Είχε νυχτώσει, ο Πάρης συνέχιζε να ψάχνει το σπίτι. Ήταν σκυμμένος στα γόνατα και περνούσε τους δίσκους βαμβακιού πάνω από το χαλί του διαδρόμου. Ψέκασε με λουμινόλη τον δίσκο που κρατούσε, το κοίταξε καλά αλλά δεν βρήκε ούτε ίχνος αίματος και έτσι συνέχισε.
<<Δεν πήγες σπίτι σου;>> τον ρώτησε.
Κοίταξε την φίλη του.
<<Τώρα ξεκίνησα. Δεν πήγα ακόμη στα αλλά δωμάτια.>> απάντησε.
<<Η απόδοση πέφτει μετά από δεκαέξι ώρες. Δουλεύεις σερί τρεις βάρδιες. Και εγώ κάνω υπερωρίες αλλά αυτό είναι απληστία.>> τον πείραξε.
Ο Πάρης κούνησε το κεφάλι του.
<<Τα γόνατά μου δεν αντέχουν άλλο.>>
<<Έχεις φάει;>>
Σταμάτησε και άφησαν τον δίσκο του βαμβακιού στην άκρη. Κοίταξε την Χόλι.
<<Τι μου έφερες;>> την ρώτησε.
<<Εμ... Θα δω τι έχει το ψυγείο.>> απάντησε η γυναίκα και γύρισε την πλάτη της.
Ο Πάρης έκανε μια γκριμάτσα. <<Θα πρέπει να τα αντικαταστήσουμε, ξέρεις.>> φώναξε.

Έτρωγε στο τραπέζι της αυλής, η Χόλι βγήκε από την πόρτα της κουζίνας.
<<Νιώθεις καλύτερα;>> τον ρώτησε και κάθησε στην καρέκλα απέναντί του.
Ο Πάρης ήπιε λίγο από το αναψυκτικό του και την κοίταξε.
<<Τώρα που σε ταΐσαμε, ας σου κάνουμε και ένα ντουζάκι.>> τον πείραξε και την κοίταξε αυστηρά.
<<Στο σπίτι σου, εννοώ. Πρέπει να σχολάσεις.>>
Έπιασε με το κουτάλι το φυστικοβούτυρο στο βάζο.
<<Μόλις βρούμε κάποιο στοιχείο, στο υπόσχομαι.>> έφερε το κουτάλι στο στόμα του.
<<Με ξεκούραστα μάτια, θα το βρεις αμέσως.>>
Άφησε κάτω το κουτάλι και έτριψε τα χέρια του.
<<Πες μου σε ποιό σημείο βρισκόμαστε.>> ξανάρχισε την συζήτηση για την υπόθεση.
<<Το μπάνιο είναι το μέρος όπου ξεκίνησαν όλα. Κεριά, λάδια, ατμόλουτρο. Έτοιμο για μασάζ με λάδι και σεξ.>> άκουγε την Χόλι, έβαλε τον δείκτη του στο βάζο με το φυστικοβούτυρο και το έφερε στο στόμα του.
<<Πάμε πάλι στο υπνοδωμάτιο.>> της είπε.

Φόρεσαν τα πορτοκαλί ειδικά γυαλιά και η Χόλι άναψε το μπλε φως, περνώντας το πάνω από τα σεντόνια.
<<Τίποτα σ αυτό το σεντόνι.>> είπε και το σήκωσε πηγαίνοντάς το στην άκρη του κρεβατιού.
Έψαξαν και στο επόμενο σεντόνι και δεν βρήκαν τίποτα.
<<Άλλαξε σεντόνια για το ραντεβού. Το ίδιο θα έκανα και εγώ.>> μίλησε η Χόλι.
Ο Πάρης παρατήρησε να υπάρχει κάτι δεμένο, ένα χοντρό μπορντό σκοινί, έσκυψε και το τράβηξε βγάζοντας τα γυαλιά του.
<<Ει Χόλι.>> η γυναίκα τον κοίταξε και της έδειξε το σκοινί. <<Έχεις μετάξι;>> την ρώτησε.
Η Χόλι κοίταξε στο κρεβάτι και σήκωσε ψηλά το κόκκινο μετάξι.
<<Ναι, έχω.>> του απάντησε.
Ο Πάρης έβλεπε το μετάξι.
<<Δεν θέλω να σε φέρω σε δύσκολη θέση αλλά κάποιοι άντρες θέλουν "προσάναμμα".>> είπε η Χόλι και τράβηξε τα σεντόνια από την άκρη του κρεβατιού και μετά κοίταξε την Χόλι.
<<Θέλουν...;>> η Χόλι κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.
<<Θα ψάξω για αποτυπώματα.>> τον ενημέρωσε.
Χτύπησε το κινητό του, το έπιασε από την εσωτερική τσέπη του σακακιού του και το σήκωσε.
<<Μυλωνάς.>>
<<Εδώ Πήτερ. Βρήκα μια πεταλούδα με μερικές λευκές ίνες στην σακούλα της ηλεκτρικής σκούπας. Έψαξες όλα τα δωματια;>> βγήκε από το υπνοδωμάτιο.
<<Θα το κοιτάξω και τα ξανά λέμε. >> τερμάτισε την κλήση και στάθηκε στην πόρτα του δωματίου, κοίταξε το γυάλινο έργο με τις πεταλούδες και πέρασε μέσα. Είδε με τον φακό του πολλές πεταλούδες, γυάλινες, πλαστικές, μικρές και μεγάλες. Στο κάτω ράφι είχε φωτογραφίες την σχέση της, τον Μάικλ και μια μεγάλη μπιζουτιέρα γεμάτη με πολύχρωμες πεταλούδες. Άνοιξε την μπιζουτιέρα και είχε έξι σειρές με γυαλιστερά και όμορφα κοσμήματα στο σχέδιο της πεταλούδας. Άγγιξε με τα δάχτυλά του τα βραχιόλια για να δει αν λείπει κάποιο κομμάτι απ αυτά.
Στην άκρη είδε ένα ζευγάρι πορτοκαλί σκουλαρίκια στο σχήμα πεταλούδας όμως ήταν μόνο το ένα σκουλαρίκι.
<<Έχω αποτύπωμα από δάχτυλο ποδιού.>> πλησίασε κοντά του. <<Θα πω στην Μυρτώ να το συγκρίνει με τα δύο θύματα.>>
<<Ο Πήτερ βρήκε μια πεταλούδα στη σακούλα της ηλεκτρικής. Νομίζω ότι βρήκα ένα κομμάτι από το ίδιο κόσμημα.>> είπε και έδειξε στην Χόλι το σκουλαρίκι.
<<Πεταλούδα;>> τον ρώτησε.
<<Έκανε συλλογή.>>
<<Δωράκια από τους φίλους της;>>
<<Ίσως ο δολοφόνος πήρε πίσω το δικό του, για να μην αφήσει ίχνη. Ίσως έχασε την υπομονή του και τα έκανε μούσκεμα.>> απάντησε στην φίλη του.
Κοίταξε με τον φακό του το κάτω ράφι και παρατήρησε μια άσπρη τρίχα. Έσκυψε και έβγαλε το τσιμπιδάκι απ'την τσέπη του. Έπιασε την τρίχα και την σήκωσε για να την δει καλύτερα.
<<Γι αυτό δεν έφυγα!>> είπε στην Χόλι που ήταν σκυμμένη δίπλα του.

Στάθηκε στην πόρτα από το δωμάτιο που είχαν τα ντουλάπια τους, είχε την Χόλι μέσα καθισμένη στο παγκάκι μα φοράει τις μπότες της.
<<Είδες τον Πάρη;>> ρώτησε την Χόλι.
<<Είναι στον τόπο εγκλήματος.>> απάντησε.
<<Το αποτύπωμα από το κρεβάτι δεν ταιριάζει στα θύματα.>> πληροφόρησε η Μυρτώ την Χόλι.
<<Ξέρουμε ότι έβρισκε συντρόφους από την δουλειά της. Είδες την Ντέμπι;>> την ρώτησε η Χόλι.
Φυσικά και την είχε δει. Της έμοιαζε πάρα πολύ όμως, ένιωθε μπερδεμένη με την στάση του Πάρη.
<<Ναι την είδα! Της πήρα τα αποτυπώματα.>>
<<Αν δεν ήξερα, θα νόμιζα ότι ήσουν εσύ στο νεκροτομείο.>> είπε η Χόλι.
<<Δεν πρόσεξα το πρόσωπό της.>> απάντησε η Μυρτώ. Είπε ψέματα, στο νεκροτομείο παρατήρησε πολύ καλά το πρόσωπό της.
<<Αν δεις τον Πάρη πες του ότι τον ψάχνω.>>
Η Χόλι κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.

<<Αυτή είναι η τρίχα από το μικρό υπνοδωμάτιο.>> του εξηγούσε ο Ρόμπερτ όσο ο Πάρης κοιτούσε μέσα στο μικροσκόπιο την τρίχα. Παρατήρησε μια ουσία πάνω της.
<<Υπάρχει μια λιπαρή ουσία στην επιφάνειά της.>> είπε και κοίταξε τον Ρόμπερτ.
<<Προπυλενογλυκόλη και μινοξιδίλη κατά της ανδρικής τριχόπτωσης. >> του έδωσε το χαρτί με τα αποτελέσματα. <<Ο παππούς μου, ο Πάπα Όλαφ ήταν Μπρούς Ουίλις από τα δεκαέξι του. Ευτυχώς για μένα, κληρονομούμε την φαλάκρα από την μητέρα μας...>>
<<Ρόμπερτ...>> ύψωσε την φωνή του. <<Σε παρακαλώ είμαι πολύ κουρασμένος.>>
<<Ίσως αυτός που αναζητούμε είναι φαλακρός ή προσπαθεί να μην γίνει. Η μινοξιδίλη χρησιμοποιείται με propecia, ως κοκτέιλ. Βρήκα τέσσερα χημικά συστατικά στην τρίχα. Αιθιλική αλκοόλη, προπυλενογλυκόλη, μινοξιδίλη, φιναστερίνη.>> είπε στον Πάρη και του έδωσε κι άλλο χαρτί.
<<Φιναστερίδη είναι η χημική ονομασία της propecia.>> αποκρίθηκε στον Ρόμπερτ ο Πάρης.
<<Έχω κι άλλα! Οικογενειακό μυστικό. Αφροδισιακό, ο Πάπα Όλαφ χρειαζόταν λιπαντικά.>> του ψιθύρισε.
Ο Πάρης σήκωσε το φρύδι του και έκανε μια γκριμάτσα βγαίνοντας έξω από το εργαστήριο.

Περπάτησε στον διάδρομο για να γυρίσει στο γραφείο του. Είδε στην πόρτα του γραφείου του την Χόλι.
<<Ο άσωτος εγκληματολόγος επιστρέφει.>> τον πείραξε. <<Κοιμήθηκες;>> ρώτησε.
<<Όχι ακόμη.>> της απάντησε.
<<Ο Κέρκ άφησε ελεύθερο τον Τρίπτον. Άλλοθι το σεξ. Κρίμα που δεν άφησε αποτύπωμα σε κανένα νυστέρι.>> του είπε η Χόλι.
<<Πώς σου φάνηκε;>> την ρώτησε.
<<Πειστικός, όπως όλοι όσοι απατούν.>>
<<Είχε τάση για φαλάκρα;>>
<<Δεν θα το έλεγα.>>
<<Γκρίζα μαλλιά;>> συνέχισε τις ερωτήσεις ο Πάρης.
<<Όχι.>>
<<Κάτι άλλο;>> αναρωτήθηκε ο Πάρης.
<<Είναι αριστερόχειρας.>> είπε η Χόλι.

Ήταν στο τραπέζι του ιατροδικαστή και κοιτούσε τις διάφανες σακούλες με τα κομμάτια του Μάικλ μέσα.
<<Αυτό είναι αμφιλεγόμενο θέμα μεταξύ των παθολογοανατόμων.>> του είπε ο ιατροδικαστής.
<<Ποια άποψη επικρατεί;>> ρώτησε ο Πάρης.
<<Είναι αδύνατον να αποδείξεις ότι ο δράστης είναι αριστερόχειρας αν βασίζεσαι μόνο στα τραύματά του θύματος.>> απάντησε ο ιατροδικαστής.
<<Ξεχνά την επιστήμη. Εσύ τι λες;>>
<<Το θύμα ήταν ανάσκελα, όταν δολοφονήθηκε. Δες το δεξί γόνατο.>> πήγε πιο κοντά και κοίταξε την τομή στο γόνατο.
<<Η τομή στο δεξιό μηριαίο οστό έχει κατεύθυνση προς τα δεξιά. Υποθέτω ότι ο δράστης ήταν αριστερόχειρας. Η τομή ταιριάζει με τις τομές στην κοτύλη και στον καρπό. Αλλά να ξέρεις δεν θα γίνει δεκτό στο δικαστήριο.>> τον πληροφόρησε ο Νικ.
<<Δεν με νοιάζει το δικαστήριο. Το μυαλό μου είναι σ έναν αριστερόχειρα χειρουργό με τριχόπτωση.>> απάντησε και βγήκε έξω από την ιατροδικαστική εξέταση. Περπατούσε προς το γραφείο του, στο διάδρομο βρήκε τον Ντάνιελ.
<<Μυλωνά, θα πάω με τον Ρόμπερτ πιάσω στο νοσοκομείο. Δεν έχω ιδέα τι θέλει να κάνει αλλά μου είπαν ότι το propecia κάνει αντίδραση στο κόκκινο φως.>>
<<Ναι, ναι ξέρω Ντάνιελ. Εμ, αν βρεις την Χόλι πες της ότι δεν τους χρειάζομαι άλλο θα τελειώσω εγώ την υπόθεση.>>
Ο Ντάνιελ έγνεψε καταφατικά. Γύρισε στο γραφείο του, βολεύτηκε στην καρέκλα του και έτριψε τα μάτια του. Αυτή η υπόθεση έπρεπε να τελειώσει, να βρει τον ένοχο γιατί αλλιώς θα τον βασάνιζε για παρα πολυ καιρό.

<<Δεν χρειαζόταν το κόκκινο φωτάκι. Θα μιλούσατε να ρωτήσετε.>> τους είπε ο άντρας κοιτάζοντας τον Ντάνιελ.
Ο Πάρης καθόταν στην καρέκλα κρατώντας ένα πλαστικό ποτήρι με καφέ και παρατηρούσε τον άντρα, ήταν κοντά σε ηλικία και έδειχνε ψύχραιμος.
<<Αφού τα λέμε όλα μεταξύ μας, έχετε τριχόπτωση;>> τον ρώτησε ο Ντάνιελ.
<<Είμαι 48 ετών. Δεν είμαι ο μοναδικός.>> απάντησε.
<<Η τρίχα σας είναι μοναδική.>> είπε ο Πάρης και ο άντρας τον κοίταξε. <<Την βρήκαμε στον τόπο του εγκλήματος. Η μινοξιδίλη φαίνεται με το κόκκινο φως.>>
<<Βάζω μινοξιδίλη και propecia. Πάλι δεν είμαι ο μοναδικός.>> απάντησε στον Πάρη και ήπιε μια γουλιά από το πλαστικό ποτήρι.
<<Πιστεύουμε ότι δολοφονήθηκε από αριστερόχειρα.>> υποστήριξε ο Ντάνιελ που στεκόταν όρθιος. <<Ξέρουμε δύο χειρουργούς αριστερόχειρες στο Desert Palm. Τον Τρίπτον που έχει άλλοθι και εσάς.>>
<<Αν είναι να κατηγορήσετε κάποιον, διαβάστε καλά τα μαθήματά σας. Εγώ και ο Χάουαρντ είμαστε οι αριστερόχειρες του προσωπικού. Ο γιατρός Ράντολφ που έχει δικαιώματα στο νοσοκομείο είναι και αυτός αριστερόχειρας. Παίζουμε μαζί τένις. Έχει ανάποδο χτύπημα. Μπορώ να πω κι αλλά ονόματα. Θέλετε να σας πάρω την δουλειά;>> απάντησε ειρωνικά.
<<Κύριοι, χάνουμε τον χρόνο μας. Ο γιατρός πρέπει να σώσει ζωές.>> τους είπε ο δικηγόρος του.
<<Όχι τόσο γρήγορα.>> μίλησε ο Ντάνιελ και σήκωσε το σακουλάκι με το σκουλαρίκι.
<<Αυτό είναι το σκουλαρίκι που χάρισες στην Ντέμπι;>> ρώτησε τον άντρα.
Αυτος πλησίασε κοντά και φόρεσε τα γυαλιά του.
<<Έτσι μου μοιάζει. Που είναι το άλλο;>>
<<Αυτό το σκουλαρίκι, το ρούφηξε η ηλεκτρική σκούπα, στο μικρό δωμάτιο. Το άλλο σκουλαρίκι ήταν στην κοσμηματοθήκη της. Τα βραχιόλια που της χάρισαν οι άλλοι, είναι άθικτα.>> είπε ο Ντάνιελ και κάθησε στην καρέκλα δίπλα από τον Πάρη.
<<Όταν της τα χάρισα ήταν μαζί.>> τους απάντησε και ψιθύρισε στο αυτί του δικηγόρου.
<<Έχετε άλλα στοιχεία;>> ρώτησε ο δικηγόρος.
<<Όχι, δεν έχουμε.>> είπε ο Πάρης.
<<Έχουμε όμως μια θεωρία.>> συμπλήρωσε ο Ντάνιελ .
<<Δεν θα γίνει αποδεκτή στο εργαστήριο.>> τους πληροφόρησε ο δικηγόρος.
<<Ας την ακούσουμε. >> τους αποκρίθηκε ο γιατρός. Ο Ντάνιελ πήγε κοντά του.
<<Σκότωσες την Ντέμπι Μάρλιν επειδή σε απέρριψε και την πλήρωσε ο Μάικλ Κλαρκ.>>
Ο γιατρός γέλασε και κούνησε το κεφάλι του.
<<Ευχαριστούμε για τον χρόνο και τις θεωρίες σας. Το είπατε μόνοι σας, δεν έχετε στοιχεία.>>

Οι άντρες σηκώθηκαν όρθιοι, ο δικηγόρος άνοιξε την πόρτα.
<<Δεν είναι λυπηρό γιατρέ;>> είπε ο Πάρης, κοιτούσε κάτω και έπαιζε με τις άκρες από τα γυαλιά του . <<Άντρες σαν εμάς, μεσήλικες που άφησαν τη δουλειά να τους φάει τη ζωή. Αγγίζουμε τους ανθρώπους μόνο με τα λατέξ γάντια μας.>> ο γιατρός τον κοίταξε. <<Μια μέρα συνειδητοποιούμε ότι δεν έχουμε ζήσει.>> σήκωσε το βλέμμα του και το έστρεψε πάνω στον γιατρό. <<Και ξαφνικά, έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία. Εμφανίζεται μια νέα όμορφη κοπέλα, κάποια που μπορούμε να νοιαστούμε. Μας προσφέρει μια νέα ζωή μαζί της. Μα η απόφαση που πρέπει να πάρουμε είναι μεγάλη. Πρέπει να ρισκάρουμε τα πάντα για κα την έχουμε. Εγώ δεν θα το έκανα. Εσύ, όμως το έκανες. Τα έπαιξες όλα για όλα και εκείνη σου έδειξε μια νέα ζωή. Αλλά την πήρε πίσω και την χάρισε σε άλλον. Και εσύ τα έχασες, οπότε της πήρες την ζωή. Σκότωσες και τους δύο και τώρα δεν έχεις τίποτα.>> έκανε μια εξομολόγηση ψυχής μέσα στους τέσσερις τοίχους της ανάκρισης. Έβαλε όλες του τις σκέψεις σε μια και την έκρυψε καλά πίσω από την ανάκριση.
<<Είμαι ακόμα εδώ.>> απάντησε ο άντρας.
<<Είσαι;>> τον ρώτησε σοβαρά ο Πάρης.
Ήξερε πολύ καλά πως κανείς δεν θα καταλάβαινε τα λόγια του γι αυτό άλλωστε τα είπε. Αυτό που δεν ήξερε όμως ήταν πως πίσω από την τζαμαρία του ανακριτικού στεκόταν η Μυρτώ που είχε ακούσει όλη την συζήτηση.

Στήριξε το κεφάλι του πάνω στο χέρι του και διαβαζε τον φάκελο της υπόθεσης που μόλις έκλεισε. Όχι τυπικά με σύλληψη, όμως στο κεφάλι του είχε κλείσει γιατί σίγουρα την κοπέλα την σκότωσε ο γιατρός, το είδε στο βλέμμα του μέσα στην ανάκριση.
Σήμερα το Λας Βέγκας ήταν ήσυχο, θα γυρνούσε σπίτι του σε λίγο τρεις μέρες -σχεδόν- ήταν χωρίς ύπνο. Χτύπησε το σταθερό τηλέφωνο, άπλωσε το χέρι του πιάνοντας το ακουστικό χωρίς να πάρει τα μάτια του από τα χαρτιά της υπόθεσης. Έφερε το ακουστικό στ αυτί του.
<<Μυλωνάς.>> συνέχισε να διαβάζει ώσπου πάγωσε για λίγο ακούγοντας την άλλη γραμμή <<Ναι...>> έβγαλε τα γυαλιά του και κοίταξε το κενό.
<<Είναι καλά; Ναι, ναι έρχομαι εκεί.>> έκλεισε το τηλέφωνο, άφησε τα χαρτιά στο γραφείο, πήρε το παλτό και τα γυαλιά του και έκλεισε την πόρτα του γραφείου του.

Πέρασε τα εργαστήρια και έφτασε στην ρεσεψιόν, είδε τον αστυνομικό μπροστά του και αντάλλαξαν χειραψία.
<<Ευτυχώς κύριε Μυλωνά δεν ήταν στην λεωφόρο. Είναι είναι η τροχαία Εθνικών Οδών.>> περπατούσαν προς την αίθουσα αναμονής.
<<Είχε 0,9% αλκοόλ στο αίμα της. Είναι πάνω από το όριο, το μειώσαμε για να μην συλληφθεί. Αλλά έπρεπε να καλέσουμε τον προϊστάμενό της.>>
Σταμάτησαν στην πόρτα και την είδε καθισμένη στην καρέκλα.
<<Ευχαριστώ για την κατανόηση.>>είπε στον αστυνομικό.
<<Κανένα πρόβλημα.>> Ο αστυνομικός έφυγε και ο Πάρης περπάτησε σιγά σιγά προς το μέρος της, κάθισε στην καρέκλα δίπλα της.
Η Μυρτώ έπαιζε νευρικά με τα δάχτυλά της και κοιτούσε ευθεία. Την κοίταξε καλά και αναστέναξε. Ένιωθε λίγο μπερδεμένος, της έπιασε το χέρι και το κράτησε σφιχτά.
<<Μυρτώ, έλα. Θα σε πάω σπίτι.>>

▪︎Γειααααα σας! 🐢 Άλλος μέθυσε, ο Πάρης τον έπιασαν τα υπαρξιακά του, μια υπόθεση που τους τάραξε όλους.
Γενικά δεν περνάνε καθόλου καλά 🤷🏻‍♀️

Σ αυτό το σημείο θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην den-pernaw-kala μου ή αλλιώς την τσικεν μαμ μου για όλα αυτά που έχει κάνει για μένα! 🐥❤

Εμείς θα τα πούμε ξανά το Μεγάλο Σάββατο 1 Μαΐου το μεσημέρι στις 14.00.

Αν σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλια σας φυσικά!

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤