Κοιτούσε μέσα από τον μεγάλο μεγεθυντικό φακό, άναψε το φως του γραφείου.
<< Αποτυπώματα της μητέρας, αποτυπώματα του πατέρα και αποτυπώματα του αγνώστου.>> είπε στην Μυρτώ που στεκόταν δίπλα του, κοιτάζοντας και αυτή τα αποτυπώματα μέσα απο τον μεγεθυντικό φακό.
<<Δεν είναι άγνωστος. Τα σύγκρινα με τα αποτυπώματα υπαλλήλων...>> κοιτάχτηκαν <<....δυσαρεστημένων και μη, ανήκουν στην Νίντρα Φένγουεη.>>
<<Ποιά είναι η Νίντρα Φένγουεη;>>
<<Η γραμματέας του Άντερσον.>> έστριψε το σώμα της και γύρισε στο γραφείο με τους εκτυπωτές που είχε φέρει από την εταιρία νωρίτερα το πρωί.
<<Και έλεγξα τον εκτυπωτή της. Όπως θα ξέρεις ο κάθε εκτυπωτής έχει τη δική του υπογραφή.>> πάτησε το κουμπί, έπιασε στα χέρια της τον μεγεθυντικό φακό και πήρε το εκτυπωμενο χαρτί κόλλησε το σώμα της αρκετά κοντά του, φέρνοντας κοντά το χαρτί.
<<Οι κουκίδες από αυτόν της Νίντρα ταιριάζουν με το σημείωμα.>>
Την κοίταξε και χαμογέλασαν. Μια λεπτή γραμμή, ίσα ίσα που φάνηκε η καμπύλη από τα χαμόγελά τους, όπως και να το έκαναν τουλάχιστον στην δουλειά είναι ένα δυναμικό δίδυμο.

Άφησε το πλαστικό ποτήρι με τον καφέ πάνω στο τραπέζι της ανάκρισης και κάθησε στην καρέκλα απέναντι από την γραμματέα.
<<Ευχαριστώ.>> του είπε σιγανά.
<<Ευχαριστούμε που ήρθατε.>> απάντησε στον ίδιο τόνο.
<<Ό,τι μπορώ για να βοηθήσω. Είναι τρομερό αυτό που έγινε.>> έπιασε το πλαστικό ποτήρι και το έφερε πιο κοντά της.
<<Γιατί χρησιμοποιήθηκε ο εκτυπωτής σας για το σημείωμα των λύτρων;>> την ρώτησε ο Ντάνιελ που στεκόταν όρθιος στην άκρη του ανακριτικού.
<<Τι;>> τον κοίταξε απορημένη.
<<Αυτό προήλθε από τον εκτυπωτή σας.>> ο Πάρης έσπρωξε το χαρτί στο μέρος της.
<<Δουλεύουν πεντακόσια άτομα εκεί μέσα. Ο καθένας μπορεί να το έκανε.>> συνέχισε να τους μιλάει ήρεμα.
<<Βρήκαμε και μια τρίχα των μαλλιών σας. Το εργαστήριο μας είπε ότι είναι δική σας.>> ανέφερε ο Πάρης.
<<Από το σπίτι των Άντερσον.>> συμπλήρωσε ο Ντάνιελ. Η γυναίκα τους κοίταξε.
<<Γραμματέας του είμαι και πάω.>>
<<Πηγαίνετε και πάνω από την σκάλα; Εκεί βρήκαμε την τρίχα σας.>>
<<Είχατε ερωτική σχέση;>> ρώτησε η Μυρτώ καθισμένη στο γραφείο πίσω από τον Πάρη.
<<Τη σταματήσαμε.>> απάντησε και ο τόνος της φωνής της φαινόταν ότι ντρεπόταν γι αυτό.
<<Επειδή έμεινε έγκυος η σύζυγος;>> συνέχισε η Μυρτώ.
<<Δεν θα σας δώσω απάντηση σ αυτό.>> κούνησε το κεφάλι της και γέλασε.
<<Το μωρό χάλασε το ειδύλλιο;>> ο Ντάνιελ πήγε λίγο πιο κοντά, η γυναίκα τον κοίταξε.
<<Ήταν πολύ παραπάνω από ειδύλλιο του γραφείου.>>
<<Πολλές γυναίκες θα το καταλάβαιναν αν ξεφορτωνόσασταν το μωρό. Ο πιο σύντομος τρόπος για να χωρίσει κάποιος.>> η Μυρτώ σταύρωσε τα χέρια της και κάθησε στην καρέκλα δίπλα στον Πάρη.
<<Okay, χρειάζομαι δικηγόρο. Αυτό μου λέτε τώρα;>> σηκώθηκε εκνευρισμένη από την καρέκλα και πήρε το παλτό με τον τσάντα της. Κατευθύνθηκε στην πόρτα. Ο Πάρης σήκωσε τον σακούλα με το καλσόν που βρήκε στον ντουλάπα.
<<Δικό σας είναι αυτό το καλσόν; Όταν κρυμμένο στον ντουλάπα.>> γύρισε να την κοιτάξει. 
<<Το πήγατε αφού ξεφορτωθήκατε το μωρό και είπατε να σας το κρύψει;>> η γυναίκα δεν είπε τίποτα, ούτε κοίταξε τον Ντάνιελ μετά την ερώτησή του. Βγήκε έξω και στάθηκε για λίγο στην πόρτα.
<<Μιλήστε στον Στιβ. >> τους είπε και έφυγε.
<<Ο Στιβ της είπε να το κάνει, για να γλιτώσει από το βάρος;>> η Μυρτώ εξέφρασε την σκέψη της κοιτώντας τους δύο άντρες.
<<Δεν ξέρουν ότι υπάρχει και το διαζύγιο;>> ο Ντάνιελ συνέχισε τον συζήτηση τους. Ο Πάρης όμως απλά τους κοιτούσε και αναστέναξε στηρίζοντας το κεφάλι του στα δάχτυλά του.

Καθόταν στην ξαπλώστρα μπροστά από τον πισίνα του ξενοδοχείου που έμενε η οικογένεια και κοιτούσε μέσα από τα μαύρα γυαλιά ηλίου του τον Στιβ, τον πατέρα του μωρού.
<<Ούτε η Νίντρα σκότωσε τον Ζακ, ούτε εγώ.>>
<<Πως μπορείτε να εξηγείσεται την τρίχα της στην κούνια του μωρού;>>
Χαμήλωσε το κεφάλι του και κοίταξε απέναντι από την πισίνα την γυναίκα του μαζί με τα παιδιά τους.
<<Χωρίσαμε όταν έμαθα ότι η Γκουέν ήταν έγκυος. Αγαπούσα την Νίντρα. Όμως, αγαπώ πιο πολύ τη  οικογένειά μου. Η Νίντρα ζήτησε να δει τον Ζακ για να δεχτεί την πραγματικότητα. Την άφησα να έρθει το Σάββατο και τον είδε να κοιμάται. Η Γκουέν έλειπε. Η Νίντρα έφυγε μέσα σε δεκαπέντε λεπτά. Δεν με πιστεύεται;>> ρώτησε τον Πάρη.
<<Δεν ξέρω. Μου έχετε ξαναπεί ψέματα.>>
<<Σχετικά με τι;>>
<<Είπατε ότι ανοίξατε την κόλα το πρωί που πήρατε την αστυνομία. Κάναμε ένα τεστ, την ανοίξατε έξι ώρες πριν από τότε που μου είπατε. Τον προηγούμενη νύχτα, γύρω στις έντεκα. Το εργαστήριο κάνει ακόμη τεστ, μα πιστεύω ότι βάλατε και ποτό.>>
<< Ρούμι με κόλα. Τι θα πει αυτό;>>
<<Η Νίντρα ήταν εκεί; Την πιάσατε να πνιγεί τον γιο σας;>>
<<Δεν έγινε έτσι.>>
<<Πείτε μου πως έγινε τότε.>>
Το σπάσιμο ενός γυαλιού τράβηξε το βλέμμα τους στην απέναντι μεριά της πισίνας και διέκοψε την συζήτησή τους. Το μικρό αγόρι είχε σπάσει ένα ποτήρι. "Ρόμπι τι έκανες;"  τον μάλωσε η μητέρα του προσπαθώντας να μαζέψει τα γυαλιά. "Συγγνώμη μανούλα, συγγνώμη, συγγνώμη."  της έλεγε συνεχόμενα. "Εντάξει σε άκουσα." του απάντησε ήρεμα.
<<Πρέπει να το συζητήσουμε τώρα αυτό;>> αναρωτήθηκε ο άντρας.
"Κύριε Άντερσον" φώναξε μια δημοσιογράφος και τον πλησίασε. Στάθηκε απέναντι στους δύο άντρες.
<<Πως νιώθετε για τις φωτογραφίες που δημοσίευσε η γραμματέας σας;>> του έδειξε τις φωτογραφίες. Ο Πάρης κοίταξε, ο Άντερσον και η γραμματέας του αγκαλιά, σε φωτογραφίες από ταξίδια να φιλιούνται.
<<Που τις βρήκες αυτές;>> φώναξε ο Άντερσον.
<<Τις πούλησε η γραμματέας σας στην εφημερίδα για να πληρώσει τον δικηγόρο. >> του ανταποκρίθηκε.
Κοίταξε απέναντι την γυναίκα του που τον κοιτούσε απογοητευμένη.
<<Κύριε Άντερσον;>> η δημοσιογράφος τον επανέφερε μπροστά από τις φωτοσκφεις. Την κοίταξε.
<<Το μόνο μου σχόλιο είναι ότι αγαπάω πολύ την γυναίκα μου.>>
Ο άντρας της έδωσε τις φωτογραφίες. Ο Πάρης χαμήλωσε το βλέμμα του και έτριψε το μέτωπό του.
"Είμαι από την εφημερίδα Las Vegas Post. Μπορώ να σας ρωτήσω κάτι;" η δημοσιογράφος ρωτούσε την μητέρα, αυτή δεν απάντησε ώσπου έφυγε. Το ζευγάρι κοιτάχτηκαν για λίγα δευτερόλεπτα.

Γυρνούσε το πιρούνι του στο χάρτινο κουτί με τα μακαρόνια καθώς παρακολουθούσε την συζήτηση της Χόλι με τον ψυχολόγο- σύμβουλο γι αυτή την υπόθεση.
<<Σύζυγος σκοτώνει το μωρό της για να εκδικηθεί τον άντρα της; Ελάτε τώρα! Κάθε γυναίκα τον άντρα της θα κυνηγούσε, όχι το μωρό.>> Η Χόλι κούνησε το κεφάλι της κοιτώντας τον ψυχολόγο.
<<Αλήθεια. Αλλά κάποιες σκότωσαν τα παιδιά τους για να εκδικηθούν τον σύζυγό για τις ερωτοδουλειές τους, ειδικά όταν το παιδί είναι αγόρι.>>
<<Εγώ δεν το πιστεύω γιατρέ. Αγαπούσε  πολύ το μωρό της.>>
<<Γι αυτό πονάει έτσι τώρα.>> της απάντησε ο ψυχολόγος.
<<Ένας άντρας απατά, αλλά η σύζυγος κάνει την δολοφονία. Πως γίνεται να είναι κακές πάντα οι μαμάδες;>> διερωτήθηκε η Χόλι.
Ο ψυχολόγος γέλασε με τα λόγια της Χόλι. Ο Πάρης σκεφτόταν τα λόγια και των δύο, άφησε το φαγητό του πάνω στο τραπέζι.
<<Ίσως επειδή αυτή η μητέρα είναι ο κακός.>>
Η πρόταση του Ντάνιελ τον έκανε να γυρίσει λίγο την καρέκλα του και μα κοιτάξει στην πόρτα.
<<Ξέθαψα μια παλιά κατηγορία κατά της Γκουέν Άντερσον.>>
<<Τι είδους κατηγορία;>> απόρησε ο Πάρης.
<<Σύνδρομο ταρακουνημένου μωρού. Ο μεγάλος γιος, ο Τάιλερ όταν ήταν βρέφος τον ταρακούνησε και πήγε στο νοσοκομείο. Τον άφησε αναίσθητο.>>
<<Αληθεύει αυτό;>>ρώτησε έκπληκτη η Χόλι.
<<Μίλησα με τον αστυνομικό στο Όρεγκον. Έστειλε την αναφορά.>> περπάτησε στο μέρος του Πάρη και του έδωσε τον αναφορά.
<<Η τεθλιμμένη μητέρα έχει φάκελο για κακοποίηση μωρού.>>ολοκλήρωσε την πρότασή του.
<<Έρχεται για ανάκριση, Πάρη θα με ακολουθήσεις έξω; Οι δημοσιογράφοι καραδοκούν και οι πολίτες θα την λιντσάρουν.>>
Διάβασε λίγο την αναφορά, σηκώθηκε όρθιος και ακολούθησε τον Ντάνιελ έξω.

Ο κόσμος ήταν υπερβολικά πάρα πολύς έξω από το τμήμα πάρα το περασμένο της ώρας. Οι κάμερες με τους δημοσιογράφους ήταν ακόμα περισσότεροι. Το περιπολικό έφτασε και ο κόσμος φώναζε διάφορες κατάρες για την μητέρα. Πρώτος βγήκε από το περιπολικό ο δικηγόρος της οικογένειας και μετά ακολούθησε η μητέρα. Ο Πάρης έσπρωχνε το πλήθος και πλησίασε κοντά στην μητέρα, την έπιασε από τους ώμους καθώς οι αστυνομικοί προσπαθούσαν να την προστατέψουν από τα χέρια του πλήθους. "Πρέπει να πεθάνεις!", "Τι μητέρα είσαι εσύ;", "Φόνισσα, πρέπει να σου πάρουν τα παιδιά!"  ο κόσμος φώναζε, άλλοι πάλι προσπαθούσαν να φτάσουν κοντά της απλώνοντας τα χέρια τους για να την χτυπήσουν. Ο Πάρης έτρεχε με τον γυναίκα προς την είσοδο, ο αγκώνας ενός δημοσιογράφου χτύπησε με δύναμη στο μάτι του, έκανε έναν μορφασμό ώσπου έδωσε την γυναίκα στον Ντάνιελ που την οδήγησε μέσα.
"ΠΑΡΗ ΜΥΛΩΝΑ." οι δημοσιογράφοι του φώναζαν. Γύρισε στο μέρος του.
<<Βρήκατε το μωρό. Μπορείτε να κοιτάζετε την Γκουέν Άντερσον;>> τα μικρόφωνα πήγαν κοντά του περιμένοντας απάντηση.
<<Αφήστε να σας πω κάτι. Οι άνθρωποι θεωρούνται αθώοι. Αθώοι, μέχρι το δικαστήριο να εξετάσει τα στοιχεία. Μέχρι να συμβεί αυτό, όλα τ'άλλα είναι κουτσομπολιό.>> τους απάντησε γυρνώντας την πλάτη του.

Ο κρύος πάγος ακούμπησε από τα χέρια της στο μάτι του.
<<Πάγος.>> του είπε αφήνοντας το χέρι της.
<<Δεν το χρειάζομαι αυτό.>> της απάντησε.
<<Απλά κάντο.>> του επιβλήθηκε η Χόλι και έβαλε τον πάγο στο μάτι του.
<<Ωραίο λόγο έβγαλες εκεί έξω. Μεταξύ μας θεωρείς αθώα την Γκουέν Άντερσον;>>
Τον κοίταξε βγάζοντας τον πάγο από το μάτι του.
<<Άλλαξες στρατόπεδο; Εσύ την υποστήριζες.>>
<<Κι ακόμη τον υποστηρίζω. Εσένα ρωτάω τι πιστεύεις.>>
Έσκυψε το κεφάλι του καθώς προσπαθούσε να σκεφτεί την απάντησή του.
<<Ει...>> ψιθύρισε ο Ντάνιελ και τους κοίταξε. <<Είναι η σειρά μας.>> τους είπε δείχνοντας το ανακριτικό. Σηκώθηκαν και οι δύο πηγαίνοντας προς την αίθουσα.
<<Δεν μου απάντησες.>> Είπε χαμηλόφωνα.
<<Σωστά, δεν το έκανα.>> της είπε και πέταξε τον πάγο στα σκουπίδια.

Κάθησαν στις καρέκλες τους, φόρεσε τα γυαλιά του και στήριξε το χέρι του στην κεφαλή της καρέκλας βολεύοντας λοξά το κορμί του.
<<Δεν είχα σκοπό να βλάψω τον Τάιλερ πρέπει να με καταλάβετε.>>
<<Τον αφήσατε αναίσθητο.>> της απάντησε.
<<Πνιγόταν.>>
<<Από μόνος του;>> ρώτησε -σχεδόν- ειρωνικά ο Ντάνιελ.
<<Αλλάξτε τόνο, αλλιώς θα φύγουμε.>> του είπε ο δικηγόρος.
<<Φυσιολογική ερώτηση ήταν. Αλλά θ αλλάξω τόνο.>> ξερόβηξε κοιτώντας τον δικηγόρο.
<<Θα προσπαθήσω ξανά.>> Ο Ντάνιελ κάθησε στο παγκάκι πίσω τους και κοίταξε την γυναίκα.
<<Από μόνος του;>> ξαναρώτησε αναιρώντας τον ειρωνικό του τόνο.
<<Απαντήστε, κύρια Άντερσον.>> η Χόλι της μίλησε αυστηρά.
<<Είχε μπει φαγητό στον πνεύμονα και το πρόσωπό του κοκκίνησε. Ο Στιβ ήταν στον δουλειά. Τον χτύπησα στην πλάτη. Τον χτύπησα στο στομάχι, τον γύρισα ανάποδα και τον κούνησα. Για μα βγει το φαγητό το έκανα. Και βγήκε. Όμως, κατάλαβα ότι του έκανα κακό και κάλεσα ασθενοφόρο.>>
<<Ήταν νέα μητέρα, 23 ετών αν ήθελε να του κάνει κακό, γιατί να καλέσει ασθενοφόρο;>> ο δικηγόρος ξεκίνησε την υπεράσπιση της γυναίκας.
<<Βρήκαν αποδείξεις ότι υπήρχε φαγητό στο λαιμό του;>> ρώτησε ο Πάρης κοιτώντας τον δικηγόρο.
<<Όχι γι αυτό κάλεσαν την αστυνομία. Μέχρι να γυρίσει σπίτι και να βρει το μασημένο φαγητό στο πάτωμα ήταν πολύ αργά πια την είχαν βάλει στο μάτι.>> Ο δικηγόρος κοιτούσε τον Ντάνιελ, που νωρίτερα είχε ειρωνευτεί την πελάτισσα του.

<<Είχε πάρει μια πατάτα από το πιάτο μου.>> απάντησε κοιτάζοντας τον Πάρη.
<<Όσο για τον θάνατο του Ζάκαρι, αρνείται οποιαδήποτε ανάμειξη. Είναι θύμα κάποιου που εισέβαλλε στο σπίτι της απήγαγε και σκότωσε το παιδί της. Ευχαριστούμε που προσπαθείτε να βρείτε τον δολοφόνο.>> έκλεισε την πρότασή του και σηκώθηκαν από τις θέσεις τους.
<<Ξέρετε ότι το γήπεδο του γκολφ βάφει το γρασίδι του;>> ο Πάρης τους έκανε να καθίσουν  συνεχίζοντας τις ερωτήσεις.
<<Με συγχωρείτε;>> η ερώτησή του, την έκανε κα τον κοιτάξει απορημένα.
<<Είναι φυτικό χρώμα. Χρόνια το χρησιμοποιούν για τους αγώνες που προβάλλονται.>>
<<Που θέλετε να καταλήξετε κύριε Μυλωνά;>> αναρωτήθηκε ο δικηγόρος.
<<Βρήκα ένα καλσόν στον ντουλάπα του άντρα της. Έχουμε αποδείξεις ότι είναι της πελάτισσάς σας. Η ίδια μπογιά στο γήπεδο του γκολφ όπου βρέθηκε ο Ζάκαρι είναι στο καλσόν σας.>> ανταποκρίθηκε ο Πάρης.
<<Μέλος της λέσχης είναι.>> τον ενημέρωσε ο δικηγόρος.
<<Δεν παίζει γκολφ όμως. Θυμάστε τη συζήτηση μας κυρία Άντερσον; Είπατε ότι δεν σας αρέσει.>> της είπε η Χόλι.
<<Αν τη συλλάβετε τώρα, έχετε 48 ώρες να ασκήσετε δίωξη. Αλήθεια θέλετε να δείξετε το χαρτί σας τόσο νωρίς;>>
Ο Πάρης κοίταξε τον Ντάνιελ, σηκώθηκε όρθιος.
<<Θα τα ξαναπούμε.>> είπε και βγήκαν έξω.

Κοιτούσε έξω πίσω από το παράθυρο μαζί με τον Χόλι. Ο άντρας κρατούσε τον μικρότερο γιο αγκαλιά ενώ ο άλλος γιος στεκόταν πίσω του, μπροστά από το αυτοκίνητό τους. Η μητέρα τους πλησίασε, ο μικρός γιος άπλωσε τα χεράκια του για να την πάρει αγκαλιά, όμως η γυναίκα προσπέρασε το παιδί χωρίς να του δώσει σημασία.
<<Το είδες αυτό;>> το κράτησε ξαφνιασμένη η Χόλι.
<<Μητέρα που απωθείται απ τον γιο.>> απάντησε.
<<Δεν μου φάνηκε τέτοιος τύπος.>> κατέβασε το ρολά και κοίταξε τον Πάρη. <<Θα τα πούμε. Θέλω να ακούσω την κασέτα της Αμέσου Δράσης.>> έφυγε από κοντά του.
<<Πάρη, σε θέλει ο ιατροδικαστής.>> του είπε η Μυρτώ πλησιάζοντας κοντά  του.
<<Εντόπισε την ώρα θανάτου;>>
<<Στις 9, είναι και κάτι άλλο. Απομόνωσε την ίνα που βρήκε στο λαιμό του Ζάκαρι Άντερσον. Είναι από ένα άφλεκτο υλικό.>>
<<Μωρουδιακά πράγματα;>> αναρωτήθηκε.
<<Τα άφλεκτα μωρουδιακά έχουν άλλο υλικό. Αυτό είναι δυνατό. Για πράγματα που φτιάχνονται για να ναι κοντά στον φωτιά.>>
Την κοίταξε καλά, έστρεψε το σώμα του στην έξοδο και έφυγε με γρήγορα βήματα από κοντά της.
<<Ει...>> του φώναξε η Μυρτώ και έτρεξε μου να του. <<Μπορώ να έρθω μαζί σου...;>>

▪︎Γειααααα σας!!! Δύσκολη υπόθεση, άλλον περιμέναμε, άλλος εμφανίζεται και αλλιώς θα εξελιχθεί.
Όσο για τον Πάρη και την Μυρτώ τι να πω είναι απίστευτο δίδυμο 🤭
Ο καημένος ο Πάρης την έφαγε την μπουνιά του και ας μην έφταιγε 😬

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο.
Εμείς θα τα πούμε ξανά το Σάββατο 27 Μαρτίου στις 20.00 ως συνήθως.❤

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤