Chapter 42
Muling namahagi ang katahimkan nang makasakay na kami ng bus. Pagkatapos ng pagtatalo namin kanina, hindi niya ko kinakausap pa. Pag tinatanong ko siya, tanging tango at iling lang ang nagiging tugon niya.
"I'm sorry . . ." mahinang bulong ko. "Ang korni pakinggan pero I can assure you na kung aagawin nga ko ni Faye sayo, hindi ako magpapa-agaw."
Ewan ko kung nag-hallucinate lang ako pero parang nakita kong napangiti siya sa sinabi ko.
At napangiti na rin ako nang sambitin niya ang salitang, "baliw."
"Bati na tayo?" parang bata kong tanong.
"Hindi naman tayo magkaaway—" natigil siya sa pagsasalita niya nang mag-ring ang phone ko at nakita niya ang nasa caller's ID.
Faye is calling...
Shit naman, oh!
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top