Stephen, huwag ka sanang mabibigla pero maglalabas muna ako ng sama ng loob rito sa voice mail. Lahat ng sasabihin ko, dapat pakinggan mo at nang ma-realize mo kung bakit ko binanggit ang lahat ng ito. Wala akong pakialam kung umiyak man ako rito sa kwarto ni Sylvester, ang mahalaga nasabi ko sa'yo lahat ng hinaing ko bago ka pa dumating.

Isang tanong, isang sagot. Kilala mo ba talaga ang buong pagkatao ko? O sadyang alam mo ang parte ng istorya kong 'to?