Έσβησε την μηχανή και κάθισε για λίγο μέσα στο αυτοκίνητο, το κτήριο μπροστά του ήταν η νέα του δουλειά. Στην είσοδο είδε τον Κέβιν, κατέβηκε και πήγε κοντά του.
<<Καλησπέρα Κέβιν ή μήπως να σε λέω σερίφη;>> ο άντρας μπροστά του άρχισε να γελάει.

<<Κύριε Μυλωνά, χαίρομαι που δέχτηκες να έρθεις αν και μετά από το τηλεφώνημα που σου είχα κάνει νόμιζα πως δεν θα δεχόσουν.>>
<<Σου είχα πει όχι γιατί αν ερχόμουν μαζί με την Νικολάου θα άφηνα πίσω μου μισή ομάδα. Πες μου ότι τα άτομα που σου ζήτησα για την ομάδα μου δεν τα έχεις στείλει αλλού.>> έβγαλε τα γυαλιά του και τα κράτησε στο χέρι του.

<<Το ξέρεις ότι έχεις πάρει τους καλύτερους; Νικολάου, Γκρίμπς, Σέπερντ, Χάρμον. Σου τους έδωσα γιατί δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς.>> άρχισε να γελάει.

<<Μ αρέσει να δουλεύω με τους καλύτερους. Άλλωστε εσύ μου είπες ότι θα έχω όποιον θέλω στην ομάδα μου. >>
ανταπέδωσε τα γέλια.
<<Έλα να σε ξεναγήσω στον νέο σου χώρο κύριε προϊστάμενε.>> του άνοιξε την πόρτα και πέρασαν μέσα. Στην είσοδο ήταν η ρεσεψιόν, χαιρέτησαν την κοπέλα και συνέχισαν να περπατάνε.

<<Σ αυτόν τον όροφο είναι και ο αστυνομικό τμήμα. Να σε συστήσω στον Ντάνιελ. >> ένας άντρας τους πλησίασε.
<<Τον ξέρω, Ντάνιελ Κέρκ. Είχαμε συνεργαστεί σε μια υπόθεση λίγες μέρες πριν φύγω από το Λας Βέγκας.>> άπλωσε το χέρι του και ανταπέδωσε την χειραψία.
<<Η υπόθεση του κατά συρροή δολοφόνου με τις πόρτες. Σε θυμάμαι Μυλωνά, χαίρομαι που γύρισες θέλαμε μια παρουσία σαν την δικιά σου εδώ.>> κούνησε το κεφάλι του και συνέχισαν να περπατάνε,  δεξιά και αριστερά υπήρχαν διαφορά εργαστήρια πριν φύγει από εδώ τα περισσότερα δεν υπήρχαν.

<<Εδώ είναι το DNA, συνήθως έχουμε δύο άτομα τον Ρόμπερτ Νιούμαν και τον Τζον Ντέιμον. Αλλά δεν νομίζω να χρειάζεσαι και εδώ συστάσεις.>> του είπε γελώντας.
<<Με τον Νιούμαν είχα συνεργαστεί πριν τρία χρόνια, την ημέρα που ήρθα να δουλέψω μαζί τους. Εσύ με είχες καλέσει ότι μου ρίξεις την σαμπάνια πάνω μου.>> κοίταζε ευθεία και συνέχισαν να προχωράνε.
<<Σου έχω ζητήσει συγγνώμη πάρα πολλές φορές>> του είπε προχωρώντας.
<<Εδώ είναι ο χώρος που κάνουν συνήθως διάλειμμα, δεν το θυμάσαι αυτό γιατί τώρα έγινε. Αυτές τις μούρες είμαι σίγουρος ότι τις ξέρεις.>> στάθηκαν στην πόρτα.

<<Γκρίμπς, Σέπερντ. Τι θα γίνει; Έχουμε καμία υπόθεση;>> έβαλε τα γυαλιά του και άρχισε να γελάει, άφησαν τους φακέλους πάνω στο τραπέζι και τον πλησίασαν. Πρώτη άπλωσε το χέρι της η γυναίκα.
<<Ο μόνος Έλληνας εγκληματολόγος που θα μπορούσε να είναι μοντέλο. Τι έγινε; Σου έλειψε ο παλιός καλός καιρός;>> πάντα του άρεσε το χιούμορ της Χόλι.
<<Περασμένα μεγαλεία, μετά τα σαράντα αρχίζουν όλα τα στραβά. Έμαθα ότι με ζητούσατε και ξέρετε κύρια Γκρίμπς δεν μπορώ να αντισταθώ ειδικά όταν πρόκειται για έγκλημα.>> η γυναίκα έκανε πίσω δίνοντας χώρο στον άντρα να δώσει το χέρι του στον Πάρη.

<<Εντάξει καλός ο Λάνς αλλά σαν τον Μυλωνά δεν είναι. Συγγνώμη Κέβιν.>>
ο Πάρης κοίταξε τον Κέβιν και σήκωσε τους ώμους του.
<<Πήτερ, μην λες τέτοια. Όχι μπροστά του τουλάχιστον. Θα με στείλει από εκεί που ήρθα.>> ένιωθε τόσο οικεία κοντά τους. Σαν την Κατερίνα και τον Νίκο δεν ήταν αλλά τους ήξερε και αυτούς καλά.

<<Πάρη, έλα να σου δείξω το γραφείο σου, έχουμε υποθέσεις που τρέχουν.>> ακολούθησε τον άντρα, το γραφείο του ήταν σε κεντρικό σημείο μπορούσε να έχει τον έλεγχο σε όλα.
<<Η θέση αυτή σου ανήκει. Το γραφείο μου ξέρω πώς θα βρίσκεται στα κατάλληλα χέρια.Η απογευματινή βάρδια ξεκινάει στις τέσσερις  το απόγευμα και τελειώνει στις πεντε το πρωί αυτό το ξέρεις αλλά το υπενθυμίζω>> έκλεισε την πόρτα και ο Πάρης κάθισε στην θέση πίσω από το γραφείο.
<<Σ ευχαριστώ που δεν είπες σε όλους ότι θα ερχόμουν. Μπορώ τώρα να αρχίσω την δουλειά μου σερίφη;>> άνοιξε το λάπτοπ μπροστά του.
<<Φυσικά προϊστάμενε, οι σημερινές υποθέσεις είναι στους φακέλους δίπλα σου. Αν με χρειαστείς κάτι ξέρεις που να με βρεις.>> του έγνεψε καταφατικά.
<<Κέβιν, η Νικολάου εδώ είναι;>>

<<Στο γραφείο της Χόλι, γράφει αναφορές. Να της φωνάξω;>>
<<Ναι αλλά μην της πεις ποιος είναι. Πες της μόνο ότι την ζητάει ο νέος της επόπτης.>> άφησε τα γυαλιά του πάνω στο γραφείο κοιτάζοντας τον Κέβιν να φεύγει. Κοίταξε την οθόνη του λάπτοπ, η πρώτη του μέρα είχε ξεκινήσει καλα.

<<Κύριε καλωσήρθατε, μου είπαν πως με ζητήσατε.>> η φωνή της ακόμα τον έκανε να ανατριχιάζει.
<<Μπορείτε να κλείσετε την πόρτα κύρια Νικολάου;>> 
Η Μυρτώ την ήξερε την φωνή του, πολλές φορές την άκουγε και νόμιζε πως ήταν αυτός με τον καιρό σταμάτησε να δίνει σημασία ήξερε πως ο Πάρης δεν θα ερχόταν. Έκλεισε την πόρτα και γύρισε στο μέρος του. Τον είδε, ήταν μπροστά της. Στεκόταν όρθιος μπροστά της, έτρεξε και χώθηκε στην αγκαλιά του. Αυτός την έσφιξε πάνω του και μύρισε το άρωμά της που του γαργάλησε τα ρουθούνια, πλέον ήταν σίγουρος για την επιλογή του.

<<Νόμιζα ότι δεν θα σε ξαναδώ.>> την φίλησε στο μέτωπο και την κοίταξε. Η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελή, ένιωθε σαν έφηβος που είχε ερωτευθεί για πρώτη φορά.
<<Σου είπα ότι θα σε προστατεύω πάντα. Νοιάζομαι για σένα Μυρτώ.>> τον αγκάλιασε ξανά, ήθελε να είναι σίγουρη ότι είναι στ αλήθεια αυτός.

<<Είχα ξεχάσει πόσο όμορφη είναι η αγκαλιά σου.>> έκανε ένα βήμα πίσω και τον κοίταξε. <<Και το μούσι καλό είναι, σου πάει. Ακόμα δεν το πιστεύω ότι είσαι εδώ.>> του χαμογέλασε, αυτό γι χαμόγελο δεν το ξεχνούσε ποτέ.
<<Λοιπόν κύρια Νικολάου, το ξέρεις ότι και εδώ θα πρέπει να προσέχουμε. Η πολιτική λέει...>> πήρε τα γυαλιά του από το γραφείο και τα φόρεσε.
<<Ξέρω τι λέει. Άλλωστε δεν ξέρω ακόμα για ποιο λόγο ήρθες, χάρηκα που είδα έναν φίλο. Πρέπει να με κερδίσεις ξανά.>> του γέλασε πονηρά, ο Πάρης έβαλε τα χέρια του στο στήθος και σήκωσε το φρύδι του.
<<Υπόθεση αγάπη λοιπόν. Θα στην λύσω με τον καιρό.>> σήκωσε τον φάκελο από το γραφείο του.
<<Μέχρι να την λύσω έχουμε μια άλλη υπόθεση. Πες στον Σέπερντ να ετοιμαστεί. Τον περιμένω στο αυτοκίνητο.>>

Έσκυψε πάνω από το νεκρό σώμα του αγοριού, φόρεσε τα γάντια του.
<<Σκουλήκια. Το παιδί έχει μείνει αρκετά εδώ.>> έσπρωξε το νεκρό σώμα γυρνώντας το ανάσκελα. Ο Πήτερ στεκόταν όρθιος και έβγαζε φωτογραφίες.
<<Πήτερ, δεν έχει τραύματα από πυροβολισμούς, ούτε σημάδια στραγγαλισμού.>>
<<Ήρθε πολύ μακριά στην έρημο απλώς για να πεθάνει.>> έσκυψε συνεχίζοντας να βγάζει φωτογραφίες. Ο Πάρης σηκώθηκε όρθιος.
<<Όχι αν τον κυνήγησαν.>> έκανε λίγα βήματα <<Κοίτα τις πατημασιές. Βλέπεις πως λοξεύουν;>> κοίταξε τον Πήτερ. <<Το παιδί έτρεχε. Το αριστερό πόδι είναι σε ευθεία γραμμή. Αυτό είναι φυσιολογικό. Όμως η κλίση του δεξιού ποδιού είναι σχεδόν 90 μοίρες.>>

Ο Πήτερ σηκώθηκε <<Κοιτούσε πίσω του καθώς έτρεχε. Λες να ήταν κι άλλος εδώ Πάρη;>> ο Πάρης έκανε ακόμα μερικά βήματα γύρω από το πτώμα.
<<Δεν μπορώ να πω σίγουρα.>> έσκυψε ξανά και κοίταξε το πρόσωπο του αγοριού.

<<Θες να βγάλεις πόρισμα; Πώς λες να πέθανε;>>
<<Από φόβο... Κάποιος τον κυνήγησε μέχρι θανάτου.>> κοίταξε τον Πήτερ και μετά το βλέμμα του παιδιού που φαινόταν φοβισμένο.

Πήρε τα χαρτιά με τις υποθέσεις και προχώρησε στον διάδρομο όπου εκεί συνάντησε τους υπόλοιπους, περπατούσαν.
<<Πήτερ, Μυρτώ μαζί μου θα αναλάβουμε το πτώμα στην έρημο.>> έδωσε τα χαρτιά της υπόθεσης στην Μυρτώ. <<Χόλι θα αναλάβεις πτώμα στα σκουπίδια στη Χέντερσον, ο Χάρμον που είναι;>> της έδωσε τα χαρτιά της υπόθεσης.
<<Θα τον καλέσω εγώ να έρθει μαζί μου στην Χέντερσον.>>
<<Εγώ πάω για νεκροψία, θα τα πούμε ξανά>>

Άνοιξε την πόρτα και μπήκε στο νεκροτομείο. <<Μυλωνά, πόσος καιρός έχει περάσει από την τελευταία φορά;>> κοίταξε τον άντρα μπροστά του και γέλασε. <<Νικ Μάρκους, δεν θα σταματήσεις να ασχολήσε με νεκρούς έτσι;>> φόρεσε τα γυαλιά του και πλησίασε στο μεγάλο σιδερένιο τραπέζι που ήταν το νεκρό αγόρι.
<<Πάρη, δεν μπορώ να βγάλω πόρισμα.>> τον κοίταξε φορώντας τα γάντια του

<<Δεν βγάζεις πόρισμα; Κοίτα τις μελανιές στο πτώμα. Μπορεί και να ήταν ασφυξία.>>
<<Δεν είναι και απαραίτητο όμως. Πάρη θέλω να σου δείξω κάτι.>>

Απομακρύνθηκαν από το πτώμα και πήγαν μπροστά από το μικροσκόπιο, ο Νικ ακούμπησε πάνω στο γραφείο.
<<Ο θάνατος νέου ίσως έχει σχέση με αλκοόλ, ναρκωτικά ή φρέον* . Για να είμαι ειλικρινής έχω δει πολλά πτώματα από την έρημο. Όταν μένουν πολύ εκεί, η έρημος σβήνει τα αποδεικτικά στοιχεία. Η γνώμη μου είναι ότι κοιτάτε την υγεία του εσωτερικά. Εξωτερικά είναι διαφορετική. Κοίτα στο μικροσκόπιο, δείγμα δέρματος.>> έβγαλε τα γυαλιά του και κοίταξε μέσα στο μικροσκόπιο

<<Το παιδί είχε πάθει αφυδάτωση... Απ την έκθεση στον ήλιο;>> κοίταξε ξανά το  Νικ σταυρώνοντας τα χέρια του.
<<Πάρη, το δέρμα δεν έχει τις βασικές φθορές. Ο Πήτερ μου είπε ότι θεωρείς ως αιτία θανάτου τον φόβο. Δεν έχω διαβάσει κάτι τέτοιο σε βιβλίο ιατρικής.>>
<<Δες στο ιατρικό περιοδικό τις τέσσερις βασικές αιτίες θανάτου. Φόνος, αυτοκτονία, φυσικά και ανεξήγητα αίτια. Λέει για τον φόβο στην τελευταία παράγραφο.>> 
Ο Νικ του έγνεψε.
<<Τα σκουλήκια που βρήκαμε στο θύμα. Ό,τι ήπιε μάλλον εξαφανίστηκε. Τα σκουλήκια διατηρούν ψύξη. Διατηρούν ό,τι χωνεύουμε για περισσότερο χρόνο. Θα τα μαζέψεις από το πτώμα και θα τα δώσεις στην  Μυρτώ για να τα πολτοποιήσει και να τα στείλει για ανάλυση.>>
Έβγαλε τα γάντια του τα πέταξε στον κάδο και βγήκε έξω.

Ένα αγόρι στην ηλικία του πτώματος έφτασε στο τμήμα και ο Ντάνιελ τον πήγε στο γραφείο του Πάρη. Ο Πάρης κάθισε στην θέση του και κοίταξε το αγόρι.
<<Δεν έχω αναφέρει ξανά εξαφάνιση, μα ανησυχώ για τον Έρικ.>> ο Ντάνιελ κάθισε στην άκρη του γραφείου.
<<Που είδες τελευταία φορά τον φίλο σου;>> ο Ντάνιελ άρχισε πρώτος τις ερωτήσεις.
<< Μετά την δουλειά, βγήκαμε.>> το αγόρι κοίταξε τον Ντάνιελ και εξυσε το χέρι του πάνω από το μακρύ πουκάμισο.
<<Δουλεύετε μαζί;>>
<<Όχι λίγα τετράγωνα παρακάτω. Εγώ δουλεύω σε μαγαζί με πυροτεχνήματα και εκείνος είναι στο δισκάδικο λίγο πιο πέρα.>> το αγόρι κοίταξε κάτω και μετά ξανά κοίταξε τον Ντάνιελ.

<<Πήγατε στην έρημο;>> ο Πάρης κράτησε ένα στυλό στα χέρια του και το γυρνούσε παρακολουθώντας τις ερωτήσεις του Ντάνιελ.
<<Ναι σε ένα πάρτυ στο Ρεντ Ροκ. Πώς το ξέρετε;>> κοίταξε για λίγο τον Πάρη και μετά κοίταξε τον Ντάνιελ που του είχε κάνει την ερώτηση.
<<Μόλις μας το είπες. Μιλά.>>

<<Ήπιαμε μερικές μπύρες, αράξαμε και μετά τον έχασα γύρω στα μεσάνυχτα. Δεν τον είδα ξανά από τότε.>>
Ο Πάρης στήριξε τα χέρια του στο γραφείο και πήρε τον λόγο από τον Ντάνιελ.
<<Πήρατε ναρκωτικά εκείνο το βράδυ; Έκσταση, κοκαΐνη..>>
<<Όχι, όχι σε καμία περίπτωση. Ξέρετε που είναι ο Έρικ ή όχι;>> ο Πάρης στήριξε καλύτερα τα γυαλιά του.
<<Μπόμπ, βρήκαμε πτώμα που νοιάζει με την περιγραφή σου. Θες να το αναγνωρίσεις;>>

Το αγόρι έγνεψε θετικά στον Πάρη. Σηκώθηκαν και τον πήγε στο νεκροτομείο, φόρεσε τα γάντια του και σήκωσε το λευκό σεντόνι από κάτω του ήταν το πτώμα.
<<Αυτός είναι ο φίλος σου;>> το αγόρι άρχισε να κλαίει, έβαλε το χέρι του στο μέτωπό του και έσκυψε το κεφάλι του.

Άνοιξε η πόρτα ο Πάρης είδε την Μυρτώ  να κρατάει έναν μπεζ φάκελο.
<< Αφεντικό, σου έχω κάτι.>>
Έφυγε από το πτώμα και πλησίασε την Μυρτώ. <<Έλεγξα τα σκουλήκια όπως είπες. Βρήκα στραμώνιο στο αίμα τους.>>
<<Που αυτό σημαίνει Μυρτώ...;>>
<<Υπήρχε στραμώνιο και στο αίμα του Έρικ.>>
Ο Πάρης κούνησε το κεφάλι του.
<<Αφυδάτωση, κοκκινίλες, τύφλωση, παράνοια.>> έβγαλε τα γυαλιά του.
<<Που το διάβασες αυτό;>>
<<Στο ίντερνετ.>> σήκωσε τους ώμους του.
<<Ναι αλλά ο Κέρκ μου είπε ότι δεν πήγαν ναρκωτικά.>>
Ο Πάρης κούνησε το κεφάλι του σαν ένδειξη αμφισβήτησης και έστρεψαν το βλέμμα τους στο νεκρό αγόρι και τον φίλο του.

*φρέον: φρέον είναι ένα υγρό που μέσω της συμπίεσης γίνεται αέριο και αντίστροφα. Βρίσκεται σε κλιματιστικά, ψυγεία και γενικά σε διάφορες συσκευές που παράγουν  ψύξη.

■Γειααα σας!!! Ορίστε επέστρεψε ο Πάρης στο έγκλημα. Μπερδεμένα τα πράγματα θαρρώ. Αλλά η συνάντησή του με την Μυρτώ ήταν καλή, όμως του έχει βάλει μια νέα υπόθεση. Τον έρωτα. Λέτε να την λύσει;; 🤔

Σήμερα έπαιζα σαν χαζό χιονοπολεμο όλη μέρα και σε λίγες μέρες έχω εξεταστική. Μπράβο μου 😂

Επίσης εμείς θα τα πούμε ξανά το Σάββατο 23 Γενάρη στις 20.00 όπως ακριβώς και σήμερα.

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤