Alarm: wilde Devan gespot.

Twijfelend loop ik naar hem toe. Dan sta ik plotseling stil.

Wat ga ik tegen hem zeggen?

Niet echt vastberaden loop ik naar hem toe.

Als ik vlakbij hem ben, blijf ik met mijn voet in mijn veter steken en struikel. Ik val tegen Devan aan.

'Oh, sorry,' zeg ik. Devan kijkt verbaasd naar me om en glimlacht naar me.

'Hoi,' zegt hij. Ook ik krijg een glimlach op mijn gezicht. Ik word alleen al blij als ik Devan zie.

'Hallo,' zeg ik. 'Hoe gaat -' ik word onderbroken door een meisje dat Devans naam roept.

'Devaaaan!' Roept ze. Onze hoofden draaien om naar waar de stem vandaan komt. Vrijwel meteen springt een meisje om Devans nek. Ze knuffelt hem en geeft een klein kusje op zijn wang.

Mijn goede gevoel zinkt weg. Devan heeft gewoon een vriendinnetje.

'Oh, sorry. Ik moet gaan,' zeg ik en snel weg met tranen in mijn ogen.

—–--–—

Haha, wat een kut hoofdstuk.

(Hoe spreken jullie trouwens 'Devan' uit? Als 'Deevan' of 'Dèvan'? Bij mij het laatste, omdat het een Engelse naam is)