Arin's Point of View

I'm more than what a person could be. If there is one thing that describes me, it would be—weird.

"Ugly." I shrieked when I heard someone's voice. Agad akong napalikod sa aking likuran. There I found Dalton looking straightly at my classmate's project.

"Oy grabe naman ito!!" Sigaw ng kaklase kong si Luis. But Alt, being the same old him hissed and answered back.

"That is like super ugly Luiz. I hate the shade of colors an I hate the art. Alangan namang sabihin kong maganda 'yan kung panget nga?!" Tila bratinella nitong sagot.

Truth be told, kung siguro ay sa malayo ko lang siya naririnig at nakikita, iisipin kong bakla siya. Masyado kasing mapuna at madaldal.

But his defined jaw, handsome face and deep-deep voice makes up for if. Sino ba naman kasing hindi magagandahan sa isang malalim at malamig na boses? Isama pang doon ako pinakaweak.

"At anong tinitingin-tingin mo d'yan aber?" Mataray niyang puna saakin ng mapansin akong nanonood sa kanila ni Luiz. I just shrugged at him then turned my back away.

I mean... Ayaw kong tumitig ng matagal sa kaniyang mukha. I always play it cool, though actually, namumula na ako because I think that he's the cutest when angry. With this thought playing in my mind, umubob ako.

"Hindi mo ba ako sasagutin?!" Kunwari ay seryoso ang boses nito. He always seemed like that, pero ang totoo, alam kong nangjojoke lang siya. And I also like that attitude of his.

Ughh!!! Ba't kasi naman ako nagkacrush sa kaniya!

"Ligawan mo kaya muna Prez?" Natatawang bugaw naman ng aking mga kaklase na sinundan pa ng sigawan at panggugulo nila.

"Anong ligaw? Ba! Sagot n'yo ang kasal ha?!" Sigaw ni Prez.

"Why not?" Nangaasar na sagot naman ng iba ko pang kaklase.

"Sagot ko na cake!"

"Ako na sa dress at suit!"

"Sagot ko na ang sapatos n'yo."

"Ako na bahala sa kanta!"

"Okayyy, sa restau na namin ang pagkain!"

"Sa Resort na namin ang reception!"

At samu't sari pang kung ano-ano.

"O Arin? Rinig mo 'yun?" Sakay ni Alt sa kanila.

Napakagat ako ng labi upang mapigilan ang pagngiti. I raised my head up and showed him my smug face. "Si-CR ako." Pagpapanggap kong tila-kalmado at diretsyong lumabas ng room. Narinig ko naman ang asaran ng mga kaklase ko pagkalabas ko ng room.

Waaah! Sorry Dalton! Nahihiya lang talaga ako!!!!

*****

"Huy Arin! Uuna kami ngayon ha? Sorry talaga friend! Naospital kasi si mama e!" Paalam saakin ni Pia.

Nagthumbs up ako sa kanila. "Sure." Nilingon ko ang kasama n'yang si Jen at Ria. "Ingat kayo!" Magkaiba din naman kasi kami ng sinasakyan, magkakasabay lang lumalabas mg school e kasama ako ngayon sa cleaners.

"Ingat din veshh!" Sigaw nila saakin at yumakap. Ito ang everyday babye session dito sa school.

When they tuned their backs on me, I immediately packed my last notebook in. 'Saka tumungo sa board para magbura.

"Ano! Pagbubura nanaman ng board anes?" Natatawang sabi saakin ni Dalton. I just smiled—wala naman akong masabi e. I usually just do this.

Pagkatapos ko doon ay tumungo na ako sa upuan at kinuha ang aking bag. Dalton and his friends went out already, ako nalang din ang natitira sa room namin.

The last school bell rang and I slipped my bag on. Pinatay ko ang ma ilaw at electric fan.

I am a scaredy cat so I walk-run-walk on the corridors of the school. Napasimangot ako ng makitang tumutulo ang ulan.

Napakabad timing naman nito.

Pagkalabas ko ng gate na malapit nang sarahan. Tumakbo ako sa pinaka-malapit na waiting shed upang doon maghintay ng bus pauwi.

I was staring at my black wet shoes when I heard a loud shout from the other side of the road. Ang lawak-lawak na ng lugar at umuulan so I wonder who could it be?

Dahil wala naman akong magawa, I looked at the location and my eyes widened when I saw Dalton being slapped.

What the eff?

As if on cue, tumigil ang ulan at narinig ko ang malakas nilang bulyawan. Halos wala na ring tao sa paligid pagkat hapon na.

"Ayaw ko ng baklang anak." Sigaw ng babae. I bit my lip. Dalton is not gay, my gosh! Sadyang mapuna lamang ito! I know that.

"I am not!" Rinig ko namang anas ni Dalton. "How could you judge me like that if for the 17 years of my life you were not there mother?!"

"Oh for fvcks sake! I only gave birth to you dahil masasayang ang genes ko! And I badly wanted to have a model son! But that attitude of yours reflects negatively! Humanap ka na ng babae!" Bulyaw muli ng kaharap niya, which I think is his mother. That hurts alot though.

I came from a whole loving family kaya't hindi ko alam ang pakiramdam ng may galit saakin ang aking ina, pero ang sinabi ng kaniya is just too over the top! It's like saying that he's just there for her own selfish reasons. And not because she loves him.

Masakit na ngang masabihan ng 'lumayas ka' ng nanay mo, 'yun pa kayang diretsyuhang sasabihing: 'ayaw ko sa'yo'?

"I want you to find a lady properly Dalton! ASAP! Dadalo tayo sa party ng Lolo Miguel mo, ayaw kong mapapahiya." From my view, I saw Dalton's jaw clenched. Itinago naman nito sa likod ang mga nakakuyom nang kamao. Ibang-iba sa Dalton kong nakilala na matapang, malakas and yes, napajerk, pero mabait.

"I-I understand." Is what I think he said. Naambon padin ng malakas so his polo became wet, ngunit tila hindi iyon pinansin ng kaniyang ina.

From a very loud voice, his mother answer. "Good. I'll be going to my office. Hintayin mo ang driver mo."

"Will you be going home?" Dalton asked from a hushed calming voice. Binaba ng babae ang salamin niya at tinaasan ito ng kilay.

"Mukha ba akong may oras para sa'yo?" And with that, she closed her van's door immediately.

Ako naman ay natuod at napatitig na lamang sa kawalan ng makita at marinig ang buong pangyayari.

Behind Dalton emerged one of his girl friends Lucia. She patted his back and hinding-hindi ko makakailang may pagtingin s'ya kay Dalton. But he doesn't seem to notice it.

What catch me off guard when I saw how Dalton smiled and just nodded. It was very different from the same cocky jovial smile he had always put on.

At hindi ba n'ya nahahalata ang pagtingin sa kaniya ni Lucia? I never tried to confess my feelings to him, lalo na't alam kong siguro ay sila lamang din ni Lucia ang magkakatuluyan.

They were good friends back from high school at kahit ngayon sa Senior High ay stable pa din ang pagkakaibigan nila.

Nakatitig lang ako sa kanila when Dalton realized that someone was looking at him. Both our eyes flickered when our gazes met. Napatigil ako sa paghinga ng saglit ngunit agad din iyong bumalik sa dati ng tumigil sa harapan ko ang bus na sinasakyan kong pauwi.

Napabalik ako sa sarili at lutang na pumasok sa bus. Noong umupo ako ay napansin kong nawala na sina Dalton at Lucia sa gilid.

I gulped.

How would I face him from tomorrow?

*****