<<Αυτός είναι ο χάρτης που δουλεύω...>> ο Πάκει άπλωσε τον χάρτη πάνω στο λευκό γεμάτο φως τραπέζι <<και κάθε κόκκινο αυτοκόλλητο δείχνει κάθε τρύπα που έσκαψα σύμφωνα με διάφορες πληροφορίες.>> τους έδειξε πάνω στον χάρτη τις κόκκινες κουκίδες <<Τώρα, οι περισσότερες ήταν γύρω από το σπίτι που είχε στο Sunrise Manor. Αυτά ήταν δίπλα στο σπίτι του αδερφού του και μερικά κοντά στο σπίτι της αδερφής του. Εκεί μεγάλωσαν, στο Χέντερσον.>>
<<Άρα, δεν έψαξες ποτέ στο Σάμερλιν;>> τον ρώτησε η Μυρτώ.
<<Δεν υπήρχε λόγος.>> της απάντησε.
<<Εδώ λέει πως όταν ήταν αστυνομικός ο Ουάλας, ήταν στο βορειοδυτικό τμήμα, όπου είναι και το Σάμερλιν.>> διάβασε τον φάκελο μπροστά του ο Πάρης.
<<Ναι, αλλά δεν ήταν εκεί πολύ καιρό και το Σάμερλιν είναι εκτός της "οικείας περιοχής" του και αρκετά μακριά από εκεί που μένουν. Όχι, είχε καλύτερες επιλογές κοντά στο σπίτι.>> εξήγησε ο Πάκει την σκέψη του.
<<Άρα, τα όριά του που θα ήταν;>> αναρωτήθηκε ο Πάρης.
<<Θα διάλεγε κάπου που δεν θα πηγαίνουν συνήθως άνθρωποι.>> απάντησε στον Πάρη.
Ο Πάρης έσκυψε πανω απο τον χάρτη και άνοιξε τον μαύρο στυλό του <<Ο Ουάλας δούλευε βορειοδυτικά από τον Ιανουάριο του '04 μέχρι τον Αύγουστο του '06.>> κοίταξε τον χάρτη μπροστά του <<Πήγε σε περίπου είκοσι τόπους εγκλήματος στο Σάμερλιν. Αν το περιορίσουμε στον απόμερο τόπο...>>
<<Μπορώ να το δω αυτό;>> έδειξε στον Πάρη το χαρτί που κρατούσε. Ο Πάρης του το έδωσε.
<<Το Σάμερλιν έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία δέκα χρόνια.>> σχολίασε η Μυρτώ.
<<Ναι, μα υπάρχουν δύο... τρεις πιθανότητες.>> είπε ο Πάκει, βλεπωντας τις τοποθεσίες μπροστά του.
<<Έχω μια ιδέα.>> τους είπε ο Πάρης.
<<Το περίεργο θα ήταν να μην είχες.>> τον πείραξε η Μυρτώ και την κοίταξε.

Έβαλε τα μηχανήματα να ψάχνουν στον τεράστιο χώρο βλέποντας τα πάντα από την οθόνη στο πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου.
<<Παλιότερα, καταληψίες πάρκαραν τα τρέιλερ τους στην περιοχή. Αυτό έφερνε τον Ουάλας εδώ πάνω. Παράνομη ρήψη ακαθαρσιών σε δημόσιο χώρο.>> είπε ο Πάκει δίπλα του.
<<Πάρη!>> φώναξε ο Πήτερ από μακριά και γύρισε να τον κοιτάξει <<Νομίζω πως βρήκα κάτι!>> του είπε.
Ο Πάρης γύρισε κοιτάζοντας την οθόνη <<Αυτό είναι μεταλλικό.>> έδειξε στον Πάκει <<Αυτό μπορεί να είναι ο εγκαταλελειμμένος βόθρος.>>
<<Ώρα να μάθουμε.>> ο Πάκει πήγε κοντά στον Πήτερ.

Άρχισαν να σκάβουν, ο Πάρης στεκόταν από πάνω τους επιβλέπωντας την διαδικασία. Φάνηκε το καπάκι του βόθρου, το έδεσαν με δύο σκοινιά και το τράβηξαν με το αυτοκίνητο ανοίγοντάς το. Άναψε τον φακό του και κοίταξε μέσα, είδε κάτι καλά τυλιγμένο. Γύρισε να κοιτάξει τον Ρόμπερτ δίπλα του.
<<Πάρε την σκάλα από το αμάξι, θα κατέβεις εκεί κάτω.>> του έδωσε εντολή, ο Ρόμπερτ έφυγε γρήγορα από κοντά του.

Έσκυψε βλέποντας τον Ρόμπερτ να κατεβαίνει. Ο νεαρός άντρας ξεδίπλωσε το κουρέλι, εμφανίζοντας ένα κρανίο, σήκωσε το κεφάλι του κοιτάζοντας τον Πάρη.
<<Η κυρία Ουάλας, υποθέτω.>> είπε στον Πάκει που στεκόταν δίπλα του.

Παρατήρησε καλά τον άδειο -πλέον- χώρο του βόθρου, στην άκρη του είδε κάτι.
<<Ει Ρόμπερτ.>> φώναξε <<Σου ξέφυγε κάτι.>> ο Πάρης του έδειξε με το χέρι του το σημείο.
<<Ε άλλο ένα δάγκωμα από αράχνη δεν θα έχει καμία διαφορά.>> σχολίασε ο άντρας <<Αλλά εσένα που είσαι ο εντομάνθρωπος, μάλλον σου αρέσει να σε δαγκώνουν.>> συνέχισε, κατέβηκε κάτω, ξέθαψε και το υπόλοιπο κόκκαλο και το έδωσε στον Πάρη.
<<Μπορεί να είναι πλευρό.>> θεώρησε ο Ρόμπερτ.
Ο Πάρης το περιεργάστηκε λίγο με το βλέμμα του <<Είναι πολύ μικρό. Οι Ουάλας είχαν παιδιά;>> ρώτησε τον Πάκει.
<<Όχι. Αυτό ήταν μέρος τον διαφωνιών τους.>> απάντησε ο Πάκει.
<<Κοιτάξτε αυτό.>> ο Ρόμπερτ άφησε στο χέρι του Πάρη ένα κρανίο.
<<Η Κλέρ Ουάλας είχε ένα σκύλο.>> είπε σίγουρος.
<<Ναι, ανέκρινα την αδερφή της. Είπε πως η Κλέρ είχε ένα μικρό μπουλντόγκ που το έλεγε... νομίζω το έλεγε Σνήκερς. Τον έπαιρνε όπου πήγαινε.>> ενημέρωσε ο Πάκει.
<<Τι είναι αυτό γύρω απ το λαιμό του;>> ρώτησε ο Πήτερ.
Ο Πάρης γύρισε το κρανίο <<Σύρμα είναι. Σκότωσε τον σκύλο.>>
<<Έπρεπε να σκοτώσει τον σκύλο για να φανεί πως η Κλέρ πήρε τον Σνήκερς μαζί της. Αλλιώς, κανένας δεν θα τον πίστευε.>> εξήγησε ο Πάκει.
<<Δεν έχει κολάρο ή ταυτότητες εδώ κάτω, αλλά βρήκα αυτό...>> έδωσε στον Πήτερ ένα σιδερένιο με δύο ρόδες μηχάνημα <<ο,τι και αν είναι.>>

Έσπρωξε την πόρτα, πλησίασε κοντά στον σκελετό.
<<Έχουμε πιθανότητες αναγνώρισης;>> ρώτησε τον Νικ, βάζοντας τα χέρια στις τσέπες του.
<<Κοίτα, μέχρι στιγμής όλα ταιριάζουν με την Κλέρ Ουάλας. Δυστυχώς, επειδή ήταν σε μεταλλικό κουτί στην έρημο, το τεστ DNA δεν θα είναι εφικτό. Έστειλα δείγματα των μακριών οστών στην Γουέντι έτσι και αλλιώς, αλλά δεν περιμένω αποτελέσματα.>> του απάντησε.
<<Οδοντιατρικό ιστορικό;>>
<<Ο δολοφόνος της έσπασε τα περισσότερα δόντια...>> ο Νικ του έδειξε τα σπασμένα δόντια στο κρανίο <<Οι ρίζες είναι ακόμα στο κόκαλο. Κακοποιήθηκε Πάρη.>>
<<Αιτία θανάτου;>> συνέχισε να ρωτάει.
<<Παρατήρησα τρία ξεχωριστά και διάκριτα πράγματα. Ένα δεξιά...>> πήγε το δάχτυλό του πάνω στην τρύπα του κρανίου <<και δύο διακριτά κατάγματα αριστερά.>> το ίδιο έκανε και από την άλλη μεριά του κρανίου <<Μπορέσαμε να αναγνωρίσουμε τα κομμάτια του κρανίου που έλειπαν, αλλά όταν προσπάθησα να τα ταιριάξω μεταξύ τους, δεν μπόρεσα. Υπήρξε παραμόρφωση των οστών. Πριν ή κατά τη διάρκεια του θανάτου, το ανθρώπινο κρανίο είναι ελαστικό, οπότε όταν γίνει κάταγμα τα κομμάτια αλλάζουν σχήμα. Αλλά μετά το θάνατο, το οστό είναι εύθρυπτο και αν υποστεί κάταγμα, τα κομμάτια κρατούν το σχήμα τους. Δεν διαφέρει απ όταν σπάει κάποιο βάζο ή κάποιο μπολ. Τα κομμάτια ταιριάζουν σαν παζλ. Άρα, με βάση τα κατάγματα στο κρανίο της, φαίνεται πως χτυπήθηκε στο κεφάλι τρείς ξεχωριστές φορές και αφού δεν ταιριάζουν πια τα κομμάτια, αιτία θανάτου είναι χτύπημα με αμβλύ αντικείμενο.>>
<<Εντάξει γιατρέ, σ ευχαριστώ.>> απομακρύνθηκε και βγήκε έξω.

Εξέταζε τα κόκαλα και το μηχάνημα που βρήκαν στον βόθρο, μαζί με την Μυρτώ.
<<Το ήξερες πως υπάρχουν περίπου 280 κόκαλα στο σώμα ενός σκύλου;>> τον ρώτησε η Μυρτώ.
<<Ναι.>> απάντησε ανάβοντας την λάμπα.
<<Ο εγκληματολόγος κτηνίατρος θα φτάσει όπου να ναι. Ελπίζουμε πως θα μπορέσει να διακρίνει αν αυτό είναι γαλλικό μπουλντόγκ.>>
<<Μου φαίνεται πως αυτό το σκυλί ήταν ακρωτηριασμένο.>> της είπε.
<<Και αυτό το κατάλαβες;>> απόρησε και τον κοίταξε.
<<Αυτό εδώ...>> σήκωσε το μηχάνημα απ το τραπέζι <<Μου φαίνεται σαν το αντίστοιχο αναπηρικό καροτσάκι για σκύλους. Η γιαγιά μου, είχε ένα γείτονα που το σκύλο του τον χτύπησε αυτοκίνητο. Ο σκύλος επέζησε, αλλά ο γιατρός έπρεπε να ακρωτηριάσει τα πίσω πόδια απ τη μέση του μηριαίου οστού...>> έπιασε το οστό απ το τραπέζι <<Αυτό είναι το πίσω μηριαίο οστό, ή ό,τι απέμεινε απ αυτό. Βλέπεις πως έχει κοπεί;>> της έδωσε το κόκαλο << Αν ο Σνήκερς εδώ ήταν ανάπηρο σκυλί, η αναγνώρισή του μόλις έγινε πολύ πιο εύκολη.>>

<<Αν μπορούσαμε τουλάχιστον ν αναγνωρίσουμε τον σκύλο, θα μας έδινε τεράστιο επιχείρημα ότι το πτώμα που βρήκαμε ήταν η Κλερ Ουάλας.>> εξήγησε στον Ντάνιελ περπατώντας γρήγορα στον διάδρομο.
<<Ναι, αλλά ακόμα και με αιτία θανάτου τραύμα από αμβλύ αντικείμενο, δεν έχουμε αρκετά να τον συλλάβουμε.>> απάντησε ο Ντάνιελ.
<<Οπότε ξαναγυρνάμε στην Σεντόνα Ουάιλι;>> αναρωτήθηκε.
<<Είναι σαν κινέζικο παζλ. Ήξερε ποιος ήταν ο Ουάλας αλλά ο Ουάλας δεν ήξερε για εκείνη.>> ο Ντάνιελ σήκωσε τους ώμους του.
<<Ο ύποπτος του Ρόμπερτ, ο Ντέιμον Μίτσελ ισχυρίζεται ότι εκείνη προσπαθούσε να του πάρει λεφτά με εκβιασμό.>> ενημέρωσε τον Ντάνιελ.
<<Οπότε μήπως είχε στόχο και τον Ουάλας επίσης;>> διερωτήθηκε ο Ντάνιελ και μπήκαν στο εργαστήριο του Άρτσι.

<<Άρτσι, τι έχεις για 'μας;>> ρώτησε ο Πάρης και στάθηκε όρθιος δίπλα απ το γραφείο.
<<702-656-1233. Αυτό είναι το GW Security.>> τους είπε ο Άρτσι.
<<Η εταιρία του Ουάλας.>> αποκρίθηκε ο Ντάνιελ.
<<Πήρε αυτό το τηλέφωνο τρεις φορές την τελευταία εβδομάδα.>> ενημέρωσε τους άντρες.
<<Προσπαθούσε να τον πετύχει.>> κατέληξε ο Ντάνιελ.
<<Του τηλεφώνησε ξανά τέσσερις μέρες πριν δολοφονηθεί.>> συνέχισε ο Άρτσι.
<<Ίσως ήθελε να ρελανσάρει. Μήπως πήγε εκεί για να την τρομοκρατήσει. Οπότε τον εκβίαζε όταν μπήκε μέσα να την αναστατώσει.>> θεώρησε ο Πάρης.
<<Ξέρεις ο Ουάλας είπε πως ήταν ιδέα της ηθοποιού να μπεί εκεί, όχι δική του.>> του θύμισε ο Ντάνιελ.
<<Ναι, επίσης είπε πως δεν δολοφόνησε τη γυναίκα του.>> ο Πάρης σταύρωσε τα χέρια του.
<<Τα κορίτσια είπαν κάτι περίεργο, αυτές που βρήκαν το πτώμα. Δεν νόμιζα πως είχε σημασία εκείνη την στιγμή. Είπαν πως όταν έφυγαν από το μαγαζί, παραλίγο να τις χτυπήσει αμάξι.>>
Ο Πάρης γύρισε να κοιτάξει τον Ντάνιελ.

Στήριξε το σώμα του στο κάσωμα της πόρτας, κοίταζε μια τις δύο γυναίκες και μια την Μυρτώ.
<<Οπότε, το χέρι σου ήρθε σε επαφή με το καπό του αυτοκινήτου;>> ρώτησε η Μυρτώ την ξανθιά γυναίκα.
<<Και βέβαια! Γεννήθηκα στο Μανχάταν.>> της απάντησε.
<<Τότε θα χρειαστώ αποτύπωμα της παλάμης σου και τα αποτυπώματά σου.>> είπε η Μυρτώ και ο Πάρης πλησίασε κοντά.
<<Αν βοηθήσει να τον πιάσουμε, εννοείται.>> η γυναίκα άνοιξε την παλάμη της κοντά στην Μυρτώ.
<<Θυμόσαστε οτιδήποτε για το αυτοκίνητο; Ήταν αυτοκίνητο, φορτηγάκι, SUV;>> ρώτησε ο Πάρης.
<<Νομίζω ήταν αυτοκίνητο.>> του απάντησε η μελαχρινή γυναίκα.
<<Τι χρώμα ήταν;>>
<<Ήταν κόκκινο.>> απάντησε σίγουρα η γυναίκα <<Κόλλησε στο κεφάλι μου μετά απ αυτό που είπε το μέντιουμ. "Κόκκινο του αίματος".>>

Άφησε το βαλιτσάκι του κάτω, δίπλα από το κόκκινο αυτοκίνητο του Ουάλας, κοίταξε το θέατρο που ήταν γεμάτο από αυτοκίνητα γύρω του. Άναψε τον φακό του, βλεπωντας την Μυρτώ να εμφανίζει ένα αποτύπωμα παλάμης πάνω στο καπό, όπως ακριβώς του είπε η γυναίκα. Η Μυρτώ πήρε το αποτύπωμα.
<<Voila!>> του είπε και έφερε το αποτύπωμα της γυναίκας δίπλα απ το αποτύπωμα απ το καπό. Ταίριαζαν απόλυτα.
Ο Πάρης κούνησε σίγουρος το κεφάλι του.
<<Μίζερε γερό.>> ο Ουάλας πλησίασε κοντά στον Πάκει <<Μόνο γι αυτό ζεις πια;>> τον ρώτησε επιθετικά.
<<Αποτυπώματα παλάμης στο καπό του αυτοκινήτου φαίνεται να είναι σίγουρα της Άννα Λία.>> η Μυρτώ κοίταξε τον Ουάλας.
<<Ποιά είναι η Άννα Λία;>> ρώτησε ο άντρας.
<<Είναι μάρτυρας που τοποθετεί το αυτοκίνητό σου έξω από το μαγαζί το βράδυ του φόνου.>> του απάντησε ο Ντάνιελ.
<<Μπορεί και να ήμουν στη γειτονιά. Το να οδηγείς στο Βέγκας δεν είναι έγκλημα. Ήμουν σ αυτό το μαγαζί μόνο μια φορά, εχώ και μάρτυρα. Δεν έχετε τίποτα.>> είπε με ανεβασμένο τον τόνο της φωνής του.
Ο Πάρης τον παρατηρούσε από πάνω μέχρι κάτω, έβγαλε από την τσέπη του μπουφάν του το ένταλμα <<Το ένταλμά μας περιλαμβάνει και τα παπούτσια σου.>> άνοιξε την σελίδα και του την έδειξε.
<<Σ αρέσουν; Είναι καινούργια.>> σ αυτή την απάντηση του άντρα ο Πάρης κοίταξε στιγμιαία την Μυρτώ και χαμογέλασε ειρωνικά <<Τα πέταξα τα παλιά.>>
<<Μπορώ να ρίξω μια ματιά στο πορτοφόλι σου, παρακαλώ;>> του ζήτησε ευγενικά.
<<Για ποιό λόγο;>> τον ρώτησε ο άντρας.
Ο Πάρης δυσανασχέτησε και σήκωσε το ένταλμα ψηλά <<Επειδή μπορώ.>> του είπε.
Ο άντρας έβγαλε από την τσέπη του το πορτοφόλι και του το έδωσε.
Έβαλε το ένταλμα στην τσέπη του και άνοιξε το πορτοφόλι, στην θήκη τον χαρτονομισμάτων είδε κομμάτια χρυσόσκονης, όπως αυτά μέσα στο ταμείο του μέντιουμ.
<<Δεν έκανες κάποια αγορά στο μαγαζί, έτσι;>> ρώτησε ο Πάρης.
<<Σας το είπα ήδη αυτό.>> του απάντησε χωρίς να βγάζει το ειρωνικό χαμόγελο απ τα χείλη του.
<<Χρυσή σκόνη, που μοιάζει με το υλικό που βρήκαμε στην ταμειακή της Σεντόνα Ουάιλι.>>
<<Πήρες τα χρήματα για να φανεί σαν ληστεία.>> συμπλήρωσε την πρόταση του Πάρη η Μυρτώ.
<<Τον πιάσαμε.>> ο Πάρης γύρισε το σώμα του προς τον Πάκει <<Ξέρεις Πάκει, περίμενες πολύ καιρό να γίνει αυτό. Γιατί δεν τον πας μέσα;>>

Ο Πάκει έκανε δύο βήματα φτάνοντας πρόσωπο με πρόσωπο με τον Ουάλας <<Δεν μπόρεσα να σε πιάσω για τον φόνο της γυναίκας σου, αλλά τώρα συλλαμβάνεσαι για τον φόνο της Σεντόνα Ουάιλι.>> ο Πάκει του πέρασε χειροπέδες και τον έδωσε στον αστυνομικό.
<<Σας ευχαριστώ.>> μουρμούρισε χτυπώντας απαλά το χέρι του στο στήθος του.

Διάβαζε το βιβλίο που είχε πάρει από το μέντιουμ, ο Ρόμπερτ καθόταν στην καρέκλα απέναντί του.
<<Πρέπει να το ομολογήσεις όμως, είναι μυστήριο τα οράματα της Σεντόνα για τον ίδιο της το θάνατο.>> διέκοψε την ησυχία ανάμεσά τους.
<<Ναι.>> παραδέχτηκε ο Πάρης <<Ίσως πρέπει να ρωτήσεις την Νάνα Όλαφ να τη βρει, να δει τι κάνει.>> ειρωνεύτηκε ο Πάρης, αφήνοντας το βιβλίο στην άκρη.
Ο Ρόμπερτ γέλασε <<Ναι, ξέρω είσαι κυνικός. Απλά νομίζω πως μπορείς να έχεις τα πιστεύω σου και να είσαι επιστήμονας.>> του είπε ο Ρόμπερτ.
<<Συμφωνώ.>> απάντησε <<Τα προβλήματα ξεκινούν όταν οι άνθρωποι μπερδεύουν τα πιστεύω τους με την επιστήμη. Διαβάζω τις σημειώσεις της.>> έδειξε στον Ρόμπερτ το μαύρο βιβλίο <<Ρίξε μια ματιά σ αυτό.>> πήγε στην σελίδα που ήθελε να του δείξει και του έδωσε το βιβλίο.
<<"Αυτή βρίσκεται στο Σάμερλαντ, αλλά την περιτριγυρίζει χάος και σκοτάδι".>> διάβασε την πρώτη πρόταση του βιβλίου και συνέχισε <<" Είναι στο Σάμερλαντ, αλλά ακόμη δεν μπορεί να διαπεραιωθεί".>>
<<Η Σεντόνα είπε πως η Κλέρ Ουάλας ήταν στο "Σάμερλαντ" , όχι θαμμένη στο Σάμερλιν.>>
<<Τι είναι το Σάμερλαντ;>> τον ρώτησε ο Ρόμπερτ.
<<Οι παγανιστές πιστεύουν πως είναι ένα μυστικό μέρος που πηγαίνουν οι ψυχές ν αναπαυθούν πριν μετενσαρκωθούν.>> του εξήγησε ο Πάρης.
<<Οπότε ο Τζέημσον άκουσε Σάμερλιν...>>
<<Γιατί ήταν απελπισμένος να διαλευκάνει την υπόθεση. Και όταν ο Ουάλας άκουσε Σάμερλιν πίστεψε πως η Σεντόνα ήταν αληθινή.>> τον διέκοψε ο Πάρης αναλύοντας την σκέψη του.
<<Η δύναμη της υποβολής!>> επανέλαβε ο Ρόμπερτ την φράση που του είπε ο Πάρης στο μαγαζί της Σεντόνα.
Ο Πάρης σήκωσε το φρύδι του, χαμογέλασε και σηκώθηκε όρθιος φορώντας το παλτό του.

Ξεκλείδωσε την πόρτα, μπήκε στο σπίτι του. Ένα ζεστό άρωμα βανίλιας και κανένας εισχώρησε στα ρουθούνια του, έκλεισε για λίγα δευτερόλεπτα τα μάτια του, γεμίζοντας τα πνευμόνια του με ευτυχία. Άφησε τα κλειδιά πάνω στο τραπεζάκι του χολ και κρέμασε το παλτό του στην ξύλινη κρεμάστρα πίσω του. Προχώρησε μέσα στο σπίτι, μύρισε το άρωμά της.
<<Μυρτώ... Έλεγα να πάμε έξω να φάμε σήμερα.>> φώναξε γλυκά, άνοιξε την πόρτα της τραπεζαρίας την είδε και πάγωσε.
<<Έλεγα να φάμε σπίτι σήμερα.>> άναψε το κερί με το σπίρτο και του χαμογέλασε πονηρά <<Να βάλουμε ένα βινύλιο να παίζει...>> πήγε κοντά στο πικ απ και κατέβασε την βελόνα.
Την παρατηρούσε εξονυχιστικά από πάνω μέχρι κάτω, φορούσε το κόκκινο φόρεμα. Είχε ξεχάσει πόσο τέλειο ήταν πάνω της. Πλησίασε κοντά του.
<<Να, μια με τα κεφάλια, μια με τα μάγια δεν πρόλαβα να σε καλωσορίσω όπως πρέπει.>> του ψιθύρισε και τον φίλησε απαλά στο λαιμό.
"I put a spell on you, because you're mine."
Τον έπιασε από το χέρι και τον τράβηξε προς το τραπέζι τον έβαλε να καθίσει στην καρέκλα και κάθησε πάνω του βάζοντας τα πόδια της αριστερά και δεξιά του.
"You better stop the things you do. I tell you, I ain't lying."
Την τράβηξε κοντά του, μύρισε το άρωμα στο λαιμό της, πήγε το χέρι του στο φερμουάρ του φορέματός της, το κατέβασε απαλά.
"You know I can't stand it, you're running around."
<<Γιατί βιάζεστε τόσο κύριε Μυλωνά;>> μουρμούρισε, ξεκούμπωσε το πουκάμισό του, του έβγαλε τα γυαλιά και τα άφησε πίσω στο τραπέζι.
<<Γιατί είμαι σε κρίσιμη ηλικία... και γιατί είσαι γυναικάρα.>> την φίλησε ανυπόμονα.
"You know better daddy, I can't stand it 'cause you put me down."
Την σήκωσε στην αγκαλιά του, της έβγαλε το φόρεμα, την στήριξε πίσω στο τοίχο και πέταξε το πουκάμισό του. Έβγαλε την ζώνη του και την άφησε από το χέρι του.
"You know I love you, I love you, I love you anyhow."
Τύλιξε τα πόδια της γύρω του και την ξάπλωσε στον καναπέ.
"And I don't care, If you don't want me. I'm yours right now."

▪︎ Γειααα σας!!🐢 Τι υπόθεση κι αυτή έτσι; Παράπονο δεν έχετε, απ  όλα έχει αυτό το βιβλίο μέχρι και μάγισσες.

Ο Πάρης εκεί που είπε επειδή μπορώ, οριακά τον ερωτεύτηκα. Πολύ οριακά.

Ο Ουάλας βρήκε τον δάσκαλο του με το τιμ Πάρης και Μυρτώ, αλίμονο αν δεν τον έβαζε μέσα θα έσκαγε ο καλός μου.

Επίσης καλέ τι φωτιά ήταν αυτή που του έβαλε η Μυρτώ, θα μου τον πεθάνει αλλά πέρα απ  την πλάκα ελπίζω να βγήκε καλό και να μην ήταν κριντζ γιατί δεν το έχω και πολύ με τα ερωτικά πράγματα. Όμως τι να έκανα το υποσχέθηκα στην den-pernaw-kala2 και δεν μπορώ να της χαλάσω χατήρι. 😍

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο
Αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλια σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω!

Εμείς θα τα πούμε ξανά το Σάββατο 26 Μάρτη στις 20.00 ως συνήθως. 💕

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤