Lucy zuchtte diep en liet haar tas op de grond in de hal vallen.

"Regulus! Ik ben thuis!" Riep ze terwijl ze de woonkamer inliep en ging zitten op de bank.

Morgen was hij jarig en Lucy had een geweldig cadeau voor hem geregeld.

"Regulus?" Vroeg ze toen ze realiseerde dat hij geen antwoord gaf. Ze stond op en liep de woonkamer uit waarna ze alle kamers langsging.

Hij was nergens.

"Regulus!" Riep ze door het huis waarna ze iemand hoorde aankloppen en naar beneden liep.

Regulus was vast gewoon later thuis.

Ze opende de deur met een kleine glimlach op haar gezicht maar die verdween gelijk toen ze twee mannen in een net zwart pak zag staan.

"Oh. Hallo. Eh, hoe gaat het?" Vroeg ze een beetje verbaasd waarna ze de twee mannen binnenliet en richting de woonkamer begeleidde. "Willen jullie iets te drinken?" Vroeg ze waarop de twee mannen hun hoofden schudden.

"Mevrouw Black, we zijn hier vanwege slecht nieuws. Kunt u alsjeblieft even gaan zitten." Zei de ene man die een hoge zwarte hoed ophad. "Eh. Ja natuurlijk." Zei ze een beetje verbaasd.

Slecht nieuws.

Zou Lucius eindelijk dood zijn?

Nee dat zou goed nieuws zijn.

"We hebben vandaag bericht gehad dat u man, Regulus Black, is overleden." Zei de andere man terwijl Lucy tranen in haar ogen voelde komen en ongelovig naar de twee mannen keek.

"Nee, nee. Dit is een grap toch? Dit is niet waar toch?" Vroeg ze terwijl ze begon te huilen en de man met de hoge hoed zijn hoofd schudde. "Gecondoleerd Mevrouw Black." Zei hij waarop hij en de tovenaar opstonden en het huis verlieten.

Ze lieten Lucy gewoon alleen.

Daar, in het huis wat Regulus voor haar had gekocht.

Hij was dood.

Had iemand hem vermoord?

Had hij het zelf gedaan?

Was hij zijn leven beu en wilde hij Lucy gewoon achterlaten.

Lucy stond op en pakte haar toverstok waarna ze een stilte spreuk mompelde en de frustratie uitschreeuwde.

Regulus was dood.

En Lucy niet.

Waar zou ze nog voor moeten leven?

~~

En toch twee weken later zat Lucy aan de vergadertafel van de dooddoeners.

Ze had alle gevoelens na twee dagen weggestopt en was niet van plan om nog emotie te tonen.

Ze was alleen.

Er was niemand die nog om haar gaf voor wie ze was.

Alleen maar neppe mensen zoals haar broer, of de Rosiers of Voldemort hemzelf.

Of de mensen die haar zouden laten vallen het moment dat ze erachter kwamen dat Lucy een dooddoener was.

James, Sirius, Remus, Lily en Marlene.

Alex keek haar kort aan en pakte haar hand onder de tafel vast. "Wat is er Lucy?" Fluisterde hij terwijl Lucy hem kort aankeek en "later" terug fluisterde.

"Black. Nott. Is mijn plan niet interessant genoeg voor jullie?" Vroeg Voldemort terwijl Lucy hem kort aankeek en snel haar hoofd schudde. "Nee, mijn heer." Mompelde ze terwijl Alex haar hand losliet en Voldemort de twee een beetje geïrriteerd aankeek.

"Gecondoleerd met het verliezen van je man trouwens." Zei hij kort waarna Alex haar geschrokken aankeek en Voldemort doorging met zijn plan vertellen.

Regulus was dood.

Dit was het laatste wat Alex aan zag komen.

Hij verdiende het niet eens om dood te gaan.

Waarom Regulus?

"Dus, ik zoek drie mensen die het stomme mudblood café willen ontruimen van de mudbloods." Eindigde hij zijn verhaal.

"Niemand wilt vrijwillig? Goed, dan kies ik wel zelf. Rosier, Nott en Black. Jullie kunnen wel samen toch?" Zei hij terwijl de twee Rosier broers en de drie Notts hem aankeken. "Jongste Rosier, oudste Nott." Zei hij waarop Lucy zuchtte en knikte.

"Goed. Vanavond wil ik op zijn minste de helft dood hebben." Zei hij waarna hij verdwijnselde en de mensen opstonden.

"Lucy waarom heb je me niet verteld dat Regulus dood is?" Vroeg hij terwijl Lucy hem met opgetrokken wenkbrauw aankeek. "Waarom denk je? Oh ja, laat ik iedereen en alles vertellen dat mijn man dood is want dan krijg ik aandacht en gaat iedereen doen alsof ik geliefd ben. Nee dank je." Zei ze waarna ze wegliep gevolgd door Alex.

"Lucy je weet dat ik om je geef. Stop met iedereen en alles buiten te sluiten. De jongens snappen het vast wel." Zei hij waarop Lucy haarzelf omdraaide richting hem.

"Nee. Dat doen ze niet. Laat me alsjeblieft met rust Alex." Zei ze waarna hij zuchtte en Lucy verdwijnselde.

Dit word Lucy's dood.

Lucy is nooit graag alleen en nu sluit ze alles en iedereen buiten.

~~

Lucy deed de eerste haarclip die ze zag in haar haar en verdwijnselde naar het muggleborn restaurant.

"Ah. Kijk wie toch nog is op komen dagen." Zei Braxton terwijl Lucy zuchtte en de drie naar binnen liepen.

Shit.

Fuck.

Remus.

Austin liet een explosie afgaan in de winkel waarna verschillende mensen begonnen te schreeuwen.

Remus keek de drie aan en Lucy keek snel weg waarna Braxton een aantal spreuken richting een aantal mensen schoot.

Drie van de vier lagen op de grond.

Dood.

Een heleboel mensen begonnen weg te vluchten en lucy schoot een tijdelijke verlammingsspreuk op een iemand zodat het leek alsof ze hem had vermoord.

Remus schoot een spreuk richting Lucy waarvan ze schrok en hem net op tijd afweerde.

Hij wist niet dat zij het was.

"Ik wist niet dat jullie nu ook spullen stalen van mensen." Zei hij terwijl Lucy een spreuk op hem afstuurde die hij met gemak afweerde. "Hoe bedoel je dat nou weer." Zei Lucy waarna Remus humorloos lachte.

"Die haarclip is niet van jou." Zei hij waarop Lucy's pupillen vergrootte en ze realiseerde welke haarclip ze in haar haar had gedaan.

Sirius' haarclip.

"Wat? Waarom sta je ineens stil?" Vroeg Remus, verbaasd om haar reactie. "Nee.." mompelde hij terwijl hij de punten aan elkaar verbond in zijn hoofd en Lucy verraden aankeek.

"Dit meen je niet." Zei hij terwijl hij richting Lucy liep die haar toverstok omhooghield.

Het had niet veel nut, ze ging hem toch niets aandoen en hij wist dat. Hij liep door en trok het dooddoeners masker van haar hoofd af waarna hij geschokt en verraden naar Lucy keek.

"Tuurlijk. Ik had het zien aankomen." Zei hij terwijl Lucy hem met tranen in haar ogen aankeek en hij wegdraaide.

"Lucy Black jongens!" Diep hij boos terwijl hij zich weer terugdraaide richting Lucy en humorloos glimlachte. "Remus." Zei ze terwijl hij zijn hoofd schudde.

"Laat me raden. Je had geen keuze zeker? Je kon niet anders? Welke bullshit ga je nog meer vertellen?" Zei hij terwijl hij haar boos aankeek en Lucy naar de vloer keek.

"Het spijt me." Zei ze waarna ze weer omhoog richting Remus keek en Braxton hem vanaf de zijkant aanviel en op de grond knalde. "What the fuck Rosier!" Riep ze geschrokken terwijl ze naast hem ging zitten op de grond.

"Nee. Nee. Donder op Black ik wil je niet eens in de buurt hebben." Zei hij waarna hij bewusteloos op de grond viel en Braxton Lucy meetrok aan haar arm waarna de twee verdwijnselde naar het huis van de Rosiers.

"Goh bedankt." Zei Lucy sarcastisch terwijl Braxton zijn ogen rolde. "Ja het handige hiervan is dat niemand aan de andere kant je nog gaat geloven Black." Siste hij terwijl Lucy het realiseerde en dacht aan Remus.

Hij ging het aan Sirius en James vertellen.

"Dus? Waarom zouden ze me moeten geloven? Ik heb toch niets meer om voor te leven dus waarom zou ik mijn eigen leven wel niet verknallen." Zei ze waarna ze verdwijnselde en in stilte haar huis binnen liep.

Ze begon weer te huilen en liep richting de keuken waar ze een glas met wijn vulde en hem leegdronk.

"Fucking kut teken." Mompelde ze terwijl ze het glas op de grond gooide en het in miljoenen stukjes op de grond kletterde.

"Mevrouw Black?"

Lucy keek om en keek verbaasd naar Dumbledore die in de deuropening stond.

"Sorry Professor, maar de laatste keer dat ik checkte was dit mijn huis." Zei ze waarna Dumbledore zacht grinnikte. "Goede grap, goede grap. Maar ik ben hier omdat ik nieuws heb gehoord." Zei hij waarop Lucy haar ogen rolde en het glas weer heel werd.

"Ik ga geen spion zijn." Zei ze waarna hij haar verbaasd aankeek. "Waarom niet? Dan kan je al je vrienden vertellen dat je het voor mij doet. Dan heb je nog iets waar je voor kan leven." Zei hij terwijl Lucy diep zuchtte en haar hoofd schudde.

"Ik zoek niet echt iets om voor te leven en daarbij ga ik niet mijn leven riskeren om jou vuile werkjes op te knappen. Zoek daar maar iemand anders voor." Zei ze waarna hij zuchtte. "Lucy, je denkt niet helder nu. Het aanbod wat ik je aanbied is een geweldige deal." Zei hij waarop Lucy fronste en haar hoofd schudde.

"Heb ik voor een mening gevraagd? Nee, dus ga alsjeblieft uit mijn huis." Zei ze waarna Dumbledore zuchtte en verdwijnselde.

Dat was stom.

Ze had ja moeten zeggen.

~~~
A/N: Hallo hallo iedereen.

Al getraumatiseerd?

Geen zorgen hoor het wordt nog erger.

Hehe.

Even ter informatie, ik schrijf dit boek dus zegmaar een aantal dagen van tevoren en dan post ik het maarja dat boeit jullie vast niet.

Lol.

Stay Spooky!

Groetjes Caya! 1539 woorden