Lucy veegde haar tranen weg. Ze had lang genoeg gehuild en Lily wachtte nog steeds op thee.

Ze pakte de niet omgevallen thee mok van de tafel en liep naar boven. Ze hoorde Harry zacht huilen en keek kort terug naar de trap waarna de tranen weer begonnen op te wellen in haar ogen.

Ze knipperde ze snel weg en klopte zacht op de deur waarna ze Lily "kom binnen James je hoeft echt niet te kloppen hoor" hoorde zeggen. Ze opende de deur en glimlachte verontschuldigend naar Lily die in een mix van geschokt en verbaasd naar Lucy keek.

"Lucy? Hey, wat doe jij nou weer hier? Waarom zei James niet dat je er was?" Vroeg ze terwijl Lucy haar de thee aangaf en lily haar dankbaar aankeek. "Wacht hoe wist je waar we zaten niemand behalve Peter wist dat?" Vroeg ze terwijl haar hoofd geschrokken naar de deur schoot en Lucy schuldig naar de vloer keek.

"James?!" Riep Lily naar beneden waarna ze geen antwoord kreeg en de angst in haar ogen duidelijker werd. Ze keek verraden naar Lucy en schudde haar hoofd terwijl ze begon te huilen.

"Jij, jij, waarom?" Vroeg ze waarop Lucy geen antwoord kon verzinnen. Lily ging door. "Hij hield van je! Wie hou ik voor de gek, hij hield nog steeds van je! Meer als hij ooit van mij ging houden en je hebt hem vermoord! Waarom?!" Riep ze terwijl Harry harder begon te huilen synchroon met Lily.

"Ik- ik weet het niet." Fluisterde Lucy zacht waarna Lily humorloos lachte. "Je weet het niet?! Je weet niet waarom je James hebt vermoord?! Je weet niet waarom je me nu komt vermoorden?! Weet je wat jij bent Lucy, je bent zwak en een monster! We hadden je kunnen helpen." Zei ze boos en verdrietig terwijl Lucy's onderlip begon te trillen en er een traan over haar wang liep.

"Ik ben een monster. Maar nee, jullie hadden me niet kunnen helpen." Zei ze waarop ze haar toverstok op Lily richtte en Lily haar hoofd schudde.

"Nee, nee! Alsjeblieft. Harry zou dan alleen zijn." Smeekte ze terwijl Lucy zuchtte. "Hij is niet voor lang alleen." Mompelde ze waarna Lily haar geschrokken aankeek en "nee" mompelde, zo zacht dat het bijna op uitademen leek. "Ga je Harry echt vermoorden? Lucy wat is er mis met je!" Riep ze waarna iets in Lucy vanbinnen klikte en ze het niet meer kon hebben.

"Ik ben degene met zijn toverstok." Zei ze waarna ze richting Lily liep en naast haar ging zitten. Lily draaide Harry weg van haar en Lucy zuchtte. "Ter informatie, Voldemort wilt Harry zelf vermoorden. Ik ben hier alleen voor jullie. En nee, ik had echt geen keuze. Probeer het niet te snappen als je dat toch niet doet." Zei ze waarna Lily zuchtte en haar hand op Lucy's knie neerlegde.

"Lucy, natuurlijk snap ik het. Maar er is altijd een uitweg, hoe duister het er dan ook uitziet." Zei ze terwijl Lucy haar ogen rolde. "Fucking Dumbledore. Nee Lily, je snapt het niet dus hou alsjeblieft op met doen alsof je het wel snapt." Zei ze waarna Lily zuchtte en haar hand van Lucy's knie weghaalde.

"Doe het dan maar gewoon." Zei ze waarna ze Harry een kus op zijn voorhoofd gaf. "Mama houd van je Harry, papa houd ook van je. We zijn altijd bij je in je hart." Zei ze waarna ze de nog steeds huilende Harry in zijn bedje neerlegde en haar toverstok op de grond gooide naast Lucy.

"Doe je best." Zei ze terwijl Lucy een brok in haar keel kreeg en kort naar Harry keek.

"Het spijt me echt Lily. Jullie verdienen het meer om te leven dan ik." Zei ze waarna Lily zwak glimlachte.

"Realiseer je wel dat ik je dit nooit ga vergeven." Zei ze waarop Lucy zacht knikte en haar toverstok op Lily richtte.

"Avada kedavra."

Lucy draaide snel om en ze liep de kamer uit. Ze hoorde Harry nog harder huilen en keek kort om waarna ze in tranen uitbarstte en richting de badkamer liep.

Ze nam een slokje water uit de kraan en friste haar gezicht op maar het hielp niet erg. Ze keek in de spiegel en zag hoe erg ze eruit zag. Je kon overduidelijk zien dat ze had gehuild en nog steeds ieder moment kon beginnen te huilen.

Ze was te laat om weg te gaan uit het huis want ze hoorde de deur openwaaien. De sfeer in het huis werd gelijk killer en duisterder en er liep een rilling over Lucy's rug.

"Nou nou. Je kan toch nog doen wat van je gevraagd word. Applaus." Zei hij waarop Lucy licht geschrokken naar de badkamer deur keek waar hij in de deurpost stond. Hij rolde zijn ogen en liep richting Lucy waarna ze hem vragend aankeek.

"Zeg je was niet van plan om zo rond te lopen of wel? Dat je het hebt gedaan betekent blijkbaar niet dat je sterk bent. Maar wat verwacht je dan ook van een Malfoy?" Zei hij waarop hij zijn handen natmaakte onder de kraan en ze langs Lucy's met tranen bevlekte wangen.

Er liep een rilling over Lucy's rug toen zijn koude handen contact maakte met haar wangen maar hij keek het niet te merken en mompelde een spreuk waarna Lucy's haar er redelijk normaal uitzag en ze er een stuk minder moe uit leek te zien.

"Waarom ben je ineens zo aardig?" Vroeg ze terwijl Voldemort zacht grinnikte en ook in de spiegel keek. "Omdat je het goed hebt gedaan. Ik ben aardig tegen nuttige mensen Lucy." Zei hij waarop Lucy hem verbaasd aankeek en naar de wasbak keek.

"Doe het nou maar gewoon ik wil weg." Mompelde ze waarna hij wreed grijnsde en "ja ja" mompelde. "Een ding Black." Zei hij terwijl hij Lucy's kin hard greep en haar hoofd richting hem draaide.

"Denk niet dat je beter bent als anderen. Want dat ben je zeer zeker niet." Zei hij waarop Lucy slikte en knikte.

Lucy had ze gewoon vermoord.

Ze waren weg en dat was haar schuld.

"Geloof me Luce. Ik vertrouw je met mijn leven."

~~~
A/N:

Hier een plaats om te huilen:

1010 woorden