Φόρεσαν τα γάντια τους και ο Πάρης άνοιξε την πόρτα μπαίνοντας μέσα στην κουζίνα. Κοίταξαν μέσα στα ντουλάπια, ψάχνοντας τα ένα ένα. Έβγαλε έξω μερικές πετσέτες και κοίταξε καλά το γάντι κουζίνας που βρήκε. Η Μυρτώ σταμάτησε και τον παρατήρησε.
<<Είναι το ίδιο χρώμα με την ίνα στο λαιμό του Ζακ.>> σχολίασε η Μυρτώ, την κοίταξε και πήρε το κινητό από την τσέπη του.
<<Στον δικηγόρο του Άντερσον στις οκτώ το πρωί. Φέρε μαζί σου και όλα τα στοιχεία.>> τόνισε τις λέξεις του και τερμάτισε την κλήση.

Το επόμενο πρωί έφτασαν στην εταιρία του Άντερσον, η γραμματέας του τους οδήγησε σε μια μεγάλη αίθουσα συνεδριάσεων. Εκεί τους περίμενε καθισμένος ο δικηγόρος μαζί με την οικογένεια του νεκρού Ζάκαρι αλλά και άλλοι δύο καλοντυμένοι άντρες.
<<Οι Λάντρι και Φράνκ εκπροσωπούν τους Στιβ και Τάιλερ αντίστοιχα.>> άρχισε να μιλάει ο δικηγόρος. Ο Πάρης κρατώντας τον φάκελο της υπόθεσης στήριξε καλύτερα τα γυαλιά του και κάθισε στην μεγάλη δερμάτινη καρέκλα δίπλα στον Χόλι.
<<Δεν ακολουθούμε την ίδια γραμμή υπεράσπισης, μα συμφωνήσαμε ότι θα κάνετε μόνο τρεις ερωτήσεις στον κάθε πελάτη. Μετά απ αυτό θα δεχτούμε μόνο γραπτές απόψεις.>> τελείωσε ο δικηγόρος με τους όρους του.

<<Τέλεια. Τι αγοράζουν τα λεφτά...>> ειρωνεύτηκε η Χόλι αφήνοντας το βαλιτσάκι της στο πάτωμα.
<<Ταλαιπωρείται την οικογένειά μου. Κάντε τις ερωτήσεις να φύγουμε.>> τους απάντησε ο πατέρας κοιτώντας τους.
<<Δεν έχω καμία ερώτηση. Ξέρουμε τι έγινε στο σπίτι σας. Ερμηνεύσαμε τις αποδείξεις.>> ανταπάντησε ο Πάρης στον πατέρα.
<<Καλώς, ας πάμε ανάποδα, αρχίζοντας από την συγκάλυψη.>> Ο δικηγόρος τους έδωσε τον λόγο και ο Πάρης έκανε νόημα στην Χόλι να αρχίσει.
<<Κατά της έντεκα μετά μεσημβρίας ήπιατε ρούμι με κόλα κύριε Άντερσον και αποφασίσατε τι θα κάνετε με το πτώμα του Ζάκαρι. Δεν έχουμε καθορίσει αν ο θάνατος ήταν τυχαίος ή σκόπιμος...>> κοίταξε τον Πάρη και κούνησε με νόημα το κεφάλι της βάζοντάς τον μέσα στο παιχνίδι των αποκαλύψεων.
<<Το εργαστήριο πιστεύει ότι το σημείωμα το έγραψε ένας γονιός.>> έβγαλε από το φάκελο την φωτοτυπία του σημειώματος αφήνοντάς το πάνω στο τραπέζι. <<Επειδή δεν υπάρχει ποσό. Ήταν πολύ δύσκολο να βάλετε τιμή για τον γιο σας;>>

<<Κυρία Άντερσον, όσο ο άντρας σας έγραφε το σημείωμα, τυλιξατε τον Ζάκαρι σε κουβέρτα που πήρατε απ την ντουλάπα. Μετά, τον ακουμπήσατε δίπλα στο άγαλμα, στο γήπεδο του γκολφ.>>
<<Έτσι λερώθηκε το καλσόν.>> συμπλήρωσε ο Πάρης σπρώχνοντας την φωτογραφία του καλσόν στο τραπέζι.
<<Τον βάλατε πάνω σε πλαστική σακούλα για να μην βραχεί. Σαν απόδειξη του ενδιαφέροντός σας. Ο κύριος Άντερσον έβαλε την σκάλα έξω από το παράθυρο.>> όσο μιλούσε η Χόλι ο Πάρης έδειχνε τις φωτογραφίες από τα στοιχεία.
<<Βρήκαμε μόνο τα δικά σας ίχνη και του κηπουρού. Ο κηπουρός λείπει.>> Ο Πάρης αναφέρθηκε στον πατέρα κοιτώντας τον <<Πήγατε στο γραφείο σας για να εκτυπώσετε το σημείωμα. Θα σκεφτήκατε ότι θα εντοπίζαμε τον εκτυπωτή του σπιτιού σας. Αυτές οι τρεις κουκκίδες σας πρόδωσαν.>> σήκωσε το χαρτί δείχνοντας στον πατέρα τις κουκκίδες, έσπρωξε το χαρτί στον δικηγόρο.
<<Αυτό ίσως να αποδεικνύει συγκάλυψη. Δεν αποδεικνύεται ότι σκότωσαν τον Ζάκαρι.>> ο δικηγόρος απάντησε, αναιρώντας τα στοιχεία που εμφάνισαν μπροστά τους.
<<Ο Ζάκαρι πέθανε πολύ νωρίτερα. Ο ιατροδικαστής υπολογίζει την ώρα θανάτου στις εννέα μετά μεσημβρίας.>>
<<Μπορεί και στις οκτώμιση.>> απάντησε ο δικηγόρος.
<<Ναι.>> του είπε και έκανε μια παύση <<Ενώ ο Τάιλερ πρόσεχε τον Ρόμπι και τον Ζάκαρι.>> κοίταξε τον Τάιλερ. <<Είπατε ότι μπορούμε μα κάνουμε τρεις ερωτήσεις, σωστά;>> ρώτησε τον δικηγόρο.

<<Σταματήστε! Δεν το έκανε ο Τάιλερ αυτό.>> τους διέκοψε η μητέρα.
<<Μην πεις τίποτα!>> της φώναξε ο δικηγόρος.
<<Όχι, όχι. Έτσι κι αλλιώς έχουμε καταστραφεί.>> απάντησε και κοίταξε τον Πάρη.
<<Θέλουν να με προστατεύσουν και δεν θα αφήσω να συνεχιστεί αυτό. Εγώ τον σκότωσα. Ο Τάιλερ δεν είχε βάλει για ύπνο τον Ζάκαρι γιατί έκλαιγε και εγώ προσπαθούσα να τον κάνω να ησυχάσει, μα το παράκανα.>>
Ο Πάρης κοιτάχτηκε με την Χόλι. Ο Τάιλερ είχε σκύψει το κεφάλι και έκλαιγε ενώ ο Στιβ Άντερσον είχε παγώσει.
<<Η πελάτισσά μου έκανε τη δήλωση χωρίς να με συμβουλευτεί.>> τους ενημέρωσε ο δικηγόρος.
<<Μπορείτε να μας πείτε πως τον σκοτώσατε;>> την ρώτησε ο Πάρης.
<<Τον έπνιξα με ένα γάντι της κουζίνας και τότε ο Στιβ και εγώ σκεφτήκαμε την απαγωγή.>> του απάντησε δακρυσμένη.
<<Ήταν η πιο μακριά νύχτα στη ζωή μας.>> συμπλήρωσε ο άντρας και χαμήλωσε το κεφάλι.
<<Έπρεπε να περιμένετε ως το πρωί για να το αναφέρετε;>> ρώτησε μουδιασμένη η Χόλι.
<<Για να μην μας υποψιαστούν. Μπορεί να μην με πιστεύεται αλλά τον αγαπούσα πάρα πολύ.>>
<<Θα συλληφθούν και οι δύο.>> είπε ο Πάρης στον δικηγόρο και αυτός δεν του απάντησε, κούνησε καταφατικά το  κεφάλι του.

Περπατούσαν στο εργαστήριο, πέρασαν μπροστά από την ρεσεψιόν, ο Πήτερ τους πλησίασε.
<<Εσάς ήρθα να βρω. Σκέφτηκα ότι ήσαστε με τους Άντερσον.>> τους είπε και πήγε κοντά τους.
<<Τελειώσαμε. Η κυρία Άντερσον ομολόγησε.>> απάντησε ο Πάρης.
<<Τι;>> τους είπε απορημένος.
<<Το κάνουν αυτό οι ένοχοι άνθρωποι όταν τους στριμώξεις. >> η Χόλι απάντησε μη καταλαβαίνοντας την στάση του φίλου της.
<<Παιδιά δεν το έκανε η μητέρα.>>
<<Τι λες...;>> ρώτησε ο Πάρης.
<<Ακούστε.>> τους έδωσε τα ακουστικά. Ο Πάρης τα φόρεσε και πάτησε το play από την συσκευή.
"Τι έκανες Ρόμπι; Τι έκανες;" άκουσε να ουρλιάζει ο μεγάλος γιος. Κοίταξε τον Πήτερ και αυτός κούνησε το κεφάλι του εγκρίνοντας -κατα κάποιο τρόπο- αυτό που μόλις άκουσε ο Πάρης.
<<Η Χόλι πριν έρθει να σε βρει στην εταιρία των Άντερσον, μου είπε να ψάξω όλες τις κλήσεις που έγιναν από τα κινητά της οικογένειας. Αυτό είναι από το κινητό του Τάιλερ, είχε καλέσει την Άμεσο Δράση και η κλήση του καταγράφηκε.>>

Έφεραν τον γιο και τον πατέρα στο γραφείο του Ντάνιελ. Κάθησαν στις καρέκλες, ο μικρός γιος καθόταν έξω από το γραφείο και έπαιζε με το αυτοκινητάκι του μαζί με έναν αστυνομικό.
<<Πρόσεχα τα αγόρια. Τα κοίταζα συνέχεια.>> άρχισε να μιλάει ο Τάιλερ.
<<Μετά πήρες τηλέφωνο την κοπέλα σου.>> ανέφερε ο Πάρης.
<<Ναι και πιάσαμε κουβέντα. Έπαψα να προσέχω τόσο τον Ζακ και τον Ρόμπι. Ήταν ήσυχοι, φρόνιμοι. Γύρισα και είδα ότι ο Ζακ ήταν ακίνητος. Έτρεξα και ήταν νεκρός.>>
<<Και τηλεφώνησες στην Άμεσο Δράση.>>
Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του στον απάντηση του Πάρη.
<<Αλλά σου έπεσε το τηλέφωνο καθώς πήγαινες μα πάρεις τον Ζάκαρι από την κούνια.>> πάτησε το κουμπί και άκουσαν την κλήση του Τάιλερ στην Άμεσο Δράση.
<<Κάπου μέσα στο χάος, κόπηκε η σύνδεση. Λίγο μετά ήρθαν και οι γονείς σου. Κάποιος τον πίεσε τόσο δυνατά που έκανε κάταγμα στο στέρνο.>> έκλεισε την πρότασή του και κοίταξε τους δύο άντρες.
<<Είχε μελανιάσει. Έσπρωχνα, προσπαθούσα να του δώσω αέρα, αλλά ήταν νεκρός.>>
<<Κάναμε ό,τι μπορούσαμε.>> συμπλήρωσε ο πατέρας.
<<Γιατί απλά δεν λέγατε την αλήθεια;>> αναρωτήθηκε ο Ντάνιελ.
<<Για να προστατέψουμε τον Ρόμπι. Δεν θέλαμε να μεγάλωσε με το στίγμα "Το αγόρι που σκότωσε τον αδερφό του.>>

Ο Πάρης κοίταξε το αγοράκι έξω από το γραφείο.
<<Είναι τριών, δεν έχει επίγνωση των πράξεών του. Δεν θα δικαζόταν.>> του είπε.
<<Ναι αλλά θα το ήξεραν όλοι και δεν θέλαμε να τον ακολουθεί αυτό για όλη του την ζωή. Η γυναίκα μου προτιμούσε να πάει φυλακή, πάρα να το μάθει κάποιος.>>
<<Κύριε Άντερσον, δεν θα το αφήναμε να συμβεί αυτό.>> τον διαβεβαίωσε ο Πάρης. Κοίταξαν έξω τον μικρό Ρόμπι, ο μικρός τους γέλασε και κούνησε το χέρι του χαιρετώντας τους. Τώρα κατάλαβε πολύ καλά γιατί η μητέρα του δεν ήθελε να τον αγκαλιάσει τότε έξω από το τμήμα
Βγήκε έξω, η Χόλι ερχόταν μαζί με την μητέρα.
<<Σας περιμένει η οικογένειά σας.>> της είπε και την οδήγησαν έξω μακριά από τους δημοσιογράφους.

Βολεύτηκε στην καρέκλα του γραφείου του και έγραψε την αναφορά του για την υπόθεση, άκουσε το σύρσιμο της πόρτας, είδε την Λίνζι και γέλασε.
<<Η μαμά μου είπε ότι θα ήσουν εδώ.>> σκαρφάλωσε στην καρέκλα απέναντί του και έβαλε τα χέρια της πάνω στο γραφείο.
<<Έχεις δουλειά θείε Πάρη;>>
<<Όχι δεσποινίς Λίνζι, σε λίγο τελειώνω.>>
<<Σήμερα είναι Σάββατο, δεν έχω σχολείο και ο μπαμπάς με άφησε στην μαμά αλλά εγώ βαριέμαι να περιμένω να τελειώσει με την δουλειά της.>> περιεργαζόταν τα πράγματα πάνω στο γραφείο του, τον κοίταξε και αυτό της έδωσε άδεια με το χέρι του, άδειασε όλη την μολυβοθήκη πάνω στο γραφείο του.
<<Μέχρι να τελειώσει η μαμά, θες να πάμε για παγωτό;>> την κοίταξε και άρχισε να βάζει με τάξη πάλι τα πράγματά του μέσα στην μολυβοθήκη.
<<Η μαμά είπε ότι μου έδωσε αρκετά γλυκά ο θείος Πήτερ και ότι δεν κάνει να φάω άλλα.>>
<<Δεν χρειάζεται να το μάθει η μαμά σου.>> γέλασαν συνωμοτικά.
<<Γι αυτό σ αγαπάω θείε Πάρη.>>
Σηκώθηκε όρθιος, πήρε το σακάκι του στο χέρι και έπιασε το χέρι της Λίνζι, ουσιαστικά τον κρατούσε σφιχτά στα τρία δάχτυλα του χεριού του. Η Μυρτώ άνοιξε την πόρτα και πέρασε μέσα.
<<Γεια σου Μυρτώ, εγώ και ο θείος Πάρης θα φάμε μυστικά παγωτό από την μαμά. Θέλεις να έρθεις μαζί μας;>> της είπε με μια ανάσα. Η Μυρτώ γονάτισε στο ύψος της και κοίταξε για λίγο τον Πάρη.
<<Θέλω να έρθω μαζί σας κυρία μου.>> της πείραξε την μύτη και σηκώθηκε όρθια, η Λίνζι της έπιασε το χέρι και άρχισαν να περπατάνε.
<<Εγώ και ο θείος Πάρης όταν μεγαλώσω θα παντρευτούμε. Αλλά αν θες μπορείς να τον παντρευτείς και εσύ Μυρτώ.>>
Ο Πάρης στραβοκατάπιε και άρχισε να βήχει, η Μυρτώ τον κοίταξε και γέλασε δυνατά.
<<Τι γεύσεις παγωτό θέλετε;>> φώναξε διακόπτοντας την Λίνζι, έπιασε αμήχανα τον σβέρκο του. Η Μυρτώ σταμάτησε να γελάει και σκούπιζε τα δακρυα από το γέλιο της.

▪︎Γειααα σας!! Νομίζω πως το 4ο και τελευταίο μέρος αυτής της υπόθεσης είχε τα μεγαλύτερα plot twist που έχω γράψει μέχρι στιγμής. Ο μικρός Ρόμπι δεν είχε ιδέα τι έκανε στον αδερφό του, ενώ η οικογένεια προσπαθούσε να τον προστατέψει.

Επίσης η Λίνζι είναι είδωλο, το κοριτσάκι αυτό  έχει με το μέρος της τον Πάρη και εκμεταλλεύεται κατάλληλα την αγάπη του προς το πρόσωπό της.😂

Νομίζω πως ο Πάρης έχει ένα θέμα με τους γάμους, δεν ξέρω εμένα έτσι μου φάνηκε.🤭😂

Αν σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο αφήστε μου ένα ⭐  και τα σχόλια σας φυσικά!

Εμείς θα τα πούμε ξανά το Σάββατο 3 Απριλίου στις 8 το βράδυ ως συνήθως.

Επιπροσθέτως θέλω να σας ζητήσω συγγνώμη που τελικά δεν μπόρεσα αυτόν τον μήνα να ανεβάζω 2 κεφάλαια την εβδομάδα, δυστυχώς δεν είχα τον χρόνο που θα επιθυμούσα όμως θα προσπαθήσω να εντάξω κι άλλο κεφάλαιο μέσα στην εβδομάδα κάποια στιγμή.
Αυταααααα 😇

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ.😘❤