Μπήκε γρήγορα στην είσοδο του Εγκληματολογικού.
<<Καλώς ήρθατε κύριε Μυλωνά.>> άκουσε την κοπέλα στην ρεσεψιόν.
<<Καλώς σας βρήκα.>> της απάντησε χαμογελαστός εντύνοντας το βήμα του.

Κατέβηκε γρήγορα τις σκάλες, έσπρωξε την πόρτα του νεκροτομείου και πήγε κοντά στον Νικ που εκείνη την ώρα άνοιγε έναν κουβά.
<<Έμαθα ότι έχεις ένα κεφάλι.>> είπε στον Νικ, παρατηρώντας το κεφάλι μέσα στον κουβά.
<<Καλώς ήρθες Μυλωνά, επιτέλους γύρισες καιρός ήταν. Μόλις το έλαβα. Πώς το ξέρεις;>>
<<Βρήκα θέσεις στον Τζον για το σόου της Lady Gaga. Οπότε με ενημερώνει για ό,τι έρχεται σε σένα.>> σήκωσε το φρύδι του και ο Νικ τον κοίταξε.
<<Τον προδότη!>> ο Νικ έπιασε το κεφάλι απ τον κουβά και το έβγαλε έξω.

Οι δύο άντρες έδειξαν μια αηδία με το βλέμμα τους με την μυρωδιά που βγήκε απ το κεφάλι.
<<Φορμαλδεΰδη.>> ο Πάρης φόρεσε τα γυαλιά του.
<<Αποκαθιστά τον ιστό, αλλά καταστρέφει το DNA.>> τον ενημέρωσε ο Νικ.
<<Δεν θα βρούμε την ταυτότητα στο CODIS.>> συμπέρανε ο Πάρης.
<<Διάτρηση κάτω από την οφθαλμική κόγχη.>>
<<Σαν να τον κατασπάραξε ζώο.>> είπε ο Πάρης βλέποντας το κεφάλι.
<<Προχωρημένη σήψη. Αδύνατον να υπολογίσουμε την ώρα θανάτου. Ο αυχένας εξαρθρώθηκε. Δεν απαιτείται δεξιοτεχνία γι αυτό.>> συνέχισε ο Νικ και άφησε το κεφάλι πάνω στο τραπέζι <<Πάρτο πίσω αυτό το τελευταίο.>> του έδειξε τις αμυχές στο μάγουλο.
<<Γι αυτό όμως, απαιτείται δεξιοτεχνία.>> κοίταξε λίγο καλύτερα το κόψιμο στο μάγουλο <<Το πιο άγριο κόψιμο. Θα πω στον Τζον να έρθει να μαζέψει στοιχεία για το εργαστήριο.>>
<<Γιατί εσύ που θα πας;>> τον ρώτησε ο Νικ.
<<Στο Τζάκποτ.>> είπε ενθουσιασμένος και βγήκε έξω.

Έβαλε στην πίσω θέση του τζιπ το βαλιτσάκι του, μπήκε στο αυτοκίνητο και ξεκίνησε για το Τζάκποτ. Χτύπησε το κινητό του το άφησε στην δίπλα θέση βάζοντάς το σε ανοιχτή ακρόαση.
<<Τζάκποτ, Νεβάδα. Που είναι αυτό το μέρος;>> άκουσε την Μυρτώ και χαμογέλασε.
<<Δεν έχω ιδέα. Έβαλα το GPS.>> αστειεύτηκε και την άκουσε να γελάει <<Το μόνο που ξέρω είναι ότι είναι έξι ώρες μακριά από το Βέγκας.>>
<<Μόλις γύρισες από Ελλάδα, πας απευθείας στο Τζάκποτ. Συγγνώμη κύριε Μυλωνά δεν κουράζεστε;>>
<<Με ξεκουράζεις εσύ Νικολάου.>>
<<Ψεύτη!>> τον κορόιδεψε και γέλασαν.
<<Κανένα ψέμα. Τώρα ας πούμε, ακούω την φωνή σου και ξεκουράζομαι. Το μεσημέρι που άφησα τα πράγματα, σε αγκάλιασα και αυτομάτως ξέχασα την κούραση. Έτσι πάει.>>
<<Αυτό που έχω καταλάβει Μυλωνά είναι ότι είσαι μεγάλος μαλαγάνας. Επειδή θα με ψάχνουν θα τα πούμε όταν φτάσεις.Να προσέχεις.>>
<<Και εσύ να προσέχεις Μυρτώ. Τα λέμε.>> άνοιξε λίγο το ραδιόφωνο και συνέχισε την πορεία του.

Έξι ώρες μετά μετά έφτασε στο Τζάκποτ. Η πόλη θύμιζε σαν να είχε ξεχαστεί. Ξύλινα σπίτια, παλιά αυτοκίνητα. Έστριψε το αμάξι του και το πάρκαρε έξω από το καφέ που του είπε ο αστυνομικός στο τηλέφωνο.

Άνοιξε την ξύλινη πόρτα άκουσε το κουδουνάκι, πέρασε μέσα στο καφέ και έβγαλε τα γυαλιά ηλίου του. Προχώρησε ευθεία, προσπερνώντας τα γεμάτα τραπέζια και σταμάτησε στην μπάρα κοιτάζοντας την γυναίκα πίσω από την μπάρα.
<<Καλημέρα. Είμαι από το εγκληματολογικό του Λας Βέγκας. Ψάχνω...>>
<<Ει Άλαν...>> φώναξε η γυναίκα γυρίζοντας το κεφάλι της αριστερά <<ήρθε ένας άντρας για το κεφάλι.>>
Ο Πάρης κοίταξε αριστερά και στο βάθος είδε έναν άντρα με αστυνομική στολή να του κάνει νόημα να πλησιάσει.
"Δεν υπάρχουν λύκοι εδώ, μόνο αρκούδες."
"Δέκα δολάρια ότι είναι έργο σατανιστών." , άκουγε τους ανθρώπους της πόλης να σχολιάζουν όσο πλησίαζε στο τραπέζι.
<<Υπαστυνόμος Άλαν Μπρούκς, αυτός είναι ο αδερφός μου Λίλαντ.>> ο άντρας του έδειξε με το δάχτυλο του απέναντι τον αδερφό του.
<<Πάρης Μυλωνάς, εγκληματολογικό Λας Βέγκας.>> έδωσε το χέρι του στους δύο άντρες. <<Μπορώ;>> ρώτησε δείχνοντας την καρέκλα.
Ο αστυνομικός σήκωσε την παλάμη του δίνοντας του κατά κάποιο τρόπο την άδεια.
Ο Πάρης κάθησε στην ξύλινη καρέκλα.
<<Δεν πρέπει να έχετε δουλειά στο Βέγκας, για να έρχεσαι εδώ τόσο γρήγορα.>> σχολίασε ο αστυνομικός ξύνοντας το σαγόνι του.
<<Το ζήτησε ο σερίφης του Έλκο. Δεχτήκαμε, είναι ενδιαφέρουσα υπόθεση.>> του εξήγησε ο Πάρης.
<<Πρέπει να είναι κανένας ορειβάτης που έχασε το δρόμο και έπεσε.>> άκουσε από δίπλα του τον άλλο άντρα και γύρισε να τον κοιτάξει.
<<Ζόρικο πέσιμο! Το κεφάλι του είναι σ ένα πλαστικό δοχείο.>> σχολίασε ο Πάρης.
<<Σας έστειλα το κεφάλι. Το μόνο που θα βρεις εδώ είναι σκατά από κογιοτ. Κανείς δεν αγνοείται από την κοινότητά μας. Δεν έχω τα μέσα για να ερευνήσω αν έχει μείνει κάτι άλλο.>> ο αστυνομικός τους διέκοψε.
<<Τώρα τα έχεις.>> ο Πάρης φόρεσε τα γυαλιά του.
Ο αστυνομικός γέλασε <<Θα έπρεπε να έχετε έρθει περισσότεροι. Καλή σου μέρα, Μάρτι.>> φώναξε.
Ο Πάρης γύρισε λίγο το κεφάλι του βλέποντας έναν άντρα να πηγαίνει προς την έξοδο του μαγαζιού κουτσαίνοντας.
<<Η νεκροψία αποκάλυψε καθαρό κόψιμο στο μάγουλο του θύματος.>> ο Πάρης του έδειξε με τον δείκτη του που ήταν το κόψιμο πάνω στο πρόσωπό του <<Σημάδι από λεπίδα. Δεν υπάρχει μόνο ένα πτώμα, υπάρχει και ένας δολοφόνος.>> του είπε σοβαρά ο Πάρης.

Κατέβηκε τα μικρά σκαλοπάτια ακολουθώντας τον αστυνομικό. Το κινητό του χτύπησε.
<<Μυλωνάς.>>
<<Έχεις κακό σήμα ή κλείνεις το κινητό;>> τον ρώτησε η Μυρτώ.
<<Συγγνώμη έπρεπε να τηλεφωνήσω.>> της είπε.
<<Μου είπε ο Έκλι ότι ζήτησες να μπω στην θέση σου.>>
<<Θα με αντικαταστήσεις;>> την ρώτησε.
<<Η δουλειά σου με τα λεφτά μου; Κάτι πρέπει να κερδίσω.>> από την φωνή της κατάλαβε ότι χαμογελούσε.
<<Θα σου το ανταποδώσω.>> χαμογέλασε.
<<Ναι. Το καλό που σου θέλω.>> τον εκβίασε <<Ο Ντέιμον ανίχνευσε όλα τα φυτά. Επίσης το γραφείο σου είναι ένα χάος δεν το αναλαμβάνω.>>
<<Εντάξει Μυρτώ. Σ ευχαριστώ, θα στο χρωστάω.>> τερμάτισε την κλήση και έβαλε το κινητό στην τσέπη του.
<<Προβλήματα με την σύζυγο;>> ρώτησε ο αστυνομικός καθώς έκλεινε το πορτ-μπαγκάζ.
<<Ναι. Δεν της αρέσει να λείπω.>> του απάντησε και σήκωσε ψηλά τις παλάμες του.

<<Ο σκύλος σας βρήκε το κεφάλι;>> στεκόμενος στην εξώπορτα είπε στην μεσήλικη γυναίκα.
<<Ναι ο Τρίπερ δεν είναι τσιουάουα...>> την ακολούθησε στην πίσω μεριά του σπιτιού και φόρεσε το καπέλο για τον ήλιο <<Κάνει βόλτα, έρχεται να φάει. Κάποιες φορές φέρνει ο ίδιος το βραδινό του.>> ο Πάρης κοίταξε δεξιά του τον γερμανικό ποιμενικό.
<<Πριν λίγες μέρες έφερε το κεφάλι.>>
<<Είναι καλά;>> ρώτησε ο Πάρης.
<<Ναι, έχει λίγο υπνηλία.>> απάντησε η γυναίκα <<Τον πήγα στον κτηνίατρο. Του έκανε εξετάσεις. Αργά ή γρήγορα θα ξεθάψει τα χέρια και τα πόδια του κεφαλιού.>> συνέχισε η γυναίκα.
<<Δεν θέλω να σε προσβάλλω Σύλβια, αλλά δεν είναι λακωνικό.>> ο Άλαν την διέκοψε.
<<Όλα τα ζώα μπορούν να μυρίσουν σάρκα σε σήψη. Όταν το ζώο φέρνει ανθρώπινα μέλη, αυτά είναι σε ακτίνα 800 μέτρων.>> είπε ο Πάρης.
<<Έχουν κάνει έρευνα γι αυτό;>> τον ρώτησε η γυναίκα.
<<Συμβαίνει πολύ συχνά.>> της απάντησε <<Είδατε όρνια εδώ γύρω;>>
<<Συνέχεια βλέπω.>> απάντησε η γυναίκα και σήκωσε τους ώμους της.
<<Που;>> η γυναίκα του έδειξε το δασάκι ευθεία μπροστά τους και έφυγε.
<<Τελειώσαμε εδώ;>> ο αστυνομικός ξεφύσηξε.
<<Αυτή η πλαγιά είναι βορινή, έτσι;>> σίγουρος είπε.
<<Ναι.>> άκουσε πίσω του τον Άλαν.
<<Ξέρεις την έκφραση "Θα πέσουν κεφάλια" ; Είναι κυριολεκτική.>> άρχισε να περπατάει στον λόφο.
"Μπάρι, έλα όπως είσαι. Έχουμε δουλειά." ο Άλαν είπε στον ασύρματο και πήγε κοντά στον Πάρη.

Αργότερα ήρθαν κι άλλοι αστυνομικοί ψάχνοντας στο δάσος.
<<Φοβάσαι που θα πέσουμε πάνω σε κάτι;>> ο Άλαν τον ρώτησε.
<<Το ελπίζω. Τα σώματα είναι άριστα λιπάσματα.>> του απάντησε περνόντας πάνω από το κορμό ενός πεσμένου δέντρου <<Γι αυτό βλέπουμε συχνά φρέσκα χορταράκια στα νεκροταφεία.>> συνέχισε κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά στο δάσος.
<<Είναι ωραίο να ξέρεις την απάντηση για τα πάντα.>> σχολίασε -σχεδόν- ειρωνικά ο Άλαν.
<<Προτιμώ τις ερωτήσεις.>> απάντησε στον Άλαν.
<<Εγώ πάλι όχι. Ο πρώην άντρας της Ντόρις την χτυπάει που και που. Τα λυκειόπαιδα κάνουν αγώνες με μηχανές όταν δεν τους βλέπουμε. Ο διευθυντής της πυροσβεστικής είναι πυρομανής. Βλέπεις δεν εχω χρόνο να ρωτάω για όρνια.>>
Τον άφησε να μιλάει, χωρίς να δίνει και πολύ σημασία στα λόγια του. Σταμάτησε μπροστά από ένα δεντράκι, πιάνοντας στα χέρια του ένα κλαρί.
<<Αυτή είναι λεύκα, αν σε ενδιαφέρει.>> ο Άλαν συνέχισε ανεβαίνοντας την ανηφόρα του χωματόδρομου.
"Υπαστυνόμε! Εδώ!" άκουσαν έναν αστυνομικό να φωνάζει.

Ανέβηκαν την ανηφόρα, ο Πάρης ειδε τους αστυνομικούς να στέκονται πάνω από το θαμμένο σώμα και να το παρατηρούν.
<< Απομακρυνθείτε, παιδιά. Δεν πρέπει να αγγίξουμε τίποτα!>> φώναξε και πήγε κοντά.
Οι αστυνομικοί έφυγαν ενώ ένας απ αυτούς έκανε εμετό σε μια άκρη.
Ο Πάρης γονάτισε πάνω από το σώμα που το μόνο που φαινόταν πάνω απ το χώμα ήταν ο λαιμός και οι ώμοι.
<<Σκαθάρια και προνύμφες.>> έβγαλε από την τσέπη του το τσιμπιδάκι και έπιασε ένα σκαθάρι.
<<Σ αρέσουν τα έντομα.>> συμπέρανε ο Άλαν.
<<Ναι, είναι τέλεια. Κάνουν πάντα την δουλειά τους.>> γύρισε να κοιτάξει τον Άλαν για λίγο <<Το πτώμα είναι εδώ τις τελευταίες επτά μέρες.>> σηκώθηκε όρθιος <<Πόσο βαθύς είναι ο λάκκος, υπαστυνόμε;>> ρώτησε όσο έβγαζε φωτογραφίες το σώμα.
<<Γύρω στο ένα μέτρο και τριάντα εκατοστά. Εξαρτάται πως τον έχωσαν εκεί μέσα.>> απάντησε ο Άλαν.
<<Θέλει αρκετή ώρα για να σκάψεις τέτοιο λάκκο, σωστά;>> γυρνούσε γύρω από το σώμα και έβγαζε φωτογραφίες.
<<Εκτός αν ο δολοφόνος είχε βοηθό.>>
<<Μπορεί.>> είδε πάνω σ έναν μεγάλο βράχο αίμα και έσκυψε για να δει καλύτερα. Το ίδιο έκανε και ο Άλαν.
<<Όπως το είπες. Είχε κόψιμο.>>
<<Αυτό το αίμα δεν είναι από κόψιμο.>> εξήγησε στον άντρα <<Οι σταγόνες μας δείχνουν την κατεύθυνση. Αυτά τα ίχνη αίματος είναι στην ίδια ευθεία με την καρωτίδα. Του έκοψαν την αρτηρία.>> και συνέχισε εξηγώντας στον άντρα.
<<Δηλαδή ήταν ζωντανός, όταν τον έθαψαν;>> αναρωτήθηκε ο άντρας.
<<Νομίζω ότι το κόψιμο στο μάγουλο ήταν για να τραβήξει τα όρνια.>> οι δύο άντρες σηκώθηκαν όρθιοι <<Αυτό δεν ήταν φόνος. Ήταν βασανιστήριο.>> σχολίασε ο Πάρης.

Περίμενε τον ιατροδικαστή, παρατηρούσε τα ψηλά δέντρα.
<<Εί, Αϊνστάιν θα μείνουμε για πολλή ώρα εδώ;>> τον ρώτησε ο Άλαν.
<<Πρέπει να έχεις υπομονή υπαστυνόμε. Δεν τελειώσαμε ακόμη.>> γύρισε να τον κοιτάξει, έκανε λίγα βήματα πλησιάζοντας κοντά τους, εξέταζε το σώμα με το βλέμμα του. <<Μοιάζει με μια τιμωρία των ιθαγενών της Αμερικής. Δένουν το σώμα και το θάβουν μέχρι το λαιμό. Ρίχνουν φυτά στο κεφάλι για να μαζευτούν μυρμήγκια.>>
<<Τιμωρία για ποιο λόγο;>> απόρησε ο Άλαν στηρίζοντας το κεφάλι του στο φτυάρι.
<<Βλέπεις; Αυτή είναι μια καλή ερώτηση.>> ο Πάρης χαμογέλασε.
Ένας άντρας προσπαθώντας να βρει τις ανάσες του έφτασε κοντά τους.
<<Καιρός ήταν Ντέιλ. >> σχολίασε ο Άλαν.
Ο άντρας κοίταξε το σώμα παγωμένος.
<<Είσαι ο ιατροδικαστής υποθέτω.>> είπε ο Πάρης, ο άντρας σήκωσε το βλέμμα του και το έστρεψε πάνω στον Πάρη.
<<Κύριε Μυλωνά, δόκτωρ Ντέιλ Στέρλινγκ. Εγώ έστειλα το κεφάλι. Πώς μπορώ να βοηθήσω;>> ρώτησε.
<<Εμ, δεν αγγίζουμε το σώμα αν δεν έχουμε την άδειά σου.>> τον πληροφόρησε ο Πάρης.
<<Αααα...>> ο Ντέιλ κοίταξε τους άντρες γύρω του, έκανε δύο βήματα πιο κοντά στο πτώμα. <<Είναι νεκρός. Έχετε την άδειά μου.>>
Ο Πάρης τίναξε το κεφάλι του απορώντας με αυτό που άκουσε, δεν μίλησε.
<<Μπράβο γιατρέ. Να φεύγουμε τώρα.>> ο Άλαν είπε.
<<Ίσως υπάρχουν στοιχεία.>> κούνησε τον δείκτη του δείχνοντας το σώμα <<Πρέπει να τα συλλέξουμε.>> έσκυψε πάνω από το βαλιτσάκι του και το άνοιξε.
<<Τι θέλεις τώρα; Να φέρουμε εδώ όλη την ομάδα σου;>> εκνευρισμένος του είπε ο Άλαν.

Ο Πάρης πέρασε την γλώσσα του γύρω απ τα δόντια του, κερδίζοντας χρόνο για να βρει τις κατάλληλες λέξεις.
<<Το μέρος είναι εκτεθειμένο. Θα δουλέψουμε με αυτά που έχουμε.>> έπιασε τις σακούλες και σηκώθηκε όρθιος <<Τώρα. Σε κάθε φτυαριά χώμα, θα μπαίνει σε ξεχωριστή σακούλα. Θα το ερευνήσω μετά.>>
<<Κάνε στην άκρη γιατρέ.>> ο Άλαν έσπρωξε απαλά τον άντρα και πήγαν με δύναμη να σκάψουν.
<<Περιμένετε! Προσέξτε μην αγγίξετε το πτώμα με τα φτυάρια σας.>> τους έδωσε εντολή.
<<Να τον βγάλουμε από εδώ; Νυχτώνει.>> ο Άλαν του είπε και άρχισαν να σκάβουν.
Ο Πάρης δυσανασχέτησε με το βλέμμα του, αφού έκαναν το ακριβώς αντίθετο απ ότι τους είπε. Πήρε μια βαθιά ανάσα και ξεφύσηξε αδειάζοντας τα πνευμόνια του.

■ Γειααα σας! 🐢 Ένα κεφαλάκι πήγε στο εγκληματολογικό, ένας Πάρης σαν μια άλλη Κάντι Κάντι (όπως είπε και η ψυχή den-pernaw-kala2 ) πάει να λύσει το έγκλημα σε μια όχι και τόσο θερμή πόλη. Ένας Υπαστυνόμος που δεν ξέρει τι του γίνεται και όλα αυτά μαζί συνθέτουν την τέλεια υπόθεση τώρα που γύρισε από Ελλάδα.😂

Δεν ξέρω τι ζόρια βαράει ο αστυνόμος αλλά εγώ μια μπουνιά ευχαρίστως θα του την έδινα.🤷🏻‍♀️

Ο Πάρης απλα δέχτηκε χωρίς καμία άρνηση τον αστυνόμο που θεώρησε πως η Μυρτώ είναι η σύζυγος του. Μεταξύ μας πιστεύω πως το έκανε γιατί βαριόταν να εξηγήσει.Φ Ι Λ Ο Σ Μ Ο Υ!😂

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλια σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω.

Εμείς θα τα πούμε ξανά το Σάββατο 29 Γενάρη στις 20.00 ως συνήθως.

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ! 😘❤