- Mogę cię odprowadzić do domu, Shino? - zapytał Mahiru, spakowawszy do torby wszystkie swoje rzeczy, które leżały na ławce
- Jasne - odpowiedziała dziewczyna.
- Ryu, Koyuki, Sakuya! Pójdziecie z nami?
- Pewnie! - odpowiedzieli zgodnym chórem przyjaciele Mahiru.
Sakuya okazał się być tym zielonowłosym chłopakiem, który zwrócił uwagę Shino na początku pierwszej lekcji. Nawet jego imię wydawało jej się znajome. Patrzyła się na niego do czasu, aż ten ruszył się z miejsca. Wtedy podeszła do niego i się go zapytała, czy się kiedyś nie spotkali. Chłopak myślał przez chwilę, trzymając się za brodę, po czym nachylił się do niej i powiedział:
- Wydaje mi się, że kiedyś cię widziałem wśród wampirów pana Tsuba...
"A więc on też...?" - pomyślała w trakcie, gdy jeszcze mówił, przy czym źrenice jej oczu nieznacznie się powiększyły.
- Przestań wygadywać te bzdury o wamirach, Sakuya! - krzyknął Mahiru, przerywając wypowiedź zielonowłosego przyjaciela oraz myśli przyjaciółki.
- Jakie bzdury, Mahiru? - żachnął się Sakuya. - Wampiry naprawdę istnieją! Co nie, Shino? - powiedział, mrugając do niej porozumiewawczo.
"Czyli jednak on też jest podklasą Tsubaki'ego" - pomyślała z uśmiechem, kiwając głową. - "Ale zaraz, zaraz... To by znaczyło, że on też był na krawędzi śmierci... Ciekawe jak długo jest już wampirem?" By uzyskać odpowiedź na to pytanie miusiałoby nie być przy nich innych ludzi. Taka rozmowa raczej nie byłaby brana za normalną i wygląda na to, że nikt tutaj nie wierzył w istnienie wampirów.
- Ty też w to wierzysz, Shino? - spytał zdziwiony Mahiru.
- Tak troszkę - potwierdziła dziewczyna z niepewnym uśmiechem. "W końcu sama jestem jednym z nich..."
- I niesłusznie! Przecież to tylko moje wymysły! - wykrzyknął zielonowłosy, przez co oberwał butelką wody.
- No to weź się w końcu opanuj, Sakuya - powiedział Ryusei. Jego ręka jeszcze była uniesiona ku górze; to on przed chwilą rzucił butelką.
- Może już wracajmy? - zaproponował nieśmiało Koyuki. Wszyscy potwierdzili, po czym ruszyli do wyjścia.