Η δόνηση του κινητού του τον ξύπνησε, άνοιξε τα μάτια του έπιασε το κινητό, είδε τον αριθμό. Σηκώθηκε όρθιος, φόρεσε την φόρμα του και βγήκε από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα σιγά έτσι ώστε να μην κάνει θόρυβο και ξυπνήσει την Μυρτώ.
<<Μυλωνάς.>> απάντησε τρίβοντας τα μάτια του.
<<Κατερίνα Στρατηγού.>> άκουσε από την άλλη γραμμή και χαμογέλασε.
<<Σε ξύπνησα;>> τον ρώτησε.
<<Λίγο.>> έβαλε την κάψουλα στην καφετιέρα.
<<Ειμαι έγκυος.>> του είπε απότομα.
Πάγωσε για λίγο και κοίταξε έξω.
<<Αυτό ήταν απότομο. Εμ... Δεν ξέρω τι εύχονται σ αυτές τις περιπτώσεις. Συγχαρητήρια Κατερίνα.>> χαρούμενος γι αυτή της είπε.
<<Ευχαριστώ Περικλή μου. Θέλω να έρθεις για τέσσερις μήνες Ελλάδα.>> σοβαρά του είπε.

Έφερε την κούπα με τον καφέ στο στόμα του <<Εξήγησε μου καλύτερα σε παρακαλώ.>> βγήκε στην βεράντα.
<<Ο διευθυντής εδώ μου είπε να βρω αντικαταστάτη για τους τέσσερις μήνες που θα λείπω. Θα φύγω όταν φτάσω στον έβδομο, δηλαδή σε τέσσερις μήνες και θα γυρίσω όταν το μωρό μπει στον δεύτερο μήνα. Δεν μπορούσα να σκεφτώ άλλον. Είσαι ο μόνος που θα τα καταφέρει εδώ.>>
<<Δεν είναι εύκολο Κατερίνα, πρέπει να μιλήσω με τον διευθυντή, να το συζητήσω με την Μυρτώ. Δεν μιλάμε για μέρες, μιλάμε για μήνες.>> εξήγησε στην φίλη του.
Η Μυρτώ τον αγκάλιασε και στήριξε το κεφάλι της στην πλάτη του.
<<Έχω μιλήσει με τον Έκλι, δεν έχει κανένα θέμα. Έλα θα κάνουμε και μαζί Χριστούγεννα.>> προσπάθησε να τον πείσει.
<<Το ξέρεις ότι δεν μπορώ να σου δώσω απάντηση εδώ και τώρα έτσι;>> φίλησε απαλά το μέτωπο της Μυρτώς.
<<Το ξέρω αυτό. Αλλά σκέψου το, είναι θέμα εμπιστοσύνης Πάρη και σε θέλω δίπλα μου.>>
<<Θα το σκεφτώ και θα τα πούμε ξανά.>> η Μυρτώ τον κοιτούσε παρεξενεμένη.
<<Εντάξει Περικλή.>>
<<Μην με λες έτσι σε παρακαλώ.>> εκνευρισμένος είπε <<Να προσέχεις.>> συνέχισε και τερμάτισε την κλήση.

Άφησε την κούπα του στο τραπέζι της βεράντας και έκανε μασάζ στους ώμους της Μυρτώς.
<<Η Κατερίνα είναι έγκυος και μου ζήτησε να πάω στο εγκληματολογικό για τέσσερις μήνες.>>
<<Και εσύ τι σκέφτεσαι;>>
<<Δεν ξέρω, δεν θέλω να σ αφήσω μόνη σου εδώ.>> η Μυρτώ του χάιδεψε το χέρι.
<<Είναι φίλη σου Πάρη. Είναι δική σου η απόφαση και εννοείται θα την σεβαστώ.>> είπε κοιτάζοντας τα ψηλά κτήρια μπροστά τους.
<<Αν πάω, υπόσχεσαι πως όταν γυρίσω θα τ αρχίσουμε από εκεί που τ αφήσαμε;>> την ρώτησε.
<<Δεν θα αλλάξει τίποτα μεταξύ μας γλυκιέ μου. Εγώ είμαι μαζί σου, θα μιλάμε. Δεν χάνεται η επικοινωνία μας.>> απομακρύνθηκε από κοντά του.
<<Θα το σκεφτώ.>>
<<Θα είναι και η Εύα.>> ανέφερε γυρνώντας το δάχτυλό της γύρω από την κούπα.
<<Ζηλεύεις;>> σήκωσε το φρύδι του.
<<Τι ακριβώς; Το ότι σε είπε κουκλο μπροστά στα μάτια μου, το ότι σου την έπεσε ή το ότι σε φίλησε;>>
<<Ζηλεύεις!>> σίγουρος της είπε και πλησίασε κοντά της έσκυψε, φίλησε το λαιμό της <<Η Εύα είναι Νεα Υόρκη, δέχτηκε την δουλειά στο εγκληματολογικό.>> της ψιθύρισε πειράζοντας της την μύτη.
<<Δεν ζηλεύω, είναι κάτι που έγινε πριν πέντε μήνες.>> μάζεψε τα μαλλιά της.
<<Πες το για να το πιστέψεις. Να σου πω, θες να βγούμε έξω για πρωινό;>> της πρότεινε, τον κοίταξε ξαφνιασμένη.
<<Εσύ δεν είπες ότι πρέπει να προσέχουμε;>>
<<Είμαστε δύο φίλοι που θα βγούμε για πρωινό τι κακό έχει αυτό;>> σήκωσε τους ώμους του, ήταν τόσο αξιολατρευτός.
<<Κανένα, έχει πολύ ωραία μέρα για να μείνουμε μέσα.>> έπιασε τις κούπες απ το τραπέζι και του έδωσε ένα φιλί
<<Σ ευχαριστώ που με φροντίζεις έτσι Μυλωνά.>>
<<Πάντα θα το κάνω Νικολάου.>>

Βρισκόταν στο δωμάτιο του μοτέλ, η γυναίκα ντυμένη και δεμένη στο κρεβάτι, ο άντρας στο πάτωμα πυροβολημένος. Κοίταξε γύρω του το σκοτεινό δωμάτιο παρόλο που τα φώτα ήταν ανοιχτά, το δωμάτιο έβγαζε κάτι το σκοτεινό. Άφησε κάτω το βαλιτσάκι του, φόρεσε τα γάντια του, η Μυρτώ με την Χόλι πέρασαν στο δωμάτιο.
<<Ο άντρας πυροβολήθηκε σε στυλ εκτέλεσης. Με 22αρι στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Η γυναίκα πυροβολήθηκε ενώ ήταν δεμένη και φιμωμένη.>> φώτισε με τον φακό του τα θύματα <<Υποθέτω ότι οι διπλανοί παραπονέθηκαν για τον θόρυβο, ο διευθυντής του μοτελ κάλεσε την αστυνομία και βρήκαν αυτό.>> έδειξε με τα χέρια του τα πτώματα.
<<Δεν βλέπω βαλίτσες. Οι βέρες είναι ακόμα στα δάχτυλά, αυτό αποκλείει τη ληστεία, όχι όμως την απιστία.>> η Χόλι παρατηρούσε τα πτώματα.
<<Ο ένας είδε τον άλλο να πεθαίνει;>> αναρωτήθηκε η Μυρτώ.
Ο Πάρης έσκυψε, έπιασε τον καλυκα στα δάχτυλά του <<Ίσως κάποιος προσπάθησε να τους δώσει ένα μάθημα.>> έβαλε τον καλυκα μέσα στον μικρό χάρτινο φάκελο <<Μήπως προσέξατε το θερμόμετρο στο Φίτζερλαντ καθώς ερχόχασταν;>> ρώτησε τις γυναίκες.
<<Ναι 43 βαθμοί Κελσίου. Σκέτη κόλαση.>> απάντησε η Μυρτώ.
<<Οτιδήποτε είναι κάτω από 44 βαθμούς είναι ανεκτό.>> είπε η Χόλι κοιτάζοντας με τον φακό της το δωμάτιο.
<<Πάνω απ αυτό η εγκληματικότητα αυξάνεται.>> άκουσε τις δυνατές σειρήνες τις αστυνομίας <<Φαίνεται πως άρχισε να ζεστάνει περισσότερο. Χόλι, πήγαινε να ψάξεις τα σκουπίδια θα μείνω με την Μυρτώ να ερευνήσουμε το δωμάτιο.>>
<<Μάλιστα κύριε. >> σήκωσε το βαλιτσάκι της και βγήκε έξω.

Ο Πάρης έπιασε το ψαλίδι από το βαλιτσάκι του και έκοψε το τελευταίο σκοινί από το δεξί χέρι της γυναίκας, το άφησε απαλά στο κρεβάτι, γύρισε το σώμα του προς το μέρος του Μπράντον, βοηθού του Νικ. Ο Μπράντον έψαξε την δεξιά τσέπη της γυναίκας.
<<Δεν υπάρχει ούτε σ αυτή πορτοφόλι ή ταυτότητα.>> τον ενημέρωσε.
Έσκυψε λίγο κοιτώντας το σημείο που ήταν το σώμα της γυναίκας <<Εδώ υπάρχει ένα υγρό σημείο.>> φόρεσε τα πορτοκαλί γυαλιά και άναψε το blue light. Υπήρχε σπέρμα . Έκλεισε τον φακό, κράτησε τα γυαλιά στα χέρια του <<Σπέρμα.>>
<<Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι την έντυσαν. Δεν μοιάζει με σεξουαλική επίθεση.>> ο Μπράντον απομακρύνθηκε βγαίνοντας έξω απ το δωμάτιο.
<<Οπότε...>> η Μυρτώ πλησίασε κοντά <<ένα ζευγάρι μέσης τάξης...>> έπιασε τον κάδο σκουπιδιών <<αποφασίζει να αγριέψει λίγο, κλείνει αυτό το αχούρι...>> έβγαλε από τον κάδο άδειες συσκευασίας γνωστού fast food <<για δείπνο και ρομαντισμό. Κάποιος μπαίνει μέσα, σκοτώνει τον άντρα και βασανίζει την γυναίκα. Για ποιό λόγο;>>
Ο Πάρης γονατισμένος σημείωνε στο χαρτί, σταμάτησε και κοίταξε την Μυρτώ.
<<Ίσως για ναρκωτικά.>> άκουσαν τον Μπράντον να τους λέει.
<<Δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιοι απ το Χέντερσον, έρχονται ανατολικά του Fremont για να την βρούνε.>> η Μυρτώ άφησε τον κάδο.
<<Βρήκες ίχνη ναρκωτικών ή ψυχοφαρμάκων;>> ρώτησε την Μυρτώ.
<<Όχι ακόμα. Ίσως τα βρει η τοξικολογική μέσα τους.>> του απάντησε.

Κούμπωσε το στυλό του καθώς πήγαινε να σηκωθεί, κάτω απ την κουβέρτα που ακουμπούσε στο πάτωμα είδε ένα λευκό βιβλίο. Το έπιασε στα χέρια του "Η Βίβλος" έγραφε με χρυσά γράμματα. Άπλωσε το χέρι του και άνοιξε το κομοδίνο μέσα του υπήρχε ένα μπλε βιβλίο της Βίβλου, το κράτησε στο άλλο του χέρι.
<<Έχουμε πολλές Βίβλους.>> είπε στην Μυρτώ σηκώνοντας ψηλά τα βιβλία.
<<Δεν νομίζω ότι βοήθησαν.>> αποκρίθηκε η Μυρτώ.

<<Ταίριαξε ένα αποτύπωμα από την ταμπέλα "Μην ενοχλείται." του μοτελ.>> η Μυρτώ του έδωσε ένα χαρτί, φόρεσε τα γυαλιά του και συνέχισαν να περπατάνε.
<<Έμπορος ναρκωτικών με κατηγορία επίθεσης στο παρελθόν. Παρά πολύ ωραία.>> είπε στηρίζοντας καλύτερα τα γυαλιά του.
<<Ναι αλλά μην ενθουσιάζεσαι γιατί βρήκα και άλλο αποτύπωμα στο τηλέφωνο. Παιδόφιλος.>> του έδωσε άλλη μια σελίδα. <<Και βρήκα και άλλο στην ντουλάπα, βιαστής.>> του έδωσε μια ακόμη σελίδα <<Και απ το κρεβάτι μια πόρνη, ένας νταβατζής και άλλη μια πόρνη.>> του έδωσε και την τελευταία σελίδα.
<<Αυτά ήταν;>> κοιτάζοντας τα χαρτιά είπε.
<<Απ τους εγκληματίες ναι. Θέλεις και όσους έχουν πταίσματα;>> την κοίταξε και έσπρωξε την πόρτα βλέποντας τον Πήτερ με την Γουέντι.
<<Το αίμα στο πουκάμισο ανήκει στα θύματά σας.>> τους έδειξε το ματωμένο πουκάμισο που βρήκε η Χόλι στα σκουπίδια <<Οι πιτσιλίες είναι και απ τους δυό και οι κηλίδες στο αριστερό μανίκι είναι μόνο απ την γυναίκα.>> πέρασε το στυλό της πάνω από τις επιφάνειες του πουκαμίσου που είχαν αίμα.
<<Μάλλον θα πετάχτηκαν απ τα χτυπήματα.>> υπέθεσε ο Πήτερ.
<<Το σχέδιο στα μανίκια έχει μια ευθεία γραμμή στην εξωτερική πλευρά.>> η Γουέντι έσκυψε πάνω απ το πουκάμισο και έπιασε μια φωτογραφία <<και μια ίδια πιτσιλία στην εσωτερική.>> έσωσε την φωτογραφία στον Πάρη και την παρατήρησαν μαζί με την Μυρτώ.
<<Οπότε ο δολοφόνος είχε σηκωμένα τα μανίκια του;>> αναρωτήθηκε η Μυρτώ.
<<Ναι, είχε πολλή δουλειά.>> απάντησε ο Πάρης αφήνοντας την φωτογραφία στο τραπέζι.
<<Το βρεγμένο σημείο που βρήκα;>> κοίταξε τον Πήτερ.
<<Η κηλίδα ήταν μείγμα από άντρα και γυναίκα, άγνωστους. Αλλά το γυναικείο είχε κοινές αλληλουχίες και με τα δύο θύματα.>> ο Πήτερ άπλωσε το χέρι του δίνοντας τ αποτελέσματα στον Πάρη <<Είναι η κόρη τους.>>

<<Οι γονείς δεν είναι τόσο μεγάλοι. Το κορίτσι το πολύ να είναι έφηβη.>> έβγαλε τα γυαλιά του <<Ο δολοφόνος σκοτώνει τους γονείς, βιάζει το κορίτσι και το παίρνει μαζί του.>> μόνο και μόνο απ αυτή του την υπόθεση ανατρίχιασε.
<<Αν έχεις αγνοούμενο παιδί, έχω έναν παιδόφιλο.>> η Χόλι πλησίασε κοντά τους και του έδωσε ένα χαρτί, φόρεσε τα γυαλιά του.
<<Άλιστερ Ρόουντς... Το θυμάμαι αυτόν τον τύπο.>> σίγουρος είπε ο Πήτερ και έστρεψε το βλέμμα του πάνω στον Πάρη <<Ήταν ένας τραγουδιστής που λεγόταν "Three miles bad.". Ήταν σ όλα τα δελτία ειδήσεων.>>
<<Σύμφωνα με τα χαρτιά, έκανε πέντε χρόνια και βγήκε με αναστολή. Ένας καταχωρημένος βιαστής. Ξέρουμε που μένει.>> τους ενημέρωσε η Χόλι.
<<Στείλε μου την διεύθυνση. Πάμε να του κάνουμε μια κουβέντα.>> έφτιαξε το σακάκι του και βγήκε έξω.

Άφησαν το αυτοκίνητο λίγα μέτρα πιο κάτω από την καθολική Εκκλησία. Ο Ντάνιελ κλείδωσε το αυτοκίνητο και προχώρησαν ευθεία. Στα σκαλιά είδαν στο παιδιά να κάθονται, όρθιος τους μιλούσε ο άντρας που έψαχναν.
<<Νομίζεις ότι τα δάχτυλα που σε τρώνε να τραβήξεις ένεση είναι δικά σου; Ότι τα δικά σου χέρια κάνουν ένεση στις φλέβες σου; Ο Σατανάς βρίσκει ευκαιρία σε αθώα χέρια.>> άκουσαν τον άντρα να λέει.
<<Άλιστερ Ρόουντς.>> φώναξε ο Ντάνιελ και γύρισε απορημένος με τους κοιτάξει.
<<Οι περισσότεροι εδώ τριγύρω με φωνάζουν αιδεσιμότατο.>> τους έδειξε την ενδυμασία του.
<<Παιδιά, γιατί δεν πάτε να πάρετε κάτι να φάτε;>> εβαλε το χέρι στην τσέπη του, έβγαλε ένα χαρτονόμισμα και το έδωσε στ αγόρια. Αυτά το πήραν και έφυγαν.
<<Αιδεσιμότατε, έχω ακούσει ότι η εξομολόγηση κάνει καλό στην ψυχή. Έχεις τίποτα να μου πεις;>> ρώτησε σε ειρωνικό τόνο ο Ντάνιελ.
<<Ο άνθρωπος που ψάχνετε δεν υπάρχει πια.>> απάντησε <<Τώρα με συγχωρείτε, αλλά έχω μερικές δουλειές να κάνω.>> ανέβηκε τις σκάλες και μπήκε στην εκκλησία.
Ο Πάρης με τον Ντάνιελ τον ακολούθησαν.
<<Έχεις πάει ποτέ στο μοτελ Ράντσο Σέντερ;>> άκουσε τον αντίλαλο της φωνής του μέσα στην άδεια εκκλησία.
<<Αρκετές φορές. Με πόρνες, ναρκομανείς, εμπόρους, νταβατζήδες, δραπέτες. Σώζω ανθρώπους.>> σταμάτησε το βήμα του και γύρισε να τους κοιτάξει.
<<Έχεις σώσει ποτέ αυτούς τους δύο;>> ο Ντάνιελ του έδειξε φωτογραφία με τα νεκρά σώματά τους, ο άντρας πάγωσε.
<<Τους γνωρίζεις έτσι;>> συνέχισε ο Ντάνιελ.
<<Δεν μπορώ να σας πω τίποτα.>>
<<Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια κόρη που αγνοείται και εσύ είσαι καταδικασμένος βιαστής, πρέπει να σκεφτείς κάτι περισσότερο από αυτά τα καλοκάγαθα ιερατικά κηρύγματα και γρήγορα.>> ο Πάρης πλησίασε κοντά του.
<<Δεν θα απαντήσω σε τίποτα. Θέλω να μιλήσω στον δικηγόρο μου.>> εκνευρισμένος του απάντησε.
<<Αυτό είναι πολύ καλή ιδέα γιατί συλλαμβάνεσαι.>> ο Πάρης σήκωσε το χέρι του κάνοντας μόνιμα στον Ντάνιελ να του περάσει χειροπέδες και βγήκε έξω.

Βημάτιζε προς την μονοκατοικία μαζί με την Μυρτώ.
<<Άλβιν και Γκέρλι Μακαλίνο.>> είπε η Μυρτώ.
<<Ας το κάνουμε.>> απάντησε, φόρεσε τα γάντια του και άναψε το φακό του.
<<Αυτό δεν είναι το τρίτο μπλάκαουτ αυτό το καλοκαίρι;>> ρώτησε η Μυρτώ.
<<Το τέταρτο για την ακρίβεια. Αν δεν ήξερα, θα νόμιζα ότι αυτή η πόλη προσπαθεί να μας ξεφορτωθεί.>>  αστειεύτηκε περπατώντας στο πέτρινο διάδρομο <<Ορίστε και ένα πρόστιμο εκατό δολαρίων ακριβώς δίπλα μας.>> της έδειξε με τον φακό του το ανοιχτό ποτιστικό.
Η ξύλινη πόρτα του σπιτιού ήταν μισάνοιχτη, κοιτάχτηκαν <<Αυτό δεν είναι καλό.>> περπάτησε πρώτος, έσπρωξε με τον αγκώνα του την πόρτα και πέρασε μέσα στο σπίτι.
<<Αστυνομία Las Vegas. Είναι κανείς εδώ;>> φώναξε ο Πάρης.

Στον λευκό τοίχο υπήρχαν εικόνες Αγίων, λίγα βήματα ακόμη είδε το τραπέζι, ένας ξύλινος σταυρός βρισκόταν πάνω του.
<<Μυρίζει μέταλλο.>> είπε η Μυρτώ και μπήκε στο διπλανό δωμάτιο, την ακολούθησε.
Η Μυρτώ πήγε κοντά και έκλεισε το γκάζι που πάνω είχε μια κατσαρόλα.
<<Πάρη... Τι στο καλό είναι αυτό;>> αηδιασμένη τον ρώτησε δείχνοντας στον πάγκο μια μάζα από εντόσθια.
<<Μοιάζει με μια φιλιπινέζικη σπεσιαλιτέ. Η καλύτερη φίλη της μητέρας μου είναι απ την Μανίλα.>> απάντησε στην Μυρτώ.
<<Βάζω στοίχημα ότι έχει γεύση κοτόπουλου.>> κοίταξε με τον φακό της την κουζίνα.
<<Οι Μακαλίνο πρέπει να έφυγαν βιαστικά για να αφήσουν το δείπνο τους έτσι.>> πέρασε στον επόμενο διάδρομο, μια πόρτα ήταν ανοιχτή.
Κοίταξε το δωμάτιο περνώντας το φως καθώς στεκόταν στην πόρτα, στο παιδικό κρεβάτι ήταν σκεπασμένο ένα κοριτσάκι μια γραμμή αίματος να κυλάει απ το κεφάλι του. Η Μυρτώ έβγαλε ένα επιφώνημα.
<<Τέρμα το ψάξιμο για την κόρη.>> είπε απογοητευμένη.
Δεν της απάντησε, δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη.
<<Θα καλέσω τον ιατροδικαστή. Είσαι εντάξει;>> τον ρώτησε και τον χάιδεψε στον ώμο.
<<Ναι, ναι πήγαινε.>> της έπιασε το χέρι.

Τραβούσε φωτογραφίες το πρόσωπο του νεκρού κοριτσιού, ο ιατροδικαστής την σκέπασε με το σεντόνι.
<<Κανένα ορατό ίχνος σεξουαλικής κακοποίησης. Αν αυτό σε παρηγορεί.>> τον ενημέρωσε ο Μπράντον, βοηθός του ιατροδικαστή.
<<Δεν με παρηγορεί.>> απάντησε βλέποντας το σώμα του παιδιού. Έσφιξε τα δόντια και συνέχισε την έρευνα.

■ Γειααα σας!!🐢 Δύσκολα τα πράγματα, μια οικογένεια νεκρή. Το καημένο το κοριτσάκι πέθανε τόσο άδικα μάλλον, ο Πάρης τα βρήκε δύσκολα με τον θάνατό της λογικό πιστεύω.

Επίσης η Κατερίνα το απόλυτο είδωλο του πρώτου βιβλίου είναι έγκυος. Άλλη μια φορά που κάποιος χρειάζεται τον Πάρη, που να πρωτοπάει και αυτός 🤷🏻‍♀️

Η Μυρτούλα ζήλεψε ή είναι η ιδέα μου; Καλά και εγώ αν είχα τέτοιο γκόμενο θα ζήλευα προφανώς.😂

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο.
Αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλια σας ξέρετε τώρα.🙃😍

Εμείς θα τα πούμε ξανά το Σάββατο 20 Νοεμβρη στις 20.00  ως συνήθως.❤

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤