Alam kong nasa ospital ka ngayon, pero hindi ako titigil hangga't hindi kita nakakamusta sa sitwasyon mo. Pansamantala ko munang magiging diary mo habang ang ilan sa kanila ay mananatiling nakalagay sa baul ng kalimot. Biro lang. Pero seryoso, some letters have left unsaid while some are the ones who'll left send once you're here.

Kung tatanungin mo ako kung kamusta na ba ako, well, I'm doing good, isa pa nag-bonding kami nina Sylvester at Kuya Santi kanina sa labas pagkatapos namin mag-meryenda. Tsaka, nag-basketball din kaming tatlo kasi nag-aya ang isang kaibigan namin na maglaro kaya sinama ko silang dalawa sa team. Syempre, ako 'yung leader hindi ba?

*natawa sa sariling biro*

Okay, tama na ang tawa. Pagkapauwi ko, naisip ko na mag-send na lamang ng voicemail sa'yo kasi... ngayon pa lang tatapatin na kita sa hindi malamang dahilan.

I'm missing you. I'm freaking miss you — like a lot. O siya, ibababa ko na 'tong mail na ito at baka ma-misinterpret mo pa itong sinabi ko.