Έτρεξε κοντά στην Μυρτώ, της έπιασε τα χέρια και την φίλησε στο μέτωπο.
<<Όλα είναι καλά τώρα.>> της ψιθύρισε και αυτή κούνησε καταφατικά το κεφάλι της. Άφησε τα χέρια του και ακούμπησε το σώμα της στον λευκό τοίχο κοιτώντας το κενό, ο Πάρης πήγε κοντά της.
<<Όταν ο πατέρας μου πέθανε, η μητέρα μου είχε μπει σ ένα τέτοιο μέρος. Ήταν  το ίδιο, μύριζε το ίδιο. Είχε την μυρωδιά του ψέματος.>> του εξομολογήθηκε.
<<Σίγουρα είσαι καλά;>> την ρώτησε γεμάτος άγχος γι αυτή.
<<Οι τρελοί άνθρωποι με κάνουν να νιώθω τρελή.>> απάντησε κοιτάζοντάς τον και χαμογέλασε.
<<Αν θέλεις, μπορώ να σε αντικαταστήσω. Ο Πήτερ με τον Κέβιν έχουν γυρίσει από το συνέδριο. Δεν θέλω να πιεστείς.>>
<<Το εκτιμώ αυτό. Ειλικρινά το εκτιμώ πολύ αλλά... Πήρα την απόφαση να το ξεπεράσω και θα τελειώσω την υπόθεση. >> αποφασιστικά του απάντησε και την θαύμασε ακόμα περισσότερο.

<<Έχουμε κανόνες για κάποιο λόγο.>> φώναξε η νοσοκόμα και γύρισαν να την κοιτάξουν <<Ήρθατε και φέρατε την αναστάτωση. Κινδυνεύετε. Εσείς ευθύνεστε.>>
<<Αλήθεια;>> ενοχλημένος της είπε ο Πάρης.
<<Παίρνεις την δουλειά σου προσωπικά.>> ειρωνεύτηκε η Μυρτώ.
<<Τι υπονοείς;>> την ρώτησε.
<<Ότι είχες ερωτική σχέση με τον Άνταμ Τρέντ.>> την ενημέρωσε.
<<Αυτό είναι γελοίο.>>
<<Το κραγιόν σου ήταν στο εσώρουχό του.>> συνέχισε η Μυρτώ.
<<Έδωσα το κραγιόν μου στον Ρόμπι μερικές φορές. Ίσως το φορούσε...>> προσπάθησε να εξηγήσει.
<<Δεν βρήκαμε κραγιόν στα χείλη του.>> την διέκοψε ο Πάρης.
<<Αυτό είναι δικό σας πρόβλημα.>> τίναξε την ρόμπα της και έφυγε. Ο Πάρης με την Μυρτώ έμειναν να την κοιτάζουν.

Στο χέρι του κρατούσε το αυτοσχέδιο όπλο που έφτιαξε ο Άνταμ, μπήκε στην αίθουσα που οι ασθενείς ασχολούνταν με τα καλλιτεχνικά. Είδε πολλούς καμβάδες, ένας ασθενείς ζωγράφιζε. Προχώρησε πιο μέσα πάνω σ ένα τραπέζι υπήρχαν διαφορά βάζα και έργα από πηλό το μάτι του έπεσε σ ένα γλυπτό που το έλειπε το χερούλι, δοκίμασε αυτό που κρατούσε και ταίριαζε τέλεια, χαμογέλασε και έστριψε το σώμα του πίσω.
<<Ο Άνταμ Τρέντ δούλευε πάνω σ αυτό το κομμάτι;>> ρώτησε.
<<Ναι.>> ο άντρας σηκώθηκε και πλησίασε κοντά του. <<Το έφτιαξε τη Δευτέρα αλλά δεν πρόλαβε να το τελειώσει. Ήρθε η κυρία Μακέι, είχαν μια συζήτηση. Βασικά τσακωνόταν. Υπήρχε ένταση, φώναζαν. Και μετά βγήκαν έξω.>>
<<Το έφτιαχνε όση ώρα τσακωνόταν;>> αναρωτήθηκε.
<<Ναι.>> ο Πάρης έσκυψε παρατηρώντας καλύτερα το γλυπτό <<Η δουλειά του Άνταμ είναι πολύ ιδιαίτερη.>> συνέχισε ο άντρας.
<<Ναι, εμένα μου μιλάει.>> κρυφογέλασε  και σκέφτηκε κάτι που θα βοηθούσε στην υπόθεση.

<<Ακουστική αρχαιολογία;>> απορημένη τον ρώτησε η Μυρτώ θέλοντας να μάθει τι σκέφτηκε πάλι το ασταμάτητο μυαλό του. Άνοιξε την πόρτα και μπήκαν στο εγκληματολογικό.
<<Το 1960 έγιναν πειράματα πάνω σε κεραμικά και πίνακες. Οι επιστήμονες άκουσαν ήχους που εγκλωβίστηκαν κατά την κατασκευή των έργων.>> της ανέλυσε την σκέψη του.
<<Ακραίο!>> απάντησε μπαίνοντας στην αίθουσα. Η Σοφία καθόταν μπροστά από ένα μηχάνημα που πάνω του γυρνούσε το έργο του Άνταμ.
<<Βασικά δεν είναι και τόσο παράξενο.>> η Σοφία τους κοίταξε <<Παλιά, οι πρώτες ηχογραφήσεις σε γραμμόφωνο γινόταν με τον καταγραφή του ήχου σε κυλίνδρους από κερί. Με βάση τη συχνότητα και ένταση η βελόνα χάραζε στο λέει αυλακές με διαφορετικό βάθος και πλάτος. Για την αναπαραγωγή του ήχου, ένας μηχανικός μετατροπέας παλλόταν πάνω σ ένα αυλάκι παράγοντας ηλεκτρικό ρεύμα που στη συνέχεια, ενισχυόταν και παρήγαγε ήχο.>>
<<Όταν έμαθα ότι ο Άνταμ δούλευε το κεραμικό, ενώ τσακωνόταν σκέφτηκα ότι ίσως μπορούσαμε ν'αναπαράγουμε τους ήχους.>> διατύπωσε την σκέψη του. Η Σοφία πάτησε το κουμπί και άναψε το κόκκινο λέιζερ.
<<Δέσμη λέιζερ, οπτικός μετατροπέας.>> η Μυρτώ έβλεπε τα μηχανήματα.
<<Έχουμε προοδεύσει πολύ.>> απάντησε η Σοφία.
<<Ίσως.>> είπε περίπου σοβαρά ο Πάρης και γύρισαν κοιτάζοντας τον οθόνη του υπολογιστή.
<<Λοιπόν, κάτι υπάρχει εδώ. Ακούγεται κάπως έτσι...>> η Σοφία πάτησε το play, ένας περίεργος ήχος ακούστηκε
<<Έχει πάρα πολύ θόρυβο. Χρειάζεται επεξεργασία.>> συμπέρανε η Μυρτώ.

Η Σοφία επεξεργαζόταν αυτό το κομμάτι ήχου για λίγα λεπτά.
<<Οι λέξεις είναι συγκεχυμένες θα προσπαθήσω να το καθαρίσω.>> είπε στους δύο εγκληματολόγους. Πάτησε ξανά το play μια λέξη περίπου ακουγόταν χωρίς όμως να είναι καθαρή.
<<Μπορείς να το γυρίσεις πίσω;>> της ζήτησε η Μυρτώ και η Σοφία το έκανε.
<<Τι είναι αυτό;>> αναρωτήθηκε η Μυρτώ <<Τ'ακούσατε;>>
<<Uncle (θείος);>> απόρησε η Σοφία.
<<Angel (άγγελος).>> απάντησε σίγουρα η Μυρτώ.
<<Είσαι ο άγγελός μου.>> οι γυναίκες κοίταξαν τον Πάρη <<Στα γράμματα, η μητέρα του Άνταμ τον αποκαλούσε άγγελο.>> διευκρίνισε την τελευταία λέξη και σήκωσε το φρύδι του.

Η Μυρτώ στεκόταν όρθια στην ανάκριση και κρατούσε ένα χαρτί.
<<Απ τις τρίχες στη βούρτσα που βρήκαμε πήραμε δείγμα DNA. Είναι γυναικείο. Το συγκρίναμε με την γόπα του τσιγάρου σου. Ταυτίζονται.>> η Μυρτώ έβλεπε την νοσοκόμα Μακέι.
<<Ο Άνταμ ήθελε να με χτενίζει.>> δικαιολογήθηκε.
<<Δεν αμφιβάλλω.>> ο Ντάνιελ έβλεπε την κάρτα <<Είπες ψέματα ότι έδωσες το κραγιόν σου στον Ρόμπι. >> άρχισε να της λέει ο Πάρης, η Μυρτώ κάθησε δίπλα του και έσπρωξε το χαρτί.
<<Οι επτά από τους δεκατρείς αλληλόμορφους είναι κοινοί με σένα και τον ασθενή, Άνταμ Τρέντ.>> συνέχισε η Μυρτώ.
<<Το πολυαγαπημένο σου άγγελο.>> ο Ντάνιελ γύρισε την κάρτα <<Τζόαν Μακέι, νοσηλεύτρια με άδεια απ τη Νεβάδα του 1978. Παντρεύτηκε τον Χάουαρντ Τρέντ το 1980. Πρέπει να αλλάξεις το επώνυμο σου στο δίπλωμα την εποχή που παντρεύτηκες. Δεν το έκανες.>>
<<Πάντα είχα το πατρικό μου.>> απάντησε στον Ντάνιελ.
<<Φαντάζομαι είναι πιο εύκολο να πηγαίνεις σε μοτέλ με τον γιο σου.>> την ειρωνεύτηκε και τον κοίταξε <<Συγγνώμη. Λάθος μου. Εσύ τον συναντούσες στο θάλαμο ψυχιατρείου.>> ολοκλήρωσε την πρότασή του.
<<Ο γιος μου με χρειαζόταν.>>
<<Για ποιό λόγο; Για να τον καταστρέψεις; Για να τον γεμίσεις ενοχές; Για να μισήσει τον εαυτό του; Για να θελήσει να πεθάνει ώστε να γλιτώσει από σένα; Τι απ όλα αυτά;>> η Μυρτώ εκτόξευσε ένα σωρό ερωτήσεις στην γυναίκα.
<<Δεν καταλαβαίνετε την σχέση μας.>> κούνησε τα μάτια της δείχνοντας απογοήτευση.

<<Ας κόψουμε τον ομφάλιο λώρο.>> ο Πάρης σηκώθηκε όρθιος τριγυρνώντας στην αίθουσα. <<Πριν έξι μήνες, τα γράμματά σου άρχισαν να γυρίζουν πίσω. Δεν υπήρχε επικοινωνία με το γλυκό σου αγόρι. Και έτσι έκανες αίτηση στο ψυχιατρείο. Ήθελαν απεγνωσμένα προσωπικό και έτσι σε προσέλαβαν. Άσχημο η σχέση δύο ατόμων να γίνεται ερωτικό τρίγωνο, σωστά;>> της εξιστόρησε και έστρεψε το βλέμμα του στον Μυρτώ για να συνεχίσει.
<<Ο γιος σου σε απατούσε. Και με άντρα; Σίγουρα τον εκβιάζες για να το τελειώσει, αλλά δεν το τελείωσε έτσι; Ο Ρόμπι ήταν ερωτικό υποχείριο. Ο Άνταμ μπορούσε όποτε ήθελε να τον χρησιμοποιήσει για να κρατήσει απόσταση από σένα.>> η γυναίκα κοιτούσε, επιβεβαίωσε με το βλέμμα της τα λόγια της Μυρτώς.
<<Ο Ρόμπι έπρεπε να φύγει απ τη μέση. Και ως καλή νοσηλεύτρια ήξερες το κουμπί του. Του έστησες παγίδα επωφελήθηκες απ την αδυναμία του.>> συμπλήρωσε ο Πάρης.
<<Το ίδιο ακριβώς έκανες και με τον Άνταμ επί είκοσι χρόνια. Και σαν καλή μητέρα τον έβαλες να σε καλύψει. Πάλι.>> αλληλοσυμπληρώναν ο ένας τον άλλο, κοιτάχτηκαν και κρυφογέλασαν. Το δίδυμό τους και ο τρόπος που συμπλήρωναν ο ένας τα λόγια του άλλου γέμισε τον Πάρη σιγουριά και αγάπη.
<<Γιατί να το κάνει αυτό;>> ρώτησε η Μακέι κοιτώντας το πάτωμα.
<<Επειδή σ αγαπάει και σε μισεί.>> απάντησε η Μυρτώ.
<<Δεν αποδεικνύεται τίποτα.>>
<<Μόνο η αιμομιξία. Είναι κακούργημα και η ποινή είναι ως δέκα χρόνια.>> ενημέρωσε ο Ντάνιελ.
<<Δέκα χρόνια χωρίς τον Άνταμ.>> η Μυρτώ σηκώθηκε και στάθηκε δίπλα στον Πάρη.
<<Θέλω να δω πως θα τον κάνετε να καταθέσει.>> ο αστυνομικός την σήκωσε από τον καρέκλα και της πέρασε  χειροπέδες, βγήκαν έξω μαζί με τον Ντάνιελ. Τους έβλεπαν να απομακρύνονται.
<<Και στη φυλακή να μην μπει, δεν θα αντέξει ούτε έξι μήνες. Θα πεθάνει μακριά απ τον γιο της.>> είπε στην Μυρτώ.
<<Είναι το καλύτερο και για τους δύο.>> πήρε τα χαρτιά απ το τραπέζι και κατευθύνθηκε στην πόρτα.
<<Νικολάου, έκανες καλή δουλειά.>> γύρισε και του χαμογέλασε.
<< Μ αρέσει να δουλεύω μαζί σου. Θα τα πούμε σπίτι.>> του έκλεισε το μάτι και βγήκε έξω.

Άναψε το φως και μπήκε στο γραφείο του, κοίταξε το ρολόι στον τοιχίο δεξιά του. Μετρούσε την ώρα για να πάει σπίτι στην Μυρτώ του. Χαμογέλασε δεν μπορούσε να πιστέψει στην αλλαγή που έφερε στην ζωή του αυτή η γυναίκα. Βγήκε στο διάδρομο είδε αριστερά του την Εύα να μιλάει με τον Κέβιν.
<<Καλλέργη, στο γραφείο μου.>> φώναξε, η Εύα τον κοίταξε λίγο τρομαγμένα. Την περίμενε και έκλεισε την πόρτα πίσω του. Κάθησε και κούνησε το δάχτυλό του κάνοντάς της νόημα να καθίσει και αυτή.
<<Ξέρεις Εύα σκέφτηκα κάποια πράγματα...>> ξεκίνησε την συζήτηση.
<<Δεν ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση πριν.>> τον διέκοψε, κοίταζε κάτω και έπαιζε νευρικά με τα δάχτυλά της.
<<Μην με διακόπτεις σε παρακαλώ.>> επιβλήθηκε. Η κοπέλα ψιθύρισε ένα συγγνώμη. Άνοιξε το συρτάρι και έβγαλε μερικούς φακέλους.
<<Είσαι πολύ καλή εγκληματολόγος. Χάρηκα γι αυτό το λίγο που δουλέψαμε μαζί. Είχε δίκιο η Κατερίνα για σένα. Δυστυχώς στην δουλειά μας και όχι μόνο το γυναικείο φύλο το μειώνουν, δεν δίνουν ευκαιρίες για πολλά πράγματα. Ξέρω ότι δεν δουλέψαμε πολύ μαζί. Θέλω όμως να σου δώσω μια ευκαιρία.>> έσπρωξε τους φακέλους στο μέρος της <<Μίλησα με μερικούς γνωστούς, σ αυτούς τους φακέλους είναι μερικά Εγκληματολογικά που χρειάζονται κάποια σαν εσένα. Θα ήθελα πολύ να σε κρατήσω εδώ, όμως τα συναισθήματά σου για μένα ίσως φέρουν μεγάλο πρόβλημα στη δουλειά μας.>> έβγαλε τα γυαλιά του και έτριψε τα μάτια του. Η Εύα έπιασε τους φακέλους και τους άνοιξε τα μάτια της έλαμπαν. Σηκώθηκε όρθια και τον πήρε αγκαλιά.
<<Δεν... Δεν ξέρω τι να πω. Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Τόσα γνωστά ονόματα στον χώρο μας. Πώς το έκανες αυτό; >> χαμογέλασε, κάθησε στην καρέκλα της διαβάζοντας τους φακέλους.
<<Μερικά τηλέφωνα ήταν. Διάλεξε οποίο θες, αν θες φυσικά. Εγώ σου προτείνω να πας Νέα Υόρκη, εκεί το εγκληματολογικό είναι εξαιρετικό. Είχα δουλέψει για λίγους μήνες πριν μερικά χρόνια. Πάρε το χρόνο σου όμως και κανε αυτό που νομίζεις καλύτερο για την Εύα.>> σηκώθηκε όρθιος φόρεσε τα γυαλιά και το σακάκι του. Η κοπέλα πλησίασε κοντά του κρατώντας τους φακέλους,άπλωσε το χέρι της.
<<Χάρηκα πολύ για την γνωριμία μας ήταν μεγάλο σχολείο για μένα να δουλεύω δίπλα σου. Ευχαριστώ για την ευκαιρία.>> εγκάρδια του είπε. Αντάλλαξαν την χειραψία.
<<Στις καινούργιες αρχές που μας αλλάζουν. Να έχεις μια καλή επιστροφή.>> ο δυνατός αέρας που περνούσε από το ανοιχτό παράθυρο σκόρπισε τα χαρτιά του γραφείου του. Έκλεισε το παράθυρο και έσκυψε μαζεύοντας τα χαρτιά.
<<Θα σε βοηθήσω.>> η Εύα έσκυψε όμως δεν πρόσεξε και η γωνία του γραφείου την χτύπησε στο κεφάλι.
Ο Πάρης παράτησε τα χαρτιά στο γραφείο και την έπιασε από τους ώμους σηκώνοντάς την όρθια.
<<Είσαι καλά; Περίμενε να φέρω πάγο.>>
<< Ειμαι εντάξει. Δεν χρειάζομαι κάτι αλήθεια, έχω συνηθίσει να είμαι ατσούμπαλη.>> προσπάθησε να αστειευτεί.
<<Άφησε με να το δω.>> πήρε το χέρι της και πλησίασε κοντά.

Οι ανάσες τους μπερδεύτηκαν, η Εύα ένωσε τα χείλη τους. Ο Πάρης δεν κατάλαβε τι συνέβαινε, την έσπρωξε και σκούπισε τα χείλια του.
<<Συγγνώμη... Πρέπει να φύγω. Καλό ταξίδι.>> με μια ανάσα της είπε, γύρισε την πλάτη του και βγήκε έξω.
<<Συγγνώμη...>> άκουσε την κοπέλα να του λέει.

Σκυθρωπός πέρασε στο σπίτι του, μύρισε το άρωμά της. Θα της το έλεγε άλλωστε δεν έφταιξε, δεν την φίλησε αυτός, θα το κατανοούσε η Μυρτώ. Αλλά, φοβόταν ταυτόχρονα αν την έχανε, αν δεν τον πίστευε. Περπάτησε αργά, την είδε στο σαλόνι γύρισε τον κοίταξε και του χαμογέλασε.
<<Έχω ετοιμάσει φαγητό, πήγαινε να αλλάξεις και σε περιμένω.>> του είπε χαμογελαστή.

Δεν σήκωσε το βλέμμα του από το πάτωμα απλά κούνησε το κεφάλι του. Περπάτησε λίγα βήματα, γύρισε και την κοίταξε.
<<Με φίλησε η Εύα και ορκίζομαι δεν έκανα τίποτα.>> της ξεφούρνησε, η Μυρτώ πάγωσε για λίγο.
<<Τι εννοείς;>> ρώτησε ενώ είχε καταλάβει πολύ καλά.
<<Σήμερα στο γραφείο, της έδωσα τους φακέλους με τα Εγκληματολογίκα. Φεύγοντας ένας δυνατός αέρας σκόρπισε τα χαρτιά του γραφείου μου και προσφέρθηκε να με βοηθήσει να τα μαζέψω. Χτύπησε το κεφάλι της στην γωνία του γραφείου, πήγα κοντά για να δω το τραύμα και αυτή με φίλησε. Την απόθησα αμέσως στ ορκίζομαι.>> αιτιολογήθηκε.

Η Μυρτώ τον κοίταξε αυστηρά, σταύρωσε τα χέρια στο στήθος της.
<<Σου άρεσε;>>
<<Όχι, μα σου λέω ότι δεν της έδωσα το δικαίωμα να το κάνει. Αλήθεια σου λέω Μυρτώ.>> πλησίασε κοντά της.
<<Το κακό είναι ότι...>> τον κοίταξε αυστηρά, κρύος ιδρώτας έτρεχε στο κορμί του ήταν σίγουρος ότι την έχανε για άλλη μια φορά <<σε εμπιστεύομαι και ότι είσαι πολύ ωραίος που κάνεις τις γυναίκες να έχουν τα λογικά τους.>> χαμογέλασε και τον πείραξε.
<<Δηλαδή δεν θύμωσες;>> ήταν σαν ένα παιδί που είχε κάνει ζημιά. Η Μυρτώ από την άλλη το διασκέδαζε γιατί ήταν  από τις λίγες φορές που ο αλάνθαστος Μυλωνάς νόμιζε πως είχε κάνει λάθος.
<<Τσου.>> απάντησε <<Δεν μου το έκρυψες, είδα πως σε κοιτούσε η Εύα. Σε εμπιστεύομαι Πάρη. Άρα, θα με γνωρίσεις στην μαμά σου αγάπη μου.>>
Λες και κρεμόταν απ αυτά τα χείλη, χαλάρωσε τους ώμους του και την πήρε αγκαλιά.
<<Σ αγαπώ πολύ Μυρτώ. Και θα κάνω τα πάντα για να μην χάσουμε αυτό που έχουμε.>>
Έβαλε το κεφάλι της στο στήθος του.
<<Και εγώ σ αγαπώ καζανόβα.>> τον πείραξε.
Την έσφιξε περισσότερο πάνω του και έκλεισε τα μάτια του.

■ Γειααα σας!!!🐢 Αυτή η υπόθεση πολύ ψυχοφθόρα ρε παιδί μου, μια "μάνα" που κάνει τα πάντα για να είναι κοντά με τον γιο της.

Ο Πάρης καλά τα είπε η Εύα σαν κινητή εγκυκλοπαίδεια είναι πόσα χωράνε ποια σ αυτόν τον εγκέφαλο? 😂

Όμως και την Εύα δεν την άφησε έτσι, της έδωσε μια χαρά ευκαιρίες για να συνεχίσει την καριέρα της. Άλλο που τον φίλησε και τον έκανε οριακά να πεθάνει από τύψεις.

Η Μυρτώ κυρία τον γλέντησε λίγο αλλά τον κατανόησε, λογικό και εγώ αυτό θα έκανα στην θέση της.🤷🏻‍♀️

Ελπίζω να σας άρεσε αυτή η υπόθεση. Αν σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο αφήστε μου  ένα ⭐ και τα σχόλια σας φυσικά.

Εμείς θα τα πούμε ξανά το Σάββατο 23 Οκτωβρίου στις 20.00 ως συνήθως.

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤