Χωρίστηκαν σε δύο ομάδες Ο Πάρης με την Μυρτώ πήγαν στο μπάνιο και ο Ντάνιελ έψαχνε το υπόλοιπο σπίτι. Η Μυρτώ άνοιξε το ντουλαπάκι του μπάνιου.
<<Ούτε ασπιρίνη δεν έχει.>> απευθύνθηκε στον Πάρη.
<<Κοίτα εδώ. Έχει καιρό να χρησιμοποιηθεί η μπανιέρα.>> ο Πάρης την κοίταξε.
<<Ίσως να χρησιμοποιεί μόνο το άλλο μπάνιο.>> υπέθεσε ο Πάρης και συνέχισαν να ψάχνουν.
<<Η μπανιέρα είναι το κατάλληλο μέρος για να τεμαχίσεις, μα δεν βλέπω τίποτα εκεί κάτω.>> του είπε σκυμμένη πάνω από το λούκι της μπανιέρας.
<<Δοκίμασε λουμινόλη.>>
<<Δώσε μου μια μπατονέτα. >>
Πήρε από το βαλιτσάκι του την κλειστή σε άσπρο φάκελο μπατονέτα, την άνοιξε και την έδωσε στην Μυρτώ. Η Μυρτώ πέρασε την μπατονέτα στο λούκι και την έφερε στο μέρος του Πάρη που έριξε πάνω στην μπατονέτα λουμινόλη. Το χρώμα της από άσπρο έγινε μωβ. Κοιτάχτηκαν. Ο Ντάνιελ μπήκε στο δωμάτιο.
<<Πώς τα πήγατε;>> τους ρώτησε.
<<Βρήκαμε αίμα στο λούκι.>> απάντησε η Μυρτώ.
<<Εσύ βρήκες κάτι;>> τον ρώτησε ο Πάρης καθώς σηκωνόταν όρθιος.
<<Το όπλο του φόνου. >>
Τον κοίταξαν, είχε στα χέρια του τυλιγμένο το ηλεκτρικό πριόνι.
<<Καθαρό, στο γκαράζ της χήρας. >> τους έδειξε λίγο καλύτερα το πριόνι, μάζεψαν τα στοιχεία και γύρισαν πίσω στο εργαστήριο.

Δίπλα του η Μυρτώ και απέναντι του ή Τέρι που έκοβε το κόκαλο με το πριόνι.
<<Είναι κόκαλο γουρουνιού. Είναι το πλησιέστερο στο ανθρώπινο.>> τους απευθύνθηκε.
<<Το πριόνι είναι το ίδιο με αυτό που βρήκε ο Ντάνιελ στο γκαράζ;>> Την ρώτησε η Μυρτώ.
<<Ακριβώς το ίδιο μοντέλο.>> απάντησε και έσκυψε πάνω από το κομμένο κόκαλο παρατηρώντας το.
<<Δεν υπάρχει αμφιβολία. Τα σημάδια σ αυτό το κόκαλο, είναι όμοια με τα οστά του Μπελ Μπένετ.>> συμπέρανε.
Ο Πάρης με την Μυρτώ πλησίασαν κοντά της.
<<Είναι ακριβώς η ίδια λεπίδα. Ακριβώς το ίδιο ηλεκτρικό πριόνι.>> έβγαλε τα προστατευτικά γυαλιά της.
<<Θα μπορούσες να μας πεις κάτι για τον χειριστή;>> την ρώτησε ο Πάρης.
<<Εννοείς την κυρία Μπένετ;>> ο Πάρης κοίταξε την Μυρτώ αυστηρά.
<<Αααα ναι, σωστά ... Να μην κρίνω.>> ειρωνεύτηκε ψιθυριζοντας στην Τέρι.
<<Ο χειρισμός του πριονιού είναι αποκαλυπτικός. Κοιτάξτε την χαρακιά στο κόκαλο του κυρίου Μπένετ.>> πήρε το κόκαλο και το έφερε στο μέρος τους. <<Τα σημάδια μας δείχνουν ότι το χρησιμοποίησε κάποιος άπειρος. Ερασιτέχνης ας πούμε. Κάποιος χωρίς μυϊκή δύναμη.>>
Η Μυρτώ με τον Πάρη κοιτάχτηκαν.

Προτίμησε να σταθεί όρθιος όσο θα προχωρούσε η ανάκριση. Η Μυρτώ καθόταν δίπλα από τον Ντάνιελ.
<<Γιατί μου τα ρωτάτε όλα αυτά;>> τους ρώτησε η γυναίκα.
<<Επειδή κάποιος σκότωσε τον άντρα σας κυρία Μπένετ. Κάποιος ότι ήταν αρκετά δυνατός ώστε να τον κόψει με πριόνι.>> της απάντησε ο Ντάνιελ.
<<Όχι όμως τόσο δυνατός ώστε να κόψει σταθερά.>> συνέχισε η Μυρτώ.
<<Δεν σκότωσα τον Μέλ. Τον αγαπούσα.>>
<<Γιατί δεν αναφέρατε την εξαφάνιση; Μήπως έφευγε; Μαλώνατε;>> η γυναίκα κοίταξε τον Ντάνιελ αυστηρά.
<<Πότε! Είχαμε τον τέλειο γάμο.>> τους διαβεβαίωσε με την φωνή της να σπάει.
<<Και δεν αναφέρατε την εξαφάνισή του για επτά μήνες, εξαιτίας...;>> η γυναίκα στην ερώτηση του Πάρη τον κοίταξε εξαγριωμένη.
<<Δεν μου αρέσει το ύφος σου, νεαρέ. >> έστρεψε το βλέμμα της στον Ντάνιελ.
<<Είπατε ότι μπορώ να ζητήσω δικηγόρο, όποια ώρα θέλω. Νομίζω πως θέλω έναν τώρα.>>
<<Εντάξει κυρία Μπένετ.>> έβγαλε το στυλό από την τσέπη του και έσπρωξε το χαρτί μπροστά της.
<<Υπογράψτε εδώ παρακαλώ.>>
Πήρε το στυλό στο χέρι της και με το άλλο χέρι της προσπαθούσε να κρύψει το τρέμουλο. Η Μυρτώ κοίταξε τον Πάρη και αυτός κούνησε το κεφάλι του.

Βγήκαν έξω και περπατούσαν δίπλα δίπλα με την Μυρτώ. Πέρασαν από την ρεσεψιόν, είδαν την Τέρι.
<<Ει, που πας;>> την ρώτησε ο Πάρης. Αυτή σταμάτησε μπροστά τους.
<<Φεύγω.>> τους απάντησε.
<<Απ την πόλη;>> συνέχισε ο Πάρης.
<<Μην ανησυχείς.>> σήκωσε την παλάμη της κουνώντας την σαν ένδειξη ηρεμίας.
<<Απέσπασα ιστό απ την σπονδυλική. Τον επεξεργάζεται ο Κέβιν.>> του είπε.
<<Πάω να δω τι γίνεται. Τέρι είσαι σπουδαία.>> την παίνεψε η Μυρτώ, οι δύο γυναίκες αντάλλαξαν χειραψία.
<<Ευχαριστώ Μυρτώ.>> απάντησε χαμογελώντας.
Η Μυρτώ έφυγε, ο Πάρης κοιτούσε την Τέρι έκανε μερικές αγχωθείς κινήσεις με το πρόσωπό του.
<<Λοιπόν, να έχεις καλό ταξίδι.>> αρκέστηκε να πει. Η Τέρι σήκωσε την βαλίτσα της.
<<Ευχαριστώ. Συγγνώμη που δεν απάντησα στα τηλεφωνήματά σου τον προηγούμενο μήνα.>> του απολογήθηκε.
<<Τέρι, θαυμάζω την αφοσίωση που έχεις στην δουλειά σου.>> της χαμογέλασε.
<<Η αφοσίωσή μου δεν με σταμάτησε από το να σου τηλεφωνήσω.>>
<<Δεν την κάτι σημαντικό. Αλλά τηλεφώνησα να δω τι κάνεις.>> φόρεσε τα γυαλιά του, όχι γιατί τα είχε ανάγκη απλά ήθελα να σταματήσει να παίζει με αυτά νευρικά.
<<Ενδιαφέρεσαι ακόμα να μάθεις τι κάνω;>>
<<Φυσικά.>> της απάντησε αδειάζοντας το άγχος που κουβαλούσε από τότε που την είδε, γέλασαν.
<<Τι υπόθεση ανέλαβες;>> την ρώτησε γεμάτος ενδιαφέρον.
<<Ακρωτηριασμός στη Φλόριντα.>>
<<Ίσως το έκανε αλιγάτορας.>> της είπε αστειευόμενος, το αστείο του έπιασε και η Τέρι γέλασε.
<<Κι αν όχι, πάλι θα ζητήσω αλλαγή διεύθυνσης. Τέλος πάντων, πρέπει να πηγαίνω.>> έπιασε την βαλίτσα της και περπάτησε μερικά βήματα.
<<Είναι ανάγκη να φύγεις;>> έστριψε το σώμα του και κοιτάχτηκαν.
<<Εννοώ, δεν μπορείς να φύγεις αργότερα;>> ολοκλήρωσε την ερώτησή του.
Κατέβασε αγανακτισμένη τους ώμους της.
<<Κι άλλα κόκαλα;>> τον ρώτησε.
<<Δείπνησε μαζί μου αργότερα.>> σχεδόν απαίτησε, η Τέρι του γέλασε και κούνησε το κεφάλι της.
<<Δεν θα πάθουν τίποτα τα πτώματα.>> η θετική της απάντηση τον χαροποίησε και κρυφογέλασε.

Στάθηκε στην πόρτα παρατηρώντας την Μυρτώ και τον Κέβιν που κοίταζαν μέσα στο μικροσκόπιο.
"Βλέπεις τον ιστό;" ρώτησε ο Κέβιν.
"Δεν υπάρχει ίχνος αίματος." απάντησε η Μυρτώ.
"Δεν είχε αίμα όταν τεμαχίστηκε." την ενημέρωσε.
" Άρα ήταν ήδη νεκρός. Και τι μας λέει αυτό;" ρώτησε τον νεαρό άντρα μπροστά της.
<<Υπάρχουν άπειρες πιθανότητες. Το σύμπαν.>> τους είπε ο Πάρης γελώντας κάνοντας να κοιτάξουν πίσω τους.
<<Εμένα με οδηγεί στην χήρα.>> του απάντησε "αυστηρά" η Μυρτώ.

Ξαναγύρισαν πίσω στην ανάκριση. Ο Πάρης άφησε τα χαρτιά πάνω στο σιδερένιο τραπέζι.
<<Οι εγκληματολόγοι σας ανακάλυψαν ότι ήταν νεκρός όταν τον τεμάχισε.>> απάντησε η δικηγόρος της γυναίκας διαβάζοντας τα χαρτιά.
<<Άρα, παραδέχεται ότι τεμάχισε τον άντρα της. >> συμπέρανε η Μυρτώ καθισμένη στην σιδερένια καρέκλα.
<<Αφού πέθανε. Δεν υπάρχει νόμος εδώ που να το απαγορεύει.>> την πληροφόρησε η δικηγόρος βολεύοντας το σώμα της στην καρέκλα δίπλα από την κυρία Μπένετ.
<<Ούτε το επιτρέπει.>> ανταπάντησε η Μυρτώ.
<<Είπε η πελάτισσά σας πως πέθανε ο άντρας της;>> στήριξε το πόδι του πάνω στην καρέκλα βολεύοντας το ψηλό του σώμα.
<<Δεν ξέρει κύριε Μυλωνά. Γύρισε από ψώνια και τον βρήκε νεκρό στην μπανιέρα.>>
Ο Πάρης κοιτούσε επίμονα την κυρία Μπένετ, αυτή ένιωσε άβολα και πήγε κοντά στο αυτί της δικηγόρου της.
<<Όχι θέλω να εξηγήσω.>> της είπε.
<<Σύντομα κύρια Μπένετ.>> περίπου την διέταξε η δικηγόρος.
<<Δεν είχα χρήματα για κηδεία και έτσι, πήρα το πριόνι και τον έκοψα σε εύχρηστα κομμάτια.>> τους εξήγησε.
<<Εύχρηστα...;>> απόρησε η Μυρτώ.
<<Ναι.>> απάντησε κουνώντας το κεφάλι της.
<<Κάνατε πιο εύκολη τη μεταφορά του πτώματός του.>>
Κοίταξε τον Πάρη, συμφωνώντας με την πρόταση που μόλις είπε.
<<Στο Όρος Τσάρλεστον.>> συμπλήρωσε η γυναίκα.
Η πόρτα άνοιξε ο Ντάνιελ πέρασε μέσα.
<<Κάλεσα το γραφείο που ασχολείται με απάτες Κοινωνικής Ασφάλισης.>> τους είπε, περπάτησε μέχρι το σιδερένιο τραπέζι και άπλωσε τα έγγραφα.
<<Βοήθησαν ευχαρίστως.>> έκανε μερικά βήματα πίσω, η Μυρτώ με τον Πάρη έπιασαν τα χαρτιά στα χέρια τους.
<<Κυρία Μπένετ...>> πήρε το βλέμμα της από τα χαρτιά και κοίταξε την γυναίκα.
<<Τώρα έχετε χρήματα για την κηδεία;>> ρώτησε την γυναίκα.
<<Τι εννοείτε;>> η Μυρτώ έδωσε τα έγγραφα στην δικηγόρο.
<<Η σύνταξη δύο ετών του άντρα της.>> εξήγησε η Μυρτώ.
<<Η υπογραφή άλλαξε πριν επτά μήνες. Είναι ο γραφικός χαρακτήρας της.>> μίλησε ο Ντάνιελ στην δικηγόρο. Έστρεψε το βλέμμα του στην γυναίκα.
<<Κυρία Μπένετ εισπράττετε τις επιταγές του, σωστά;>> αναρωτήθηκε ο Ντάνιελ.
<<Κι αυτό είναι απάτη.>> την ενημέρωσε ο Πάρης.
<<Επίσης είναι και κίνητρο για φόνο.>> είπε η Μυρτώ συμπληρώνοντας τους δύο άντρες.
<<Αν θέλετε, ενημερώστε τον εισαγγελέα για πλαστογραφία, εδώ δεν έχει γίνει φόνος. Τελειώσαμε εδώ.>> η δικηγόρος σηκώθηκε.
<<Κυρία Μπένετ. Φεύγουμε.>> οι δύο γυναίκες βγήκαν έξω από την αίθουσα της ανάκρισης.

Περπατούσαν ανάμεσα στους λαμπερούς δρόμους του Λας Βέγκας, κρατώντας στα χέρια τους βρώμικο.
<<Κλασική σύζυγος του Λας Βέγκας. Τον σκότωσε για χρήματα και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.>> υποστήριξε η Μυρτώ τρώγοντας την τελευταία μπουκιά από το μπέργκερ της.
<<Να γυρίσουμε πίσω στο πτώμα.>> της πρότεινε.
<<Πάντα έχει ένα στοιχείο. Μονο που δεν έχουμε πτώμα.>>
<<Έχουμε κόκαλα.>> απάντησε και την κοίταξε.

Ξεκόλλησε προσεκτικά τον ιστό από το κόκαλο, το τοποθέτησε μέσα στο διάφανο μικρό κουτί και το έδωσε στην Μυρτώ που και αυτή με την σειρά της το πήγε για επεξεργασία στο εργαστήριο. Επέστρεψε στο γραφείο του, κάθησε στην καρέκλα του και περίμενε τα αποτελέσματα του εργαστηρίου. Λίγα λεπτά μετά η Μυρτώ του άφησε πάνω στο γραφείο του τα αποτελέσματα. Άνοιξε τον φάκελο και διάβασε τα αποτελέσματα.
<<Αυτό το φάρμακο θεραπεύει την καρδιά, μα όχι όταν παίρνεις τέτοια ποσότητα.>> έβγαλε τα γυαλιά του κι έτριψε τα μάτια του.
<<Τον δηλητηρίασε.>> συμπέρανε η Μυρτώ.
<<Κάποιος το έκανε.>> της χαμογέλασε και η Μυρτώ τον κοίταξε ρολλάροντας τα μάτια της.

Παρατήρησε την γυναίκα απέναντι του καθώς είχε βολευτεί στην πολυθρόνα του σπιτιού της.
<<Ξέρουμε ότι ο άντρας σας έπαιρνε υπερβολικές δόσεις.>> η γυναίκα τον κοίταξε. <<Το βρήκαμε από τα κόκαλα.>> την ενημέρωσε.
<<Τον σκοτώσατε για τη σύνταξη;>> ρώτησε η Μυρτώ, στεκόταν όρθια στο σαλόνι του σπιτιού.
<<Μην απαντήσετε.>> της συνέστησε η δικηγόρος.
<<Είναι εντάξει.>> απάντησε η γυναίκα και κοίταξε την Μυρτώ.
<<Ο Μέλ πήρε μόνος του τα χάπια. Είπε να φύγω για να το κάνει.>>
<<Τώρα μας λέτε ότι αυτοκτόνησε.>> της απάντησε ο Ντάνιελ. Η γυναίκα αναστέναξε και τον κοίταξε.
<<Πέθαινε από καρδιά. Πονούσε χρόνια. Μου ζήτησε να τον βοηθήσω να τελειώνει. Δεν μπορούσα, τον αγαπούσα.>>
Ο Πάρης έτριψε το μέτωπό του, άκουγε την συζήτηση με τους υπόλοιπους όμως αυτό το "μεταξύ αγάπης" τους δεν μπορούσε να το καταλάβει.
<<Κυρία Μπένετ. Αυτό δεν το καταλαβαίνω. Μπορέσατε να τον τεμαχίσετε όταν καταλάβετε ότι δεν έχετε χρήματα για την κηδεία;>> την ρώτησε.
<<Αυτό ήταν ψέμα.>> απάντησε και η δικηγόρος της την κοίταξε.
<<Κυρία Μπένετ, μη...>> η κυρία Μπένετ κοίταξε αυστηρά την δικηγόρο.
<<Όχι, άφησέ με να μιλήσω. Ο Μέλ με έβαλε να ορκιστώ να κρύψω το πτώμα για να μην χάσω την σύνταξή του.>>
<<Διότι η σύναξη μειώνεται στο μισό όταν ο σύζυγος πεθαίνει.>> συμπλήρωσε η Μυρτώ.
<<Έστω και αν ήσουν πενήντα χρόνια πλάι του. Ετοίμαζες το φαγητό του, σιδέρωνες τα παντελόνια του. Ο Μέλ ήταν η ζωή μου. Δεν τον σκότωσα. Δεν μπορούσα ούτε να τον απαλλάξω απ την δυστυχία του.>> η γυναίκα έσκυψε το κεφάλι και έκλαιγε.
Ο Πάρης έκανε νόημα στους υπόλοιπους να βγουν έξω.

Στάθηκαν μπροστά από το τζιπ του.
<<Τι νομίζεις Ντάνιελ;>> ρώτησε τον άντρα μπροστά του.
<<Τα στοιχεία τι σας λένε;>> έβαλε τα χέρια στις τσέπες του μπουφάν του.
<<Δεν μπορούμε κα αποδείξουμε αν πήρε μόνος του τα χάπια ή αν τον πίεσε η κυρία Μπένετ.>> απάντησε ο Πάρης.
<<Μια επιλογή μένει τώρα. >> οι δύο άντρες κοίταξαν την Μυρτώ.
<<Διφορούμενα στοιχεία.>> τα μάτια του συναντήθηκαν με τα δικά της και η Μυρτώ κούνησε το κεφάλι της.
<<Ο "χρυσός κανόνας".>> κατέληξε η Μυρτώ.
<<Ααα... Όταν τα στοιχεία καταδικάζουν και απαλλάσσουν τον ύποπτο πρέπει, αντικειμενικά, να πάρουμε το μέρος του κατηγορουμένου. Στην "ισοπαλία" κερδίζει.>> ειπε ο Ντάνιελ.
<<Η Ρόουζ Μπένετ αφήνεται ελεύθερη.>> είπε ο Πάρης. <<Δεν θα αποδείξουμε ποιος χορήγησε τη δόση.>> κούνησε το κεφάλι του κλείνοντας την πρόταση του.
<<Δεν νομίζω ότι το έκανε.>> συνέχισε η Μυρτώ.
<<Εντάξει τότε, φεύγω. Πάω να συμπληρώσω την αναφορά.>> ο Ντάνιελ έφυγε και τους άφησε μόνος τους.
<<Έκανα λάθος. Δεν ήταν φόνος.>> του είπε η Μυρτώ.
<<Δεν κάναμε διαγωνισμό.>> της απάντησε σηκώνοντας τους ώμους του.
<<Θα έρθεις να της το πούμε;>> του πρότεινε.
<<Μπορείς να πας εσυ; Έχω μια δουλειά και άργησα.>>
<<Ναι, σίγουρα.>> του γέλασε και απομακρύνθηκε πλησιάζοντας την μονοκατοικία.

Από ψηλά έβλεπες τα αυτοκίνητα και τις λαμπερές ταμπέλες των μαγαζιών του Λας Βέγκας. Κρατούσε το ποτήρι με το λευκό κρασί στο χέρι του και γελούσε μαζί με την Τέρι.
<<Είμαι έκπληκτος.>> άφησε το ποτήρι του και κοίταξε την ξανθιά γυναίκα.
<<Περνάω ωραία.>> της εξήγησε και η Τέρι χαμογέλασε.
<<Περίμενες να περάσεις άσχημα;>> τον πείραξε και της γέλασε.
<<Όχι. Απλά νόμιζα ότι θα νιώθουμε άβολα μακριά από την δουλειά.>> απάντησε σοβαρά χωρίς όμως να χάσει το χαμόγελό του.
Η Τέρι κάθισε καλύτερα στην θέση της, τοποθέτησε τους αγκώνες της στο τραπέζι και πλησίασε κοντά του.
<<Νιώθεις άβολα;>> αναρωτήθηκε σταματώντας να του χαμογελάει.
<<Όχι.>> απάντησε με σιγουριά.
Ήταν σαν να περίμενε την απάντησή του για μα χαμογελάσει ξανά.
<<Ούτε εγώ.>> τον ενημέρωσε.
<<Στην πόλη μου λέμε ένα ρητό.>> του είπε.
<<Όπως κάνεις το ένα...>>
<<Κανείς τα πάντα.>> συμπλήρωσε κοιτώντας την.
<<Ακριβώς.>>
Περνούσε όμορφα μαζί της, μακριά απ την δουλειά. Την ησυχία της στιγμής διέκοψε το χτύπημα του κινητού του.
<<Με συγχωρείς...>> απολογήθηκε. Έψαξε στην τσέπη του παλτου, πήρε την συσκευή στο χέρι του και διάβασε το μήνυμα.
<<Τι συμβαίνει;>> τον ρώτησε η Τέρι, την κοίταξε και αναστέναξε.
<<Βρέθηκαν δύο πτώματα και έχουν πεθάνει από καιρό. Θέλουν να πάω εγώ για να κάνω την προκαταρκτική εργασία.>> της εξήγησε.
Χαμήλωσε το κεφάλι της για λίγο και ύστερα τον κοίταξε και του γέλασε.
<<Εσύ είσαι ο εγκληματολόγος.>> του είπε.
<<Ναι...>> απάντησε σοβαρά. <<Όμως σου ζήτησα μα αναβάλλεις το ταξίδι σου.>> ένιωθε άσχημα. Η Τέρι το κατάλαβε και του γέλασε.
<<Είναι εντάξει. Συμβαίνουν αυτά.>> τον καθησύχασε.
<<Ίσως μπορώ...>> το κινητό του χτύπησε διακόπτοντας -ξανά- την συζήτηση τους, την κοίταξε ζητώντας της συγγνώμη. Γύρισε λίγο το σώμα του, δεν ήταν ανάγκη η Τέρι να ακούσει όλη την κλήση της δουλειάς του.
<<Μυλωνάς... Άκου, φρόντισε να μην φύγουν οι νοσοκόμοι και πες σε όποιον εγκληματολόγο έρθει να τραβάει φωτογραφίες μέχρι να έρθω. Εντάξει; Ωραία.>> έκλεισε το κινητό του και γύρισε στο μέρος της Τέρι, η οποία αθόρυβα είχε φύγει.
Έμεινε μόνος του στο εστιατόριο, κοιτώντας την άδεια καρέκλα της. Ξεφύσηξε απογοητευμένος. Σηκώθηκε όρθιος, φόρεσε το παλτό του και έσβησε τα κεριά που υπήρχαν πάνω στο τραπέζι. Έπιασε από την τσέπη του τα κλειδιά του αυτοκινήτου και βγήκε έξω από το εστιατόριο.

■ Γειααα σας!! Τελικά ούτε ο Πάρης είχε  απόλυτο δίκιο ούτε η Μυρτώ, η αλήθεια κρυβόταν κάπου στο ενδιάμεσο. 🤭

Ο καημένος ο Πάρης είπε να βγήκε ένα ραντεβού αλλά η δουλειά του είχε άλλη άποψη πάνω σ αυτό το θέμα. 😬

Αν και νομίζω πως έφαγε ένα ωραιότατο TYN απ ο την Τέρι. #PrayforHim 😖

Αν σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλια σας φυσικά! Εμείς θα τα πούμε την Τρίτη 13  Απριλίου στις 20.00  γιατί γιορτάζουμε ένα χρόνο εγκλήματα και Πάρη φυσικά!🤟🏽

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν  
Σας φιλώ!😘❤