Εισήλθε στο διαμέρισμα μαζί με την Μυρτώ, προχώρησε βλέποντας το νεκρό σώμα της γυναίκας πάνω στον καναπέ. Άφησε κάτω το βαλιτσάκι του, έβγαλε απ την τσέπη του γιλέκου γάντια και τα φόρεσε. Η Μυρτώ άρχισε να φωτογραφίζει το πτώμα.
Ο Πάρης σήκωσε από το πάτωμα το μπεζ μαξιλαράκι. <<Σαν να το βλέπουμε ξανά απ την αρχή.>> της είπε δείχνοντας το μαξιλάρι.
<<Όχι εντελώς. Υπάρχει κάποιο είδος υγρού, μοιάζει να έπεσε σε σταγόνες πάνω στον καναπέ, στο πτώμα και απ ότι φαίνεται και στο αυτί.>> παρατήρησε η Μυρτώ.
Ο Πάρης ειδε το βάζο με τα λουλούδια πάνω στο τραπέζι. Υπήρχε μια φθορά κάτω από το βάζο.
<<Αυτή ίσως να είναι η πηγή.>> ακούμπησε το βάζο <<Ο δολοφόνος επιστρέφει για να ολοκληρώσει την μινιατούρα με τον γνωστό τρόπο, είναι όμως απρόσεκτος και ρίχνει το βάζο γεμίζοντας τα νερά παντού αλλά στο τέλος βάζει τα πάντα στη θέση που ανήκουν.>> ψιθύρισε και κοίταξε την Μυρτώ.

"Αυτό που συνέβη στην αδερφή μου, δεν ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός. Έχουν γίνει άλλοι τέσσερις φόνοι, τέσσερις θάνατοι που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, αν οι πολίτες είχαν προειδοποιηθεί από την αστυνομία. Η Μπάρμπαρα Τόλμαν, ήταν το τελευταίο θύμα ενός κατά συρροή δολοφόνου που η αστυνομία του Λας Βέγκας ξέρει εδώ και μήνες." έβλεπε από την τηλεόραση τις ειδήσεις, το έκτακτο δελτίο.
"Πώς τον αποκαλούν;" η δημοσιογράφος ρώτησε.
"Τον λένε, ο δολοφόνος με τις μινιατούρες, γιατί φτιάχνει μοντέλα των θυμάτων του στη θέση που πεθαίνουν."
Η Μυρτώ στεκόταν όρθια βλέποντας τον άντρα να δίνει συνέντευξη <<Τον καταλαβαίνω αλλά μόλις έκανε πολύ πιο δύσκολη την δουλειά μας.>>
<<Ήταν αναπόφευκτο.>> χαμήλωσε λίγο την τηλεόραση, έτριψε τους γκριζαρισμένους του κροτάφους.
<<Με κάθε φόνο, οι πληροφορίες που μπορούν να διαρρεύσουν αυξάνονται κατά πολύ.>> είπε η Μυρτώ.
"Είμαι εχέμυθος, αλλά αν αυτό αποτρέψει έστω και μια τραγωδία, τότε αξίζει." ο Πάρης έκλεισε την τηλεόραση και βγήκε έξω από την αίθουσα μαζί με την Μυρτώ.

Μπήκαν μέσα στο εργαστήριο και είδαν τον Τζον να βάφει τα μαλλιά του με μαρκαδόρο.
<<Ματαιοδοξία, τ όνομά μου είναι Τζόν Ντέϊμον.>> είπε ο Πάρης κοιτάζοντας στιγμιαία την Μυρτώ.
Ο Τζον τινάχτηκε και άφησε τον μαρκαδόρο στην άκρη <<Δεν είναι αυτό που φαίνεται.>> έβαλε κάτω από το ράφι τον καθρέφτη <<Στην πραγματικότητα μ αρέσουν τα γκρίζα μου μαλλιά. Τα λίγα που έχω.>> εξήγησε αγχωμένος.
<<Τζον, δεν ξέρεις ότι τα γκρίζα μαλλιά μπορεί να είναι πολύ ελκυστικά;>> άκουσε δίπλα του την Μυρτώ.
Ο Πάρης κοίταξε ευθεία και πάγωσε λίγο το βλέμμα του.
<<Η ανάλυση...;>> συνέχισε απτόητη η Μυρτώ.
<<Η ανάλυση;>> ρώτησε ο Τζον.
Σταμάτησαν για λίγα δευτερόλεπτα να μιλάνε ο Πάρης τον κοίταξε αυστηρά <<Ναι η ανάλυση.>> σταμάτησε να τους κοιτάζει και έψαξε στο γραφείο του.

<<Η αναφορά των στοιχείων από τον δεύτερο τόπο εγκλήματος ή καλύτερα, του δεύτερου φόνου; Ο τόπος εγκλήματος είναι ο ίδιος.>> ο Τζον έδωσε τα χαρτιά στον Πάρη <<Δεν έχω τελειώσει ακόμα την επεξεργασία όλων των δειγμάτων, αλλά το νερό απ το βάζο ταιριάζει με αυτό που βρέθηκε στα ρούχα του θύματος.>>
Ο Πάρης άλλαξε σελίδα. Στα στοιχεία της ανάλυσης είδε χλωρίνη.
<<Υπάρχει χλωρίνη στο δείγμα. Γιατί να βάλεις χλωρίνη στο νερό του βάζου;>> απόρησε δίνοντας τα χαρτιά στην Μυρτώ δίπλα του.
<<Περίμενα πως θα το ρωτούσες. Είχα μια κοπέλα, που ήταν ανθοκόμος.>> ξεκίνησε να του λέει ο Τζον.
<<Αυτή με το πρόβλημα συγκράτησης νερού.>> είπε, ο Τζον τον κοίταξε ενθουσιασμένος.
<<Θυμήθηκες.>> ο Τζον χαμογέλασε <<Τέλος πάντων, που είχε πει πως αν βάλεις λίγες σταγόνες χλωρίνη στο νερό, σκοτώνει τα μικρόβια και αυξάνει τη διάρκεια ζωής των λουλουδιών σου αλλά, αν βάλεις πολύ τα λουλούδια πεθαίνουν.>> εξήγησε φλυαρόντας ο Τζον.
<<Πάρη, Μυρτώ...>> γύρισαν πίσω βλέποντας τον Ρόμπερτ <<Νομίζω πως βρήκαμε τη σχέση με την Μπάρμπαρα Τόλμαν. Έκανε εθελοντική εργασία στο ίδρυμα του Λάιονελ Ντελ.>> τους είπε με μια ανάσα.
Ταυτόχρονα γύρισαν τα κεφάλια τους κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο.

<<Εντάξει, ίσως να την γνώριζα. Και λοιπόν;>> ρώτησε επιθετικά ο γιος του Ντέλ κοιτάζοντας την Μυρτώ.
<<Λοιπόν, είναι νεκρή.>> ο Πάρης τριγύρισε λίγο στην αίθουσα της ανάκρισης και στάθηκε πάνω του <<Αυτός είναι ο τέταρτος φόνος που συνδέεται με σένα, Λάιονελ.>> απομακρύνθηκε από τον άντρα <<Πέντε, αν υπολογίσεις τον Έρνι.>> τράβηξε την σιδερένια καρέκλα και κάθισε.
<<Δεν τον υπολογίζω.>>  σοβαρά απάντησε.
<<Ξέρεις κάτι, συνέχεια λες ότι μισούσες τον πατέρα σου, αλλά δεν το πιστεύω.>> η Μυρτώ άφηνε μια μια τις φωτογραφίες των μακετών στο τραπέζι <<Ζεις μόνος σου, πιάνουν τα χέρια σου, έχεις παράξενα χόμπι, φτιάχνεις μικρά πράγματα και όταν αρχίζει να γίνεται επικίνδυνο παίρνεις τηλέφωνο τον πατέρα σου.>>
<<Ίσως ο Έρνι δεν ήξερε πως είσαι δολοφόνος.>> συνέχισε την πρόταση της Μυρτώς <<Η αστυνομία άρχισε να ψάχνει, κάνοντας ερωτήσεις, δείχνοντας φωτογραφίες. Και όταν τις βλέπει ο Έρνι...>> έκανε έναν μορφασμό <<ξέρει ακριβώς τι έχει γίνει το παιδί του.>>
<<Για τον υπόλοιπο κόσμο ένα τέρας, αλλά γι αυτόν μόνο ένα μικρό παιδάκι που πέταξε κάτω την τούρτα γενεθλίων του.>> η Μυρτώ έβαλε τα χέρια της πάνω στο τραπέζι.
<<Έτσι ομολογεί για εγκλήματα που διέπραξες εσύ, αυτοκτονεί, έτσι είναι αδιέξοδο για 'μας.>>
<<Καινούργια αρχή για σένα.>> συμπλήρωσε την πρότασή του η Μυρτώ.
Ο Λάιονελ κουνούσε το κεφάλι του και γέλασε.
<<Μακάρι.>> σχολίασε <<Θα σας πω εγώ για τον Έρνι. Αυτό που τον ενδιέφερε στην ζωή του ήταν η γυναίκα του, τα τρένα του και τα παιδιά του.>> τα αρίθμησε στα δάχτυλά του <<Μ αυτή τη σειρά.>>
<<Παιδιά; Είσαι μοναχοπαίδι.>> του είπε η Μυρτώ.
<<Πάλι, μακάρι.>>  απάντησε γελώντας <<Αν ψάχνετε για δέσιμο αγάπης τότε θα  πρέπει να μιλήσετε με τους εκλεκτούς.>>
<<Τι εννοείς;>> τον ρώτησε ο Πάρης.
<<Θετούς. Οι γονείς μου είχαν... ντουζίνες. Ερχόταν και έφευγαν, μερικά πριν γεννηθώ. Η μαμά μου αγαπούσε τα παιδιά. Ο μπαμπάς αγαπούσε την μαμά. Φαντάζομαι όταν ήρθα εγώ η αγάπη στέρεψε. Και ύστερα η μαμά πέθανε, τα παιδιά έφυγαν και ο Έρνι απέμεινε με μένα. Ο Έρνι δεν πυροβολήθηκε για χάρη μου. Αλλά αυτή είναι όμορφη σκέψη.>> ο Λάιονελ σταύρωσε τα χέρια του αφήνοντας το κορμί του πίσω στην καρέκλα.

<<Έβγαλα αυτές τις ίνες από τις αναπνευστικές οδούς της.>> ο Νικ του εδώ σε ένα μικρό διάφανο κουτί στοιχείων, ο Πάρης το έφερε κοντά του και το κοίταξε.
<<Φαίνεται να ταιριάζουν με το μαξιλάρι του καναπέ στον τόπο του εγκλήματος.>> του το έδωσε πίσω.
<<Η αιτία θανάτου ήταν ασφυξία. Τώρα...>> έπιασε από το τραπεζάκι δίπλα του τον εγκέφαλο <<Τι είναι λάθος σ αυτόν τον εγκέφαλο;>> τον ρώτησε ο Νικ.
<<Εκτός του ότι είναι έξω από το κρανίο του;>> αστειεύτηκε ο Πάρης <<Το χρώμα του ήταν ασυνήθιστο.>> παρατήρησε.
<<Μπίνγκο ή κίνο ή ό,τι προτιμάς. Υπάρχει έλλειψη χρώματος κοντά στο κέντρο του εγκεφάλου, μαζί με καθαρά μειωμένη μελανή ουσία. Είχε Πάρκινσον.>> τον πληροφόρησε αφήνοντας απαλά τον εγκέφαλο στο τραπέζι.
<<Ο Πήτερ και ο Κέβιν είπαν πως ήταν λίγο...>> σκέφτηκε λίγο την κατάλληλη λέξη <<χαμένη μόλις την γνώρισαν αλλά δεν ανέφεραν τρέμουλο.>> του είπε ο Πάρης.
<<Η νόσος της ήταν προχωρημένη. Έπαιρνε πολλά φάρμακα.>>
<<Θα φαινόταν σε τοξικολογική εξέταση;>> τον ρώτησε ο Πάρης.
<<Όχι, αλλά αυτά τα φάρμακα προκαλούν ανωμαλία σκέψης και συμπεριφοράς. Χρειάζεται πολύ δυνατή θέληση για να το κρύψει κάποιος.>>
Ο Πάρης κατέβασε το βλεμμα του βλέποντας την νεκρή γυναίκα μπροστά του.
<<Ευχαριστώ γιατρέ.>> έβγαλε τα γάντια του και έσπρωξε την πόρτα βγαίνοντας έξω.

Διάβαζε τον φάκελο μπροστά του και περπατούσε γρήγορα στον διάδρομο.
<<Ει...>>  άκουσε την φωνή της Μυρτώς.
Σταμάτησε και κοίταξε μέσα στον αίθουσα.
<<Πώς πήγε με τον σερίφη;>> τον ρώτησε.
Ο Πάρης έκλεισε τον φάκελο, μπήκε στο εργαστήριο βγάζοντας τα γυαλιά του.
<<Τον κυνηγούν τα ΜΜΕ. Που σημαίνει πως αυτός κυνηγάει τον βοηθό σερίφη, ο οποίος κυνηγάει τον Έκλι, που κατηγορεί εμένα που δεν δημοσιοποίησα την μινιατούρα του Ρακ όπως μου είπε.>> της εξήγησε.
<<Λοιπόν, έχω την τελική ανάλυση του νερού με την χλωρίνη που χύθηκε στον τόπο αλλά...>> του έδωσε το χαρτί. Ο Πάρης φόρεσε τα γυαλιά του <<το υγρό στο αυτί ήταν βιολογικό. Νερό και πρωτεΐνες.>> συνέχισε η Μυρτώ.
<<Λιποκαλίνη, λακτοφερίνη, λυσοζύμη.>> διάβασε το χαρτί <<Δάκρυα.>> είπε.
Η Μυρτώ κούνησε το κεφάλι της.
<<Το θύμα έκλαιγε;>> ρώτησε παραξενεμένος.
<<Οι μουτζούρες είναι απ το μαξιλάρι. Δεν υπήρχαν ίχνη δακρύων. Δεν πιστεύω πως έκλαιγε το θύμα. Πιστεύω πως έκλαιγε ο δολοφόνος.>> απόλυτα του είπε.

<<Όταν κλαις, τα δάκρυα σου μερικές φορές παίρνουν δερματικά κύτταρα από τα μάγουλά σου.>> ο Πάρης κοίταξε ευθεία τον αδερφό του θύματος, έσπρωξε το χαρτί της ανάλυσης στο μέρος του <<Το DNA των δακρύων σου που βρήκαμε στο σώμα της αδερφής σου αποδεικνύει ότι ήσουν εκεί. Φαντάζομαι πως ήταν το δυσκολότερο πράγμα που έχεις κάνει. Αλλά το έκανες.>>
<<Έπρεπε να έβλεπες την Μπάρμπαρα όταν ήταν νέα. Ήταν άγρια δεν είχε κανέναν φόβο. Με προστάτευε. Ήταν η εξυπνότερη, η πιο αστεία, η καλύτερη φίλη που θα ζητούσα στη ζωή μου. Το Πάρκινσον της τα έκλεψε όλα. Έπαιρνε φάρμακα, έφευγε. Σταματούσε τα φάρμακα. Γινόταν καλά πάλι, αλλά ήταν στην αγωνία. Ήθελε να πεθάνει στο σπίτι της.>> τα έλεγε όλα αυτά στον Πάρη βουρκωμένος με τρεμάμενη φωνή.
<<Δεν υπάρχει προστασία για βοήθεια σε αυτοκτονία στη Νεβάδα.>> του είπε χαμηλόφωνα ο Πάρης.
<<Είπε πως ήταν η τέλεια ευκαιρία. Θα έπαιρνε αυτό που ήθελε και όλοι θα κατηγορούσαν τον δολοφόνο με τις μινιατούρες.>> προσπαθούσε να δικαιολογηθεί.
<<Καταλαβαίνω.>> του είπε ειλικρινά ο Πάρης <<Αλλά συλλαμβάνεστε.>> σήκωσε το χέρι του κάνοντας νόημα στον αστυνομικό για να βάλει στον άντρα χειροπέδες.

Έβλεπε από τον προτζέκτορα στην οθόνη ευθεία μπροστά του το βίντεο από την κασέτα. Στην άκρη της οθόνης φαινόταν η ημερομηνία 7 Μαρτίου του '98.
<<Παίξαμε το βίντεο αρκετές φορές για να μετρήσουμε κεφάλια.>> γύρισε λοξά το κεφάλι της για να τον κοιτάξει <<Αν υποθέσουμε ότι όλα ήταν θετά παιδιά των Ντέλ, είναι δεκατρία στο σύνολο.>>
<<Σ αυτό το πάρτυ γενεθλίων;>> είπε βλέποντας τα παιδιά στο βίντεο.
<<Ο Λάιονελ θυμόταν μόνο τα μικρά ονόματά τους και μόνο ορισμένα απ αυτά. Θα είναι δύσκολο να πάρουμε τα αρχεία των υιοθεσιών. Οι δικαστές μισούν να τα δίνουν εκτός αν παρουσιάσουμε στοιχεία και ακόμα και έτσι είναι διστακτικοί. Και πολλά υιοθετημένα παιδιά αλλάζουν τα ονόματά τους όταν ενηλικιώνονται.>> του εξηγούσε η Μυρτώ.
<<Ο Έρνι Ντέλ ομολόγησε και αυτοκτόνησε για να προστατέψει κάποιον που αγαπούσε και αυτός ο κάποιος δολοφόνησε πέντε ανθρώπους. Αμπεμπα μπλομ, πιάσε το τέρας απ το δάχτυλο.>>

Χώθηκε γρήγορα στο γραφείο του για να πάρει το παλτό του και να φύγει. Το άρπαξε απ την κρεμάστρα έκλεισε το φως του γραφείου του, γύρισε πίσω και είδε την Λίνζι να κοιμάται στον καναπέ.
Χαμογέλασε πήγε κοντά της και γονάτισε.
<<Λίνζι... Ξύπνα.>> της είπε γλυκά.
Η Λίνζι άνοιξε τα σκούρα μπλε μάτια της, τεντώθηκε γύρισε να τον κοιτάξει.
<<Σε περίμενα θείε Πάρη αλλά άργησες πάρα πολύ.>> του παραπονέθηκε.
<<Δεν ήξερα ότι ήσουν εδώ.>> την χάιδεψε στα μαλλιά.
<<Θείε Πάρη, να σε ρωτήσω κάτι;>> σηκώθηκε όρθια και χασμουρήθηκε.
<<Για ρώτα με.>> της είπε και την πήρε αγκαλιά.
<<Πώς μπορώ να γίνω σαν εσένα;>> του έβγαλε τα γυαλιά γυρνώντας τα γύρω γύρω.
<<Γιατί να το κάνεις αυτό;>> πήρε μια τούφα απ τα μαλλιά της Λίνζι και την έβαλε πίσω απ το αυτί της.
<<Πριν που ερχόμουν η μαμά μιλούσε με αυτόν τον χαζό με την φαλάκρα που όλη μέρα κάθεται στο γραφείο του και δεν κάνει τίποτα...>> η μικρή έκλεισε τα μάτια της και χτυπούσε με το δάχτυλο της το κεφάλι της προσπαθώντας να θυμηθεί.
<<Τον Έκλι...;>> την ρώτησε.
<<Ναι, αυτόν.>> ο Πάρης χαμογέλασε <<άκουσα που έλεγαν για σένα και η μαμά του είπε "είναι απλά ο Πάρης Μυλωνάς, όμως με τον δικό του τρόπο είναι σπουδαίος." είναι ωραίο να είσαι σπουδαίος γι αυτό θέλω να σου μοιάσω.>>

Ο Πάρης την έβαλε στον καναπέ και κάθησε δίπλα της <<Η μαμά σου υπερβάλλει. Άκου Λίνζι, δεν χρειάζεται να μοιάζεις σε κάποιον ούτε να αλλάζεις τον εαυτό σου για να ταιριάζει σε κάποιον. Να είσαι εσύ, να χαμογελάς για σένα, να κάνεις πράγματα για σένα. Όλοι μας είμαστε σπουδαίοι με τον δικό μας τρόπο. Το ξέρω ότι τώρα δεν καταλαβαίνεις και πολλά απ όσα σου λέω αλλά για να είσαι σπουδαίος αρκεί να είσαι ο εαυτός σου.>> την συμβούλεψε χαμογελώντας της γλυκά.
<<Χαίρομαι που είσαι συνέχεια εδώ. Μου έλειψες πολύ από τότε που έφυγες.>> η Λίνζι σκαρφάλωσε πάνω του και τον αγκάλιασε.
<<Και μένα μου έλειψες πολύ.>> την φίλησε στο μέτωπο.

■ Γειααα σας!! 🐢 Πάλι δεν βρήκαμε άκρη με αυτόν τον κατά συρροή δολοφόνο. Τώρα έχουμε τουλάχιστον 13 υπόπτους γι αυτό. Καλά πάει και αυτό.😬

Ο αδερφός την σκότωσε καλά καλά και μετά έβγαινε και στα κανάλια εκθέτοντας όλο το εργαστήριο. Μπράβο του είναι πανέξυπνος. Τώρα θα είναι περισσότερο έξυπνος που θα πάει φυλακή.

Ο Πάρης με την Λίνζι είναι ότι πιο γλυκό υπάρχει σ αυτό το βιβλίο. Πόσο μου αρέσει όταν της μιλάει τόσο γλυκά.

Η Μυρτώ έχει δίκιο για τα γκρίζα μαλλιά, εγώ απλά λέω. 🙃

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο.
Αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλια σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω.

Εμείς θα τα πούμε ξανά το Σάββατο 5 Μάρτη στις 20.00 ως συνήθως!💕

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤