Κατέβηκε από το αυτοκίνητο, έφτιαξε την μπλούζα του και φόρεσε το δερμάτινο μπουφάν του. Σήκωσε το βλέμμα του κοιτάζοντας το πανύψηλο κτήριο που πριν λίγα χρόνια δούλευε. Πάτησε το κουμπί απ τα κλειδιά του και κλείδωσε το αυτοκίνητο καθώς περπατούσε προς το κτήριο. Ο Κέβιν τον περίμενε στην είσοδο.
<<Νόμιζα πως μετά το χθεσινό δεν θα ερχόσουν.>> ο άντρας άνοιξε την πόρτα, ο Πάρης πέρασε μέσα.
<<Αααα εννοείς αυτό που με έλουσες με σαμπάνια. Θα μου πληρώσεις το καθαριστήριο μη σκας.>> έβγαλε τα γυαλιά ηλίου του και τα κράτησε στα χέρια του.
<<Μετά από αυτό σε έχασα όμως χθες.>> σχολίασε ο Κέβιν και τον σκούντηξε.
<<Ναι γιατί γύρισα στο ξενοδοχείο.>> του είπε "και γνώρισα μια γυναίκα που είχε ενδιαφέρον" θα ήθελε να συμπληρώσει αλλά δεν το έκανε.
<<Πόσο θα μας κάνεις την τιμή να μείνεις;>> τον ρώτησε σπρώχνοντας την πόρτα του γραφείου του.
<<Σου είπα αύριο γυρνάω στο εγκληματολογικό. Δεν μου αλλάζεις γνώμη.>> σοβάρεψε και κάθισε στην καρέκλα.
<<Ακόμα και αν σου πω ότι έχω μια εκπαιδευόμενη που θέλω να με βοηθήσεις για να κρίνω αν είναι κατάλληλη για να αναλαμβάνει υποθέσεις μόνη. Θυμάσαι, η τελική εξέταση.>>

Βολεύτηκε λίγο καλύτερα στην θέση του, κοίταξε τον φίλο του και χαμογέλασε.
<< Σου άρεσε η ιδέα μου και ας μην το παραδέχεσαι Μυλωνά.>>
<<Δεν είπα το αντίθετο, όμως δεν ξέρω... Εσύ είσαι το αφεντικό εδώ. Δεν νομίζω πως μετράει και πολύ η γνώμη μου.>>
<<Πίστεψέ με, η γνώμη σου είναι πιο σημαντική από τον οποιοδήποτε αυτή την στιγμή. Θέλω να το αναλάβεις αποκλειστικά εσύ. Μεταξύ μας, τον Έκλι δεν τον εμπιστεύομαι καθόλου.>> ο Κέβιν έσπρωξε τον φάκελο της υπόθεσης. <<Λοιπόν, τι λες; Είσαι μέσα;>>

Ο Πάρης έπιασε τον φάκελο, κούνησε το κεφάλι του.
<<Άφησέ με μόνο να πάρω ένα τηλέφωνο. Αν η Κατερίνα δεν μπορέσει να με καλύψει δεν θα μπορέσω να βοηθήσω. Δεν θέλω να τους αφήσω ξεκρέμαστους και εκεί.>> του ζήτησε, άφησε τον φάκελο πάνω στο γραφείο και βγήκε έξω.

"Το ξέρεις καλά ότι εδώ θα είμαστε εντάξει, στο ζήτησε ο φίλος σου. Όσο καιρό και αν πάρει αυτό καν'το. Αν χρειαστώ κάτι θα μιλάμε." του είπε η φίλη του από την άλλη γραμμή.
<<Σ ευχαριστώ Κατερίνα, τα λέμε.>>

Όταν γύρισε το σώμα του είδε την Χόλι να έρχεται κοντά του με το παιδικό καροτσάκι.
<<Ποιός είναι εδώ Λίνζι;>> η μικρή κουνούσε χαρούμενα τα χεράκια της. Ο Πάρης, έβγαλε την μικρή απ το καρότσι και την πήρε αγκαλιά.
<<Γεια σου δεσποινίς μου.>> την κουνούσε στην αγκαλιά του και η Λίνζι γελούσε τόσο δυνατά που από τα γραφεία τους κοιτούσαν.
<<Πάει η κόρη μου, όσο την χάρηκα, την χάρηκα.>> αστειεύτηκε η Χόλι.
<<Πώς είσαι εσύ;>> ρώτησε η φίλη του όσο έκανε γκριμάτσες στην Λίνζι.
<<Πολύ καλά. Με τον Έντι πάει καλύτερα το παιδί μας έφερε πιο κοντά.>>
<<Ελπίζω να μην μένεις μαζί του για την Λίνζι.>> σοβάρεψε και η Λίνζι τον κοίταξε και κρύφτηκε βάζοντας τα χέρια της στο πρόσωπό της.
<<Πόσο θα σε έχουμε εδώ γύρω;>> η Χόλι άλλαξε συζήτηση. Ο Πάρης δεν συνέχισε την συζήτηση, θα της έκανε ανάκριση μετά.
<<Λίγες μέρες. Μου ζήτησε ο Κέβιν να κάνω μια τελική εξέταση.>> την ενημέρωσε.

Σήκωσε την Λίνζι ψηλά, η μικρή δεν σταματούσε να του γελάει. Την έβαλε στο καροτσάκι και την έδεσε.
<<Πρέπει να πάω μέσα. Θα σας δω μετά. Γεια σου Λίνζι.>> η Λίνζι κουνούσε τα χέρια της χαιρετώντας τον και του χαμογελούσε με τα λιγοστά ακόμα δοντάκια της.

Άνοιξε την πόρτα, είδε τον Κέβιν και στην θέση που πριν λίγα λεπτά καθόταν ήταν μια γυναίκα με την πλάτη γυρισμένη.
<<Λοιπόν Κέβιν. Είμαι μέσα.>>
<<Να σου συστήσω την Μυρτώ...>> η γυναίκα γύρισε κοιτάζοντάς τον. Πάγωσαν και οι δύο για μερικά δευτερόλεπτα <<Νικολάου, είναι η εκπαιδευόμενη που σου έλεγα.>>

Ο Πάρης άπλωσε το χέρι του ανταλλάσσοντας χειραψία με την γυναίκα που το προηγούμενο βράδυ είχε βγει ένα -περίπου- ραντεβού για βρώμικο. Το σύμπαν έπαιζε περίεργα παιχνίδια με αυτούς τους δύο στο κέντρο του.

Μπήκαν στο σπίτι, κατέβηκαν τις σκάλες που οδηγούσαν στο υπόγειο η πόρτα ήταν ανοιχτή και ο Κέβιν με τον ντετέκτιβ τους περίμεναν μέσα. Κοίταξε γύρω του, ο χώρος έμοιαζε σαν να είχε μείνει πίσω στον 18ο αιώνα. Έσκυψε βλέποντας το νεκρό άντρα που είχε πυροβοληθεί στο κεφάλι, στο πάτωμα υπήρχε αίμα και κομμάτια του κρανίου του. Άναψε τον φακό του, πήγε το φως πάνω στο καπέλο που ήταν κρεμασμένο στην κορυφή της πολυθρόνας.
<<Κυνηγετικό καπέλο...>> έστρεψε τον φακό στα πόδια του άντρα <<...βιολί...>> κοίταξε πάνω στο τραπεζάκι <<πίπα Μίρσαμ...>> γύρισε το κεφάλι του δεξιά του <<...μέχρι και περσική παντόφλα που έχει καπνό φαντάζομαι.>> σηκώθηκε όρθιος <<Όλα αυτά είναι μια λεπτομερής αναβίωση της οικίας στην οδό Μπέικερ 221Β, του διασημότερου ντετέκτιβ του κόσμου, Σέρλοκ Χόλμς.>>
<<Μόνο που λεγόταν Ντένις Κινγκσλέι, ήταν διανομέας.>> του είπε δίπλα του ο Κέβιν <<Τι σκέφτεσαι;>>
<<Ρώτα την Μυρτώ, είναι η υπόθεσή της.>> του απάντησε και κοιτάχτηκαν.
<<Είναι η τελική σου εξέταση με έμφαση στο τελική.>> της είπε ο Κέβιν <<Οπότε Μυρτώ, πες μας.>>

Η Μυρτώ άδειασε αγχωμένη τα πνευμόνια της <<Το θύμα βρίσκεται σε άνετη θέση, μπροστά σε μια ψεύτικη φωτιά. Ποτό...μοναξιά. Έγκαυμα από πυρίτιδα στο τραύμα εισόδου, έγινε σχεδόν εξ επαφής. Όλα δείχνουν αυτοκτονία.>>
<<Τότε που είναι τ όπλο;>> την ρώτησε ο Κέβιν.
<<Οι οικείοι που βρίσκουν το πτώμα πολλές φορές παίρνουν τ όπλο. Το κάνουν να φαίνεται για φόνος. Αποφεύγουν το στίγμα της αυτοκτονίας. Είναι πιο εύκολο να εισπράξουν την ασφάλεια.>>
Ο Πάρης άκουγε προσεκτικά τα λόγια της, κρυφογέλασε.
<<Απ όσα είδα, ζούσε μόνος του. Οι γείτονες άκουσαν πυροβολισμό.>> ενημέρωσε ο ντετέκτιβ <<Θα πάω να μιλήσω με τους γείτονες.>>
<<Δεν θα πεις, "το παιχνίδι άρχισε" ή "the game is afoot?".>> τον πείραξε ο Κέβιν.
<<Δεν ήξερα ότι είσαι θαυμαστής του Κονάν Ντόιλ, Κέβιν.>> του απάντησε.
<<Δεν είμαι. Έχω δει μια ταινία με τον Σέρλοκ Χόλμς καταλάθος.>>
<<Πάντως αυτές οι ταινίες δεν έχουν ποτέ τέτοιο τέλος.>> έδειξε με τον δείκτη του το θύμα <<Αλλά αφού θες να το ακούσεις απ το στόμα μου "the game is afoot.".>>

Βγήκε έξω, σήκωσε το γιακά απ το μπουφάν του. Ο Τζιμ, ο ντετέκτιβ, πλησίασε κοντά του.
<<Έμαθες κάτι χρήσιμο;>> τον ρώτησε περπατώντας δίπλα του.
<<Για δάνειο σπιτιού, ως δημόσιος υπάλληλος, έχω προσέγγιση. Σου θυμίζει έμπορο ναρκωτικών αλλά είναι μεσίτης.>> αναφέρθηκε στον άντρα που πριν λίγο ρωτούσε σχετικά με την έρευνα, διαβάζοντας την λευκή κάρτα που του έδωσε.
<<Όλοι έχουμε μια μεταμφίεση Τζιμ.>> άνετος απάντησε.

Μπροστά τους είδαν τρία άτομα, ντυμένα με ρούχα εποχής και κοπέλα κρατώντας ο καθένας τους από έναν παλιό χαρτοφύλακα.
<<Ναι...>> ο Τζιμ δίπλα του γέλασε <<Και κάποιοι πιο πολύ από άλλους.>> συμπλήρωσε.
<<Φαντάζομαι είστε φίλοι του κυρίου Κινγκσλέι.>> τους είπε ο Πάρης.
<<Είμαστε φίλοι του κυρίου Χολμς.>> απάντησε ο ένας από τους δύο άντρες.
<<Καλεσμένοι για την ακρίβεια.>> συμπλήρωσε η γυναίκα.
<<Όλα αυτά είναι τόσο σύγχρονα.>> ο τρίτος της παρέας κοιτούσε απαξιωτικά γύρω του.
<<Είμαι απ το εγκληματολογικό του Λας Βέγκας...>>
<<Α! Συνάδελφος. Ίσως μπορούμε να βοηθήσουμε.>> τον διέκοψαν οι άντρες.
<<Βρήκατε ίχνη υποδημάτων;>> τον ρώτησε η γυναίκα και πήγε να περάσει. Ο Πάρης άπλωσε το χέρι του και την σταμάτησε.
<<Εδώ είναι τόπος εγκλήματος.>> αυστηρά της είπε.
<<Κατασκευάσετε ένα σενάριο για την ψυχαγωγία μας, σωστά;>> ο άντρας χαμογέλασε, καθώς χρησιμοποιούσε βαριά αγγλική προφορά. Όπως όλοι τους.
Ο Πάρης έκανε στην άκρη δείχνοντας το νεκρό σώμα του άντρα πάνω στο φορείο.
<<Εξαρτάται τι θεωρείται ψυχαγωγία.>> τους είπε κοιτάζοντάς τους έναν έναν.

Πέρασε στο υπόγειο, είδε την Μυρτώ να μαζεύει τα κομμάτια απ το κρανίο του άντρα, στο πάτωμα. Πλησίασε κοντά της.
<<Τη βρήκα!>> σήκωσε ψηλά την σφαίρα.
Ο Πάρης γονάτισε κοιτάζοντάς την σφαίρα καλύτερα <<Αυτή είναι μια πολύ μεγάλη σφαίρα.>>
<<Η άκρη είναι πεπλατυσμένη. Πρέπει να είναι καθαρό μολύβι.>> παρατηρούσε την σφαίρα πίσω απ τον μεγεθυντικό φακό της <<Δύο ραβδώσεις, άρα από περίστροφο. Έξι... Εξογκώματα και αυλακιές, ροπή προς τα αριστερά.>>
<<Που συνήθως αυτό σημαίνει;>> την διέκοψε ρωτώντας την.
<<Κόλτ 45αρι;>> απάντησε σχεδόν σίγουρη.
Ο Πάρης χαμογέλασε και κούνησε το κεφάλι του.
<<Ο Κέβιν μου είπε να σε αξιολογήσω σύμφωνα με την έρευνα σ αυτό το δωμάτιο. Το υπόλοιπο σπίτι θα το αναλάβουν οι άλλοι.>> σηκώθηκε όρθιος. Κατευθύνθηκε προς την πόρτα, όμως σταμάτησε. Ξερόβηξε και έτριψε τις παλάμες του που είχαν ιδρώσει.

<<Κοίτα, Μυρτώ...>> γύρισε προς το μέρος της και έκανε δύο βήματα πλησιάζοντας κοντά της <<Θέλω να ξέρεις πως ό,τι έγινε μεταξύ μας, δεν θα επηρεάσει καθόλου την τελική του εξέταση...>> την διαβεβαίωσε, παίζοντας νευρικά με τα δάχτυλά του <<Πέρασα πολύ όμορφα μαζί σου χθες και πριν και μετά που γίναμε μούσκεμα απ την βροχή.>> αστειεύτηκε και πέρασε νευρικά τα δάχτυλά του μέσα απ τα μαλλιά του.
Η Μυρτώ γέλασε <<Θα μπορούσαμε να το επαναλάβουμε.>> πλησίασε κοντά του <<Αυτή την φορά στο σωστό μέρος με τα κατάλληλα ρούχα.>> του έκλεισε το μάτι όσο οι ανάσες τους μπερδευόταν.
<<Γιατί όχι;>> η καρδιά του κόντευε να σπάσει <<Μόλις τελειώσουμε με αυτή την υπόθεση.>> από το άγχος του, τον έλουσε κρύος ιδρώτας.
<<Άλλος ένας λόγος για να την λύσω τότε.>> σταμάτησε το κοίταγμα τους και έκανε δύο πίσω.
<<Θα σε δω στο εργαστήριο.>> της είπε χαμηλόφωνα, έβαλε τα χέρια στις τσέπες του και βγήκε έξω.

<<Τζιμ, ποτέ είδαν τελευταία φορά το θύμα οι ντετέκτιβ μας;>> κάθησε στην καρέκλα, κρατώντας την κούπα με τον καφέ του.
<<Την περασμένη Πέμπτη. Τους είχε πει ότι θα έκανε αυτή την συνάντηση ξεχωριστή. Έχω ονόματα και διευθύνσεις και ο Κέβιν πήρε αποτυπώματα.>> τον ενημέρωσε ο άντρας.
<<Ωραία, σ ευχαριστώ.>> σηκώθηκε όρθιος και βγήκε έξω.

Άπλωσε τις φωτογραφίες του θύματος στο γυάλινο τραπέζι. Ο ιατροδικαστής, πήγε κοντά και στάθηκε δίπλα του.
<<Παλιές καλές μέρες.>> ο Νικ φόρεσε τα γυαλιά του και κοίταξε τις φωτογραφίες.
<<Και εγώ χάρηκα που σε είδα γιατρέ.>> σταύρωσε τα χέρια στο στήθος του.
<<Ντυνόταν όπως ο Σέρλοκ Χόλμς;>> παραξενεύτηκε.
<<Τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα, όπως αυτοί που παριστάνουν σκηνές του εμφυλίου, ποτέ δεν το κατάλαβα.>> ο Πάρης σήκωσε τους ώμους του.
<<Η αιτία θανάτου είναι προφανής. Διάτρηση στον δεξιό κρόταφο από πυροβολισμό εξ επαφής...>> του έδειξε στην φωτογραφία το κεφάλι του άντρα.
<<Πήρα την τοξικολογική...>> φώναξε η Μυρτώ μπαίνοντας στον χώρο <<Βρέθηκαν ίχνη κοκαΐνης στα ούρα. Πεντακόσια νανογραμμάρια ανά λίτρο.>>
<<Σε αυτά τα επίπεδα δείξει ότι έκανε χρήση χρόνια.>> ο ιατροδικαστής τους είπε.
<<Φαίνεται απ τα σημάδια.>> ο Πάρης σήκωσε μια φωτογραφία απ την ιατροδικαστική εξέταση και τους την έδειξε.
<<Υπήρχε και μορφίνη στο αίμα του και στην σύριγγα...>> η Μυρτώ του έδωσε το χαρτί της ανάλυσης <<Διάλυμα 7%, άλας μορφίνης και νερό. Πήγε απ το "κρακ" στην πρέζα.>>
<<Βρέθηκαν ίχνη μορφίνης, αλλά όχι ηρωίνης. Δεν έπαιρνε πρέζα απ τον δρόμο. Είναι φαρμακευτικό προϊόν.>> τους είπε ο Πάρης.
<<Και παρά πολύ μεγάλη δόση.>> συμπλήρωσε η Μυρτώ.
<<Σε πόση ώρα δρα η ένεση;>> ρώτησε τον Νικ.
<<Με βάση το μέγεθός του, εξουδετερώθηκε σε δευτερόλεπτα.>> της απάντησε ο Νικ.
<<Δεν προλάβαινε να μαζέψει, να κρύψει τη σύριγγα αντίκα, να πάρει το όπλο και να τινάξει τα μυαλά του.>>
<<Μυρτώ, στάσου ένα λεπτό. Υπήρχαν ίχνη πυρίτιδας στο χέρι του. Τι σημαίνει αυτό;>> την ρώτησε και στήριξε καλύτερα τα γυαλιά του.
<<Ίσως ο Σέρλοκ είχε βοήθεια.>> υπέθεσε η Μυρτώ και κοιτάχτηκαν κατάματα.

Είδε την Μυρτώ να βλέπει κάτι μέσα στο μικροσκόπιο στο εργαστήριο του Ρόμπερτ. Έβαλε τα χέρια στις τσέπες του και πέρασε μέσα.
<<Αρωματικό καπνός, παράγεται μόνο σ ένα μέρος στη Λουιζιάνα.>> άκουσε τον Ρόμπερτ να της λέει.
<<Ίδιος καπνός με αυτόν στην παντόφλα;>> τον ρώτησε η Μυρτώ.
<<Όχι αυτός ο καπνός είναι τελείως διαφορετικό είδος. Φθηνός, δυνατός, σκάρτος.>>
<<Ψιλοκομμένος καπνός.>> μπήκε στην συζήτησή τους ο Πάρης.
<<Πώς το ξέρεις;>> η Μυρτώ τον ρώτησε γυρίζοντας να τον κοιτάξει.
<<Αυτόν κάπνιζε ο Χόλμς.>> απάντησε άνετος.
<<Κακή συνήθεια ακόμα και για φανταστικό ήρωα.>> σχολίασε ο Ρόμπερτ και βγήκε έξω.
<<Έχεις δύο υπόπτους με πίπες.>> της είπε καθώς θυμήθηκε τον άντρα και την γυναίκα απ τον τόπο του εγκλήματος.
<<Ναι...>> συμφώνησε μαζί του <<Και όλοι ξέρουμε ότι το κάπνισμα σκοτώνει.>> συνέχισε και του χαμογέλασε.

Ακολουθούσε τον Τζιμ μέσα στο μπιλιαρδάδικο. Πέρασαν ανάμεσα απ τα μπιλιάρδα και τα τραπέζια και σταμάτησαν μπροστά απ το μπαρ. Και τότε είδαν την σερβιτόρα που πλησίαζε με τον δίσκο, ήταν η γυναίκα που είδαν το προηγούμενο βράδυ μόνο που τώρα αντί για ρούχο εποχής φορούσε ένα κοντό μαύρο φόρεμα με ανοιχτή πλάτη. Πέρασε από μπροστά τους και άφησε τον δίσκο πάνω στο μπαρ.
<<Να σας φέρω κάτι;>> τους ρώτησε χωρίς να τους κοιτάζει.
<<Ψάχνουμε κάποιον.>> απάντησε ο Πάρης παρατηρώντας την από πάνω μέχρι κάτω.
<<Με κοιτάς επίμονα.>> ενοχλημένη του είπε, γυρίζοντας στο μέρος του.
<<Α... Εμ, συγγνώμη.>> σήκωσε τις παλάμες του <<Δεν σε γνώρισα από χθες. Είναι φίλος σου;>> ρώτησε δείχνοντας τον άντρα που μιλούσε πριν.
<<Σε παρακαλώ. Σου μοιάζει για φίλος μου; Αλλά αφήνει καλό φιλοδώρημα. Έχω άρρωστη μητέρα και νοίκι.>> εκνευρισμένη του είπε.
<<Έχουμε μερικές ερωτήσεις. Στου Κινγκσλέι καπνίζεις πίπα;>> την ρώτησε.
<<Ναι, μια Μίρσαμ.>> του απάντησε.
<<Θα την χρειαστώ.>> έβγαλε από την τσέπη του την πλαστική σακούλα στοιχείων.
<<Γιατί;>> η γυναίκα έσμιξε τα φρύδια της.
<<Αυτό είναι δικό μου θέμα.>> άνοιξε την σακούλα.
Η γυναίκα έπιασε την τσάντα απ την κρεμάστρα, την άνοιξε και έβαλε την πίπα μέσα στο σακουλάκι.

<<Ο κύριος Όουκς, ή μήπως ο δόκτωρ Γουάτσον;>> φώναξε περπατώντας στον διάδρομο του νοσοκομείου. Ο άντρας στεκόταν στο παράθυρο <<Πάρης Μυλωνάς. Εγκληματολογικό. Έχετε ένα λεπτό;>> συστήθηκε. Ο άντρας πλησίασε κοντά του <<Ήρθα να πάρω την πίπα Μίρσαμ και όσα προϊόντα καπνού έχετε στην κατοχή σας.>> άφησε κάτω το βαλιτσάκι του.
<<Δεν καπνίζω κάτι παράνομο.>> ο άντρας χαμογέλασε.
<<Δεν κατηγορείστε γι αυτό.>> ο Πάρης ανταπέδωσε το χαμόγελο.
<<Η πίπα μου είναι στο σπίτι.>>
<<Κανένα πρόβλημα, πάμε.>> άνετος απάντησε.
<<Κοιτάξτε δουλεύω.>>
<<Μιλήσαμε στον προϊστάμενό σας και έχω ένταλμα. Μισό λεπτό να σας το δώσω.>> έβγαλε από την τσέπη του δερμάτινου μπουφάν του το ένταλμα. Χαμηλώνοντας το βλέμμα του είδε μια σταγόνα αίματος πάνω στο παπούτσι του άντρα.
<<Αυτά τα παπούτσια φορούσατε στη συνάντηση της λέσχης σας;>> ο Πάρης τον ρώτησε.
<<Ναι, δεν είναι σωστά για την εποχή, αλλά είναι μαύρα δερμάτινα. Δεν είμαι τόσο στις λεπτομέρειες όσο ήταν ο Ντένι.>>
<<Προφανώς και όχι.>> του έδωσε το ένταλμα.

Το ίδιο απόγευμα, κάλεσαν τον άντρα για ανάκριση. Ο Πάρης στήριξε το σώμα του στον τοίχο, σταύρωσε τα χέρια του και κοίταζε τον άντρα που έκανε νευρικές κινήσεις με το πλαστικό ποτήρι του καφέ του.
<<Έχεις αγωνία;>> τον ρώτησε ο Τζίμ.
<<Λίγο.>>
<<Ηρέμησε...>> χαμηλόφωνα του είπε <<Είμαστε απλά τρείς εκπρόσωποι του νόμου που απλώς συζητάνε.>>
<<Είμαι φύλακας στο νοσοκομείο. Μην με κοροϊδεύεις.>>
<<Ήθελες να γίνεις μπάτσος, έτσι; Τι έγινε; Δεν πέρασες στα αθλήματα;>> ο άντρας δεν του απαντούσε <<Δεν πειράζει. Πολλοί αποτυγχάνουν. Μήπως στα ψυχολογικά τεστ;>> συνέχισε ο Τζίμ.
<<Έπαιρνα φάρμακα.>> του απάντησε <<Με τα φάρμακα που έπαιρνα δεν μπορείς να γίνεις μπάτσος.>> του εξήγησε.
<<Αλλά γίνεσαι Σέρλοκ Χόλμς.>> σχολίασε ο Πάρης, κάνοντας δύο βήματα πιο κοντά τους.
<<Ήμουν ο γιατρός Γουάτσον.>> τον διόρθωσε <<Ο Ντένι ήταν ο Σέρλοκ Χόλμς "Μονο ένας μπορεί να υπάρχει!".>> κοροϊδεύοντας την φωνή του νεκρού άντρα είπε.
<<Ναι αλλά, αν δεν υπήρχε ο Ντένι μπορούσες να γίνεις Σέρλοκ.>> ο Πάρης σήκωσε τους ώμους του.
<<Υποθέτω.>>
<<Γι αυτό τον σκότωσες;>> συνέχισε ο Τζίμ.
<<Δεν τον σκότωσα.>> αγανακτισμένος είπε <<Ο Ντένι ήταν φίλος μου. Αν ήθελα να γίνω Σέρλοκ, αρκούσε να περιμένω. Ο Ντένι θα τα παρατούσε, το έλεγε συχνά. Θα γύριζε στην γυναίκα του.>>
<< Πήγες, τον σκότωσες, έφυγες και μετά απλός πήγες με τους άλλους. Σαν να μην έγινε τίποτα.>> του είπε ο Τζίμ.
<<Μετά την δουλειά πήγα σπίτι μου.>>
<<Βρέθηκε αίμα στο παπούτσι σου, στάχτη απ την πίπα σου στο πάτωμα δίπλα απ το πτώμα του, ήσουν στον τόπο που σκοτώθηκε.>> τράβηξε την καρέκλα και κάθησε.
<<Με τίποτα!>> απάντησε κοιτάζοντας τον Πάρη.
<<Υπάρχουν δύο είδη ιστοριών, οι φανταστικές και τα γεγονότα.>> σοβαρά του είπε ο Τζίμ <<Ο Σέρλοκ Χόλμς, φανταστική. Ο φόνος του Κινγκσλέι, γεγονός. Η ιστορία σου...>> έκανε μια παύση <<φανταστική.>>
<<Όχι, τ ορκίζομαι! Μα το Θεό, λέω την αλήθεια! Δεν πήγα! Δεν σκότωσα τον Ντένι!>>
Ο Πάρης σηκώθηκε και βγήκε έξω από την αίθουσα.

Πέρασε στην αίθουσα που ήταν η Μυρτώ, σταύρωσε τα χέρια του και στάθηκε δίπλα της.
<<Οι σταγόνες δεν είναι ίδιες.>> ξεκίνησε να του λέει όσο έβλεπε το μικροσκόπιο <<Κάποιες είναι σε θρόμβους κι άλλες είναι μόνο ορός.>> έκανε στην άκρη δίνοντας χώρο στον Πάρη να κοιτάξει το μικροσκόπιο.
<<Το αίμα λύεται σε είκοσι λεπτά. Αν ο Γουάτσον σκότωσε τον Σέρλοκ το αίμα που υπήρχε τα ήταν το ίδιο.>> σίγουρη του είπε.
<<Ο δολοφόνος παίρνει αίμα του θύματος απ την σκηνή. Τα ερυθρά χωρίζονται απ τον ορό, βάζει μετά το αίμα στο παπούτσι. Κάποιος θέλει να παγιδεύσει τον Γουάτσον.>>
Η Μυρτώ συμφώνησε μαζί του κουνώντας το κεφάλι της.

Έβλεπε στην οθόνη του υπολογιστή μια σελίδα με τα πράγματα του Κινγκσλέι που τα είχε βάλει σε πώληση.
<<Τοσα πράγματα για πούλημα.>> σχολίασε βλέποντας την Μυρτώ να προχωράει στην ιστοσελίδα.
<<Όλη η συλλογή του Κινγκσλέι. Ξεπουλάει τα πάντα. Θα χρειαζόταν τα χρήματα.>> του είπε, αφού τον κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα.
<<Δεν ξέρω, ίσως ήθελε να αλλάξει ζωή.>>
Η Μυρτώ σταμάτησε σε μια αγγελία <<Το όπλο του φόνου ήταν ένα Κόλτ 45αρι. Λείπει.>> του έδειξε το όπλο.
<<Νόμιζα ότι ψάχναμε ένα βιβλίο.>> την πείραξε και κρυφογέλασε.
<<Ψάχνουμε. Το αίμα στο βιβλίο δεν είναι του θύματος, ούτε γνωρίζουμε ποιανού είναι.>> άνοιξε τον φάκελο της και του έδωσε την φωτογραφία του βιβλίου.
<<Συνέχισε.>> της είπε και η Μυρτώ προχώρησε παρακάτω στις αγγελίες.
<<Το βρήκα! "Το σκυλί των Baskerville".>> πάτησε πάνω στην εικόνα.
<<Όταν φωτογραφήθηκε δεν είχε αίμα.>>  παρατήρησε.
<<Μπορείς να δεις τις προσφορές;>> της ζήτησε.
<<Φυσικά και μπορώ. Για να δούμε ποιοί ενδιαφέρθηκαν.>>
Φόρεσε τα γυαλιά του και κοίταξε την οθόνη.
<<Χμ... Reichenbach!>>  μουρμούρισε.
<<Είναι σημαντικό αυτό;>> τον ρώτησε η Μυρτώ.
<<Το Reichenbach Falls;>> αντερώτησε και γύρισε να την κοιτάξει. Η Μυρτώ τον κοιτούσε απορημένη <<Εκεί ο καθηγητής Μοριάρτι, σκότωσε τον Σέρλοκ Χόλμς.>> συνέχισε.
<<Νομίζω πως πρέπει να επισκεφθούμε και τον τρίτο της παρέας. Τι λες;>> τον ρώτησε και σηκώθηκε απ το σκαμπό.
<<Εσύ είσαι η εξεταζόμενη.>> απάντησε και την ακολούθησε στην έξοδο.

▪︎ Γειααα σας!! 🦉 Εδώ δεν περιμένατε κεφάλαιο με τίποτα και είμαι σίγουρη γι αυτό! Αλλά είναι η χαρά μου να σας αιφνιδιάζω.😂

Ας αρχίσουμε από την αρχή, έχουμε μεταφερθεί στην γνωριμία του Πάρη και της Μυρτώς. Όταν ακόμα η Μυρτώ ήταν εκπαιδευόμενη και ο Πάρης πρέπει να γίνει ο μεσολαβητής για το αν μπορεί η Μυρτώ να αναλαμβάνει υποθέσεις μόνη της.

Έχουμε Λίνζι σε μια ηλικία που πάλι εκμεταλλεύεται τον Πάρη χωρίς απαραίτητα να το καταλαβαίνει ακόμα.🤭

Επίσης ο Πάρης με την Μυρτώ έχουν πάρει φωτιά 🔥 ο Πάρης έπαθε ένα τσοτσο όταν την είδε μετά τα χθεσινά που δεν μας λένε τι ακριβώς έγινε 🤔 το μόνο που ξέρουμε είναι ότι έγιναν μούσκεμα απ την βροχή.😬

Σε άλλες καταστάσεις ποιος σκότωσε τον Σέρλοκ ρε παιδιά; Της έτυχε και της Μυρτώς τελική εξέταση όνειρο 😂

Το επόμενο κεφάλαιο θα ανέβει σύντομα λογικά αύριο, γιατί δεν γίνεται να το αφήσω έτσι πρέπει να τελειώσει αυτή η υπόθεση.😉

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤