Μπήκε στο εργαστήριο και βρήκε τον Κέβιν. Άρχισαν να περπατάνε.
<<Έμαθα ότι τώρα θες τα σκυλιά.>>
<<Ναι θα πάμε πίσω στην γειτονιά. Τα λαγωνικά μας περιμένουν εκεί.>>
<<Μα δεν θα βγάλουμε ένταλμα για το σπίτι του ύποπτου. Δεν θα έχουμε τίποτα.>>
<<Μόνο αν τον βρούμε μέσα στο σπίτι. Θα βρούμε τρόπο να βγει ένταλμα.>>
<<Όλο αυτό το κάνεις για την Μυρτώ.>>
<<Προτεραιότητα έχει η υπόθεση Κέβιν. Θα πάμε στην γειτονιά και θα βρούμε το σπίτι.>>

Φόρεσε τα γάντια του, άνοιξε το βαλιτσάκι, έβγαλε το δείγμα οσμής που είχε συλλέξει νωρίτερα, το άνοιξε και τα σκυλιά το μύριζαν. Άρχισαν να τρέχουν γρήγορα και να γαβγίζουν ο Πάρης τα παρατηρούσε να απομακρύνονται, ο Κέβιν στάθηκε δίπλα του.
<<Υποτίθεται ότι πρέπει να τα ακολουθώ;>>
<<Ναι Κέβιν...!>> του απάντησε δείχνοντας τον δρόμο. Ο Κέβιν άρχισε να τρέχει, ο Πάρης γέλασε βλέποντάς τον να προσπαθεί να φτάσει τα σκυλιά. "Εσύ ήθελες σκυλια" σκέφτηκε και έκλεισε το δείγμα μέσα στο βαλιτσάκι του. Περπάτησε προς τα σκυλιά, λίγη ώρα μετά σταμάτησαν έξω από μια μονοκατοικία, ένας νεαρός άντρας με σκούρο δέρμα ήταν στην αυλή και έπαιζε μπάσκετ.
<<Τι θέλετε; Ό,τι και αν είναι μη ρωτάτε εμένα.>>
Ο Πάρης πήγε κοντά τους και σταμάτησε δίπλα στον Κέβιν.
<<Κοίτα το τζιν του Πάρη. Ο τύπος έχει πάνω του το αποδεικτικό στοιχείο. Είμαστε τυχεροί.>>
Η πόρτα του σπιτιού άνοιξε και μια γυναίκα βγήκε έξω.
<<Τόνι, τι κάνεις; Έχετε πρόβλημα;>> τους φώναξε και πήγε κοντά τους.
<<Κυρία μου. Είναι ο γιος σας; Πρέπει να του μιλήσουμε.>>
<<Ναι είναι ο γιος μου. Εσείς οι αστυνομικοί έρχεστε εδώ με τα σκυλιά σας.>> του μιλούσε επιθετικά. Ο Πάρης στήριξε καλύτερα τα γυαλιά ηλίου του.
<<Είναι λαγωνικά. Δεν είμαι αστυνόμος, είμαι επιστήμονας στο Αστυνομικό Τμήμα του Λας Βέγκας.>> της απάντησε ήρεμα.
<<Τι να πω σε έναν επιστήμονα;>>
<<Καλό θα ήταν να του πείτε γεια.>> σήκωσε τους ώμους του <<Θα έρθετε μαζί μας στο τμήμα.>>

Στήριξε τα χέρια του στο τραπέζι της ανάκρισης βολεύοντας καλύτερα το σώμα του στην καρέκλα. Κοίταξε το αγόρι με την μητέρα του απέναντι του.
<<Που ήσουν πριν δύο βραδιά;>> άρχισε να τον ρωτάει ο Ντάνιελ.
<<Πουθενά συγκεκριμένα. Γυρνούσα.>>
<<Προχθές αυτό φορούσες;>> συνέχισε ο Πάρης δείχνοντας το τζιν που φορούσε.
<<Αυτό το τζιν; Τι σας νοιάζει;>>
<<Του λείπει ένα θυλάκι. Το θεώρησα ενδιαφέρον>> είπε στο αγόρι κοιτάζοντάς το.
<<Μπορούμε να το αναλύσουμε.>> μίλησε ήρεμα ο Ντάνιελ πετώντας πάνω στο τραπέζι τα ρούχα της φυλακής.
<<Όχι χωρίς την άδεια δικαστή.>> απάντησε επιθετικά η μητέρα του αγοριού σπρώχνοντας με το χέρι της τα ρούχα.
<<Γι αυτό ρωτάω τον Τόνι. Με την άδεια σας.>> έδωσε τα ρούχα στο έφηβο αγόρι και αυτό σηκώθηκε όρθιος.
<<Ηρέμησε μαμά. Δεν έχω τίποτα να κρύψω. Δεν έγινε τίποτα. Ο αστυνόμος είπε ότι η κυρία δεν πέθανε.>> είπε υπεροπτικά και πέταξε το τζιν μπροστά στον Πάρη.
<< Αυτό είναι αλήθεια. Μα και σ ένα χρόνο να πεθάνει τότε θεωρείτε φόνος.>> του απάντησε ο Πάρης.
<<Είναι κάποιου είδους τέχνασμα αυτό;>>
Κοίταξε την μητέρα του αγοριού.
<<Όχι κύρια μου είναι ο νόμος. Ερευνούμε την υπόθεση σαν να πρόκειται για έγκλημα.>> έβαλε το τζιν στην χάρτινη σακούλα.
<<Και για τον επόμενο χρόνο θα θεωρούμαι ανήλικος.>>
<<Τότε ο νόμος είναι με το μέρος σου, έτσι; Προς το παρόν.>> του γέλασε και βγήκε έξω. Έδωσε την σακούλα με το τζιν στον Κέβιν για να κάνει την σύγκριση με το θυλάκι.

Περπατούσε στον διάδρομο, έψαχνε την Μυρτώ έπρεπε να της πει για το αγόρι. Οι φωνές σε μια άκρη ενός διαδρόμου τον σταμάτησαν.
"Όταν σε γνώρισα γδυνόσουν σε κλαμπ."
"Δούλευα και σε συντηρούσα όπως έκανα με όλες τις δουλειές μου."
Κοίταξε τον διάδρομο αριστερά του και είδε την Χόλι με τον άντρα της.
"Ποιος σ έβγαλε απ την κοκαΐνη;"
"Είσαι μεγάλο γουρούνι Έντι. Παράτα με."
Σήκωσε το χέρι της να τον χτυπήσει αυτός έπιασε το χέρι της και την κόλλησε με δύναμη στον τοίχο. Ο Πάρης τους πλησίασε.
<<Θα σε αφήσω όταν θέλω εγώ!>>
Άρπαξε τον Έντι από το μανίκι και τον έσπρωξε μακριά της.
<<Άφησέ την Έντι.>> τα μάτια του αγρίεψαν και κοιτούσε τον άντρα μπροστά του.
<<Απλά πάρτον από εδώ Πάρη.>> του είπε και έφυγε.
Πότε του δεν σήκωσε το χέρι του σε γυναίκα και ντρεπόταν όταν άλλοι "άντρες" το έκαναν.
<<Δεν θέλω να σε ξαναδώ εδώ. Εδώ δουλεύουμε. Κατάλαβες;>>
<<Ήξερα ότι κάτι έχετε οι δύο σας κύριε επιστήμονα.>> τόνισε ειρωνικά την τελευταία λέξη.
<<Πήγαινε σπίτι Έντι.>>
Ο άντρας έφυγε. Τώρα έψαχνε την Χόλι, την είδε στο γραφείο της να κλαίει και η κόρη της να της κρατάει το χέρι.
" Μην κλαις μανούλα. Θα πω στον θείο Πάρη να τους βάλει φυλακή όλους τους κακούς."
Μπήκε στο γραφείο, η μικρή τον κοίταξε. Έβγαλε από την τσέπη του ένα χαρτομάντιλο και το έδωσε στην Χόλι, η μικρή τον αγκάλιασε την σήκωσε και την έσφιξε πάνω του.
<<Εγώ λέω δεσποινίς Λίνζι να πάμε να δεις το γραφείο μου, έχω και ένα γλειφιτζούρι κρυμμένο εκεί και να αφήσουμε την μαμά να καθαρίσει τα μάτια της από τα σκουπιδάκια που μπήκαν. Τι λες;>> η μικρή του έγνεψε καταφατικά και της χάιδεψε τα ξανθά μαλλιά της.

Κατευθύνθηκε στο γραφείο του με την μικρή να τον κρατάει σφιχτά από το χέρι. Άλλος ένας λόγος που δεν θέλει παιδιά είναι γιατί δεν φταίνε για τα λάθη των γονιών τους αλλά κατά κάποιο τρόπο τα πληρώνουν. Έκλεισε την πόρτα του γραφείο και τότε η μικρή του άφησε το χέρι, ένιωσε ασφαλής.
<<Που είναι το γλειφιτζούρι μου;>> τον κοίταξε με τα γαλάζια μάτια της. Την σήκωσε και την άφησε πάνω στο γραφείο του, άνοιξε το συρτάρι δίπλα του και της έδωσε το γλειφιτζούρι της.
<<Ορίστε δεσποινίς Λίνζι.>>
<<Θα ήθελα να είχα έναν μπαμπά σαν εσένα. Ο δικός μου μπαμπάς συνέχεια φωνάζει την μαμά.>> κουνούσε τα πόδια της στο κενό του γραφείου και έγλυφε το γλειφιτζούρι της.
<<Η μαμά και ο μπαμπάς σ αγαπάνε αυτό να το θυμάσαι και να μην το ξεχάσεις ποτέ. Εντάξει;>>
Του έγνεψε καταφατικά.
<<Όταν μεγαλώσω θέλεις να παντρευτούμε;>>
Γέλασε δυνατά με την ερώτησή της, πόσο αθώα είναι τα παιδιά. Της χάιδεψε το μάγουλο.
<<Θα το συζητήσουμε όταν μεγαλώσεις. Την Κυριακή το πρωί θες κα πάμε για παγωτό;>>
<<Και μετά λούνα παρκ;>>
<<Όπου θες εσύ.>>
Πήδηξε στην αγκαλιά του και τον φίλησε στο μάγουλο.

Κάθησε για ώρα στην αγκαλιά του μέχρι που αποκοιμήθηκε. Η Χόλι άνοιξε σιγά την πόρτα, της έκανε νόημα να κάνει ησυχία, σηκώθηκε με την μικρή αγκαλιά και πήγε στο μέρος της.
<<Πήγαινε σπίτι Χόλι. Αρκετά για σήμερα ο Πήτερ μπορεί και μόνος του.>>
<<Σ ευχαριστώ πάρα πολύ για σήμερα.>> τον χάιδεψε τρυφερά στον ώμο και πήρε την κόρη της αγκαλιά.
<<Να προσέχεις Χόλι.>>
Απομακρύνθηκε από κοντά του, το κινητό του χτύπησε.
<<Τι έγινε Κέβιν;>>
<<Το θυλάκι ταιριάζει. Ο Τόνι θα μπει φυλακή ενημέρωσα τον Ντάνιελ. Η Μυρτώ βρήκε το όνομα του θύματος και πάει στο νοσοκομείο για να μιλήσει με τον σύζυγο.>>
<<Έγινε Κέβιν, ευχαριστώ. Είσαι ελεύθερος να πας σπίτι. Αν γίνει κάτι θα σου τηλεφωνήσω.>>
Έκλεισε το κινητό του και έπιασε την κούπα με τον μισοτελειωμένο καφέ του.

Απέναντι του η Μυρτώ έκλαιγε, την κοιτούσε καθισμένος στην καρέκλα του.
<<Ο άντρας της δεν το κατάλαβε. Χαίρεται τόσο που θα ζήσει.>> σκούπισε τα δάκρυα με το χέρι της και κοίταξε το κενό. <<Δεν το καταλαβαίνει ότι θα μείνει για πάντα φυτό.>> στραβοκατάπιε  και τον κοίταξε. <<Κι αυτό το παιδί... Ο Τόνι... Θα βγει σε 48 μήνες από το αναμορφωτήριο. Είναι άδικο.>>
Σκούπισε τα δάκρυα της. Ο Πάρης πήρε μια βαθιά ανάσα.
<<Είναι το σύστημα Μυρτώ.>>
<<Ποιό σύστημα επιβραβεύει τον ύποπτο όταν το θύμα δεν πεθαίνει;>> τον κοίταξε απογοητευμένη.
Σηκώθηκε από την καρέκλα και πήγε στην πόρτα. Ο Πάρης την ακολουθούσε με τα μάτια του.
<<Μυρτώ...>> γύρισε στο μέρος του.
<<Πρέπει να μάθεις να ξεχνάς αλλιώς θα τρέχεις στις κλινικές βοηθώντας όσους δεν σώθηκαν.>> κούνησε το κεφάλι της.
<<Μακάρι να ήμουν σαν εσένα, Μυλωνά. Μακάρι να μην ένιωθα τίποτα. >>
Έκλεισε την πόρτα. Ο Πάρης ξεφύσηξε, εκείνο το βράδυ όλα είχαν αλλάξει. Ο Πάρης ήταν σίγουρος πως κάτι μέσα της δεν ήταν το ίδιο, κάτι την απασχολούσε.  Ίσως να έφταιγε ο ίδιος. Η απότομη έλευσή του στο εργαστήριο, το ότι την άφησε στην άγνοια όλο αυτό τον καιρό. Ίσως πάλι να μην ήταν η κατάλληλη στιγμή για κάποια πράγματα. "Υπόθεση αγάπη, θα στην λύσω" αυτή η πρόταση εξανεμίστηκε από το κεφάλι του. Η Μυρτώ είχε κάτι, κατι πολύ άσχημο. Δεν είναι ώρα για νέους μπελάδες, θα της άφηνε χώρο και χρόνο.

Ανακάθισε στην θέση του και έπιασε τον φάκελο δίπλα του, κοίταξε το ρολόι του. Πήρε μια βαθιά ανάσα σε μισή ώρα τελείωνε η βάρδια του. Η πόρτα χτύπησε και ο διευθυντής μπήκε στο γραφείο του, τον κοίταξε "εσύ μας έλειπες τώρα" σκέφτηκε και σηκώθηκε όρθιος.
<<Καλώς ήρθες Μυλωνά!>> του έδωσε το χέρι του και ανταπέδωσαν την χειραψία.
<<Έχω έναν μήνα εδώ αλλά καλώς σε βρήκα Έκλι. Κάθησε.>> άπλωσε το χέρι του δείχνοντας την καρέκλα.
<<Άργησα λίγο αλλά ήθελα να προσαρμοστείς. Όλα εντάξει εδώ;>>
<<Μια χαρά. Τελικά τα κατάφερες, ένα ολόκληρο εγκληματολογικό στα πόδια σου.>>
<<Εσύ όμως δεν τα κατάφερες. Αλήθεια τι σε φέρνει εδώ;>>
Ο Πάρης γέλασε στην πρόταση του. Για να ασχοληθώ με τις κακίες σου Έκλι πρέπει να μην έχω ζωή.
<<Όταν φτάσω στην ηλικία σου ίσως τα καταφέρω. Όμως δεν κυνηγάω καριέρα, εγώ το μόνο που θέλω είναι να αποδίδω δικαιοσύνη. Μην ανησυχείς το μόνο που με φέρνει εδώ είναι η αλλαγή. Οι άνθρωποι μερικές φορές την αποζητούν.>>
<<Πάντα έτσι ήσουν Μυλωνά, συγκροτημένος. Ίσως γι αυτό γίνεται τόσος ντόρος γύρω απ το όνομά σου.>>
<<Δεν ξέρω γιατί πράγμα μιλάς, εγώ απλά κάνω την δουλειά μου. Το μόνο που ξέρω είναι ότι η βάρδια μου τελείωσε.>>
Σηκώθηκε και φόρεσε το σακάκι του.
<<Να σε συνοδεύσω έξω ή θα μείνεις στο γραφείο μου;>>
Ο άντρας σηκώθηκε και βγήκαν έξω από το γραφείο. Άλλη μια μέρα στην δουλειά είχε τελειώσει.

■ Γειααα σας!! Ο Πάρης με την μικρή πόσο γλυκούληδες, δεν ξέρω για εσάς αλλά όταν είναι με παιδιά τον λατρεύω λίγο περισσότερο 😍❤
Μάθαμε όμως και για το παρελθόν της Χόλι, δεν νομίζω να το περιμένατε αυτό.
Επίσης ο Πάρης  με την Μυρτώ τι φάση; Να δείτε που μέχρι να τελειώσει το βιβλίο αυτοί θα σφαχτουν. 😂
Αν και νομίζω πως η Μυρτώ ήταν λίγο σκληρή απέναντί του. 🤷🏻‍♀️

Επόμενο κεφάλαιο θα ανέβει το Σάββατο 6  Μαρτίου στις 20.00 ως συνήθως. ❤

Αν σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλια σας φυσικά ξέρετε ότι τα λατρεύω. 🌼

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤