<<Αυτό που θέλω είναι να κάνει ελέγχους η Πρόνοια.>> είπε στην Χόλι καθώς περπατούσαν στους διαδρόμους.
<<Η γυναίκα του ζήτησε βοήθεια;>> ρώτησε την Μυρτώ.
<<Ναι αυτό ήταν δύσκολο γιατί η κοπέλα δεν μιλούσε αγγλικά. Δεν ξέρει τα δικαιώματά της και είμαι σίγουρη γι αυτό.>> απάντησε.
<<Δεν μπορείς να συλλάβεις κάποιον, επειδή παντρεύτηκε λάθος άτομο.>> προσπαθούσε να της εξηγήσει η Χόλι.
<<Εσύ ξέρεις καλύτερα.>> ειρωνεύτηκε η Μυρτώ αναφερόμενη στον πρώην άντρα της Χόλι.
<<Αν ο τύπος είδε κακοποιήσει και σκοτώσει την πρώτη γυναίκα του, θα τον συλλάβουμε.>> την βεβαίωσε η Χόλι.
<<Και στο μεταξύ θα φέρετε στην τωρινή λες και είναι σάκος του μποξ.>> απάντησε ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής της.
<<Δεν είχε ίχνη κακοποίησης.>> αποκρίθηκε αγανακτισμένη πλέον η Χόλι.
<<Ίσως δεν ήταν εμφανή Χόλι.>>
Η Χόλι αναστέναξε και σταμάτησαν να περπατάνε.
<<Ξέρεις Μυρτώ. Σε κάθε περίπτωση κακοποίησης βγαίνεις εκτός εαυτού. Ποιο είναι το πρόβλημά σου;>> η Χόλι την ρώτησε ψιθυριστά, δεν ήθελε να φανεί η έντασή τους.
<<Ναι πιθανόν να έχω και εσύ αφήνεις την σεξουαλικότητά σου να θολώνει την κρίση σου για τους άντρες θα σου δείξω ότι έχω δίκιο!>> της φώναξε έξαλλη.

<<Νικολάου, στο γραφείο μου. Τώρα!>> της φώναξε ο διευθυντής που ήταν μέσα σ ένα εργαστήριο και άκουσε τις φωνές της Μυρτώς.
Δεν μίλησε και τον ακολούθησε μέχρι το γραφείο του.
<<Είσαι εγκληματολόγος και εκπροσωπείς τον νόμο σ αυτή την πόλη.>> άνοιξε την πόρτα και πέρασαν μέσα στο γραφείο. <<Θέλω να φέρεσαι κόσμια μέσα και έξω απο το εργαστήριο.>> έκλεισε την πόρτα.
Η Μυρτώ τον κοιτούσε χωρίς να μιλάει. Ο Έκλι κάθησε στην καρέκλα του.
<<Ξέρω τους λόγους σου για το καλό του εργαστηρίου. Οπότε εμένα μην με ενοχλείς.>> του απάντησε χαμογελώντας ειρωνικά.
<<Κάτσε.>> της είπε και άνοιξε το συρτάρι δίπλα του.
<<Η Γκρίμπς είναι επιτηρήτριά σου. Θα την σέβεσαι. Την προσβάλλεις σε συναδέλφους.>>
<<Δεν είναι επιτηρήτριά μου.>> τον διέκοψε κουνώντας το κεφάλι της.

Ο Έκλι την κοίταξε.
<<Είναι προϊσταμένη σου. Επιπλήττεις τους μάρτυρες, δεν σέβεσαι τους συναδέλφους. Οδηγείς υπό την επήρεια αλκοόλ. Σου έχουν κάνει δέκα καταγγελίες και ο Μυλωνάς δεν τις έγραφε όλες. Ορίστε, κοίταξε και μόνη σου.>> της φώναξε πετώντας τον φάκελο μπροστά της.
<<Και πιθανόν να μην θέλω τέτοιο είδους ανθρώπου στο εργαστήριό μου.>> συνέχισε ο Έκλι.
<<Ο μόνος λόγος που είναι το εργαστήριό σου είναι γιατί ο Μυλωνάς δεν φιλάει κώλους. Δεν είσαι καλός στην έρευνα. Διαλύεις την ομάδα μας και το μόνο που κάνεις όλη μέρα είναι να γυρνάς στους διαδρόμους και να μας σπας τα νεύρα. Ή μάλλον καλύτερα να τα σκατώνεις.>> του απάντησε έξαλλη με μια ανάσα, δεν μετάνιωσε τίποτα και συνέχιζε να τον κοιτάει κατάματα. Τα κάστανα μάτια της πετούσαν φλόγες.
<<Είσαι μια εβδομάδα σε διαθεσιμότητα άνευ αποδοχών.>> φώναξε ο Έκλι.
<<Τέλεια!>> είπε ήρεμα η Μυρτώ.
<<Όταν γυρίσεις, θα ζητήσεις συγγνώμη στην Χόλι.>> τελείωσε την πρόταση του. Η Μυρτώ γέλασε ειρωνικά και σήκωσε το φρύδι της.
<<Όχι δεν θα το κάνω.>> γύρισε την πλάτη της και βγήκε έξω από το γραφείο.

Ο Έκλι πέρασε στο γραφείο, ο Πάρης τον κοίταξε και έκλεισε το βιβλίο που διάβαζε.
<<Κάθησε.>> του είπε ο Πάρης και έβγαλε τα γυαλιά του.
<<Είχα μια έντονη συνομιλία με την Μυρτώ. Παρόλο που είμαι διευθυντής της δεν με σεβάστηκε. Θέλω να σου ζητήσω να μου φέρεις σήμερα το χαρτί της απόλυσής της. Να το παραδώσεις στο γραφείο μου μέχρι το βράδυ.>> μίλησε σοβαρά στον Πάρη.
<<Πρώτα θα πάω να της μιλήσω, θα δω τι έχει να μου πει και μετά θα συζητήσουμε για απόλυση.>> απάντησε Ο Πάρης ήρεμα μιας και η Χόλι τον είχε ενημερώσει για ό,τι είχε προηγηθεί.
<<Εγώ το μόνο που θέλω είναι το υπογεγραμμένο από σένα χαρτί της απόλυσής της.>>
Ο Πάρης σηκώθηκε όρθιος και έφτιαξε λίγο το πουκάμισό του.
<<Τον σεβασμό για να τον έχεις πρέπει να τον αξίζεις κιόλας Έκλι.>> του είπε ο Πάρης. <<Φιλική συμβουλή.>> συνέχισε χτυπώντας τον ώμο του Έκλι και βγήκε έξω απ ότι γραφείο.

Χτύπησε την πόρτα του σπιτιού της και περίμενε. Η Μυρτώ του άνοιξε και τα μαύρα μάτια του συναντήθηκαν με τα καστανά της.
<<Δεν ήρθες μέχρι εδώ για καλό.>>
<<Μπορώ να περάσω;>> την ρώτησε.
Η Μυρτώ έκανε το σώμα της πίσω και σήκωσε το χέρι της κάνοντας του νόημα να περάσει.
<<Δεν θα με ρωτήσεις αν έχω πιεί;>> του χαμογέλασε, ο Πάρης δεν μπορούσε να διακρίνει την σημασία αυτού του χαμόγελου. Η Μυρτώ του έδειξε το μπουκάλι μπύρας που κρατούσε στο χέρι της. Την κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα και προχώρησε στο εσωτερικό του σπιτιού.
<<Ξέρουμε και οι δύο ότι δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Μίλησα με την Χόλι.>> έβαλε το χέρι του στην τσέπη του μπουφάν του και το άλλο το στήριξε στον πάγκο της κουζίνας.
<<Ο Έκλι.>> είπε σοβαρά και τον κοίταξε.
<<Θέλει να σε απολύσω.>> την ενημέρωσε.
Η Μυρτώ αναστέναξε. <<Το φαντάστηκα. Μπορώ να σου φέρω κάτι;>>
<<Βέβαια, μια εξήγηση.>> απάντησε σοβαρά.
<<Έχασα την ψυχραιμία μου.>> του εξήγησε.
<<Αυτό σου συμβαίνει συχνά. Ξέρεις τον λόγο;>> την ρώτησε. Τα μάτια του την ακολουθούσαν στο σαλόνι, η Μυρτώ περπατούσε κοιτώντας το πάτωμα.
<<Τι σημασία έχει; Ούτως ή άλλως απολύθηκα.>>
Άφησε το μπουκάλι πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού.
<<Για μένα έχει σημασία.>> απάντησε σοβαρά και την κοίταξε. Ήρθε η ώρα να μάθει τι την βασανίζει τόσο καιρό, νοιάζεται για την Μυρτώ όσο τίποτα άλλο στον κόσμο.
<<Έχω πρόβλημα με την εξουσία. Επιλέγω άντρες χωρίς να είναι συναισθηματικά διαθέσιμη.>> έκανε μια παύση τον κοίταξε και σήκωσε το χέρι της δείχνοντάς τον. << Είμαι αυτοκαταστροφική. Όλα αυτά μαζί.>> τον κοίταξε στα μάτια.
Ο Πάρης όλη αυτή την ώρα σκεφτόταν, ήθελε να την βοηθήσει και να την συμβουλέψει όσο περισσότερο μπορούσε.
<<Εχει περάσει ποτέ εβδομάδα χωρίς να εκλογικεύσεις τα πράγματα;>> την κοίταξε και αυτός. Η Μυρτώ δυσανασχέτησε και έβαλε τα χέρια της στις τσέπες του τζιν της.
<<Η μεγάλη ανατριχίλα.>> συνέχισε ο Πάρης και η Μυρτώ τον πλησίασε. << Ο πρωταγωνιστής εξηγεί ένα βασικό στοιχείο της ζωής. Η εκλογίκευση είναι πιο σημαντική από το σεξ.>> η Μυρτώ κάθησε στην καρέκλα.
<<Δεν εκλογικεύω τίποτα. Πέρασα τα όρια με την Χόλι και δεν σεβάστηκα τον Έκλι.>> του εξήγησε.
<<Γιατί;>> τον ενδιέφερε τόσο πολύ να μάθει.
<<Άστο καλύτερα.>>
<<Όχι Μυρτώ.>> στην απάντησή του τον κοίταξε αγανακτισμένη.
<<Τι θέλεις από μένα;>>
<<Θέλω να μάθω γιατί είσαι θυμωμένη.>> το πρόσωπό του γλύκανε, την κοίταξε στοργικά. Την αγαπούσε τόσο πολύ για να την βλέπει έτσι.
<<Ωραία κάθισε.>> του είπε.
Περπάτησε μέχρι το σαλόνι και κάθησε στην άκρη του καναπέ, η Μυρτώ δίπλα του στην πολυθρόνα έφερε τα γόνατα κοντά της και τα αγκάλιασε καθώς κοιτούσε το κενό.
<<Είναι αστείο. Θυμάσαι κάποια πράγματα και ξεχνάς κάποια άλλα.>> ξεκίνησε να του λέει. <<Μύριζε σίδερο ο αέρας. Οι τοίχοι της κρεβατοκάμαρας γεμάτοι αίματα. Ένας νεαρός μπάτσος έκανε εμετό. Θυμάμαι την γυναίκα που με πήγε στην ανάδοχη οικογένεια. Δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομά της. Πράγμα που είναι περίεργο επειδή δεν άφηνα το χέρι της...>> την άκουγε με τόση προσοχή είχε καταλάβει πως η ζωή της δεν ήταν εύκολη αλλά όλα αυτά που έβγαιναν από το στόμα της τον έκαναν να παραλύσει.
<<Το μυαλό έχει φίλτρα.>> είπε στην Μυρτώ και τον κοίταξε για λίγο.
<<Θυμάμαι τα πρόσωπά τους κάθε φορά που έμπαινα σε καινούργιο σπίτι. Ήμουν το κοριτσάκι που ο μπαμπάς του χτυπούσε την μαμά του και αυτή τον μαχαίρωσε. Ζεις με αγνώστους, για σένα αποφασίζουν οι κοινωνικοί λειτουργοί, δικηγόροι, δικαστές. Δέκα χρόνια ήμουν σε ανάδοχες οικογένειες. Από σπίτι σε σπίτι. Και τώρα μου ζητάνε αν θέλω να φέρω σε κοντινότερο ίδρυμα την σχιζοφρενή μητέρα μου...>> σταμάτησε και τον κοίταξε.
<<Πιστεύεις ότι υπάρχει το γονίδιο του δολοφόνου;>> τον ρώτησε.
<<Δεν πιστεύω ότι τα γονίδια οφείλονται για την βίαιη συμπεριφορά.>> απάντησε.

Η Μυρτώ κοίταξε το κενό με τα βουρκωμένα μάτια της.
<<Αυτό δεν θα το έλεγες στο σπίτι μου. Οι τσακωμοί, οι φωνές, τα ταξιδάκια στο νοσοκομείο. Νόμιζα πως έτσι ζουν όλοι. Όταν η μητέρα μου σκότωσε τον πατέρα μου κατάλαβα ότι δεν ζουν όλοι έτσι. Μέσα μου δεν υπάρχει σκοτάδι Πάρη, μονάχα ένα πληγωμένο φως.>> έστρεψε το βλέμμα της μακριά του για να μην δει τα δάκρυά της. Ρούφηξε την μύτη της, έβαλε το χέρι στο μέτωπό της και άρχισε να κλαίει. Ο Πάρης της έπιασε το χέρι και της το έσφιξε. Κάθησε για ώρα στο σπίτι της να την κοιτάει και να της κρατάει σφιχτά το χέρι.

Βάδιζε γρήγορα στους διαδρόμους του εγκληματολογικού είδε τον διευθυντή και τον Χόλι στην άκρη του διαδρόμου μέσα στο γραφείο των συσκέψεων και κατευθύνθηκε στο μέρος τους.
<<Έκλι, θες να μου μιλήσεις για την Μυρτώ;>> έβαλε τα χέρια του στις τσέπες του κοιτώντας τον διευθυντή μπροστά του.
<<Γιατί δεν έλαβα ακόμη το χαρτί της διαθεσιμότητάς;>> τον ρώτησε ο Έκλι.
<<Γιατί δεν πρόκειται να την απολύσω.>> του απάντησε.
Ο Έκλι άφησε τα χαρτιά και στήριξε το σώμα του καλύτερα στην καρέκλα.
<<Και τι μέτρα θα λάβεις;>> αναρωτήθηκε η Χόλι παίζοντας με το στυλό της. Ο Πάρης την κοίταξε.
<<Τα έχω λάβει ήδη.>> απάντησε στην φίλη του απορώντας με την ερώτησή της.
<<Νόμιζα ότι ήμουν σαφής Μυλωνά.>>
<<Ήσουν Έκλι, τώρα όμως θα είμαι και εγώ. Η συμπεριφορά της Μυρτώς είναι αποτέλεσμα της δικιάς μου διοίκησης.>>
<<Τότε θα απολύσω και σένα.>>
Ο Πάρης γέλασε <<Όχι δεν θα το κάνεις. Ή μάλλον δεν θες να με απολύσεις.>>
<<Κοίτα Πάρη, έχω βρεθεί στην θέση σου. Δενόμαστε με ανθρώπους, θέλουμε να λύσουμε τα προβλήματά τους, αυτό δεν δουλεύει.>> απάντησε στον Πάρη.
<<Είναι σπουδαία εγκληματολόγος και την θέλω στην ομάδα μου.>> είπε ήρεμα.
<<Είμαι σίγουρος ότι την θέλεις. Ξέρεις κάτι; Είναι ένα αγρίμι με όπλο και είναι όλη δική σου.>> ο Έκλι σηκώθηκε από την θέση του και προχώρησε στην έξοδο.
<<Έκλι και κάτι ακόμα.>> γύρισε και κοίταξε τον Πάρη. <<Θέλω την ομάδα μου πίσω.>>

Γύρισε στο γραφείο του και τοποθετούσε τα βιβλία από τις κούτες στην βιβλιοθήκη που είχε φτιάξει νωρίτερα.
<<Η Μυρτώ είχε δίκιο στην υπόθεση της Χόλι.>> γύρισε και κοίταξε την Σοφία που στεκόταν πίσω του.
<<Ομολόγησε;>> ρώτησε αφήνοντας το βιβλίο που κρατούσε στο ράφι.
<<Ναι πριν λίγο. Σκότωσε και έθαψε σε πίσσα δύο αλλοδαπές γυναίκες. Ξέρεις Πάρη σκεφτόμουν, μιας και μόλις έγινα ντετέκτιβ. Θέλεις να πάμε για φαγητό;>>
<<Συγχαρητήρια Σοφία! Θα το ήθελα πολύ αλλά έχω ακόμη πολλή δουλειά εδώ.>> απάντησε, δεν είχε όρεξη για ραντεβού, η μόνη του έννοια αυτή την στιγμή ήταν η Μυρτώ.

Στάθηκε μπροστά στην πόρτα και περίμενε.  Η πόρτα άνοιξε, τα μάτια του γέλασαν, η καρδιά του χτυπούσε δυνατά.
<<Δεν σε περίμενα. Τι κάνεις εδώ;>> η Μυρτώ του χαμογέλασε.
<<Είσαι μόνη σου;>> την ρώτησε.
<<Όχι ακριβώς, είναι ο σύντροφός μου μέσα θα χαρεί να σε γνωρίσει.>>
Ο Πάρης σοβάρεψε, ένιωθε την απειλή να τον πλησιάζει. Για πρώτη φορά στην ζωή του, ζήλεψε.
<<Πλάκα κάνω.>> συνέχισε η Μυρτώ και γέλασε.
<<Μερικές φορές οι πλάκες σου δεν μου αρέσουν.>> την ενημέρωσε ο Πάρης και πέρασε μέσα στο σπίτι.
<<Έφερα βρώμικο, θυμάσαι;>> της έδωσε την σακούλα.
<<Είναι το μαγαζί που είχαμε φάει το βράδυ που γνωριστήκαμε. Πώς...; Εννοώ είναι στην άλλη άκρη του Βέγκας.>> έπιασε την σακούλα από τα χέρια του και την άφησε στο τραπεζάκι του σαλονιού.
<<Είναι μιάμιση ώρα μακριά από το εργαστήριο. Αλλά έχω και κάτι ακόμη.>> έβαλε το χέρι του στην τσέπη του μπουφάν του και έβγαλε ένα CD. Η Μυρτώ όταν το είδε άρχισε να χοροπηδάει σαν παιδί.
<<Ο βασιλιάς των λιονταριών!>> φώναξε και άρπαξε το CD από τα χέρια του. <<Που το θυμήθηκες;>>
<<Η αλήθεια είναι ότι εγώ σκεφτόμουν να δούμε τον Νονό, αλλά μετά θυμήθηκα τις πιτζάμες σου και το βρήκα καλύτερη ιδέα.>> χαιρόταν τόσο πολύ με την χαρά της. Η Μυρτώ τον αγκάλιασε.
<<Σ ευχαριστώ τόσο πολύ.>> του ψιθύρισε στ αυτί του και ανατρίχιασε ολόκληρος.
Πάνω στο τραπεζάκι είδε και φωτογραφία, ήταν η Μυρτώ μικρή με έναν άντρα, την έπιασε στα χέρια του.
<<Μοιάζεις με τον μπαμπά σου.>> της είπε και κάθησαν στον καναπέ. Η Μυρτώ χαμογέλασε.
<<Μου διαβαζε παραμύθια όταν ήμουν  μικρή. Η μικρή αραχνούλα Σάρλοτ ήταν το αγαπημένο μου. Πρέπει να μου το διάβασε εκατό φορές, ο μπαμπάς μου ήταν μετανάστης ήρθε στο Βέγκας και γνώρισε την μαμά μου σε μια δεξίωση. Μετά ήρθα στον κόσμο εγώ.Έχω πολλές ωραίες αναμνήσεις από αυτόν και από τη μαμά μου επίσης. Όταν όμως ήταν μαζί, μύριζε μπαρούτι.>>
<<Η μαμά σου τον σκότωσε σε άμυνα.>> είπε ήρεμα ο Πάρης.
<<Έτσι είπε.>>
<<Δεν την πιστεύεις;>> την ρώτησε.
<<Ξέρω ότι ο μπαμπάς μου δεν ήταν άγιος. Αλλά η μαμά μου όμως ήταν αλκοολική που έπασχε από ψυχική ασθένεια. Δεν νομίζω ότι τα πράγματα ήταν τόσο ξεκάθαρα όσο τα παρουσίαζε.>> του εκμυστηρεύτηκε.
<<Είπες ότι είχαν μια άστατη σχέση.>>
<<Το γεγονός είναι ότι δεν θα μάθω ποτέ τι έγινε εκείνο το βράδυ. Τίποτα δεν θα αλλάξει αυτό που έκανε η μητέρα μου.>>
Ο Πάρης άφησε την φωτογραφία στο τραπέζι.
<<Δεν μπορείς να αλλάξεις το παρελθόν. Θα έχεις όμως πάντοτε το μέλλον. Η μαμά σου είναι ακόμα ζωντανή. Δεν είναι πολύ αργά για να κάνεις μια νέα αρχή.>> την συμβούλευσε.
<<Δεν ξέρω αν θα μπορούσα.>> έκανε μια παύση και τον κοίταξε.
<< Ήρθε η ώρα για ταινία. >> της είπε και του γέλασε.

■ Γειαααααα σας μετά από πάρα πολύ καιρό,μου έχετε λείψει αφάνταστα αλλά ο χρόνος μου είναι πάρα πολύ περιορισμένος όπως σας έχω ξαναπεί.

Τα παιδιά μας ήρθαν λίγο πιο κοντά, μάθαμε και τι έχει η Μυρτούλα και η αλήθεια είναι ότι στεναχωρηθηκα πάρα πολύ όσο τα έγραφα όλα αυτά αλλααα είναι τυχερή γιατί έχει τον Πάρη δίπλα της.

Ο Έκλι ρε παιδιά τι φάση περνάει με την ζωή του; 🤷🏻‍♀️

Αν σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλια σας φυσικά ξέρετε ότι τα λατρεύω.
Εμείς δεν ξέρω πότε θα τα πούμε ξανά ελπίζω σύντομα γιατί έχω αρχίσει να ξαναβρίσκω τους ρυθμούς μου.
Αυτααααα
Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤