Voldemort was niet tevreden.

Lucy liep al op haar tenen, ze zorgde voor Riley en ging nog steeds dagelijks naar de order bijeenkomsten, ze was altijd bij de dooddoeners bijeenkomsten en toch was hij niet blij.

Ze had Marlene vermoord en toch was hij niet tevreden.

Alex had haar een paar keer gevraagd of het goed ging en had zelfs voorgesteld dat hij en Selina voor Riley zorgen maar ze had nee gezegd en hield vol dat het prima ging.

Maar dat ging het niet.

Het was nu september. De enkele bomen naast Lucy's huis hadden bijna geen bladeren meer en Riley zat op het tapijt met een paar knuffels te spelen.

Er werd op de deur geklopt.

Lucy keek kort naar het raam en zuchtte diep waarna ze Riley oppakte en naar de deur liep.

"Hallo?" Vroeg Lucy verbaasd terwijl de onbekende man haar een brief gaf. Hij liep weer weg zonder iets te zeggen en verbaasd deed Lucy de deur dicht.

"Dada?" Vroeg Riley terwijl Lucy zwak glimlachte en haar hoofd schudde. "Niet dada..." mompelde ze zacht waarna Riley haarzelf uit Lucy's armen wilde wurmen en Lucy haar neerzette op de grond.

Ze bestudeerde de brief even en keek verbaasd naar het familiewapen van de Notts dat erop stond geprint.

Ze opende de brief en las hem snel door.

Het handschrift keek op Alex' maar hij schreef nooit zo formeel.

Geachte Mevrouw Black,

Hierbij willen we u graag uitnodigen voor ons herfstbal op 23 September aanstaande.

We hopen dat u kan komen en wensen dat alles voorspoedig goed gaat met u.

Laat ons alstublieft twee dagen van tevoren minimaal weten of u niet kan komen.

Met vriendelijke groeten van Ronaldo Nott.

Ronaldo?

Dat was dan vast zijn vader.

Lucy zuchtte en legde de brief neer terwijl ze de woonkamer binnenliep waar Riley op de bank probeerde te klimmen.

"Nee! Riley dat is gevaarlijk niet doen!" Zei Lucy terwijl ze Riley oppakte en ging zitten.

Riley wurmde haarzelf uit Lucy's armen en ging weer op het tapijt met de paarden knuffel die ze van Alex had gekregen spelen.

Ze moest wel komen.

Het voelde juist, en bijna de gehele Nott familie waren dooddoeners dus ze kreeg vast een martelscene als ze niet kwam.

Lucy zuchtte diep. "Maar waar gaan we jou dan brengen?" Vroeg ze zacht waarna Riley opkeek en glimlachte. "Paddy?" Zei ze waarna Lucy zacht glimlachte.

"Vooruit dan maar." Zei ze waarna ze een brief begon te schrijven naar Sirius en Remus en hem verstuurde.

Riley wankelde naar het raam en zwaaide de uil uit.

~~

Lucy keek ontevreden in de spiegel en zuchtte diep.

Ze haatte deze jurk echt maar het was de enige die ze nog paste.

Hij was donkergroen, met zilveren details rond de v-hals die voor Lucy's gevoel erg laag viel. Lucius had hem aan haar gegeven een paar maanden geleden.

Lucy was zelf te lui om een jurk te gaan halen in de stad en had maar deze oude jurk uit de kast getrokken die ze nog nooit had gedaan.

Ze zuchtte diep en tilde Riley op die aan het spelen was met een zilveren ketting uil haar bed.

James' ketting.

Lucy zuchtte diep en pakte de ketting af waarna Riley een pruillipje trok en Lucy zacht glimlachte. "Nee nee. Niet gaan huilen, je gaat naar Paddy toe." Zei ze waarna Riley breed glimlachte en Lucy zacht glimlachte.

Ze keek kort naar de ketting en gooide hem op haar bed waarna hij eraf stuiterde en op de grond viel, kapot.

Lucy keek er niet meer na en sloot haar slaapkamerdeur waarna ze naar beneden liep en in de openhaard stapte.

Sirius en Remus keken een beetje verbaasd maar enthousiast opdoen ze Riley en Lucy zagen en Sirius schoot bijna in de lach van Lucy's jurk.

"Oh houd toch op het was de enige jurk die ik nog paste." Mompelde ze terwijl Remus glimlachte en Riley overpakte.

"En je herfstbal jurk dan? Die pas je sowieso nog wel." Zei hij terwijl Lucy zuchtte.

"Die heb ik niet meer." Zei ze kort waarna Sirius fronste. "Hoezo niet? Heb je hem weggedaan? Nee toch, je hield van die jurk." Zei hij waarop Lucy knikte.

"Hield. Ik heb hem verbrand." Zei ze kort waarna ze in de openhaard stopte en snel het adres van de familie Nott opnoemde.

Sirius keek verbaasd naar Remus die zijn schouders ophaalde en Riley op de vloer neerzette.

Lucy kuchte kort en keek even rond of ze wel in het goede huis was.

Ze was welgeteld één keer eerder in Alex' huis geweest en ze had toen alleen de hal gezien, maar het huis zag er koud en kil uit dus het moest wel goed zijn.

"Lucy!"

Lucy keek verbaasd op naar Austin die in de deuropening van de kamer stond met een kleine glimlach op zijn gezicht.

"Je bent vroeg. Het feest begint pas over een half uur." Zei hij waarop Lucy fronste. "Oh. Ik dacht dat er half zeven in de brief stond..." mompelde ze terwijl Austin zacht glimlachte.

"Kom maar, dan breng ik je wel naar Alex toe." Zei hij waarna Lucy dankbaar knikte en hem volgde de twee trappen op.

Alex sliep op de zolder, in de linkse kamer van de twee zolderkamers. Austin klopte op de deur en Alex diep vanbinnen af "donder op Natan ik ben nog niet klaar!"

Lucy grinnikte zacht en Austin zuchtte. "Zeg meneertje zo spreek je niet tegen je gasten." Zei hij waarop de deur klikte en het verbaasde gezicht van Alex in de deuropening verscheen.

"Oh. Hey Luce." Zei hij met een ongemakkelijke glimlach op zijn gezicht terwijl Alex zijn deur opende en Lucy naar binnen liep.

Alex' kamer was heel anders als het gehele huis.

Het was groen, maar niet zo donker dat het de hele sfeer verpestte. Hij had een quidditch poster ophangen en er hingen lichtjes bij zijn bed.

Er hingen een paar foto's op van hem en Regulus, een aantal met Selina en zelfs een paar met Lucy. Ze vroeg zich af waar de foto's vandaan kwamen maar gokte dat Regulus de meeste had gemaakt. Aangezien alle foto's met Regulus erop in selfie stand waren gemaakt en de anderen van een afstandje waren genomen.

Lucy keek kort naar Alex die een poging deed om zijn stropdas goed te doen maar er zat een kreukel in en de stropdas werkte niet mee.

"Ja mag gaan zitten hoor Lucy. Je hoeft echt niet de hele tijd te staan." Zei hij terwijl hij zijn stropdas afdeed en een andere pakte. Lucy grinnikte zacht en ging op de rand van zijn bed zitten waarna hij haar kort aankeek en glimlachte.

"Sorry voor mijn broer. Soms kan hij nogal kil zijn maar Austin valt echt reuze mee als je hem leert kennen." Zei hij waarop Lucy zacht glimlachte. "Ach het valt vast wel mee. Ze kunnen toch niet erger als mijn broer zijn?" Vroeg ze waarop hij kort twijfelde en haar gelijk gaf.

"Alex liefje, ben je al bijna klaar?" Vroeg een vrouwelijke stem aan de andere kant van de deur waarvan Lucy gokte dat het zijn moeder was.

"Ja bijna moeder. Ik kom zo naar beneden." Zei hij waarop hij zijn haar naar achteren kamde en een kots gezicht in de spiegel trok. Lucy grinnikte zacht en stond op waarna hij zijn arm uitstak.

"Wat? Nee je haar zit echt verschrikkelijk. Kom hier." Zei ze terwijl ze haar handen kort door zijn haar haalde en het iets levendiger eruit liet zien.

"Nee Lucy, straks word mijn moeder boos omdat ik er niet fatsoenlijk uitzie." Mompelde hij terwijl Lucy grinnikte. "Dus? Je hebt toch al een 'goedgekeurde' vrouw?" Zei ze waarna hij zuchtte en knikte. "Oké. Dus kom maar gewoon mee." Zei ze waarna ze haar hand uitstak en hij zijn neus bekakt in de lucht stook en zijn arm in de hare haakte.

Lucy moest lachen en Alex ook waarna ze zacht lachend naar beneden liepen.

Hun gelach stierf op de tweede trap naar beneden en beide zetten ze een serieus gezicht op waarna ze de balzaal binnenliepen.

Lucy was het nu alweer beu.

~~~
A/N: hallo :)

Dit was vooral even een tussenhoofdstuk tussen alle sadheid, want ik dacht laat ik aardig zijn.

Jullie gaan me wel haten op Halloween toch.

Hehe.

Ik ben van plan om de laatste twee hoofdstukken op Halloween te posten, en er komt nog 1, misschien twee hoofdstukken daartussen dus dan weten jullie wat jullie ongeveer kunnen verwachten.

Maar dit was het weer voor nu, misschien nog tot vanavond in m'n andere boek!

Groetjes Caya! 1432 woorden