Το νεκρό σώμα της ηλικιωμένης γυναίκας φωτογράφιζε ο Πάρης στο εξωτερικό του σπιτιού. Το κεφάλι της είχε περάσει μέσα από το τζάμι και τα γυαλιά είχαν μπει στο λαιμό της γεμίζοντάς το τζαμί με αίμα.
<<Ονομάζεται Πένι Γκάρντεν. >> είπε ο Ντάνιελ στεκόμενος από την μέσα μεριά  του δωματίου <<Είναι εξηνταπέντε ετών. Συνταξιούχος σερβιτόρα. Ζούσε εδώ από την εποχή των αρουραίων.>>
<<Μπορεί να τους σέρβιρε ποτά.>> αστειεύτηκε ο Πάρης κατεβάζοντας την φωτογραφική μηχανή.
<<Θα είχε καλό φιλοδώρημα γιατί πριν είκοσι χρόνια αυτή ήταν καλή γειτονιά.>> συνέχισε το αστείο ο Ντάνιελ <<Τέλος πάντων, ένας τύπος από την δίπλα πόρτα άκουσε φασαρία και κάλεσε το 911. Κάτω στο διάδρομο, υπάρχει ένα διαθέσιμο υπνοδωμάτιο. Το κρεβάτι είναι άστρωτο. Οπότε αν το θύμα είχε καλεσμένους δεν είναι πουθενά, άρα θα ψάξω τριγύρω.>> ο Ντάνιελ έφυγε από κοντά του.

Η Μυρτώ πλησίασε κοντά του βγάζοντας φωτογραφίες το εσωτερικό του σπιτιού.
<<Δυστυχώς, αυτά τα παράθυρα δεν είναι σταθερά.>> σχολίασε ο Πάρης, παρατηρώντας με τον φακό του το παράθυρο.
<<Αν σπάσουν είναι πολύ επικίνδυνα.>> χωρίς να τον κοιτάζει του είπε η Μυρτώ.
<<Και αυτή πέρασε με το πρόσωπο.>>
<<Η πόρτα είναι ακριβώς εδώ...>> του έδειξε με το χέρι της την πόρτα ακριβώς δίπλα απ το παράθυρο <<αμφιβάλλω να μην την είδε. Μπορεί να είχε βοήθεια. Τα κουπόνια στο πάτωμα είναι πάνω στα γυαλιά που μας δείχνει ότι σκορπίστηκαν αφού έσπασε το παράθυρο.>> έκανε μια υπόθεση η Μυρτώ.
<<Μπορεί να έψαξαν το δωμάτιο αφού την σκότωσαν.>> συνέχισε τις εικασίες ο Πάρης.
Η Μυρτώ γύρισε το σώμα της βλέποντας το παλιό σπίτι.
<<Δεν υπάρχει τίποτα αξίας εδώ μέσα.>> τον ενημέρωσε.
<<Κάποτε ίσως να υπήρχε.>> απάντησε κρατώντας το βλέμμα του προσηλωμένο στην νεκρή γυναίκα.
<<Πάρη, την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε, πριν τέσσερα χρόνια, στην διάλεξή σου. Είχα ακούσει ότι ήσουν λίγο βαρετός ως ομιλητής, αλλά δεν μπορείς να βασίζεσαι στην πρώτη εντύπωση. Αυτό ήταν και το θέμα της ομιλίας σου.>> του εκμυστηρεύτηκε όσο κούμπωνε το μπουφάν της.
<<Νομίζω πως είχα πει ότι η πρώτη γνώμη είναι σημαντική αλλά αν αλλάξουν τα στοιχεία τότε πρέπει να αλλάξει και η θεωρία.>> την διόρθωσε και σήκωσε το φρύδι του.
<<Ακριβώς.>> τα βλέμματά τους συναντήθηκαν και χαμογέλασαν.

<<Πάρη, Μυρτώ.>> ο βοηθός ιατροδικαστή πέρασε στο σπίτι και τους χαιρέτησε. Πλησίασε κοντά στο πτώμα.
Ο Πάρης τον βοήθησε βγάζοντας το κεφάλι της γυναίκας απ το σπασμένο τζαμί. Η Μυρτώ βοήθησε τον Μπράντον να βάλει το κορμί της στο φορείο.
<<Γειά.>> άκουσαν την Χόλι να τους λέει.
<<Γεια.>> απάντησε η Μυρτώ γράφοντας τα στοιχεία στον φάκελο.
<<Χρειαζόμαστε βοήθεια.>> είπε στην φίλη του ο Πάρης.
<<Τι δεν έχετε κάνει;>> ρώτησε αφήνοντας το βαλιτσάκι της κάτω.
<<Εεε... Το υπόλοιπο σπίτι.>> πληροφόρησε την Χόλι χαμογελώντας ψεύτικα και ενοχικά.
Η Χόλι κούνησε το κεφάλι της, έπιασε το βαλιτσάκι της και κατευθύνθηκε στο εσωτερικό του σπιτιού.

Βοήθησε τον Μπράντον να βγει με το φορείο έξω από το σπίτι, περπάτησε στο γρασίδι και πλησίασε στο διπλανό σπίτι που ο Ντάνιελ μιλούσε με έναν άντρα.
<<Φίλε, ήμουν αραχτός με τα παιδιά όταν ξαφνικά, πσσς. Σκέφτηκα πως κάποιος παραβίαζε την διπλανή πόρτα. Κοίταξα πάνω από τον φράχτη, η γριά Πένι ψυχορραγούσε.>>
<<Άκουσες κάτι;>> ρώτησε ο Πάρης και στάθηκε δίπλα στον Ντάνιελ <<Φωνές, κραυγές, τσιρίδες;>>
Ο άντρας κούνησε αρνητικά το κεφάλι του <<Δεν νομίζω πως η κυρία Πένι μπορούσε να ουρλιάξει. Είχε μια χαμηλή, βραχνή φωνή.>> του απάντησε ο άντρας.
<<Είδες κανέναν να φεύγει απ το σπίτι;>> συνέχισε ο Πάρης.
<<Όχι κύριοι. Όχι χθες βράδυ.>>
<<Ποιος έμενε μαζί της;>> ο Ντάνιελ τον κοίταξε σοβαρά.
<<Δεν γνωρίζω το όνομά του αλλά τον βλέπω συνέχεια να μπαινοβγαίνει.>>
<<Περιέγραψέ τον μας.>> ο Ντάνιελ άλλαξε σελίδα στο μπλοκάκι του.
<<Λευκός άντρας, αδύνατος. Πάντα φοράει τζιν και λευκά μπλουζάκια.>> κόλλησε το βλέμμα του στο φορείο <<Την συμπαθούσα την γριούλα. Έκανε ωραία φαγητά και πάντα είχε έξτρα καπνό αν μου τελείωνε.>>
<<Αυτή είναι η κάρτα μου.>> ο Ντάνιελ του έδωσε την κάρτα με τον αριθμό του <<Αν δεις τον λευκό, αδύνατο τύπο πάρε με τηλέφωνο, εντάξει;>>
<<Εντάξει.>> ο άντρας απομακρύνθηκε γυρίζοντας στην αυλή που τον περίμεναν οι φίλοι του.

Ο Πάρης περιεργαζόταν την γειτονιά. Στο απέναντι πεζοδρόμιο υπήρχε ένα σπίτι που είχε κάμερες ασφαλείας. Σκούντηξε τον Ντάνιελ και του έδειξε το σπίτι.
<<Μίλησες στον άνθρωπο εκείνου του σπιτιού;>> ρώτησε τον Ντάνιελ.
<<Έχω πάει δύο φορές. Δεν είναι κανείς μέσα ακόμα.>> του απάντησε ο Ντάνιελ.
<<Σε παρακαλώ βάλε κάποιον στα σκαλιά μέχρι να φανεί. Έχει κάμερες ασφαλείας. Θέλω το βίντεο.>>
<<Εντάξει Πάρη.>>
<<Ευχαριστώ.>> είπε καθώς απομακρυνόταν.

Φόρεσε γάντια και στάθηκε πάνω από το τραπέζι του ιατροδικαστή παρατηρώντας το ανοιχτό, λόγω νεκροψίας, σώμα της γυναίκας.
<<Πολλαπλές πληγές στο πρόσωπο, στο λαιμό, στους ώμους. Αν δεν ήταν τα μερικές δεκάδες θραύσματα που έβγαλα, θα έλεγα ότι κάποιος την έκοψε με ξυράφι. Αιτία θανάτου είναι ακατάσχετη αιμορραγία από αιχμηρό τραύμα στην περιοχή της καρωτίδας. Αλλά ήταν ήδη ετοιμοθάνατη.>> ο Νικ έπιασε από το τραπεζάκι δίπλα του έναν σιδερένιο δίσκο με τα πνευμόνια της γυναίκας φέρνοντάς τον κοντά στον Πάρη <<Τεράστιοι καρκινικοί όγκοι στα πνευμόνια της.>>
<<Ο καρκίνος της είχε καρκίνο.>> είπε βλέποντας τα πνευμόνια.
<<Μάλλον της άρεσε να καπνίζει περισσότερο απ το να ζει, έτσι;>>
<<Ή ήθελε να πεθάνει μ ένα τσιγάρο στο στόμα.>> ο Νικ άφησε τον δίσκο πάλι στο τραπεζάκι.
<<Ξέρεις η Χόλι βρήκε αντικαταθλιπτικά, καθαρτικά και χάπια για το στομάχι μέσα στο σπίτι, αλλά δεν νομίζω να βρήκε κάτι για τον πόνο.>> ανέφερε ο Πάρης στον ιατροδικαστή.
<<Στο εγγυώμαι, η γυναίκα πονούσε. Κάτι θα έπρεπε να παίρνει γι αυτό.>> με σιγουριά του είπε ο Νικ.
<<Μπορεί ο δολοφόνος να τα πήρε μαζί του.>> υπέθεσε ο Πάρης.
<<Λοιπόν, υπάρχει μεγάλη αγορά γι αυτά τα πράγματα σήμερα. Θα βρω τις ιατρικές εγγραφές.>> απάντησε ο Νικ.
Ο Πάρης κούνησε το κεφάλι του εστιάζοντας το βλέμμα του στο πτώμα.

Είδε σκυμμένη στο πάτωμα του σπιτιού την Μυρτώ, πέρασε μέσα στην μονοκατοικία.
<<Βρήκατε κάτι;>> ρώτησε την Μυρτώ βγάζοντας τα γυαλιά ηλίου του.
<<Ματωμένο γυαλί.>> του απάντησε η Μυρτώ.
Έπιασε την φωτογραφική μηχανή του και φωτογράφισε το μικρό κομμάτι γυαλιού. Δίπλα του υπήρχε μια πόρτα.
<<Μπορεί να είναι του δολοφόνου καθώς έβγαινε;>> έσπρωξε με το πόδι του την πόρτα και βγήκε στην αυλή με το γκαζόν, λίγα βήματα και βρήκε άλλο ένα κομμάτι γυαλιού, έβγαλε μια φωτογραφία και συνέχισε. Σταμάτησε λίγο κοιτώντας το σπασμένο τζαμί. Προχώρησε προς τον φράχτη, ο ξύλινος φράχτης είχε μια μικρή τρύπα, εξέτασε τον χώρο γύρω του με το βλέμμα και φωτογράφισε την τρύπα.

<<ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΕΞΩ! ΕΔΩ ΜΕΝΩ, ΦΙΛΕ.>> άκουσε έναν άντρα να φωνάζει.
<<Συγγνώμη αλλά εδώ είναι τόπος εγκλήματος δεν θέλεις να είσαι εκεί.>> του εξηγούσε ο αστυνομικός.
<<Κοιτάξτε, απλά θέλω να δω την θεία Πένι. Που είναι;>>
Ο Πάρης βγήκε από την είσοδο του σπιτιού, με γρήγορα βήματα πέρασε κάτω από την κορδέλα της αστυνομίας.
<<Μένεις εδω;>> ρώτησε τον νεαρό άντρα.
<<Ναι, αυτό εξηγούσα σ αυτόν εδώ. Τι συμβαίνει;>> εκνευρισμένος είπε στον Πάρη.
<<Πώς λέγεσαι;>>
<<Χένρι. Χένρι Μπράιλι.>> απάντησε ο άντρας.
<<Χένρι, θέλω να έρθεις στο τμήμα και να μας δώσεις κατάθεση.>> του είπε σοβαρά ο Πάρης.
<<Για ποιό λόγο;>>
<<Λυπάμαι που στο λέω, αλλά η θεία σου είναι νεκρή.>> ο άντρας στην πρόταση του Πάρη πάγωσε και κοίταξε το σπίτι.

Τον πέρασε στην αίθουσα της ανάκρισης, κάθησε στην καρέκλα απέναντι του. Λίγα δευτερόλεπτα μετά μπήκε ο Ντάνιελ στην αίθουσα, έκλεισε την πόρτα κοίταξε για λίγο τον νεαρό άντρα βολεύοντας το σώμα του στην καρέκλα.
<<Λοιπόν, που πήγες χθες βράδυ;>> ο Ντάνιελ ξεκίνησε να ρωτάει.
Ο άντρας έβγαλε κάτι από την τσέπη του τζιν του <<Στον κινηματογράφο.>> απάντησε αφήνοντας το εισιτήριο πάνω στο τραπέζι.
<<Ένα απόκομμα εισιτηρίου. Αυτό είναι καλό.>> ο Πάρης κοίταξε το εισιτήριο <<Με ποιόν πήγες; Ήσουν μόνος σου;>> ρώτησε τον άντρα.
<<Με ποιον άλλο να πήγαινα;>> αντερώτησε ο άντρας.
<<Δεν ξέρω. Με κάποιον φίλο;>> συνέχισε ο Πάρης.
<<Όχι. Δεν έχω φίλους.>> του απάντησε.
Ο Ντάνιελ πήρε μια βαθιά ανάσα <<Εντάξει, η ταινία τελείωσε. Ήσουν μόνος, μετά τι;>>
Ο Χένρι γύρισε το βλέμμα του στο μέρος του άντρα <<Κάθισα στο σαλόνι του κίνο όλο το βράδυ, πέρασα απ το μανάβικο και μετά ήρθα σπίτι στους αστυνομικούς.>>
<<Γιατί μένεις στην θεία σου την Πένι;>> έβαλε τα χέρια του πάνω στο τραπέζι.
<<Γιατί οι γονείς μου με πέταξαν έξω.>> έσκυψε το κεφάλι του.
<<Γιατί το έκαναν αυτό;>> ο Ντάνιελ κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα τον Πάρη μετά την ερώτησή του.
<<Επειδή δεν με συμπαθούν.>> απάντησε στους άντρες.
<<Για να δω τα χέρια σου.>> -σχεδόν- διέταξε ο Ντάνιελ.
Ο Χένρι άπλωσε τα χερια του πάνω στο τραπέζι και κοίταξε ψηλά. Οι άντρες παρατήρησαν σημάδια στις φλέβες του.
<<Εισάγεις καλό πράγμα; Χρησιμοποιείς ενδοφλέβια ναρκωτικά;>> χαμηλόφωνα τον ρώτησε ο Ντάνιελ.
<<Όχι πλέον, αλλά έκανα για λίγο καιρό.>> απάντησε ο Χένρι μαζεύοντας κοντά του τα χέρια του.
<<Ξέρεις η θεια σου η Πένι είχε μερικές συνταγές φαρμάκων για τον πόνο. Οξυκοδεΐνη, φεντανύλ, μεθανόλη. Όταν ψάξαμε το σπίτι της, δεν  βρήκαμε τίποτα. Εσύ τα πήρες;>> απεύθυνε την ερώτηση στον άντρα ο Πάρης.
<<Όχι, δεν τα πήρα. Αυτή πρέπει να τα πήρε. Εγώ δεν τα ακούμπησα. Μόλις βγήκα από το κέντρο αποτοξίνωσης. Δεν έχω ακουμπήσει γραμμή, χάπι ή βελόνα εδώ και έξι μήνες. Οι γονείς μου μ έδιωξαν και με πήρε αυτή. Δεν θα μπορούσα να της την φέρω έτσι.>> αποκρίθηκε ο άντρας.
<<Θα πρέπει να πάρουμε τα ρούχα και τα παπούτσια σου.>> του ειπε σοβαρά ο Πάρης.
<<Εντάξει.>> απάντησε ο άντρας.
Ο Πάρης σηκώθηκε και βγήκε έξω από την ανάκριση.

Κρατούσε δυο κούπες με καφέ, βάδιζε στους διαδρόμους και πέρασε στην αίθουσα που ήταν η Μυρτώ. Ερευνούσε τα ρούχα του άντρα, έβγαλε τα πορτοκαλί γυαλιά της και έκλεισε το blue light.
<<Καμία τύχη;>> ρώτησε φτάνοντας κοντά της. Της έδωσε την κούπα με τον καφέ και του χαμογέλασε.
<<Όχι. Καθόλου αίμα στα ρούχα ή τα παπούτσια του ανιψιού.>> του απάντησε.
Ο Πάρης άνοιξε τον φάκελο που ήταν  πάνω στο τραπέζι.
<<Το τεστ ναρκωτικών στα ούρα του βγήκε αρνητικό. Είναι καθαρός.>> την ενημέρωσε.
<<Και η θεία Πένι;>> αναρωτήθηκε κοιτάζοντας τον.
<<Κανένα ίχνος αναλγητικών στον οργανισμό της.>> ήπιε μια γουλιά απ τον καφέ του.
<<Έχουμε πολλά σοβαρά ναρκωτικά που λείπουν.>> δεν της απάντησε τίποτα, σήκωσε τα μανίκια απ το πουκάμισό του παρατηρώντας τα ρούχα πάνω στο τραπέζι.

<<Είδα την κλήση σου.>> είπε μπαίνοντας στο εργαστήριο του Άρτσι <<Το βίντεο της παρακολούθησης απ τον γείτονα του απέναντι δρόμου.>> κάθησε στο σκαμπό, βλέποντας ευθεία την μεγάλη οθόνη.
<<Ναι ήταν παρανοϊκός αλλά τεμπέλης.>> έστρεψε το βλέμμα του κοιτάζοντάς τον <<Είχε τέσσερις κάμερες ασφαλείας στο σπίτι του, τρείς απ αυτές ήταν ακόμα στο κουτί. Η χειροποίητη ασφάλεια είναι η χειρότερη.>> άρχισε το βίντεο και κοίταξαν την οθόνη <<Εντάξει λοιπόν, ο ανιψιός μπαινοβγαίνει στο σπίτι μερικές φορές στην διάρκεια της μέρας.>>
<<Ναι...>> του έκανε νόημα να συνεχίσει.
<<Στο διπλανό σπίτι είναι μια άλλη ιστορία. Αυτός ο τύπος βγαίνει απ το σπίτι και συναντιέται με διαφορετικά αυτοκίνητα τουλάχιστον τρεις φορές την ώρα.>>
<<Διακινεί ναρκωτικά.>> του είπε σίγουρος ο Πάρης.

Επιασε το κινητό απ την τσέπη του και κάλεσε τον Ντάνιελ. Χτύπησε τον ώμο του Άρτσι ευχαριστώντας τον. Άκουσε την φωνή του Ντάνιελ απ την άλλη γραμμή.
<<Ντάνιελ, πρέπει να φέρουμε τον γείτονα για ανάκριση. Θα βγάλω ένταλμα έρευνας για το σπίτι του. Ναι...>> πήρε το μπουφάν και το βαλιτσάκι του <<Θα τα πούμε στην γειτονιά.>> τερμάτισε την κλήση μπαίνοντας στο τζιπ του.

<<Βρήκαμε αυτά στο σπίτι σου.>> ο Πάρης άφησε τις δύο φωτογραφίες πάνω στο τραπέζι <<Το άσπρο είναι μυοχαλαρωτικό.>>
<<Ναι, τράβηξα τα μπράτσα μου σπρώχνοντας τον καναπέ.>> απάντησε ο άντρας σταυρώνοντας τα χέρια του.
<<Ναι. Και το μπλε φαίνεσαι λίγο μικρός για το χρειάζεσαι.>> συνέχισε στον σοβαρό του τόνο.
<<Είχα την εποχή μου με τις γυναίκες. Ο κύριος Τζόνσον βαρέθηκε με την πάροδο των χρόνων και λοιπόν;>>  χαλαρός απάντησε στον Πάρη.
<<Θα βαρεθεί πολύ στην φυλακή. Να το ελπίζεις.>> απάντησε στηρίζοντας τα χέρια του πάνω στο τραπέζι.
<<Τι, θα με συλλάβετε για πώληση μερικών χαπιών;>> ρώτησε.
<<Νομίζεις πως ένας άντρας στην δουλειά μου δεν ξέρει τι κινείται στα κλαμπ και στους δρόμους;>> ο Ντάνιελ πήγε κοντά του <<Έχεις ακούσει για το Λας Βέγκας κοκτέιλ;>> κάθησε στην καρέκλα.
<<Δεν πίνω.>>
<<Είναι μια μίξη χαπιών. Το πρόβλημα είναι ότι δύσκολα βρίσκεις ένα απ αυτά. Οι γιατροί δεν τα μοιράζουν, πρέπει να πονάς πολύ για να τα πάρεις, όπως όταν πεθαίνεις απο καρκίνο. Στο δρόμο το λένε "περκ-α-ποπ">> ο άντρας κούνησε το σώμα του σαν να μην καταλαβαίνει.
<<Τώρα η Πένι είχε συνταγή για σαράντα το μήνα. Το πρόβλημα είναι πως δεν μπορέσαμε να βρούμε κανένα σπίτι της.>> συμπλήρωσε ο Πάρης.
<<Και τι, νομίζετε πως εγώ τα έκλεψα;>> αναρωτήθηκε.
<<Ναι, αυτό νομίζουμε. Μπήκες στο σπίτι της, τσακωθήκατε και την έσπρωξες πετώντας την πάνω στο παράθυρο.>> του είπε ο Ντάνιελ.
<<Ποτέ... Ποτέ , ποτέ, ποτέ.>> επανέλαβε ο άντρας <<Σας είπα την συμπαθούσα την γριούλα. Μου έφτιαχνε βραδυνό. Μου δάνειζε τσιγάρα.>>
<<Σου άρεσε γιατί είχε ό,τι χρειαζόσουν.>> ανέφερε ο Πάρης.
<<Όχι, με τίποτα. Χρειάζομαι έναν δικηγόρο.>> τους απάντησε και σταμάτησε να μιλάει.

<<Οπότε έχουμε έναν έμπορο ναρκωτικών και έναν πρώην χρήστη.>> η Μυρτώ διάβαζε τον φάκελο περπατώντας στον διάδρομο <<που και οι δύο είναι ικανοί να κλέψουν τα ναρκωτικά της Πένι.>>
<<Όμως, δεν βρέθηκε ίχνος ναρκωτικών στον οργανισμό του ανιψιού.>> την ενημέρωσε ο Πάρης.
<<Ένας άφραγκος, άνεργος, ίσως να τα έκλεβε απ την Πένι για να τα πουλάει στον γείτονα.>> του είπε βάζοντας και αυτό το ενδεχόμενο στο τραπέζι.
<<Αν είναι έτσι, είναι κίνητρο και για τους δύο.>> απάντησε στην Μυρτώ.

<<Με συγχωρείτε. >> άκουσαν μια φωνή και γύρισαν προς την ρεσεψιόν. Ο ανιψιός του θύματος κρατούσε μια κούτα.
<<Γεια σου Χένρι. Τι κάνεις εδώ;>> τον ρώτησε η Μυρτώ.
<<Μόλις βρήκα αυτό στην αυλή μου...>> η Μυρτώ κοίταξε τον Πάρη <<Το άνοιξα και σκέφτηκα να το φέρω σ εσάς παιδιά. Είναι...>> έκανε μια παύση <<αρκετά ανατριχιαστικό.>>
Η Μυρτώ έκλεισε τον φάκελο και πλησίασαν κοντά κοιτάζοντας μέσα στην κούτα. Άλλη μια μακέτα με ακριβέστατο τον τόπο εγκλήματος της Πένι, ήταν μπροστά τους.

■ Γειααα σας και καλό μήνα!❄🎄 Τώρα το δέχομαι να ακούω για Χριστούγεννα, βασικά για το πιο άγιο πράγμα που έχει εφευρεθεί ποτέ τα μελομακάρονα.😂

Και από εκεί που δεν το περίμενε κανείς έσκασε και μια μακέτα στο εγκληματολογικό για το καλό, για να μην βαριούνται.

Και κάτι ακόμα... Ακούς εκεί βαρετός ομιλητής ο Πάρης, Ο ΠΆΡΗΣ. Αλλά δεν σε χάλασε Μυρτούλα 😉

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο.
Αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλια σας ξέρετε ότι πεθαίνω γι αυτά!

Εμείς θα τα πούμε ξανά το Σάββατο 11 Δεκέμβρη στις 20.00 ως συνήθως!❤

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤