"Oh god. James we hebben een klein probleem." Mompelde Lily zacht terwijl haar hand richting haar buik bewoog en ze een pijnscheut voelde.

James draaide zich om en keek verbaasd naar Lily. "Nu? Jemig qua timing komt hij echt heel goed hoor." Mompelde hij terwijl Lily hem droog aankeek. "Ten eerste kiest hij de timing niet en ten tweede weet je niet of het een hij is. Au! James!" Riep ze terwijl James haar hand vastpakte en verdwijnselde richting het meest dichtbij zijnde ziekenhuis.

"Dokter? Help, mijn vrouw gaat denk ik bevallen!" Riep hij terwijl een paar muggles hem vragend aankeken en hij zuchtte. 

"Kom maar snel mee meneer?" Vroeg ze dokter terwijl James afwezig "Potter" antwoordde en als ondersteuning zijn arm over Lily's rug legde.

Het volgende halfuur bestond uit James die perse moest wachten in een wachtkamer met drie andere Muggles. Iedere keer als er een dokter kwam stond hij op en ging hij weer zitten toen hij zich realiseerde dat het niet voor hem was.

Hij was bloednerveus.

Hij was helemaal geen goede vader.

Hij kon geen vader worden.

Hij was nog veel te jong.

Hij had amper levenservaring, laat staan ervaring met een kind.

"Nerveus?" Vroeg een van de muggles terwijl James opkeek en knikte. De muggle glimlachte zacht. "Ik snap het wel. Het is spannend om je eerste te krijgen. Ik heb er al drie, maar toch blijft het spannend." Zei hij waarop James een kleine glimlach op zijn gezicht plakte.

"Meneer Klaver?" Vroeg iemand terwijl James en de muggle beiden naar de deur keken. "Dat ben ik. Veel succes nog." Zei hij met een kleine knipoog waarna hij wegliep en de deur dicht ging. 

Nu was hij alleen.

Oh god daar kwam de stress weer. 

Alleen veel tijd om te stressen kreeg hij niet want de deur opende. 

"Meneer Potter?" Vroeg de vrouw terwijl James opstond en knikte. "Uw vrouw is klaar om te bevallen en wilt u er graag bijhebben." Zei ze waarop James knikte en achter de vrouw aanliep naar binnen.

Nu ging het gebeuren.

Nu werd James een vader.

~~

Lucy's ogen schoten richting Peter.

Hij was de geheimhouder van de Potters geweest en Lucy dacht dat hij nooit het lef zou hebben om ze zo te verraden.

Blijkbaar stond hij wel vrijwillig aan de kant van Voldemort.

Lucy had de rest van de 'vergadering' te veel aan haar gedachten om op te letten. Ze voelde zich misselijk en had teveel buikpijn om normaal te zijn.

"Psst. Lucy gaat het wel?" Vroeg Narcissa zacht aan haar waarna ze haar aankeek. "Nee.. Ik voel me heel erg ziek." Zei ze zacht terwijl Narcissa kort naar Voldemort keek. 

"Als in, de baby zou kunnen komen? Of gewoon als in je bent ziek?" Vroeg ze zacht terwijl Lucy haar schouders ophaalde.

Baby's deden er meestal toch negen maanden over?

Lucy was net acht maanden zwanger, maar het was niet erg zichtbaar.

Lucy keek geschrokken naar Narcissa waarna ze abrupt opstond en richting de badkamer rende.

Ze hing net op tijd boven de wc waarna haar lunch eruit kwam en ze een smerig gezicht trok.

Narcissa rende geschrokken achter haar aan en volgde haar tot de wc waarna ze naast haar ging zitten.

"Gaat het Lucy? Als je ziek bent moet je naar huis gaan hoor. Ik regel het wel." Zei ze waarop Lucy zacht glimlachte. "Nee hoor. Het gaat nu wel weer beter." Loog ze waarna Narcissa ongelovig knikte en het onderwerp liet vallen.

Ze liepen beide weer terug naar de vergaderzaal die stil was gevallen. Lucy keek schuldig naar de vloer terwijl Narcissa haar licht aan haar arm meetrok. Lucius keek Narcissa scherp aan en ze liet los waarna ze met medeleven naar Lucy keek.

"Black," Voldemort nam lang de tijd om diep te zuchten waarna hij doorging met praten. "Ten eerste kom je te laat, dan besluit je een grote mond op te zetten en nu onderbreek je een belangrijk plan voor welke reden precies?" Vroeg hij terwijl Lucy haar blik op de vloer gericht hield. 

"Geef antwoord als ik iets vraag!!" Schalde zijn stem waarna Lucy licht geschrokken opkeek. "S-sorry mijn heer. Ik voel me niet echt goed." Zei ze zacht. Ze hoorde de kleinste hint van een trilling in haar eigen stem en hoopte dat hij het niet had gehoord.

Voldemort keek haar kort aan en zijn blik richtte zich op Lucius. "Heb je haar geen manieren geleerd? Je onderbreekt belangrijke dingen niet zomaar omdat je je niet echt goed voelt." Zei hij waarna Lucius naar de tafel keek. 

Lucy was redelijk klaar met alle shit waar Voldemort iedereen doorheen haalde. Ze ging spijt hebben van wat ze deed maar het viel uit haar mond voordat ze het realiseerde.

"Dus ik moet maar gewoon over de tafel overgeven?  Of in Lucius' schoot kan ook als je wilt hoor." Zei ze terwijl ze geïrriteerd naar Voldemort keek en haar blik veranderde in schok.

Ze voelde iedereens ogen brandden en keek kort langs de tafel.

"Je hebt een erg grote mond voor een klein meisje." Zei hij met een duistere toon in zijn stem terwijl Lucy slikte. Hij pakte zijn toverstok en richtte hem op Lucy.

"Imperio." 

Lucy keek geschrokken naar Voldemort die wreed grijnsde.

Het werkte niet.

Niet meer tenminste.

Zijn grijns viel en Lucy verdrong de kleine grijns die op haar gezicht verscheen.

"Weet je wat jij bent? Nutteloos." Zei hij terwijl een paar mensen in de vergaderzaal instemde en hij "Stil!" riep.

"Ik dacht dat je nog van nut zou kunnen komen met informatie. Maar een bloedverrader zoals Pettigrew brengt nog meer informatie." Zei hij terwijl Lucy zuchtte en kort naar Lucius keek die een kleine hint van een wrede grijns op zijn gezicht had.

Hij was aan het wachten tot Voldemort Lucy zou vermoorden.

Een van de stoelen schoof zacht naar achteren, maar het boeide Voldemort vrij weinig.

"Geef me dan een kans om mezelf te bewijzen. Stuur me op een missie om mijn vertrouwen te testen als het moet. Ik vind het onnodig om zo te sterven. Dat heb je nou namelijk al meerdere keren geprobeerd." Zei ze terwijl ze zich afvroeg waar alle zelfvertrouwen en moed vandaan kwam.

Voldemorts blik verduisterde en hij keek Lucy voor dood aan. 

"Grote woorden, klein meisje. Iets gaat er mis hier." Zei hij terwijl Lucy haar toverstok voorzichtig pakte. Ze voelde hem weggerukt worden en keek naar Voldemort die haar toverstok vasthield.

"Avada kedavra."

~~~

A/N: Nu beginnen de trauma's pas echt. 

Hehe.

Hier een plaats om te huilen:

Dankjewel voor je tijd.

Ik zie jullie overmorgen weer in dit boek, dus tot dan!

Groetjes Caya! 1108 woorden