Άνοιξε την πόρτα της ανάκρισης, πέρασε μέσα και κοίταξε τον άντρα που καθόταν στον καρέκλα φορώντας χειροπέδες.
<<Κύριε Ντέιλι, που ήσασταν χθες το απόγευμα;>> ρώτησε ο Πάρης ανοίγοντας τον φάκελο της υπόθεσης.
<<Έπαιζα κουλοχέρη στο κέντρο. Δεν προσπαθώ να κερδίσω το τζακπότ, απλά να περάσω την ώρα μου. Με χαλαρώνει.>> του απάντησε χωρίς να τον κοιτάζει.
<<Που πήγατε μετά;>>
<<Περπάτησα στο πάρκο. Καθαρός αέρας. Είμαι αλλεργικός στον καπνό.>>
Ο Πάρης άλλαξε σελίδα και έβγαλε το βλέμμα του απο τον φάκελο.
<<Σε ποιό πάρκο;>> συνέχισε να ρωτάει ο Πάρης.
<<Ένα κοντά στο διαμέρισμά μου.>> ο  Πάρης έκλεισε τον φάκελο και πήγε κοντά.
<<Στο Spring Valley;>>
<<Ναι. Μετά κάθησα σ ένα παγκάκι και διάβασα ένα περιοδικό που έβγαλα απ τα  σκουπίδια. Περί τίνος πρόκειται;>>
<<Πήγατε καθόλου στην τουαλέτα;>> άφησε τον φάκελο στο σιδερένιο τραπέζι.
<<Μόνο όταν με κάλεσε η φύση.>> απάντησε ήρεμα ο άντρας και κοίταξε τον Πάρη.
<<Τι κάνατε μέσα στην τουαλέτα;>>
<<Ψυχαγωγήθηκα.>>
<<Μετά τι κάνατε; Βρήκαμε το αίμα σας στο πάτωμα.>> τον πληροφόρησε ο Πάρης.
<<Μάτωσε η μύτη μου. Απ την πολύ κόκα που έπαιρνα παλιά.>> φαινόταν αγχωμένος και τραύλιζε λίγο σε κάθε του απάντηση.
<<Σίγουρα θα το βρούμε αυτό στον ιατρικό σας φάκελο.>>
Ο άντρας σηκώθηκε όρθιος και πλησίασε τον Πάρη.
<<Όλη μου η ζωή είναι καταγεγραμμένη. Γιατί δεν κοιτάτε πια αυτές τις γαμημένες καταγραφές;>> ρώτησε επιθετικά τον Πάρη.
<<Έχετε πρόβλημα θυμού, κύριε Ντέιλι;>> αναρωτήθηκε ο Πάρης μιλώντας του ήρεμα. Ο αστυνομικός που ήταν στην άκρη του δωματίου τους πλησίασε και ο Πάρης σήκωσε το χέρι του σταματώντας τον στα δύο του μόλις βήματα.
<<Ναι.>> απάντησε ξερά ο άντρας.
<<Καθίστε παρακαλώ.>> τον πρόσταξε ο Πάρης.
Ο άντρας τον κοίταξε για λίγο δευτερόλεπτα, έκανε πίσω και κάθησε στην καρέκλα.
Ο Πάρης παρατήρησε μια πληγή στο χέρι του άντρα.
<<Πως κοπήκατε στο χέρι; Διαλέξατε λάθος σύντροφο;>>
<<Όχι μάτωσε η μύτη μου. Μπήκα στην τουαλέτα  και δεν είχε χαρτί, έσπασα την θήκη του χαρτιού θα στείλω 1,5 δολάριο στην Δήμο. Να πάνε να πάρουν καινούργιο.>>
Ο Πάρης στήριξε τα χέρια του στο σιδερένιο τραπέζι, άνοιξε τον φάκελο και έσπρωξε την φωτογραφία του αγοριού στο μέρος του άντρα.
<<Αναγνωρίζετε αυτό το παιδί;>> ρώτησε ο Πάρης.
<<Μοιάζει με ένα παιδί που ένας τυπάς έφερε στην τουαλέτα αλλά δεν έμεινα να δω.>> απάντησε.
<<Είδατε εκείνον;>>
<<Οπαδός των Las Vegas 51s. Το είδα απ το καπέλο του.>>

"Η αστυνομία του Λας Βέγκας μπορεί να βρήκε στοιχεία στην υπόθεση του εξαφανισμένου αγοριού. Ένας αυτόπτης μάρτυρας πλησίασε με λεπτομερέστερη περιγραφή το πρόσωπο του υπόπτου. Οι αρχές ψάχνουν αυτόν τον άντρα σχετικά με την εξαφάνιση του εξάχρονου Τζέσι Μάθιους. Οι πρώτες αναφορές από τον τόπο αναφέρουν μόνο έναν άντρα με μπλε καπέλο αλλά ο σκιτσογράφος είχε παραπάνω στοιχεία αφού φανερώθηκε αυτόπτης μάρτυρας."
Κοιτούσε την τηλεόραση και άκουγε προσεκτικά την παρουσιάστρια των ειδήσεων. Στήριξε καλύτερα το σώμα του στην καρέκλα, το ρεπορτάζ συνεχίστηκε και αυτή την φορά έξω από το σπίτι της μητέρας με τους δημοσιογράφους γύρω της.
"Προσπαθώ απλά να είμαι θετική, ξέρω πως ο Τζέσι θα είναι σύντομα σπίτι του." ειπε στους δημοσιογράφους. 
Ο Πάρης την παρατηρούσε προσεκτικά. Φαινόταν χαμένη, έκανε τα λόγια της και έκανε αμήχανος κινήσεις με τα χέρια της.
"Νιώθετε πως υπάρχει τίποτα άλλο που μπορείτε κάνετε;" ρωτήθηκε από έναν δημοσιογράφο.
"Ξέρω πως θα είναι καλά." απάντησε σίγουρη.
Το ρεπορτάζ σταμάτησε και η παρουσιάστρια εμφανίστηκε στην οθόνη.
"Η μητέρα του, Κάρεν. Έχει ελπίδες πως θα ξαναδεί τον γιο της. Έχει περάσει και άλλη τραγωδία πριν από τέσσερα χρόνια, έχασε τον άντρα της στο Αφγανιστάν."
Έκλεισε την τηλεόραση, σηκώθηκε όρθιος και φόρεσε το παλτό του καθώς έβγαινε από το γραφείο του.

Δίπλα του η Χόλι καθόντουσαν έξω από την αίθουσα αναμονής, ενώ μέσα έβλεπαν τον μικρό Τζεσι με την κοινωνική λειτουργό.
<<Θεέ μου, που είναι;>> άκουσαν την μητέρα του να λέει και η Χόλι πήγε κοντά της.
<<Είναι με την κοινωνική λειτουργό. Είναι μια χαρά.>> την ηρέμησε η Χόλι, οδηγώντας την στην αίθουσα.
<<Τζέσι, Τζέσι. >> φώναξε η μητέρα και πήγε κοντά στο αγόρι και το έσφιξε στην αγκαλιά της.
<<Αχ Τζέσι. Δόξα το Θεό, ευτυχώς που είσαι εντάξει.>> το αγοράκι απλά καθόταν στην καρέκλα ανέκφραστο. Η γυναίκα το κοίταξε.
<<Όλα είναι καλά. Η μαμά είναι εδώ τώρα.>> του είπε. Ο Τζέσι κοίταξε στο μέρος του Πάρη.
<<Μαμά! Μαμά!>> φώναξε στην γυναίκα που είχε συλλάβει ο αστυνομικός.
<<Άνταμ!>> η γυναίκα αντιστάθηκε στον αστυνομικό και κοίταξε το αγόρι.
<<Όχι Τζέσι, η μαμά σου είναι εδώ γλυκιέ μου.>> έλεγε η Κάρεν.
<<Μακριά απ το παιδί μου!>> ούρλιαξε η γυναίκα καθώς απομακρυνόταν.
<<Τι σου είπαν;>> η Κάρεν προσπάθησε να κάνει τον γιο της να την κοιτάξει.
<<Μην πεις τίποτα Άνταμ!>> φώναξε για τελευταία φορά η γυναίκα μέχρι ο αστυνομικός να την κλείσει στην αίθουσα της ανάκρισης.
<<Τι σ έβαλαν να πεις γλυκιέ μου;>> η Κάρεν του μιλούσε ήρεμα.
Μπροστά από τον Πάρη, πέρασε ο άντρας της περιγραφής.
<<Κοίταξέ με. Μην πεις τίποτα σε κανέναν. Μ ακούς μικρέ; Μην πεις τίποτα σ αυτούς.>> φώναξε και ο άντρας μέχρι να απομακρυνθεί.
<<Απλά κοίτα με!>> η Κάρεν ταρακούνησε τον γιο της και την κοίταξε.

Ο Πάρης με την Χόλι κοιτάχτηκαν μπερδεμένοι με όλο το σκηνικό που είχε εξελιχθεί μπροστά τους.
<<Τι στο καλό συμβαίνει;>> ρώτησε ο Πάρης τον Ντάνιελ που πλησίαζε κοντά τους.
<<Αυτοί είναι ο Βίκτορ και η Βάλερι Εσπόζιτο. Έχουν έρθει απ το Νιού Τζέρσεϊ. Κοίτα εδώ.>> είπε στην Χόλι και έβγαλε από την τσέπη του τα κλειδιά που είχαν τοποθετημένη μια φωτογραφία σαν μπρελόκ. Η Χόλι τα έπιασε στα χέρια της.
<<Ήταν με τα προσωπικά αντικείμενα της κυρίας Εσπόζιτο στο κρατητήριο.>> συνέχισε ο Ντάνιελ. Ο Πάρης κοίταξε την φωτογραφία. Μπροστά από τους δύο που μόλις συνέλαβαν ήταν το αγόρι που κρατούσε στην αγκαλιά της η Κάρεν.
<<Έχει την ίδια ουλή πάνω απ το μάτι του.>> παρατήρησε η Χόλι <<όπως στην φωτογραφία της Κάρεν.>> μπερδεμένη έστρεψε το βλέμμα της στον Πάρη.
<<Δηλαδή το παιδί έχει δύο μαμάδες;>> απόρησε ο Πάρης.
<<Ο Σολομώντας απείλησε να χωρίσει το παιδί στα δύο. Εσύ τι θα κάνεις;>> αναρωτήθηκε ο Ντάνιελ.
<<Ο Σολομώντας δεν είχε εργαστήριο DNA.>> του απάντησε ο Πάρης και ο Ντάνιελ έφυγε.

Περπάτησαν με την Χόλι και μπήκαν στην αίθουσα.
<<Κάρεν. Πειράζει αν πάει λίγο με τον εγκληματολόγο Μυλωνά; Δεν θα πάρει πολλή ώρα.>> είπε ήρεμα η Χόλι και κάθησε στην καρέκλα δίπλα απ τον μικρό.
Ο Πάρης έσκυψε μπροστά στο αγόρι. Η γυναίκα κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.
<<Με λένε Πάρη. Θες να πάμε μια βόλτα;>> ρώτησε το αγοράκι. Δεν του απάντησε πάρα μόνο τον κοιτούσε.
<<Δεν πειράζει αγάπη μου.>> του είπε η μητέρα του <<είναι φίλος.>>
Το αγοράκι σηκώθηκε, ο Πάρης του έπιασε το χέρι.
<<Έλα, θα έχει πλάκα.>> άρχισαν να απομακρύνονται.
<<Κύριε Μυλωνά.>> έστριψε το σώμα του και κοίταξε την γυναίκα που του έδινε μια ζακέτα <<κρυώνει εύκολα.>> του εξήγησε. Ο Πάρης έπιασε την ζακέτα και βγήκαν έξω.

Το αγοράκι κρατούσε στα χέρια του ένα μικρό πράσινο δεινόσαυρο καθώς κοιτούσε έξω από την τζαμαρία τα γραφεία. Ο Πάρης πήγε κοντά του και γονάτισε κοιτώντας κι αυτός έξω.
<<Πω πω, όλοι έχουν πολλή δουλειά εκεί μέσα ε;>> είπε στο αγοράκι <<άκουσα πως σ αρέσουν οι δεινόσαυροι. Ποιός είναι ο αγαπημένος σου;>> έστρεψε το βλέμμα του στο αγοράκι.<<Ξέρεις ποιός είναι ο δικός μου; Ο τυραννόσαυρος. Γιατί έχει δόντια τόόόσο μεγάλα.>> συνέχισε ο Πάρης, δείχνοντας με τα δάχτυλά του το μέγεθος των δοντιών του δεινοσαύρου. Ο μικρός Τζέσι τον κοίταξε για λίγο με την άκρη του ματιού του και μετά ξανά κοίταξε έξω.
<<Μάλλον θα σου άρεσε για κατοικίδιο, έτσι;>> αποκρίθηκε ο Πάρης προσπαθώντας να κάνει τον μικρό να του μιλήσει και το κατάφερε -περίπου- το αγόρι γύρισε το σώμα του στο μέρος του Πάρη και κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.
<<Θες να δεις κάτι ωραίο; Έλα από εδώ.>> σηκώθηκε όρθιος και περπάτησε μέχρι τις καρέκλες του γραφείου του Ντάνιελ. Ο μικρός τον ακολούθησε και κάθησε στην καρέκλα. Ο Πάρης έπιασε το βαλιτσάκι του και το άφησε πάνω στο γραφείο.
<<Αυτό είναι το ειδικό επιστημονικό μου σετ ή αλλιώς το βαλιτσάκι μου.>> άρχισε να λέει και άνοιξε το βαλιτσάκι <<έχω πολλά πράγματα εδώ μέσα. Για να δω...>> έπιασε από την θήκη τα λατεξ γάντια του. <<Έχω λαστιχένια γάντια!>> φούσκωσε το ένα γάντι και του έδωσε στο αγόρι <<φόρεσέ το.>>. Έψαχνε στο βαλιτσάκι του <<Χμ, τι άλλο έχω εδώ μέσα; Έχω στυλό που γίνονται φακοί.>> τον άναψε και το άφησε μπροστά στο αγόρι. <<Θες να δεις κάτι αόρατο;>> το αγοράκι τον κοίταξε ενθουσιασμένο <<κοίτα εδώ.>> πέρασε τον αντίχειρά του απο το μάγουλό του και μετά τον πάτησε πάνω στο λευκό χαρτί. Τις κινήσεις του ακολούθησε το αγοράκι.
<<Δεν έχει τίποτα εκεί, έτσι;>> ρώτησε τον μικρό δείχνοντας του το λευκό χαρτί <<αλλά αν πάρω το μαγικό μου  ραβδί.>> έπιασε το πινέλο που έπαιρνε αποτυπώματα <<και το βάλω στην ειδική μαγική μου πούδρα...>> πήρε την μαύρη σκόνη με το πινέλο του και πέρασε το πινέλο πάνω απ το λευκό χαρτί. <<Αυτά που φαίνονται είναι τ αποτυπώματά μας. Τώρα, φώτισε τα με τον φακό.>> Ο μικρός τον κοιτούσε, ο Πάρης χαμογέλασε. <<Βλέπεις, δεν υπάρχουν άτομα με ίδια αποτυπώματα. Όπως και δεν υπάρχουν άτομα με το ίδιο σάλιο.>> άπλωσε το χέρι του στο βαλιτσάκι και πήρε δύο μαριονέτες <<οπότε αν πάρω το σάλιο μου έτσι...>> έβαλε την μια μπατονέτα στο στόμα του, πήρε δείγμα και έκλεισε το καπάκι. <<Καν το και εσύ τώρα.>> έδωσε την μπατονέτα στο αγοράκι και ακολούθησε τις κινήσεις του Πάρη, δίνοντας του την μπατονέτα όταν τελείωσε. <<Βλέπεις, ακόμη και αν τα ανακατέψω, έχω ένα μηχάνημα που θα μου πει ποιό είναι δικό σου και ποιο είναι δικό μου. Τώρα, θέλω να μου πεις κάτι. >> εμφάνισε δύο φωτογραφίες. Στην μια, στο δεξί του χέρι, ήταν η Κάρεν με τον Τζέσι σε μια καφετέρια και στην άλλη, στο αριστερό του χέρι,  ήταν τα δύο πρόσωπα που μόλις είχαν συλλάβει, μαζί με το αγοράκι.
<<Ποιά απ αυτές τις δύο όμορφες κυρίες είναι η μαμά σου;>>
Το αγοράκι του έδειξε με τον δείκτη του την γυναίκα που μόλις είχαν συλλάβει.
<<Εκείνη.>> του είπε, δείχνοντάς του την φωτογραφία αριστερά του.

Έφτιαξε το σακάκι του και πλησίασε την Κάρεν, εκείνη σηκώθηκε από την καρέκλα χαμογελαστή και στάθηκε απέναντί του.
<<Μπορώ να πάρω σπίτι τον Τζέσι τώρα;>> τον ρώτησε.
Ο Πάρης άφησε το βαλιτσάκι του πάνω στις καρέκλες.
<<Χρειάζομαι την βοήθειά σας για να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα.>> απάντησε ο Πάρης.
<<Φυσικά ό,τι θέλετε.>>
<<Ας ξεκινήσουμε από το δείγμα του DNA σας.>>
<<Γιατί;>> απορημένη τον κοίταξε.
<<Πρέπει να ακολουθήσουμε τη διαδικασία για την προστασία όλων. Ουσιαστικά και ο Τζέσι δεν μπορεί να φύγει χωρίς ταυτοποίηση.>> της εξήγησε.
<<Πάντα κοιμάται τέτοια ώρα.>>
<<Θα κάνουμε γρήγορα, σας το υπόσχομαι.>> άνοιξε το βαλιτσάκι του και πήρε την μπατονέτα.
<<Ανοίξτε το στόμα σας, παρακαλώ.>> η γυναίκα τον άκουσε και διστακτικά άνοιξε το στόμα της. Ο Πάρης πήρε το δείγμα και έκλεισε το καπάκι.

<<Είναι το ίδιο παιδί.>> ξεφύσηξε η Χόλι βλέποντας τις δύο φωτογραφίες στην οθόνη του υπολογιστή <<είναι σωσίας, με την ίδια ουλή.>>
<<Όταν του έδειξα τις δύο φωτογραφίες, διάλεξε την κυρία Εσπόζιτο.>> ενημέρωσε την Χόλι.
<<Ξέρω θα υπάρχουν υποθέσεις όπου οι απαγωγείς απειλούσαν τα θύματά τους. "Πες τους πως είμαι η μητέρα σου αλλιώς θα σκοτώσω την αληθινή σου μητέρα.">>
<<Δεν νομίζω να λέει ψέματα.>> ισχυρίστηκε ο Πάρης.
<<Νομίζω πως ούτε η κυρία Εσπόζιτο λέει ψέματα.>> αποκρίθηκε η Χόλι <<η Κάρεν Μάθιους έχει γεμίσει το σπίτι με φωτογραφίες του.>> τελείωσε την πρότασή της.
<<Σίγουρα και οι Εσπόζιτο.>> κοίταξε καλά τις φωτογραφίες και παρατήρησε κάτι <<κάτι δεν πάει καλά μ αυτή την φωτογραφία.>> έδειξε στην Χόλι με τον δείκτη του την φωτογραφία της Κάρεν με τον Τζέσι στην παραλία.
<<Φαίνεται λίγο στημένη, έτσι δεν είναι;>> απάντησε η Χόλι.
Ο Πάρης έκανε ζουμ στο πρόσωπο του αγοριού.
<<Η πυκνότητα των pixel είναι διαφορετική.>> κοιτάχτηκαν με την Χόλι.

Καθόταν στην καρέκλα και απέναντι του είχε το ζευγάρι που είχε συλληφθεί νωρίτερα εκείνη την μέρα για την απαγωγή του μικρού Τζέσι. Έσπρωξε με το χέρι του την εκτυπωμένη -πλέον- φωτογραφία της Κάρεν με τον μικρό στην παραλία. Ο άντρας την έπιασε στα χέρια του και την κοίταξε.
<<Που βρήκε αυτή την φωτογραφία του Άνταμ; Πώς την βρήκε;>> η γυναίκα φανερά ξαφνιασμένη τους ρώτησε.
<<Ίσως μας παρακολουθεί.>> απάντησε ο άντρας.
<<Όχι, δεν θα μας ακολουθούσε μέχρι την Ακτή Μέι. Δεν είναι αυτό. Μόνο σ αυτή την παραλία έχουμε πάει.>> εξήγησε στον άντρα της.
<<Αναγνωρίζεται οτιδήποτε στην φωτογραφία;>> ρώτησε ο Πάρης.
<<Ναι, αυτή την μπλούζα του την έδωσε η γιαγιά του το προηγούμενο καλοκαίρι. Τη φόρεσε μόνο εκείνη την φορά στην οικογενειακή μας συγκέντρωση.>> απάντησε η γυναίκα.
<<Η Κάρεν Μάθιους ήταν εκεί;>> απορημένος ρώτησε.
<<Με τίποτα.>> αποκρίθηκε ο άντρας.
<<Κύριε Εσπόζιτο αρκετοί αυτόπτες μάρτυρες είδαν έναν άντρα που ταιριάζει στην περιγραφή σας στο πάρκο Spring Valley όταν εξαφανίστηκε ο Τζέσι.>> ενημέρωσε τον άντρα.
<<Ναι είμαι εκεί συνέχεια. Μένουμε στην δίπλα γωνία.>> εξήγησε ο άντρας στον Πάρη.
<<Κάναμε τα γενέθλιά του Άνταμ τον προηγούμενο μήνα σ αυτό το πάρκο.>> συμπλήρωσε η γυναίκα.
<<Ήσασταν εκεί προχθές;>> ο Πάρης κοίταξε τον άντρα.
<<Ναι, με τον Άνταμ.>> απάντησε και η γυναίκα του τον κοίταξε.
<<Μου είπες ότι θα τον πήγαινες για παγωτό. Τι κάνατε στο πάρκο;>>
<<Έπρεπε να συναντήσω έναν τύπο.>> εξήγησε στην γυναίκα.
<<Έναν τύπο; Ωχ, Θεέ μου. Στοιχημάτιζες σε παιχνίδι; Υποσχέθηκες πως θα το έκοβες!>> του φώναξε. Ο Πάρης παρακολουθούσε την έντονη συζήτησή τους.
<<Το έχω κόψει, εντάξει; Ήταν για κάποιον στην δουλειά. Περίμενα στο πάρκο όσο ο Άνταμ έπαιζε στις κούνιες, έδωσα τα λεφτά για το στοίχημα και την ίδια στιγμή φώναξα τον Άνταμ και φύγαμε.>> εξήγησε στον γυναίκα του.
<<Μάλλον έπρεπε να τον πας μόνο για παγωτό.>>
Ο Πάρης έβγαλε τα γυαλιά του και έτριψε τα  μάτια του.

Καθόταν στην καρέκλα και έπαιζε με το στυλό του πάνω στο γραφείο καθώς διαβαζε.
<<Η Κάρεν Μάθιους είχε φτιάξει τις φωτογραφίες που έδωσε στην Χόλι και σένα.>> είπε η Μυρτώ μπαίνοντας στο γραφείο του, άφησε τις φωτογραφίες και ο Πάρης την κοίταξε.
<<Πώς;>> αναρωτήθηκε.
<<Με κόψιμο και επικόλληση.>> άνοιξε τον φάκελο και του έδωσε την φωτογραφία.
<<Τις φωτογραφίες τις πήρε από το διαδίκτυο.>> του εξήγησε.
<<Οι Εσπόζιτο μου είπαν πως ήταν στο πάρκο με τον γιο τους την ημέρα που ο Τζεσι Μάθιους εξαφανίστηκε. Είναι σύμπτωση;>> διερωτήθηκε.
<<Όχι. Νομίζω πως η Κάρεν κατεβάζει φωτογραφίες απ την οικογενειακή τους ιστοσελίδα πολύ καιρό πριν. Η πιο πρόσφατη ήταν απ το πάρκο Spring Valley.>> τον ενημέρωσε η Μυρτώ.
<<Θα μπορούσε η Κάρεν να είχε αναγνωρίσει το πάρκο από τις φωτογραφίες στην ιστοσελίδα;>> ρώτησε.
<<Ναι και πήγε εκεί με την ελπίδα πως θα τον δει.>>
<<Αλλά δήλωσε εξαφάνιση. Δεν βγάζει νόημα.>> μπερδεμένος είπε στην Μυρτώ.
<<Έχω τ αποτελέσματα DNA.>> η Χόλι πέρασε μέσα στο γραφείο του. <<Το παιδί είναι ο Άνταμ Εσπόζιτο. Ο Βίκτορ και η Βάλερι είναι οι γονείς του.>> του έδωσε το χαρτί με τα αποτελέσματα.
<<Είδατε, λέει ψέματα. Δεν έχει παιδί.>> είπε η Μυρτώ.
<<Όχι ακριβώς.>> η Χόλι έβγαλε ένα ακόμη χαρτί. << Έχει 13 κοινά αλληλόμορφα με το αντρικό DNA που πήραμε από τον οδοντόβουρτσα.>> εμφάνισε το χαρτί και το έδειξε στην Μυρτώ.
<<Άρα έχει γιο.>> κατέληξε η Μυρτώ.
<<Είμασταν μέσα στο σπίτι. Πίστεψέ με, ζει παιδί εκεί μέσα.>> απάντησε η Χόλι.
<<Και ακόμη ψάχνουμε τον Τζέσι Μάθιους.>> είπε στις δύο γυναίκες ο Πάρης βγάζοντας τα γυαλιά του.

▪︎Γειαααα σας!!🐢 Αυτή  η υπόθεση έχει ζουμιιι, μα τι γίνεται πια; Η κατάσταση έχει μπερδευτεί ακόμα περισσότερο, ελπίζω ο Πάρης να την βρει την άκρη.

Αρχίζω εξεταστική την Δευτέρα και νομίζω ότι βαριέμαι αφάνταστα.🙃
Επίσης είδα λίγο από την νέα σεζόν του Lucifer  ενός λεπτού σιγή για τον ΜΑΝΑΡΟ Tom Ellis, εντάξει εσείς κάντε εγώ τον έχω όλη μέρα μαζί μου. Έτσι δεν είναι den-pernaw-kala μου? 😜

Αν σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλια σας φυσικά!❤
Εμείς θα τα πούμε ξανά το Σάββατο στις 12 Ιουνίου στις 20.00  ως συνήθως.

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤