Hayır, hayır ,hayıır...

Buğra yuvarlanıp amfinin dibine inince hemen yanına koştum. Buğra yerde cansız gibi yatıyor, hiçbir lafıma cevap vermiyordu.

Korkuyordum.

Ona bişey olmasını istememiştım. Hatta aklımın ucundan dahi geçmedi. Ben ona zarar veremem ki. O bana bu Üniversiteyi sevdiren ama arada sıradada nefret ettiren çocuktu. Bana lazımdı. Daha sene bitmedi ki. Biz daha itiş kakış , didişe barışa kep atacaktık.  

Olmadı bu be. Olmadı...

Neredeyse ilk günki gibiydi. Ama roller değişikti biraz. Sadece biraz...

^^^^İKİ YİL ÖNCE^^^^

Okula yorgun argın gelmıştim. Bizim amfiyi arıyordum. Ve evet. Ben nakille gelmiş bir öğrenciyim. Ve amfinin yerini bilmiyordum. Koridorlardan birinin başında yerleşkenin haritasını görünce ne kadar sevindim anlatamam. O kadar yorulmuştum yani...

Hemen haritanın önüne doğru koşup önüne gelince nefes nefese durdum. Kafamı eğip biar soluklandım. Ve kafamı kaldırınca hayal kırıklığıyla yüzümü buruşturdum. Benim amfim.

DİĞER BİNADAYDI...

Allahım ölsem mi ben acaba. Zaten oraya ilk dersten önce varmaya çalışırsam kesin ölürümde işte neyse. Benimkide laf...

Hemen çıkışa yöneldim ve bahçeye çıktım. Daha sonra amfinin yerini unutmamak için tekrarlaya tekrarlaya iki blok ötedeki eczacılık kampüsüne yöneldim. Bir adım atmamıştım ki  az ötede bir kız yere yığıldı.

Biraz panik olmadım değil. Yanında kızın sevgilisi olduğunu düşündüğüm bir çocuk vardı. Yeşil gözlüydü ve cidden yakışıklıydı...

Müdahale etmeye çalıştiı çocuk. Ama sadece çalıştı. İşe yaramadığını ,çocuğun başarılı olamadığını görünce hemen yanlarına yöneldim. Bağırdım.

"Açılın ben tıp okuyorum..."

Tabi kendime içimden
yalanın batsın bide bişey yapamazsan o zaman boku yedin Defne
demetide ihmal etmedim. Sonuçta sağlık bu. Şakaya gelmez yağne...

Sonra hemen kızın yanına ilerledim. Eğildiğimde kızın şeker komasına girdiğini fark ettim. Kız şeker hastasıydı. Hemde sabahtan beri birşey yememiş olacak ki şekeri düşmüştü.

Hemen çantamdan sşeker ölçme aletimi ve insülin iğnemi çıkardım.  Ve kızın elini tutup kaldırdım. Sevgilisi kızın elini ovarken etraftakiler de benim ne yaptığıma bakıyordu.

Kızın işaret parmağına iğneyi batırıp sıktım. Kan çıkınca hemen makinaya kanı girdin. Ve beklemeye başladım. Makinanın sesini duyunca ekrana baktım. Kızın gerçekten şekeri düşmüştü. Hemde çok. Sevgilisine dönüp hemen konuştum.

"Sen sevgilisi misin?"

"Evet"

"Şeker hastası ve şekeri çok düşmüş. Onu hemen hastaneye götürelim. Bişeyler yersede düzelir ama baygın. Benim arabam ver. Hadi..."

Hemen çocuk kızı kucağına aldı.  Ve beni takip etti. Yerleşkeden çıkıp otoparka girdik ve hemen arabanın yanına uçtuk.

Arabaya gelince onlar arkaya bende şofulör koltuğuna oturdum. Ve hemen gazı kökledim. En yakın hastane  en fazla beş dakikaydı.

Hastaneye gelince kızı bir sedyeye yatırdılar. Ve hemen müdahaleye aldılar. İçeriye girip kapıyı kapattılar. Ve biz orada mal gibi kaldık.

Hemen oturağa oturdum. Sonra aklıma sabah kahvaltı yapmadığım geldi. Geç kaldığım için aceleyle çıkmış, ağzıma hiç birşey koymadan  arabaya atlamıştım. Ve artık başım dönüyordu. Ne yazık ki insülinim orada , kampüste kalmıştı.

"Birşey olmaz" diye mırıldanıp sandalyeye yayıldım.Tabi yine dediğim gibi olmadı.

Başım ağırıp uykum gelmeye başladığında kız gireli bir saat olmuştu. Bende yerimden kalkıp lavaboya yürüdüm. Ellerime yüzüme bi su çarpiyim dimi ama.
Lavabo beklediğimiz uerin bir adım ötesindeydi. Bende kapıdan girecektim ki birden başım döndü. Hemen yerime doğru yöneldim ve daha çocuğun yanına varamadan gözlerim karardı. Dünya döndü.

*zaten dönüyodu salak.*

İçsese tam cevap verecektim ki birden gözlerim karardı. Ve yere yığıldım...

^^^^Buğra'nın ağzından^^^^

Ecrin bayılınca çok korkmuştum. Gerçekten onu çok seviyorum. Ona birşey olursa yaşayamam. Yardım eden kız. Kız biraz garipti beklerken. Sanki gözleri boş bakıyordu.

Bir saate yakındıdır Ecrin içerdeydi. Artık uykum geliyordu. Birden yanımda bir kıpırtı hissettim. Kafamı çevirdiğimde kızın lavaboya doğru ilerlediğini gördüm. Tam önüme dönmüştüm ki gelen sesle irkildim. Tekrar kafamı kıza çevirdiğimde kızın tutunarak ve zar zor nefes alarak bana doğru geldiğini gördüm. Kızla bir an göz göze geldik. Belki bir saniyecik. Sonra ise, kız birden yere yığıldı.

Korkudan dona kaldım. Ecrini  gördüm sanki kızın gözünde.
Hemen ayağa kalkıp yürüdüm. Biraz sonra, deli gibi koşuyordum artık. Ve bağırıyor,doktor çağırıyor yardım istiyordum. Ama sesim çıkmadı...

Belli bir süre koşkum. Karşıma merdivenler çıkınca düşündüm. Aşağı. Yok yukarı.

Aşağı inmeyw başladım. Daha yarısındaydım merdivenlerin. Ama birden dengemi kaybettim ve aşağıya yuvarlandım. Bayılmadan önceki son sözlerim ise. Fısıldamıştım...

"Yardım edin ona ..."