I sigh. I remember when the time the I fall for him, its too obvious that I fall fast. But love just do that. Anything happen, love is behind all the things.

                     I didn't expect na ganito kaagad kami magkakaayos ni Ethan. In a just poof, nawala lahat nung mga inis at pride namin sa isa't isa. Kasi kapag nagmahal ka na talaga hindi mo na pwedeng bawiin kasi nahulog ka, kuung may sasalo mas maganda kasi pwede rin siyang ma-fall sayo. Taray 'no?!

                     Ilang minuto rin ang nagtagal pero hindi pa rin ata kami nakakarating sa sinasabing lugar ni Ethan. Hindi naman ata magagalit si Ethan if I took of the blindfold.

                     "Hep! Hep! Don't." Banta niya sa akin. Napabuntong hiningan naman ako sa kanya. Bahagya rin naman ako napangiti. Maybe the place is so kinda special nga rin kaya ganun.

                     "Bakit naman kasi ang tagal?" Pagmamaktol ko. May naramdaman naman akong humawak sa baba ko kaya nakiliti ako at iniwas ang kamay niya sa baba ko. He tickled my chin. Ano naman kayang trip nito.

                     Napa-crossed arms na lang ako. Lumalamig ang loob ng kotse kaya gininaw ako bigla tinindigan ng balahibo. Err, I don't know what it is.

                     Ilang saglit lang ay huminto na rin ang sasakyan at namatay na ang engine. Na-aligaga ako bigla ewan ko ba. Baka iwan kasi ako ni Ethan dito. Kinapa ko agad ang kaliwang bahagi para makapa si Ethan and I was like. Uh oh. Nasaan na siya?

                     "Ethan?!" Natataranta kong tawag sa pangalan niya. Don't you dare to leave me here. I sudden heard na pagbukas ng pintuan sa gilid ko. Biglang bumilis naman ang tibok ng puso ko. Mamaya kidnapper yan o holdaper at pagtangkaan pa ako.

                     "Hold on, Reizel." And he gets my hand. Nakahinga naman ako ng maluwag ng marinig ang boses niya. I'm safe, hindi lang talaga ako sanay ng pinipiringan kasi baka kung anong balak akin.

                     "Nandito na ba tayo?" Mahigpit kong hawak sa kanyang mga kamay. What if, hindi niya ako alalayan sa paglalakad ko at matumba na lang ako bigla? Paano kaya 'yun? For sure, hindi ako makakapag concert niyan dahil few days ahed na lamang ay concert ko na.

                     Mabilis na tumakbo ang araw, mabilis rin maghilom lahat ng sakit. If you want to accept the things that you feel in safe, don't hesitate and don't try because everything may happen for a reason.

                     "Take my hand," Ethan said. Napangiti na lang ako sa sinabi niya kasi kanina ko pa rin naman hawak hawak ang kamay niya. "Don't fall hard, because you will break again." Nawala ang ngiti ko sa sinabi niya but its just something the past na nilingon muli pero hindi na babalikan.

                     "I trust you, Ethan." I gently said to him. Ngayon na nakablindfold ako at siya lang ang nagsisilbing mata ko ngayon. Siya ang mag-gagabay sa akin. Hindi niya naman siguro ako papabayaan kasi nandiyan siya sa akin. He accepts what he deserve.

                     "Go on..." Mahinahon nitong sabi sa akin at dahan dahan naman akong nilakad. "Step up your foot." He said. Itinaas ko naman kasi may hagdan ata.

                     Habang inaalalayan niya ako. Mas narerealize ko na hindi niya talaga ako papabayaan kasi kahit na sinaktan ko siya at iniwan, hindi niya pa rin ako iniwan. Nandiyan siya lagi, handa para alalayan ako.

                     "Teka lang," Ethan said. Binitiwan niya ang kamay ko. Nakatayo tuloy ako ngayon sa kung hindi ko alam. Maya maya lang ay nakaramdam ako ng kamay na bumuhat sa akin at kinarga ako. "Ang bigat mo pala." Sarscatic indeed. Natawa-tawa pang sabi ni Ethan. Pinalo ko naman siya, hindi ko alam kung saan tumama pero mukhang sa balikat naman.

                     "Bakit mo ba 'ko binuhat?" Protesta ko sa kanya.  Kung nakikita ko lang ngayon kung paano mabigatan si Ethan sa akin. That's the epic day of my life, I'll cherish every part of those.

                     "May hagdan kasi, ano gusto mo. Madapa ka?" Ngisi pa nito. Ang sarap lang pakinggan ng boses niya na 'yun. Ang caring niya masyado. Napangiti na naman ako sa kanya.

                     "Kung hindi mo ko kaya buhatin, kaya ko naman maglakad." Sabi ko naman. Pero mukhang hindi naman niya pinakinggan ang sinabi ko kaya hindi niya rin siguro ako ibababa. Indeed, niyakap ko na lang din siya and I could smell his perfume. Ang galante na rin ng boyfriend, ah boyfriend ba? Ni Ethan pala. "Anong brand ng pabango mo?" I asked him. Saka inamoy amoy pa ang pabango niya. Ang bango niya talaga as in akala mo bagong ligo lang siya.

                     Ngumisi muna si Ethan bago sumagot. "Giovanni." Tipid nitong sagot.

                     Napa-oh na lang ako sa kanya. Giovanni was a high cost perfume, I wonder how did he get that but that just was perfume, walang kaso sa akin 'yun.

                     "Maubos mo amoy ko ha? Magtira ka." Ngisi ulit ni Ethan. Why he so cool? Bakit ganito siya ngayon, ang astig niya ha? Kinikilig tuloy ang heart ko ngayon kay Ethan. Tinitirador na naman niya ang puso ko.

                     "Ang yabang mo talaga!" Sabi ko sa kanya. Hindi na maalis 'yung ngiti ko sa kanya. He's perfect.

                     Ilang saglit lang din ay binaba na niya ako. Nakaakyat na rin naman siguro kami sa hagdan kaya niya ako binaba. Aalisin ko na sana ang piring ko sa mata ko pero pinigilan niya akong tanggalin at binaba na lang niya muli ang kamay. Biglang bumilis na naman ang tibok ng puso ko. Parang ngayon ko lang ulit siya mararanasan, parang isang araw may nagmagic sa akin na kailangan kong maging masaya.

                     I felt his hands taking off my blindfold. Nang matanggal na naman niya ay hindi kaagad nalinaw ang paningin ko kasi naman matagal may nakapiring sa mata ko. Inayos ako ng pwesto ni Ethan at nakita ko ang mga ngiti niya sa labi. After a seconds, luminaw na rin ang paningin ko at madaling may pumatak sa pisngi ko.

                     Hindi ko alam, dala ba ng saya kasi dinala ako ng taong mahal ko dito sa lugar na 'to. Hindi ko pa napupuntahan ang lugar na 'to. Humarap ako kay Ethan at nakatingin din ito sa akin, naka half-smile lang siya pero ang gwapo niya. I leaned forward to him and our lips suddenly met.

                     "Thank you, Ethan." Sabi ko ng matapos siyang halikan. Napansin kong namula ang mukha niya sa ginawa ko. Iba pa rin pala talaga si Ethan. Siya pa rin 'yung Ethan Wesley na nakilala ko. Kahit na sumikat na siya. Hindi niya ko kinalimutan.

                     Tumitig ako sa mga mata niya at hinawakan ito sa pisngi niya pero he kissed me at my cheeks. Nagulat naman ako sa ginawa niya.

                     "Bakit mo ginawa 'yun?" Pagtatanong ko sa kanya.

                     "Hmm?" Nag-isip pa ang isang 'to. "Kasi dinala kita dito." Sabay lingon niya sa hectares ng mga ibat ibang klase ng bulaklak.

                     I smiled. "Paano mo nalaman dito?"

                     "We had a fieldtrip n'un. Kasama ko si Cezar then we had the promise that we wil bring our love one's to this place. And I've bring you here."

                     Then I hugged him. "Thanks for everything, Ethan. You never lose hope, hindi ka sumuko sa akin. Ethan..."

                     "Kahit kailan Reizel, hindi ako susuko. Kasi simula pa lang, ginawa ko na ang lahat mapalapit lang sayo. Bakit ko pa aaksayahin ang chance na binigay sa akin? Reizel, I want you to back to me." His voice is sincere. I could feel it.

                     My heart skipped a beat and I smiled. "Yes, Ethan."

                     Kinarga niya ako bigla at inikot ikot. Natatawa na lamang ako sa ginawa niya. At saglit lang din ay binaba na niya rin ako at hinalikan ako sa mga labi ko. I fight.

                     "Ethan..."

                     "Reizel..."

                     "I love you," I said. "No matter what happen, were meant to be."

                     "Not meant to be." Ngisi pa nito. "Cause we were."

                     I feel relieved, Ethan. Its not just like a date, this is my favorite day. Moment with a man like him.

                     'Everybody needs inspiration

                     Everybody needs a song

                     A beautiful melody, when the night's so long

                     'Cause there is no guarantee, that this life is easy'

                     Nilibot ako ni Ethan sa lugar na 'to. Beside city lang daw naman pala 'to pero hindi pa ako nakakapunta dito. Mabuti na lang at dinala niya ako sa lugar na 'to. First time pa man din, siya ang nagdala sa akin dito. Hindi ko maitatanggi na namangha talaga ako ekta-ektaryang bulaklak na iba iba ang kulay.

                     Ethan hold my hands. Holding it tight and never lose back.

                     'Yeah, when my world is falling apart

                     When there's no, light to break up the dark

                     That's when I, I, I look at you'

                     After all the sadness, nagawa pa rin pala namin maging masaya. He give me what I want, I will back what he wants. Muli kong niyakap si Ethan, I feel complete when I hugged him. Akala mo kayo na till the end, akala mo siya na ang happy ever after mo. Noon, akala ko malayong mangyari ang inaasahan ko pero just a poof, nagbago kaming dalawa.

                     A fan and a star lovestory dati ngayon, a rising star and star lovestory. Iba ang dating sa una pero ang astig pala ng way nang naging kami.

                     'When the waves are flooding the shore

                     And I can't find my way home anymore

                     That's when I, I, I look at you'

                     Dati, I'm fooled by someone who used me as for his fame. Ginamit ako, hindi ako naniwala sa kanya. He's the one saved me from that darkness, he do whatever he wants just to stay away from Nolan.

                     From that moment, I don't know what I supposed to do. Hangga't dumating si Ethan sa buhay ko at siya ang naging sandalan ko.

                     "Ethan, I finally home when I'm with you." Umalis naman ako sa pagkakayakap ko sa kanya.

                     "Remember the night you were alone in the middle of night in the bridge?" I nodded. How does he know that? "Remember the guy who lend an umbrella to you and hugged you?"

                     I nodded twice. "So, you mean Ethan? Ikaw 'yun?" I asked him straight to his eyes.

                     His eyes is sparkling. "Yes." He said. Niyakap ko siya. Sabi ko na nga ba at ang weird ng pangyayaring 'yun. Hindi mo talaga maikakaila kapag may mahal alam mo kung sino ito.

                     "Paano mo nga pala nalaman na nandun ako?"

                     "Cezar's house is near there. Nakita ko na parang may tao sa tulay kasi may kotse, inaninag ko kahit madilim. Sa malayo pa lang, kilala ko na kung sino. Reizel, kahit sa concert mo kahit gen-ad pa yan. Makikita na kita."

                     Oh. He's so sweet. So how did it like, kaya pala siya nandun.

                     "So how about your concert?" Ethan asked me.

                     "Malapit na, guest ka sa concert ko ha? Mag-practice ka, ayokong ma-failed tayo dun." Saka ako tumawa pero tinakpan agad ito ng mga labi ni Ethan. To make my shout mouth, he kissed me.

                     I torridly fall apart. Be ready, for my concert. I have something to do with.

                     "Why?"

                     "Just ah? A kiss?" As he said and I pinch his nose. Hindi na rin kami napigilan hindi matawa sa pinag-gagawa namin. He took another kissed from me, sa concert ko, sa harap ng mga tao. I will tell the secret.

                     "Ethan, my boyfriend. I love you one last time."

                     "And girl? I love you to the nth time." Then we walk by slow and took a picture of us. A moment with together. A date of forgiveness