Πήρε το βαλιτσάκι του και περπάτησε γρήγορα προς την μεγάλη μονοκατοικία. Πέρασε τα περιπολικά και μπήκε στην ξύλινη είσοδο του σπιτιού. Μπροστά του ένα ζευγάρι, η γυναίκα έκλαιγε στην αγκαλιά του άντρα της και αυτός προσπαθούσε να την ηρεμήσει χαϊδεύοντας τρυφερά την πλάτη της.
<<Με συγχωρείτε.>> τους είπε και τον κοίταξαν.
<<Είμαι ο Πάρης Μυλωνάς από το εγκληματολογικό του Λας Βέγκας.>> συνέχισε την πρότασή του.
<<Σας παρακαλώ βοηθήστε μας.>> του είπε η γυναίκα με δάκρυα στα μάτια.
<<Θα προσπαθήσω.>> άφησε το βαλιτσάκι του κάτω και άρχισε να φοράει τα λατέξ γάντια του. Είδε στο χέρι του άντρα ένα χαρτί.
<<Αυτό είναι το σημείωμα;>>
<<Ναι. Δεν λένε πόσα θέλουν. Θα τηλεφωνήσουν σε έξι ώρες.>> ο άντρας φαινόταν ταλαιπωρημένος, με το ζόρι έβγαινε η φωνή του. Πήρε το σημείωμα από το χέρι του.
<<Αφήσατε κάποιον να αγγίξει το σημείωμα; Αστυνομικό ή οποιονδήποτε άλλον;>>
<<Όχι μόνο εγώ.>>
Κοίταξε καλά το σημείωμα "Έχω τον γιο σου, δεν θέλω να τον βλάψω, μην με κάνεις. Θα τηλεφωνήσω σε έξι ώρες με οδηγίες. Σε συμβουλεύω να μην καλέσεις την αστυνομία."
<<Αυτός που άγγιξε το σημείωμα πριν από εσάς κρατάει τον γιο σας και μας αφήνει το πρώτο κομμάτι του παζλ.>> κοίταξε το ζευγάρι.

Ο ήλιος ανέτειλε και γέμισε το σπίτι με φως. Ο Πάρης στεκόταν όρθιος στην τραπεζαρία και κοιτούσε τον πατέρα του μωρού με τον πράκτορα του FBI.
<<Είστε σίγουρος πως δεν θ ακούσει τον ήχο;>> ρώτησε ο πατέρας του μωρού τον αστυνομικό.
<<Αν ρωτήσει, είστε μόνος με την γυναίκα σας στο σπίτι. Ρωτήστε για τον γιο σας, ζητήστε του να σας αποδείξει ότι ζει, ασχολείστε τον.>>
<<Εντάξει θα προσπαθήσω.>>
Ο Πάρης κοίταξε γύρω του, πάνω στον πάγκο της κουζίνας ήταν ένα μπουκάλι με μισοτελειωμένο αναψυκτικό. Πήγε κοντά και το κοίταξε καλύτερα.
<<Δικό σας είναι αυτό;>> ρώτησε και ο άντρας γύρισε να τον κοιτάξει.
<<Ναι. >>
<<Πότε το ανοίξατε;>> του έδειξε το μπουκάλι.
<<Δεν ξέρω... Αφού κάλεσα την αστυνομία.>>
Ο Πάρης κούνησε το κεφάλι του, πήρε το μπουκάλι στο χέρι του και με το άλλο χέρι έκλεισε το στόμιο του μπουκαλιού. Πάντα είναι καλή ώρα για πειράματα. Παρατήρησε την κουζίνα.
<<Έχετε άλλα τέτοια;>>ρώτησε τον άντρα.
<<Στο ψυγείο.>>
<<Ευχαριστώ.>>
Άνοιξε το ψυγείο και πήρε ένα μπουκάλι με το αναψυκτικό. Ύστερα ακολούθησε τον άντρα στο σαλόνι. Η Χόλι καθόταν στην πολυθρόνα, ο Ντάνιελ στεκόταν όρθιος δίπλα στο ξύλινο έπιπλο. Στάθηκε δίπλα στον Ντάνιελ. Κοίταξε την γυναίκα με τα δύο της αγόρια να κάθονται δίπλα της. Ο έφηβος γιος της κρατούσε αγκαλιά τον μικρότερο γιο -δεν έμοιαζε μεγαλύτερος από τεσσάρων ετών- που έπαιζε με ένα κινητό.
<<Έψαξα με το χέρι και βρήκα το γράμμα της απαγωγής. Δεν ξέρω νομίζω ούρλιαξα...>> ο άντρας κάθησε δίπλα της στον μεγάλο μπεζ καναπέ και της χάιδεψε το χέρι.
<<Την άκουσα, πετάχτηκα από το κρεβάτι και καλέσαμε την αστυνομία απο το τηλέφωνο του διαδρόμου.>>
Το μικρό αγόρι πατούσε τα κουμπιά του κινητού διακόπτοντας την συζήτηση.
<<Δώσε μου το τηλέφωνο Ρόμπι.>> Ο μεγάλος γιος πήρε το κινητό από τα χέρια του.
<<Χρειαζόμαστε ένα από τα ρούχα του μωρού, αν είναι δυνατό. Θα βάλουμε τα σκυλιά να μυρίσουν στην γειτονιά.>> τους είπε ο Πάρης κοιτάζοντας τον άντρα.
<<Θα δω τι μπορώ να βρω.>> Ο άντρας πήγε να σηκωθεί από τον καναπέ αλλά η γυναίκα του τον σταμάτησε.
<<Εγώ ξέρω το φοράει.>> σηκώθηκε όρθια βγαίνοντας από το σαλόνι και η Χόλι την ακολούθησε.
<<Θα ήθελα και δείγματα αίματος από τα μέλη της οικογένειας.>>
<< Γιατί;>>
<<Αποκλείοντας τρίχες και ίνες οικείων, ψάχνουμε για ξένους.>> απάντησε ο Πάρης.
<<Θα πονέσω;>> κοίταξε το αγόρι.
<<Ελπίζω πως όχι.>>

Περπάτησε γρήγορα προς την εξώπορτα και βγήκε έξω κρατώντας το σημείωμα και τα μπουκάλια. Πλησίασε την Μυρτώ που μόλις είχε έρθει και είδε τα σκυλιά να μπαίνουν μέσα στο σπίτι.
<<Μυρτώ, πήγαινε το σημείωμα στο εργαστήριο.>> κράτησε το σημείωμα στα χέρια της.
<<Δαχτυλογραφημένο. Ο απαγωγέας ήταν οργανωμένος>> του είπε βγάζοντας τα γυαλιά ηλίου της.
<<Είναι από εκτυπωτή λέιζερ.>>
<<Θα ψάξουμε για αποτυπώματα.>>
<<Πάρε υπολογιστές και εκτυπωτές απ το σπίτι>>
<<Λες ο ύποπτος να τύπωσε το σημείωμα ενώ η οικογένεια κοιμόταν;>>
<<Δεν λέω τίποτα ακόμη.>> της είπε και έφυγε από κοντά της πλησιάζοντας τον Κέβιν.
<<Κέβιν...>>
<<Ναι.>> γύρισε προς το μέρος του. Ο Πάρης σήκωσε το μπουκάλι και του το έδωσε.
<<Όχι ευχαριστώ, δεν θέλω να πιω.>>
<<Δεν στο δίνω για να το πιείς.  Για πείραμα στο δίνω. Πήγαινε πίσω στο εργαστήριο, βάλ'το σε περιβάλλον με 22 βαθμούς και μετά άνοιξέ το.>> του έδωσε το κλειστό μπουκάλι <<Και αυτό το μπουκάλι κράτησέ το σε θερμοκρασία δωματίου.>> του έδωσε και το ανοιχτό μπουκάλι του αναψυκτικού.
<<Και μετά Πάρη;>>
<<Ακολουθούμε την διαδικασία Κέβιν.>> άφησε τον Κέβιν πίσω του και προχώρησε ευθεία στον Πήτερ που φορούσε τα γάντια του.
<<Πήτερ, το παράθυρο είναι ανοιχτό και η σκάλα είναι εκεί. Δες το έδαφος πως βγήκε, πως μπήκε.>>
<< Εντάξει θα το δω αναλυτικά.>>

Ο Πάρης φόρεσε καλύτερα τα γάντια του και μπήκε ξανά μέσα στο σπίτι. Πήρε το βαλιτσάκι του και ανέβηκε την ξύλινη σκάλα. Όταν έφτασε στο τέλος της, κοίταξε αριστερά την ανοιχτή πόρτα του δωματίου του μωρού, πέρασε μέσα στο δωμάτιο. Στάθηκε πάνω από την κούνια του μωρού και άφησε το βαλιτσάκι του. Έσκυψε λίγο κοιτάζοντας καλύτερα τις κουβέρτες και τα μαξιλάρια μέσα στην κούνια.
<<Βλέπεις αυτόν τον ιστό;>>
Τινάχτηκε και κοίταξε το παράθυρο, είχε αφοσιωθεί στην κούνια που η πρόταση του Πήτερ τον ξάφνιασε.
<<Γαμώτο Πήτερ!>> του ειπε αυστηρά.
<<Συγγνώμη, είσαι καλα;>>
Ο Πάρης μισόκλεισε τα μάτια του κοιτάζοντας τον. Πλησίασε το παράθυρο.
<< Ποιον ιστό;>> πήγε ακόμα πιο κοντά και είδε έναν μεγάλο ιστό αράχνης στην άκρη του παραθύρου, έσκυψε.
<<Δύσκολο να βγάλεις το μωρό από την σκάλα χωρίς να τον χαλάσεις.>> ο Πήτερ κρατήθηκε καλύτερα από την σκάλα.
<<Ίσως έγινε μετά την απαγωγή Πήτερ. Οι αράχνες κάνουν γρήγορα τους ιστούς, δεν θέλουν παραπάνω από μερικές ώρες.>> σηκώθηκε και πήγε ξανά στην κούνια.
Άκουσε τον Πήτερ κα ανεβαίνει την σκάλα, τον κοίταξε καθώς αυτός προσπαθούσε να μπει μέσα.
<<Πήτερ, τι κάνεις; Πήγαινε από γύρο.>>
Ο Πήτερ δυσανασχέτησε και κατέβηκε απ'την σκάλα. Μέσα στην κούνια είδε μια τρίχα. Πήρε το τσιμπιδάκι του και κοίταξε καλά. Ήταν μια ξανθιά τρίχα, άνοιξε τον μικρό μπεζ φάκελο και την τοποθέτησε μέσα. Μετά είδε και μια μελαχρινή τρίχα έκανε τις ίδιες κινήσεις με πριν.
<<Τι έχεις;>> ο Πήτερ μπήκε στο δωμάτιο και πλησίασε κοντά του.
<<Δύο τρίχες ξεχωριστές. Μια μελαχρινή και μια ξανθιά.Σ αυτό το σπίτι δεν υπάρχει κανένας ξανθός>> του έδωσε τους φακέλους.
<<Η πλοκή περιπλέκεται.>>
Περπάτησε ξανά για λίγο μέσα στο χώρο.
<<Πήτερ, σου μυρίζει κάτι;>>
<<Θα είναι οι βρώμικες πάνες.>>
Γονάτισε στο άσπρο μαλακό χαλί, η μυρωδιά αυτή δεν ήταν σίγουρα από τις πάνες.
<<Είναι σαν καθαριστικό με άρωμα πεύκου.>>
<<Μήπως καθάρισαν το κουτί με τις πάνες;>>
<<Όχι είναι πιο δυνατό.>> έφερε την μύτη του ακόμα πιο κοντά στο χαλί <<Βγαίνει απ αυτό το σημείο.>> άνοιξε το βαλιτσάκι του, πήρε έναν διάκοσμο βαμβάκι, το ψέκασε και το πέρασε πάνω από εκείνο το σημείο του χαλιού. Έριξε μερικές σταγόνες λουμινόλης και ο δίσκος άλλαξε χρώμα. Κοίταξε τον Πήτερ.
<<Το μωρό σκοτώθηκε πριν βγει απ το σπίτι Πάρη. Ο τύπος ήθελε να καλύψει τα ίχνη του;>>
Κοίταξε έξω από το παράθυρο, είχε την ίδια ακριβώς απορία με τον Πήτερ μονο που έπρεπε να προσθέσει το πως και το γιατί.

Βγήκαν έξω στον κήπο, στάθηκαν κάτω από την σιδερένια σκάλα και κοίταξε το χώμα.
<<Το ίχνος του παπουτσιού μοιάζει με την μπότα του κηπουρού.>> Ο Πήτερ του έδειξε την μπότα και κοίταξε ξανά το ίχνος.
<<Πρέπει να κοιτάξουμε εκτός τόπου.>>
<<Και η μπότα του κηπουρού στον κήπο δεν είναι. Οι Άντερσον είπαν ότι ο τύπος λείπει εδώ και τρεις μέρες.>>
Το κινητό του χτύπησε, έβαλε το χέρι του στην τσέπη και το σήκωσε.
<<Μυλωνάς.>>
<<Το... από τον... Άντερσον.>> Η φωνή της Μυρτώς ήταν στην άλλη γραμμή αλλά η κλήση έκανε διακοπές.
<<Μυρτώ δεν σε ακούω καλά, έχεις διακοπές.>>
Απομακρύνθηκε λίγο και κοίταξε την οθόνη του κινητού, το σήμα ήταν καλό. Έφερε πάλι το κινητό στο αυτί του.
<<Οι Άντερσον είναι καθαροί. Το σημείωμα γράφτηκε αλλού και ο τύπος το είχε μαζί του.>>
<<Στέκεσαι δίπλα στο φωτοαντιγραφικό έξω από την βαλλιστική;>>
<<Τι να κάνω στην βαλλιστική;>>
<< Να μείνεις μακριά γιατί δεν σε ακούω. Έλεγξε τους άμεσους συνεργάτες και τους δυσαρεστημένους υπαλλήλους.>>
Ο Πήτερ τον σκούντηξε και προχώρησε μπροστά ο πστησ κοίταξε τον δρόμο, άκουγε τα σκυλιά να γαβγίζουν.
<<Τα σκυλιά μας ακούγονται;>> τον ρώτησε η Μυρτώ. Ο Πάρης τερμάτισε την κλήση και έτρεξε μαζί με τον Πήτερ.

Τα σκυλιά γάβγιζαν, πέρασαν το δρόμο και πάτησαν το γρασίδι του πάρκου, πίσω από τους θάμνους, μπροστά από το μεγάλο άγαλμα ήταν τυλιγμένο το σώμα του μωρού.
<<Κρατήστε πίσω τα σκυλιά.>> φώναξε ο Πήτερ. Ενώ από την άλλη ο Πάρης κοιτούσε το νεκρό σώμα του μωρού. Ένας άντρας πήγε μπροστά με την φωτογραφική μηχανή, ο Πάρης τον άρπαξε από το μανίκι του σακακιού και τον τράβηξε πίσω. Έβαλε το σώμα του μπροστά απ όλους.
<<Να βγάλουμε φωτογραφίες. Θα φωνάζει ο ιατροδικαστής.>> του είπε ο άντρας.
<<Θα βγάλω εγώ φωτογραφίες.>> του απάντησε έντονα ο Πάρης. Πήρε την φωτογραφική από τα χέρια του και τράβηξε μερικές φωτογραφίες. Έδωσε την φωτογραφική στον άντρα, έσκυψε κοντά στο μωρό και κοίταξε τον βοηθό ιατροδικαστή που έρχονταν.
<<Θα τον πάρω εγώ.>> του είπε ψυχρά.
Σήκωσε απαλά την άσπρη κουβέρτα που μέσα ήταν το άψυχο κορμί του μωρού. Το κράτησε και σηκώθηκε όρθιος. Πέρασε μπροστά από τους θάμνους, ένιωθε την καρδιά του να σφίγγεται.
"Το μωρό μου." ούρλιαξε η γυναίκα, η φωνή της τον έκανε να κοίταξε ευθεία. Ο άντρας της με την Χόλι προσπαθούσαν να τον κρατήσουν μακριά. Ούρλιαζε, κρατούσε το κεφάλι της, έκλαιγε. Το σώμα του ανατρίχιασε και τα μάτια του βούρκωσαν στην θέα αυτής της μητέρας. Έσφιξε τα δόντια του τόσο πολύ που ένιωθε το κεφάλι του να πονάει και συνέχισε να περπατάει με το νεκρό μωρό.

▪︎Γειααα σας!! Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ νομίζω πως ο Πάρης είναι λίγο ευάλωτος όταν υποθέσεις αφορούν παιδιά. Βέβαια μπορεί να είναι και η ιδέα μου δεν ξέρω 🤷🏻‍♀️

Ας σας πω για άλλη μια φορά πόσο πολύ μ αρέσει ο Πάρης όταν δουλεύει 😍
Στενοχωρήθηκα όμως για την κατάληξη του μωρούλι, εσείς ποιος λέτε να το έκανε αυτό?
Επίσης  η συνομιλία του Πάρη με την Μυρτώ στο κινητό είναι όλη η σχέση τους καμία συνεννόηση 😂

Καλό μήνα σας εύχομαι! Ήρθε η άνοιξη λίγο ακόμα και φύγαμε καλοκαίρι.🌼

Εμείς θα τα πούμε ξανά το Σάββατο 13 Μαρτίου στις 20.00  ως συνήθως.
Μέσα στο Μάρτιο θα αρχίσουμε και τα 2 κεφάλαια κάθε εβδομάδα, δεν ξέρω όμως πότε ακόμη.🤷🏻‍♀️

Αυτααα μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ. 😘❤