Κεφάλαιο 40: Ο Εξορκισμός του Πάρη Μυλωνά.(3)
Περπατούσαν στον διάδρομο του νοσοκομείου, μπροστά τους είδαν στο κρεβάτι την Έιμι κοιτάχτηκαν για λίγο με την Χόλι και συνέχισαν να περπατάνε. Μια νοσοκόμα βγήκε απ το δωμάτιο, το βλέμμα της Έιμι φαινόταν χαμένο και κοιτούσε το κενό.
<<Γεια σου Έιμι.>> είπε λίγο διστακτικά ο Πάρης <<Είμαι ο Πάρης Μυλωνάς και αυτή είναι η Χόλι Γκρίμπς. Είμαστε απ το εγκληματολογικό.>>
<<Ήρθες να με εξετάσεις;>>
Ο Πάρης άφησε κάτω το βαλιτσάκι του <<Η Χόλι θέλει να σου πάρει δείγμα.>>
Η Έιμι έκανε κάτω τα σεντόνια που ήταν σκεπασμένη, ο Πάρης πλησίασε ξαφνιασμένος κοντά της <<Όχι, Έιμι αυτό... Είναι για το στόμα.>> της είπε ήρεμα και την σκέπασε.
Έκανε δύο βήματα πίσω αφήνοντας χώρο στην Χόλι.
Η Χόλι χαμογέλασε <<Μας είπαν ότι έχεις ήδη κάνει έλεγχο για βιασμό.>>
<<Σας είπαν ότι είμαι διαλυμένη εσωτερικά;>>
Ο Πάρης με την Χόλι κοίταξαν για λίγο το πάτωμα.
<<Όχι με αυτές τις λέξεις.>> απάντησε η Χόλι <<Έιμι, ο άντρας που σε πήρε δεν μπορεί να σου ξανακάνει κακό. Τον πιάσαμε.>>
<<Τότε μπορώ να φύγω; Που είναι τα ρούχα μου;>> κοίταξε γύρω της το δωμάτιο.
<<Είναι στοιχεία προς το παρόν, όμως θα τα πάρεις πίσω.>> την διαβεβαίωσε ο Πάρης που ακόμα ήταν μουδιασμένος.
<<Τα ρούχα που φορούσες ήταν δικά σου ή...>> η Χόλι σταμάτησε για λίγο <<σε ανάγκασε να τα φορέσεις;>> ρώτησε το κορίτσι.
<<Με ανάγκασε να κάνω πολλά πράγματα.>> απάντησε η Έιμι κοιτώντας την Χόλι κατάματα.
Ο Πάρης έδωσε στην Χόλι την μπατονέτα, αυτή πήγε κοντά στην Έιμι και πήρε δείγμα. Έκλεισε το καπάκι, ο Πάρης είδε πως τα χέρια της φίλης του έτρεμαν.
<<Επικοινωνήσαμε με παιδικές οργανώσεις. Πρέπει να μείνεις εκεί τουλάχιστον για σήμερα. Έχεις καθόλου συγγενείς;>> την ρώτησε η Χόλι.
Η Έιμι κούνησε αρνητικά το κεφάλι της <<Όχι πια.>>
<<Έχω και εγώ μια κόρη.>> χαμογέλασε στην σκέψη της Λίνζι <<Είναι σχεδόν οκτώ.>>
<<Ίσως πρέπει να κάνουμε παρέα.>> ειρωνεύτηκε την Χόλι και ξάπλωσε στα μαξιλάρια.
<<Θα έρθουν κάποιοι σύμβουλοι στους οποίους μπορείς να μιλήσεις, πάρε το χρόνο σου και όποτε είσαι έτοιμη μπορείς να γυρίσεις στο σχολείο.>> την ενημέρωσε ο Πάρης.
<<Σε ποιό σχολείο πας;>> ρώτησε η Χόλι.
<<Στο Τζέφερσον.>> απάντησε η Έιμι.
<<Τζέφερσον...; Δεν ήξερα ότι έχει λύκειο το Τζέφερσον.>> απορημένη είπε η Χόλι.
<<Δημοτικό του Τζέφερσον.>> η Έιμι την κοίταξε.
<<Έιμι, τι τάξη πας;>> παγωμένη την ρώτησε η Χόλι.
<<Έκτη. Είμαι δώδεκα.>> απάντησε το κορίτσι, η Χόλι έστρεψε το βλέμμα της στον Πάρη, ο Πάρης κούνησε το κεφάλι του.
Έπιασε την Χόλι απ τον ώμο και βγήκαν έξω από το δωμάτιο γυρνώντας στο εγκληματολογικό.
<<Είναι δώδεκα Πάρη...>> η Χόλι έτρεμε, ο Πάρης την χάιδεψε στον ώμο.
<<Το ξέρω Χόλι... Ηρέμησε, θες λίγο νερό;>> σταμάτησαν έξω από το νοσοκομείο.
<<Όχι, θέλω λίγο να καθήσω κάπου.>> έκαναν λίγα βήματα και κάθισαν στο ξύλινο παγκάκι. Η Χόλι άρχισε να κλαίει.
<<Η Λίνζι... Θα μπορούσε να είναι η Λίνζι.>> την πήρε αγκαλιά.
<<Ει... Δεν θα το αφήσουμε να συμβεί αυτό. Εγώ δεν θα το αφήσω να συμβεί.>> την διαβεβαίωσε.
<<Μπορεί ο Έντι να ήταν απαίσιος σύζυγος αλλά ήταν εξαιρετικός πατέρας. Και τώρα που έμεινα μόνη μου φοβάμαι, φοβάμαι ότι δεν είμαι αρκετή γι αυτή.>>
<<Δεν είσαι μόνη σου Χόλι. Έχει εμένα, τον Πήτερ. Η Λίνζι είναι τυχερή που σε έχει μαμά.>> την παρηγορούσε, η Χόλι του χαμογέλασε.
<<Δεν είστε υποχρεωμένοι Πάρη. Έχετε τις ζωές σας, ο Πήτερ σε λίγο παντρεύεται, εσύ έχεις τόσα πολλά στο μυαλό σου...>>
<<Η Λίνζι θα είναι πάντα προτεραιότητα μου.>> την διέκοψε και σηκώθηκαν όρθιοι.
<<Σ ευχαριστώ Πάρη.>> του έσφιξε το χέρι.
<<Θα είμαι εδώ για εσάς, μπορείς να μου λες ότι θες και οποιαδήποτε ώρα θες. Μην τα κρατάς μέσα σου.>> άνοιξε την πόρτα του τζιπ.
<<Εντάξει. >> του χαμογέλασε.
Στο δρόμο σκεφτόταν την Χόλι, της στοίχισε ο θάνατος του Έντι πρώτη φορά την έβλεπε να λυγίζει έτσι.
Βγήκε απ το εργαστήριο του Άρτσι, με την άκρη του ματιού του είδε τον Πήτερ να δοκιμάζει ένα παρόμοιο πουκάμισο μ αυτό που βρήκαν.
<<Τι κάνεις;>> τον ρώτησε και στήριξε το κορμί του στην πόρτα, ο Πήτερ γύρισε στο μέρος του.
<<Γεια. Προσπαθώ να καταλάβω την πιτσιλιά.>> του απάντησε γυρνώντας τα μανίκια.
Η Χόλι πέρασε και πλησίασε κοντά στον Πήτερ.
<<Έχουμε ήδη καθορίσει ότι ο δολοφόνος είχε σηκωμένα μανίκια όταν δολοφόνησε τα θύματα, αλλά όταν εξέτασα το πουκάμισο τα κουμπιά των μανικιών ήταν κλειστά ...>> τους εξήγησε δείχνοντας τα κουμπιά του πουκαμίσου <<και δεν είμαι πιο μεγαλόσωμος απ αυτόν. Κοιτάξτε, τα μανίκια πάνε μέχρι εδώ.>>
<<Μου το δίνεις και εμένα;>> ρώτησε η Χόλι.
<<Βέβαια.>> ο Πήτερ έβγαλε το πουκάμισο και το έδωσε στην Χόλι <<Ορίστε.>>
<<Ευχαριστώ.>> είπε φορώντας το πουκάμισο, δίπλωσε τα μανίκια και τα έφτασε στην κόκκινη γραμμή που είχε σημαδέψει ο Πήτερ.
<<Εύκολο.>> είπε στους άντρες.
<<Οπότε ο Γούλφλιν δεν φορούσε το πουκάμισο.>> κατέληξε ο Πάρης.
<<Μάλλον το φορούσε η Έιμι. Τρόπαιο μετά το σεξ.>> υπέθεσε η Χόλι.
<<Έχω κάτι που πρέπει να δείτε.>> ο Πάρης τους είπε βγάζοντας τα γυαλιά του. Τον ακολούθησαν, έσπρωξε την πόρτα του γραφείο του Άρτσι και κάθησε στο σκαμπό το ίδιο έκαναν και η Χόλι με τον Πήτερ.
<<Το λάπτοπ των Μακαλίνο βρέθηκε στο κλεμμένο αυτοκίνητο.>> άρχισε να τους λέει <<Ο Άρτσι βρήκε τ αρχεία των συζητήσεων.>> έκανε ένα κλικ και τους έδειξε την συζήτηση του Γούλφλιν με την Έιμι.
<<Υπάρχει πολύ κίνηση μεταξύ της Έιμι και του Γούλφλιν.>> παρατήρησε ο Πήτερ.
<<Συνέχισε να διαβάζεις.>> του είπε ο Πάρης στηρίζοντας τα γυαλιά του.
"Πόσο πολύ με θέλεις;"
"Μπορώ να σε γευτώ."
"Απόδειξέ το."
Αυτά ήταν μερικά από τα πολλά μυνήματα της συνομιλίας.
<<Φαίνεται σαν να την πέφτει η Έιμι στον Γούλφλιν.>> απάντησε ο Πήτερ.
<<Τι θα έκανες αν τα έβρισκες αυτά στον υπολογιστή της Λίνζι;>> ρώτησε την φίλη του βλέποντάς την με την άκρη του ματιού του.
<<Θα την τιμωρούσα για πάντα. Θα έπαιρνα το λάπτοπ.>> του απάντησε.
<<Μήπως θα την κλείδωνες στην σοφίτα;>> συνέχισε ο Πάρης.
<<Αν πιέζεις τα παιδιά, πιέζουν κι αυτά. Τα πράγματα μπορούν να ξεφύγουν πολύ γρήγορα.>> είπε η φίλη του κοιτώντας την οθόνη.
<<Οι Μακαλίνο πιέστηκαν μέχρι τον εξορκισμό. Τώρα ο Άλιστερ Ρόουντς είπε ότι έφυγε από το μοτελ όταν απέτυχε το τελετουργικό. Το βίντεο δείχνει τον πατέρα να προσπαθεί να το σταματήσει. Μάλλον δεν θα την έλυσε. Σωστα;>> επαλήθευσε τα ευρήματά τους.
<<Οπότε η Έιμι το σκάει και πάει να πάρει τον ιππότη με την λαμπερή πανοπλία.>> αποκρίθηκε η Χόλι.
<<Ναι, του Γολυφλιν και το 22αρι του.>> συμπλήρωσε ο Πήτερ.
<<Γυρνάνε στο μοτελ...>> ξεκίνησε η Χόλι να λέει <<οι γονείς λείπουν αλλά έχουν πληρώσει το δωμάτιο. Κάνουν σεξ και τρώνε χάμπουργκερ.>>
<<Η Έιμι παίρνει τη μαμά και το μπαμπά, γυρίζουν επειδή ακόμα την αγαπούν.>> ο Πήτερ συνέχισε.
<<Ο μπαμπάς πεθαίνει πρώτος...>> ο Πάρης σηκώθηκε όρθιος <<γρήγορα. Αλλά η θρησκόληπτη μαμά, αυτή που ήθελε να διώξει τους δαίμονες πρέπει να υποφέρει. Η Έιμι πάει σπίτι να πάρει το λάπτοπ της και σκοτώνει την μικρή της αδερφή.>> έφτιαξε τα μανίκια απ το πουκάμισό του <<Θα καλέσω τον Ντάνιελ. Πάμε να συλλάβουμε την Έιμι.>> ενημέρωσε τους φίλους του και βγήκε έξω.
Η Χόλι έσπρωξε την πόρτα και πέρασαν στο κτήριο της πρόνοιας, περπατούσαν βιαστικά. Ο Πάρης πήγε στην ρεσεψιόν και κοίταξε τον άντρα.
<<Θέλουμε να δούμε την Έιμι Μακαλίνο.>> είπε στον άντρα.
<<Δημοφιλής κορίτσι απόψε. Είναι στον πάνω όροφο με τον ιερέα της.>> απάντησε ο άντρας.
<<Πάμε.>> ο Ντάνιελ έδωσε εντολή στον αστυνομικό που είχε έρθει μαζί του, βγάζοντας από την ζώνη του το όπλο.
<<Κέντρο, εδώ Γκρίμπς.>> η Χόλι έκανε λίγα βήματα <<Είμαστε στην πρόνοια ανηλίκων. Χρειαζόμαστε ενισχύσεις. Τώρα!>> φώναξε στον ασύρματο.
<<ΣΕ ΕΞΟΡΚΊΖΩ!>> άκουσαν και σήκωσαν το βλέμμα τους και είδαν τον Άλιστερ Ρόουντς να πετάει από τα κάγκελα του ψηλού ορόφου την Έιμι. Το κορίτσι ούρλιαζε μέχρι που χτύπησε με δύναμη στα πλακάκια του κτηρίου. Σιωπή.
Η Χόλι σοκαρισμένη έβαλε το χέρι καλύπτοντας το στόμα της και ο Πάρης παγωμένος έβλεπε το νεκρό σώμα του κοριτσιού. Ήταν απ τα πιο σοκαριστικά δευτερόλεπτα της καριέρας του, ένιωθε να μουδιάζουν τα άκρα του μη μπορώντας να περπατήσει. Γύρισε κοιτώντας την φίλη του, που γυρνούσε γύρω απ το αιμόφυρτο σώμα της Έιμι.
Ο Ντάνιελ κατέβηκε την μαρμάρινη σκάλα κρατώντας τον Άλιστερ Ρόουντς απ τις χειροπέδες.
<<Την έσωσα... Την έσωσα...>> ψιθύριζε ο Ρόουντς. Ο Ντάνιελ τον έσπρωξε βγάζοντάς τον έξω από το κτίριο.
Φρίκη. Αυτό ένιωθε, απ την μια το βλέμμα της Χόλι βλέποντας το νεκρό σώμα της Έιμι και απ την άλλη το κενό βλέμμα της Έιμι απ τα ανοιχτά μάτια του νεκρού σώματός της.
Πλησίασε κοντά στην φίλη του, την έπιασε από τα μπράτσα.
<<Χόλι...>> αυτή τον κοίταξε.
<<Θέλω να πάω στην Λίνζι.>> του είπε και κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.
<<Είναι στο εργαστήριο με την Μυρτώ. Πάμε να φύγουμε από εδώ, θα αναλάβει ο Πήτερ.>> η Χόλι κρατήθηκε από το χέρι του και προχώρησαν προς την έξοδο.
Έδωσε ένα χαρτομάντιλο στην Χόλι, στην αίθουσα αναμονής είδε την Μυρτώ με την Λίνζι. Άφησε την Χόλι να περάσει πρώτη που έτρεξε στην κόρη της γεμίζοντάς την με φιλιά.
<<Μαμά, σήμερα με την Μυρτώ πέρασα τέλεια. Μου έμαθε να μιλάω ελληνικά και μου έδωσε και ζελεδάκια.>> ενθουσιασμένη είπε η Λίνζι.
<<Αλήθεια; Ουάου, την επόμενη φορά να με φωνάξετε και μένα.>> η Χόλι της πείραξε την μύτη. <<Σ ευχαριστώ Μυρτώ.>>
<<Δεν έκανα τίποτα. Άλλωστε με την Λίνζι είμαστε φίλες.>> έβαλε τα χέρια στις τσέπες του τζιν της.
<<Μαμά, είσαι καλά;>> ρώτησε η μικρή.
Ο Πάρης ξερόβηξε <<Δεσποινίς Λίνζι, εγώ δεν έχω αγκαλιά;>> παραπονέθηκε γονατιζοντας και άνοιξε τα χέρια του.
Η Λίνζι πήγε κοντά και κλείστηκε στην αγκαλιά του.
<<Εμείς θα πάμε στο γραφείο μου και θα αφήσουμε λίγο την Μυρτώ και την μαμά να τα πουν. Τι λες;>> την ρώτησε.
<<Έχεις και γλειφιτζούρι;>>
<<Φυσικά κυρία μου. >> της χάιδεψε τα μαλλιά, η Λίνζι του έπιασε σφιχτά το χέρι και περπάτησαν μέχρι το γραφείο.
Έκλεισε την πόρτα, άνοιξε το συρτάρι κι έπιασε το γλειφιτζούρι. Κάθησε στον καναπέ δίπλα της.
<<Θέλω να συζητήσουμε κάτι.>> είπε στην μικρή βγάζοντας το περιτύλιγμα απ το γλειφιτζούρι.
<<Σαν μεγάλοι;>> ρώτησε γουρλώνοντας τα μάτια της.
Ο Πάρης χαμογέλασε και την χάιδεψε στο μάγουλο.
<<Ναι σαν μεγάλοι.>>
Η Λίνζι γύρισε στο μέρος του και κάθησε πάνω στο πόδι του.
<<Σε ακούω.>> του είπε προσπαθώντας να τον κοιτάξει σοβαρά.
<<Σήμερα είχαμε όλοι μας μια πάρα πολύ δύσκολη μέρα στην δουλειά. Καταλαβαίνω πως ακόμη ο μπαμπάς σου σου λείπει, πάντα θα σου λείπει. Όμως για ό,τι χρειάζεσαι είμαι εγώ εδώ, θα έρχεσαι και θα συζητάμε όπως τώρα για ό,τι σκέφτεσαι. Μπορούμε να πούμε ότι θα είμαι ο φίλος σου ή ο θείος Πάρης. Μπορεί να μην έχω μεγάλα αυτιά, αλλά ξέρω ν'ακούω.>> αστειευτηκε. Η Λίνζι έβαλε το χέρι της μπροστά στο στόμα και κρυφογέλασε.
<<Το ξέρω θείε Πάρη. Είσαι ο αγαπημένος μου θείος, ξέρεις τι χρειάζομαι τώρα;>> ανακάθισε στο πόδι του.
<<Τι δεσποινίς μου;>> χαμογέλασε, το λάτρευε αυτό το παιδί.
<<Δύο μπάλες παγωτό, με μπόλικο σιρόπι από πάνω.>> του έβγαλε τα γυαλιά και τα φόρεσε.
<<Νομίζω πως και εγώ το χρειάζομαι αυτό.>> την φίλησε στο μέτωπο.
<<Σ αγαπώ θείε Πάρη.>> τον πήρε αγκαλιά.
<<Και εγώ δεσποινίς μου.>> χάιδεψε απαλά τα ξανθά μαλλιά της.
<<Να ξέρεις έχω χρόνια να φορέσω δερμάτινο.>> φώναξε φορώντας το δερμάτινο μπουφάν του.
<<Δεν πειράζει, εκεί που θα πάμε δεν ταιριάζουν τα κουστούμια.>> απάντησε η Μυρτώ.
Βγήκε από το υπνοδωμάτιό, στον διάδρομο τον περίμενε η Μυρτώ που έμεινε να τον κοιτάζει.
<<Λοιπόν... Πώς σου φαίνεται;>> την ρώτησε.
<<Είσαι πανέμορφος.>> απάντησε και τον φίλησε.
<<Το ίδιο θα πω και εγώ για σένα δεσποινίς.>> έβαλε στην τσέπη του τα κλειδιά του αυτοκινήτου και άνοιξε την πόρτα.
Έφτασαν σ ένα εστιατόριο, στην μέση του έπαιζε μια μπάντα. Η Μυρτώ τον τράβηξε από το χέρι και κάθισαν σ ένα απόμερο τραπέζι, μακριά απ όλα τα βλέμματα.
<<Πώς σου φαίνεται;>> τον ρώτησε η Μυρτώ.
Έβλεπε τον κόσμο να χορεύει, τα φώτα ήταν σχεδόν σβηστά και τα κεριά γέμιζαν θερμό φως το μαγαζί.
<<Είναι αυτό ακριβώς που χρειαζόμουν σήμερα.>> της έπιασε το χέρι.
<<Σκέφτηκες τι θα κάνεις με την Κατερίνα;>>
<<Θα πάω. Δεν νομίζω πως είναι κάτι που μπορώ ν αποφύγω. Λυπάμαι που δεν θα περάσουμε τις γιορτές μαζί.>> έσκυψε το κεφάλι του, η Μυρτώ του έσφιξε το χέρι.
<<Καθόλου μη λυπάσαι. Θα πας στην φίλη σου που σε χρειάζεται.>>
<<Θες να έρθεις μαζί μου;>> αυθόρμητα της είπε.
<<Ως τι;>> χαμογέλασε περνώντας μια τούφα απ τα μαλλιά της πίσω από το αυτί της.
<<Σαν εγκληματολόγος. Σαν Μυρτώ Νικολάου.>> απάντησε.
<<Καλύτερα όχι. Ο μόνος λόγος που ήρθα Ελλάδα ήσουν εσύ. Δεν θέλω να έρθω.>> του εξομολογήθηκε.
<<Εντάξει όπως θέλεις εσύ. Αλλά θα το συνεχίσουμε από εκεί που τ αφήσαμε.>> την ενημέρωσε πειράζοντάς της την μύτη.
<<Μόνο από εκεί.>> τσούγκρισαν τα ποτήρια με το κόκκινο κρασί.
Περνούσαν τόσο όμορφα οι δύο τους, γέμιζαν με αγάπη ο ένας τον άλλο.
"Today is gonna be the day. That they're gonna throw it back to you."
Η Μυρτώ στο άκουσμα αυτού του τραγουδιού σηκώθηκε όρθια <<Είναι το αγαπημένο μου. Κύριε Μυλωνά χορεύουμε;>> άπλωσε το χέρι της.
<<Φυσικά δεσποινίς Νικολάου.>> κράτησε το χέρι της.
" I don't believe that anybody. Feels the way I do about you now." ακούμπησε στο στέρνο του. Μύρισε το άρωμά της και έκλεισε τα μάτια του.
"And all the lights that lead us there blinding. There many things that I, would like say to you but I don't know how." την έσφιξε πάνω του και έσκυψε το κεφάλι του φτάνοντας στ αυτί της.
<<Σ αγαπώ και θα σε προστατεύω πάντα.>> της ψιθύρισε και αυτή χαμογέλασε.
<<Και εγώ σ αγαπώ.>> απάντησε στον ίδιο τόνο.
"Because maybe, you're gonna be the one that saves me. And after all, you're my wonderwall."
■ Γειααα σας! Τι υπόθεση κι αυτή όμως, ανάμεικτα συναισθήματα. Από την μια η καταπιεσμένη Έιμι που έκανε τα πάντα για να απελευθερωθεί από τους γονείς της και από την άλλη ο Άλιστερ Ρόουντς πεπεισμένος ότι την Έιμι την είχε καταβάλει κάποιο δαιμόνιο.
Η Χόλι πάλι δεν πέρασε καθόλου καλά. Αλλά ο Πάρης στάθηκε εκεί βράχος στην φίλη του.
Πόσο μ αρέσει όταν μιλάει με την Λίνζι 😍 είναι τόσο γλυκός και υπέροχος, τους λατρεύω αυτούς τους δύο.
Και όσο για το ζεύγος, πιστεύω πως δεν υπάρχει τίποτα πιο τρυφερό από αυτό που έχουν. Κατανοεί ο ένας τον άλλον, τον σέβεται και τον εκτιμάει. Τι καλύτερο;
Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο.
Αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλια σας φυσικά!
Εμείς θα τα πούμε ξανά το Σάββατο 4 Δεκέμβρη στις 20.00 ως συνήθως.❤
Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top