Adı sen olan kitabı, seni her gördüğümde kurduğun o kadar cümlenin farklı anlamlara gelişine ne diyorsun? Ezbere bilecek kadar okuduğum bu kitap, nedense her görüşte her karşılaşmada binlerce anlam ifade etmesi ezberimi bozuşunu seviyorum. Sayfalarını çevirmekten yıprattığım bu kitabın satırları her okuyuşumda her bir cümlede çeşitli anlamlar yüklüyorum. Seviyorum cümlesi ebedi geniş zamanla anlamsal çekimliyorum da. Kalem tutuşunu tarifleyen kısımda bu kalemi nasıl tutuyor okudukça farklı tasavvur ediyor olmak değişik duygu seline getirmesine ne demeli? Ya, kalem tutmak bu. Başparmak ile işaret parmağın kavrayışı ve diğer parmakların destekleyişini çeşitlendirmek fazlaca abartılı değil mi? Konu sen olunca sonsuzluğun başlaması kadar da değil ama.