Άνοιξε την πόρτα, άφησε την Μυρτώ να περάσει πρώτη και ακολούθησε πίσω της.
<<Κύριε Γκρέιμπουργκ...>> τριγύρισε λίγο στην αίθουσα <<δεν θέλετε δικηγόρο;>> τον ρώτησε ο Πάρης όσο η Μυρτώ άφηνε μια μια τις φωτογραφίες του μπουκαλιού με το κρασί στο τραπέζι.

Κάθησε στο παγκάκι πίσω από τον ύποπτο ενώ η Μυρτώ απέναντι του υπόπτου, στην καρέκλα.
<<Γιατί να χρειαστώ δικηγόρο;>> αντερώτησε, είδε τις φωτογραφίες μπροστά του <<Έστειλα το κρασί για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για την συνεργασία τους στο άρθρο.>> τους εξήγησε με άνεση.
<<Πώς τις γνώρισες;>>
Ο άντρας γύρισε λίγο προς το μέρος του Πάρη <<Τις ακολουθούσα τριγύρω για μια εβδομάδα, ως μέρος της έρευνάς μου. Ήταν καλά παιδιά. Καλόκαρδες.>> απάντησε στον Πάρη.
<<Είναι λίγο χαζό άρθρο.>> σχολίασε η Μυρτώ.
<<Ο εκδότης μου έδωσε την κατεύθυνση, εγώ την ακολούθησα. Αλλά αυτά τα κορίτσια μάζεψαν δώδεκα χιλιάδες δολάρια για μια στριπτιζέζ με καρκίνο στο στήθος. Οργάνωσαν δική τους δημοπρασία, πουλούσαν κρεμάστρες, τσάντες, είδη κουζίνας.>>
<<Τι είδη κουζίνας;>> τον ρώτησε, ζητώντας του παραπάνω επεξήγηση.
<<Πάγκους κοψίματος, αποχυμωτές, μαχαίρια κουζίνας.>> απάντησε ο άντρας.
Η Μυρτώ θυμήθηκε τις λέξεις της Κάμι. Σε μια απ αυτές της είχε πει την λέξη στήθος. Πάγωσε. Ο Πάρης το κατάλαβε από το χαμένο της βλέμμα.
<<Μυρτώ...>> της είπε ήρεμα επαναφέροντάς την στην συζήτηση.
<<Πώς έμοιαζε το μαχαίρι;>> ρώτησε η Μυρτώ.
<<Είχε μωβ λαβή με ανάγλυφη αναγραφή το όνομα της φίλης τους και της ημερομηνίας. Ήταν κεραμικό.>>
Ο Πάρης παρατήρησε τα παπούτσια του άντρα <<Τα παπούτσια του δολοφόνου.>> είπε, ο άντρας γύρισε απότομα να τον κοιτάξει <<Υπήρχαν πολλά ίχνη παπουτσιών με αίμα στο σπίτι, που έμοιαζαν με αυτά.>> συνέχισε ο Πάρης.
<<Ωπα.. Ώπα...>> ο άντρας σήκωσε εκνευρισμένος τα χέρια του ψηλά <<Κοιτάξτε, δεν σκότωσα εγώ τα κορίτσια.>>
<<Που είσασταν χθες βράδυ, κύριε Γκρέιμπουργκ;>> ο Πάρης σηκώθηκε όρθιος και σταύρωσε τα χέρια του.
<<Ήμουν σπίτι, μόνος και έγραφα το βιβλίο μου.>>
<<Θα πάρουμε το κεραμικό σας μαχαίρι, δώστε μας τα παπούτσια σας και θα πάρουμε δείγμα από το DNA σας.>> του ανακοίνωσε ο Πάρης.
<<Μπορείτε να πάρετε ό,τι θέλετε. Απλά σταματήστε και οι δύο να με κοιτάτε με αυτόν τον τρόπο.>> τους είπε ευγενικά.

Όσο ο Κέβιν είχε αναλάβει να εξετάσει το παπούτσι του υπόπτου, ο Πάρης ασχολούταν με την μακέτα. Η Χόλι χτύπησε την πόρτα και πέρασε μέσα.
<<Έμαθα σε ψάχνουν τα κανάλια.>> τον πείραξε. Πλησιάζοντας κοντά και βλέποντας την μακέτα μπροστά της πάγωσε, έσκυψε για να δει καλύτερα την μακέτα πάνω απ το γραφείο του.
<<Τι είναι αυτό;>> σήκωσε το βλέμμα της να τον κοιτάξει <<Τώρα φτιάχνεις δικό σου;>> γεμάτη φρίκη τον ρώτησε.
<<Ναι.>> απάντησε άνετος, σταματώντας αυτό που έκανε.
<<Θα μου εξηγήσεις γιατί το κάνεις αυτό; Κοίτα ξέρω ότι δεν πας σπίτι σου και νταντεύεις ζουζούνια κάθε νύχτα αλλά γιατί να το κάνεις αυτό;>> από τον τόνο της φωνής της μπορούσες να καταλάβεις την απελπισία για το νέο χόμπι του φίλου της.
<<Κρατάει τα χέρια μου  απασχολημένα.>> της χαμογέλασε και σήκωσε τους ώμους του.

Ο Ρόμπερτ χτύπησε την πόρτα.
<<Πέρασε μέσα.>> του φώναξε ο Πάρης.
<<Η Γουέντι έψαξε στα κομμάτια του σεντονιού για επιθήλια. Κάθε κόμπος περιείχε ένα DNA, γυναικείο,αλλά όχι από το θύμα που ήταν δεμένο.>> τους είπε ο Ρόμπερτ.
<<Οπότε τις ανάγκασε να δέσουν η μια την άλλη.>> κατάλαβε ο Πάρης <<Σ ευχαριστώ Ρόμπερτ.>>
<<Όλα τα έκανε η Γουέντι!>> απάντησε και βγήκε έξω.
<<Πάρη...>> άκουσε την φωνή της Μυρτώς <<Μας θέλει ο Τζον, κάτι έχει βρει για το μαχαίρι.>>
Ο Πάρης σηκώθηκε όρθιος, έφτιαξε το πουκάμισό του <<Με καλεί το καθήκον.>> αστειευτηκε, πειράζοντας  την φίλη του και βγήκε έξω.

<<Έλεγξα με λέιζερ την άκρη του μαχαιριού απ την σπονδυλική στήλη της Μπέκα.>> άπλωσε το χέρι του και έδωσε το χαρτί στον Πάρη <<Οξείδιο του ζιρκονίου, γνωστό ως κεραμικό. Βασικά, το κεραμικό είναι γυαλί. Το δείγμα που πήρατε από τον δημοσιογράφο και το όπλο του φόνου είχαν ίδια σύνθεση, χρώμα, υφή και πάχος.>>
<<Ο δολοφόνος μπορεί να πήρε το μαχαίρι απ την δημοπρασία.>> υπέθεσε ο Πάρης, έδωσε το χαρτί στην Μυρτώ.
<<Ή αυτό ή το πήρε απ το σπίτι.>> συμπλήρωσε η Μυρτώ.
<<Βρείτε μου το σπασμένο μαχαίρι και τα ταιριάξω την άκρη.>> τους είπε.

Προχώρησαν στο επόμενο εργαστήριο που ήταν η Χόλι. Στήριξε τα χέρια του στο γραφείο και κοίταξε την φίλη του.
<<Πήρα δύο διαφορετικά αποτυπώματα απ το μπουκάλι με το κρασί αλλά κανένα δεν ταίριαζε με τα θύματα.>> τους είπε και έσπρωξε το χαρτί με τ αποτυπώματα.
<<Κανένα αποτύπωμα στη βάση;>> ρώτησε η Μυρτώ και πλησίασε κοντά.
<<Το ένα ήταν θολό. Υποθέτω πως σε όποιον ανήκουν, δουλεύει με τα χέρια. Ξέρετε, κάλοι, κοψίματα... Το άλλο έδειξε κάποιον Κρίς Μόλινς.>> πληκτρολόγησε στον υπολογιστή και γύρισε την οθόνη με την φωτογραφία στο μέρος τους <<Η κάρτα εργασίας του είναι στο σύστημα. Είναι μουσικός στο μαγαζί που χόρευαν τα κορίτσια.>>
<<Εγώ λέω να του κάνουμε μια επίσκεψη. Εσύ τι λες Μυρτώ;>>
<<Εσύ είσαι το αφεντικό.>> του απάντησε, χαμογελώντας πονηρά.

Είχαν στηρίξει τα κορμιά τους στο μπροστινό μέρος του τζιπ. Κοίταζαν την πόρτα της μονοκατοικίας περιμένοντας τον Ντάνιελ να βγει.
<<Πάρη...>> η Μυρτώ δίπλα του γύρισε ελάχιστα το κορμί της στο μέρος του.
<<Ναι.>>
<<Πότε ήρθες κοντά σε σημείο να παντρευτείς.>> τον ρώτησε.
Γύρισε απότομα το κεφάλι του κοιτάζοντάς της, δεν την περίμενε τέτοια ερώτηση. <<Μια φορά όταν ήμουν πιο νέος. Την έλεγαν Σεμίνα Χατζή. Της ζήτησα να με παντρευτεί, είμασταν συμμαθητές. Της άρεσαν τα έντομα επίσης. Της είχα δώσει το δαχτυλίδι της γιαγιάς μου αλλά, η μαμά μου με έβαλε να το πάρω πίσω. Στην δευτέρα λυκείου ήταν όλο αυτό.>> της απάντησε.
Η Μυρτώ κρυφογέλασε κουνώντας το κεφάλι της, απορώντας πως της πέρασε από το μυαλό ότι κάποια άλλη θα μπορούσε να τον φέρει τόσο κοντά στον γάμο.
Ο Ντάνιελ κατέβηκε τις σκάλες και η συζήτησή τους κόπηκε.
<<Έχει ζεστό φλιτζάνι στο τραπέζι. Μάλλον μόλις τον χάσαμε.>> είπε φτάνοντας κοντά τους.
<<Αστυνόμε...;>> φώναξε ο αστυνομικός πίσω του.
<<Τι;>> ρώτησε ο Ντάνιελ κρατώντας τον ασύρματο.
<<Ο γείτονάς του τον κάρφωσε. Ο Μόλινς τριγυρνάει σ ένα μπαρ εδώ κοντά.>>
<<Εντάξει, θα το ελέγξουμε. Αλλά να εξαφανιστούν τα περιπολικά και στείλε σήμα αναζήτησης για το αμάξι του. Κάποια στιγμή θα γυρίσει σπίτι.>> έδωσε εντολή στον αστυνομικό και έφερε τον ασύρματο στα χείλη του.
<<Κέντρο, εδώ αρχιφύλακας Ντάνιελ Κέρκ...>>
"Ακούω αστυνόμε..."
Μερικά περιπολικά έτρεχαν με τεράστια ταχύτητα, με τον φάρο και την σειρηνα τους ανοιχτή ενώ πίσω τους ακολουθούσε ένα ασθενοφόρο.
<<Κάλεσες ενισχύσεις;>> τον ρώτησε ο Πάρης.
<<Δύο περιπολικά με κωδικό τρία μόλις πέρασαν. Είμαι στην οδό Χέρικ 561. Που κατευθύνονται;>> ρώτησε ο Ντάνιελ στον ασύρματο.
"Ανταποκρίνονται σε κλήση 415* σε εξέλιξη, έξω από το μπαρ "Τριπ Γουάιρ". Τραυματισμένος πολίτης, ο ύποπτος πιθανόν βρίσκεται στον τόπο"  απάντησε η γυναίκα πίσω από την φωνή του ασυρμάτου.
<<Εντάξει. Πηγαίνω στον τόπο του 415.>> ο Ντάνιελ προχώρησε γρήγορα.
<<Επίθεση με φονικό όπλο;>> ακολουθώντας τον Ντάνιελ είπε η Μυρτώ.
<<Νιώθεις τυχερή;>> την πείραξε ο Πάρης.

<<Τι έχουμε εδώ;>> ρώτησε ο Ντάνιελ φτάνοντας κοντά στον τόπο που ήταν πεσμένος και αιμόφυρτος ο άντρας. Η Σοφία σηκώθηκε όρθια πλησιάζοντας κοντά τους.
<<Μάρλον Φρόστ, είναι από άλλη πολιτεία. Τον βρήκε θαμώνας.>> τους ενημέρωσε.
<<Είδε κανείς τον ύποπτο;>>
<<Δεν υπάρχουν μάρτυρες.>> απάντησε η Σοφία στην ερώτηση του Ντάνιελ.
<<Εντάξει πάω μέσα. Ο Κρίς Μόλινς τριγυρνάει εδώ. Κάποιος θα ξέρει κάτι.>> ο Ντάνιελ έφυγε από κοντά τους.
<<Μαχαιριά στο λαιμό;>> παρατήρησε η Μυρτώ, βλέποντας το τραύμα που περιποιούταν ο τραυματιοφορέας, όσο ο άντρας ήταν ξαπλωμένος στο τσιμέντο.
<<Φαίνεται να είναι η μόδα της εβδομάδας.>> σχολίασε η Σοφία.
<<Είπε τίποτα;>>
<<Δεν νομίζω πως μπορεί Πάρη.>> του απάντησε.
Ο Πάρης έκανε μερικά βήματα στο χώρο πίσω του, είδε ένα μαχαίρι.
<<Μυρτώ, βρήκα ένα μαχαίρι εδώ.>> φώναξε, η Μυρτώ πήγε κοντά του και γονάτισε <<Του λείπει η μύτη. Πολύ πιθανόν να είναι το φονικό όπλο και ταιριάζει με αυτό στην υπόθεσή μας. Μωβ χερούλι, χαραγμένο όνομα και ημερομηνία.>>
<<Ο τόπος του εγκλήματος είναι δύο τετράγωνα από εδώ.>> του είπε η Μυρτώ <<Θα πάω με το θύμα. Θα συλλέξω τα ρούχα του.>> του ανακοίνωσε και έφυγε πλησιάζοντας το ασθενοφόρο.
<<Είσαι σίγουρη πως αυτό είναι καλή ιδέα;>> την ρώτησε.
Η Μυρτώ μπήκε μέσα στο ασθενοφόρο <<Θα σε δω στο εργαστήριο!>> του φώναξε κλείνοντας τις πόρτες.

Στην αίθουσα, έβλεπε μπροστά στο τραπέζι όλα τα στοιχεία και στο απέναντι τοίχο ήταν οι φωτογραφίες των θυμάτων.
<<Το DNA επιβεβαίωσε ότι ο Μόλινς έκανε σεξ με την Έμιλυ και την Λόρεν.>> ξεκίνησε να κάνει ανάλυση των στοιχείων ο Πήτερ <<Υποθέτοντας ότι αυτός είναι ο δολοφόνος, γιατί δεν βρήκαμε σπέρμα στην Μπέκα;>> αναρωτήθηκε.
<<Ίσως όταν έφτασε σ αυτή, δεν μπορούσε να εκσπερματώσει.>> θεώρησε η Χόλι.
<<Μπόρεσα να ταιριάζω την σπασμένη άκρη που βρέθηκε στην Μπέκα με το μαχαίρι που βρέθηκε έξω απ το μπαρ.>> είπε ο Κέβιν.
<<Ο Μάρλον Φρόστ μαχαιρώθηκε με το ίδιο μαχαίρι;>> ρώτησε η Χόλι.
<<Δεν ξέρουμε ακόμα. Η Μυρτώ είναι στο νοσοκομείο τώρα. Θα φέρει δείγμα DNA για σύγκριση.>> απάντησε ο Πάρης.
<<Όποιος μαχαίρωσε τον Φρόστ, σκότωσε και τα κορίτσια.>> σίγουρα είπε ο Πήτερ.
<<Βρήκατε καθόλου αποτυπώματα στο μαχαίρι;>> ρώτησε η Χόλι.
<<Ναι χωρίς αρκετά χαρακτηριστικά.>> απάντησε ο Κέβιν.
<<Οι ίδιες κηλίδες βρέθηκαν στο μπουκάλι του κρασιού.>> ο Πάρης τους έδειξε την φωτογραφία με το κρασί <<και στις κρεβατοκάμαρες. Οι κηλίδες δεν βάζουν το μαχαίρι στο χέρι του Μόλινς.>> τους εξήγησε.
<<Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Μαχαιρώνει τον τύπο και πάει πάλι στο μπαρ;>> συγχυσμένος βλέποντας τα στοιχεία είπε ο Πήτερ.
<<Όλα τα στοιχεία στο σπίτι, υποδηλώνουν ότι ο δολοφόνος δεν ήξερε τον χώρο.>> επεξήγησε ο Πάρης.
<<Και σύμφωνα με τον ίδιο, ο Μόλινς είχε περάσει σε αυτό το σπίτι μερικές νύχτες.>> διάβασε την ανάκριση του Μόλινς μπροστά της.
<<Λοιπόν, έτσι θα υπάρχει σύνδεση με την Μπέκα.>> θεώρησε ο Πάρης.

Τους άφησε και βγήκε έξω, έβγαλε τα γυαλιά του και έπιασε το κεφάλι του που τον ενοχλούσε, τρίβοντας με τα δάχτυλα του τους κροτάφους του .
<<Πάρη...>> άκουσε την Μυρτώ πίσω του και σταμάτησε για να την περιμένει.
<<Ο Μάρλον Φρόστ έχει ένα αγγειακό γενετικό σημάδι που μοιάζει με χυμένο κρασί ψηλά στο στήθος του. Αυτό προσπαθούσε να μου πει η Κάμι. Μπορούμε να πάρουμε DNA από τα ματωμένα ρούχα του, αλλά δεν έχουμε αίμα ή σπέρμα από τον τόπο για να το συγκρίνουμε. Τα αποτυπώματά του είναι άχρηστα. Έχουν παντού κάλους. Αφήνουν μόνο κηλίδες, όπως αυτές που βρήκαμε στο σπασμένο μαχαίρι. Νομίζω ότι ο μπάσταρδος προσπάθησε να αυτοκτονήσει.>> του είπε όσο πιο γρήγορα μπορούσε.
<<Μυρτώ, πιο σιγά.>> σήκωσε τις παλάμες του ψηλά σαν ένδειξη ηρεμίας <<Ο Φρόστ δεν θα πάει πουθενά.>>
<<Θα τον πιάσω αυτόν τον μπάσταρδο και δεν θέλω να πιστέψει ούτε για μισό δευτερόλεπτο πως θα την γλιτώσει.>>
<<Εντάξει Μυρτώ, ένα βήμα την φορά.>> της είπε ήρεμα και συνάμα γλυκά.
<<Ο Φρόστ μύριζε αλκοόλ όταν τον πήγαν στα επείγοντα οπότε του έκαναν τοξικολογική. Έδειξε περιεκτικότητα 0,34. Μόνο ένας αλκοολικός μπορεί να λειτουργήσει σ αυτά τα επίπεδα. Ξέρεις τι σκέφτομαι; Πιστεύω πως αυτός κατέβασε το μπουκάλι με το κρασί.>>
<<Οπότε το DNA του θα είναι εκεί.>> σίγουρος της είπε.
<<Εξέτασέ το.>> την άφησε να το κάνει και η Μυρτώ του γέλασε.

Το ίδιο απόγευμα στην αποθήκη είχαν το κόκκινο αυτοκίνητο του υπόπτου, άνοιξε το πορτ-μπαγκάζ είχε δυο μαύρες σακούλες σκουπιδιών. Έβγαλε δυο φωτογραφίες. Τις έβγαλε απ το πορτ-μπαγκάζ και τις άφησε πάνω στο τραπέζι.
<<Το τεστ DNA έδειξε ότι ο Φρόστ ήπιε απ το μπουκάλι ακριβώς όπως σου είπα. Επίσης η Κάμι έχει δώσει την κόρη της για υιοθεσία, βρήκα τα χαρτιά.>> φόρεσε τα γάντια της και τον πλησίασε.
Ο Πάρης άδειασε τις σακούλες <<Ήμουν σίγουρος ότι είχες δίκιο αλλά για να το αποδείξουμε χρειαζόμαστε στοιχεία.>>
<<Μια, δυο, τρεις, τέσσερις, πέντε, έξι. Γυναικείες τσάντες.>> μέτρησε η Μυρτώ.
Ο Πάρης άνοιξε την πρώτη <<Ρεμπέκα Μέιφορντ. Η Μπέκα.>> έκλεισε το πορτοφόλι. Έπιασε από την τσάντα τσίχλες κατά του καπνίσματος <<Φαίνεται πως προσπαθούσε να κόψει το κάπνισμα.>> σήκωσε ψηλά τις τσίχλες και τις άφησε στην άκρη <<Αλλά αποτύχαινε. Ελεεινά.>> άνοιξε το πακέτο με τα τσιγάρα <<Μόνο ένα λείπει.>>. Άπλωσε το χέρι του βγάζοντας μια απόδειξη από το πορτοφόλι <<Εδώ είμαστε. Αγοράστηκε από το μπαρ "Τριπ  Γουάιρ." στις δώδεκα και σαράντα οκτώ τα μεσάνυχτα, την νύχτα των φόνων.>>
<<Τότε συναντήθηκαν ο Μάρλον και η Μπέκα.>> του είπε σίγουρη η Μυρτώ <<Βρήκα ένα όπλο.>> η Μυρτώ το έβγαλε απ την σακούλα <<Είναι πλαστικό.>> το γύρισε στο μέρος του <<Είναι απλά ένα παιχνίδι.>>
<<Εμένα μου φαίνεται αληθινό. Φαντάσου αν είσαι τρομοκρατημένη.>> ξεφύσηξε παρατηρώντας το όπλο.

<<Είδα την ζωή τους να βγαίνει από τα μάτια τους. Η ζωή τους αδειάζει. Έτσι... έτσι καταλαβαίνεις ότι είναι νεκροί. Έχουν άδεια μάτια.>> ο άντρας κοιτούσε το κενό.
<<Δεν σε ρώτησα αυτό.>> του ψιθύρισε ο Πάρης <<Σε ρώτησα γιατί τις σκότωσες.>> τον παρατηρούσε ξαπλωμένο στο κρεβάτι του νοσοκομείου.
<<Είδα ένα κορίτσι που μου άρεσε στο μπαρ. Την ακολούθησα σπίτι. Ήξερα ότι ήθελε να γλεντήσουμε. Εγώ την επέλεξα. Ξέρω ότι τα κορίτσια παίζουν θέατρο. Μερικές φορές κάνουν σαν να μην θέλουν αυτό που θέλουν. Επειδή θέλουν να το διεκδικήσεις. Τους αρέσει έτσι. Αλλά αυτό το κορίτσι με φλέρταρε. Και εγώ απλά της πρόσφερα την ευχαρίστηση της ζωής της.>> όλα αυτά του τα έλεγε χαμογελώντας.
<<Ξέρεις, ένα πράγμα δεν καταλαβαίνω Μάρλον.>> περπάτησε αργά και έσκυψε ελάχιστα πλησιάζοντας το πρόσωπο του άντρα <<Γιατί χαμογελάς; Νιώθεις ευχαριστημένος με αυτό που έκανες;>> τον ρώτησε, ενώ το βλέμμα του είχε γεμίσει με θυμό.
<<Δεν νιώθω τίποτα. Τίποτα.>> απάντησε, κοιτάζοντας τον Πάρη με το κενό βλέμμα του.

" Ή αστυνομία του Λας Βέγκας επιβεβαίωσε ότι ο Μάρλον Φρόστ παραδέχτηκε σήμερα τους φόνους των έξι στριπτιζέζ στο Γκρίν Βάλεϊ. Βρέθηκε δύο τετράγωνα μακριά απ τον τόπο του εγκλήματος σε μια προφανή απόπειρα αυτοκτονίας..."
Η Μυρτώ με τον Πάρη στεκόταν όρθιοι παρακολουθώντας το ρεπορτάζ.
<<Κράτησα το χέρι του...>> η τρεμάμενη φωνή της έσπασε την σιωπή ανάμεσά τους. Γύρισε στιγμιαία, τον κοίταξε με δάκρυα να κυλάνε απ τα μάτια της <<Όπως κράτησα το δικό της. Έχασα την προοπτική.>>
Ο Πάρης την άκουγε σιωπηλός, άπλωσε τον δείκτη του και τις σκούπισε τα δάκρυά της, η Μυρτώ έγυρε λίγο το κεφάλι της προς το μέρος του. Γύρισε τον κοίταξε, ο Πάρης την έπιασε από την μέση και βγήκαν έξω από την αίθουσα.

Ήταν ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, η Μυρτώ σηκώθηκε και του κράτησε το χέρι χαϊδεύοντας τα δάχτυλά του.
<<Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν εμάς πολύ, όλες μας τις όμορφες στιγμές.>> του χαμογέλασε <<Περίεργες, όμορφες, δύσκολες. Με εσένα δεν έχω καμία άσχημη στιγμή, είσαι ο μόνος άνθρωπος που δεν με έχει απογοητεύσει λεπτό ακόμα και όταν χώρισαν οι δρόμοι μας δεν ένιωσα ποτέ κανένα άσχημο συναίσθημα για σένα. Νομίζω πως πλέον μπορούμε να ξεπεράσουμε τα πάντα.>> άφησε το κεφάλι της απαλά πάνω στο στήθος του, ο Πάρης τον αγκάλιασε και της χάιδεψε το χέρι.
<<Όταν χωρίσαμε, οι μέρες μου περνούσαν αδιάφορα τότε ήταν που μίλησα στην μητέρα μου για εμάς. Το περίεργο είναι ότι δεν ένιωσα ότι με παράτησες, ένιωθα μια γλυκιά περηφάνια. Το κορίτσι μου, το δικό μου κορίτσι πάει στο Βέγκας. Ανοίγει φτερά, δικά της φτερά. Πατάει στα πόδια της και προχωράει. Πίστευα, πιστεύω και θα πιστεύω πολύ σε σένα, προτιμώ να κάνω πίσω σε πολλά μου αρκεί να είσαι ευτυχισμένη. Το ήξερα ότι είσαι ο άνθρωπός μου, από εκείνο το βράδυ στο μπάνιο, δεν ξέρω πώς απλά το ένιωσα. Άρχισα να κοιμάμαι ήρεμα από τότε που ήρθες να μείνεις εδώ μέσα. Το μόνο που εύχομαι για εμάς είναι να μην σβήσει ποτέ αυτή η φλόγα μέσα μας.>> πρώτη φορά της είπε μερικά απ αυτά που ένιωθε. Δεν ήταν καλός στο να εκφράζει τα συναισθήματά του, προτιμούσε να τα δείχνει με πράξεις.

*415 : Αναστάτωση.

▪︎Γειααα σας!!🦉 Ελπίζω εσείς να περνάτε καλύτερα γιατί η Μυρτώ δεν πέρασε και πολύ καλά σε αυτή την υπόθεση. Αλλαα είχε τον Πάρη να την επαναφέρει σε τάξη.

Ο τυπάς απλά σκότωσε έξι κοπέλες επειδή έτσι ήθελε. Οκ. Μεγάλο πρόβλημα. Πολύ μεγάλο πρόβλημα.

Ο γλυκός μου ο Πάρης της σκούπιζε τα δάκρυα. Και όλα αυτά που της είπε μετά αχ είναι τόσο υπέροχος.🥰

Το ότι όντως πιστέψατε όλοι ότι ο Πάρης ως ενήλικας κόντεψε να παντρευτεί με ξεπερνάει. Ακόμα και η ίδια η Μυρτώ το πίστεψε.😂
Η μόνη που του έβαλε στο μυαλό τον γάμο είναι η Μυρτώ, με τεράστια επιτυχία. 😉

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο.
Αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλια σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω!

Εμείς θα τα πούμε ξανά το Σάββατο 2 Απρίλη στις 20.00 ως συνήθως με την προτελευταία μας υπόθεση. Ένα κρακ το ένιωσα στην καρδιά μου να σας πω την αλήθεια.😪

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤