„Stokrotka"
Nie nazwijcie mnie poetką
Bo nie tak się lubię zwać
Chcę liliowym być zachodem
Pośród bzów pachnących traw
Nie nazwijcie mnie kimś wielkim
Który ciężkie życie miał
Wspominajcie mnie z uśmiechem
Gdy zabraknie mnie wśród was
Ja nie jestem ideałem
Ani kimś za którym kroczyć
Powinniście dumnie
Ja się skruszę, bo gdzieś na dnie
Bardzo mam wrażliwą duszę
Chcę być waszą przyjaciółką
I ocierać wszystkie łzy
Poprzez słów moich potoki
Sprawić tylko chcę, że ty
Znów zamarzysz by być wolnym
Żeby znowu zacząć żyć
Chcę majowym być ogrodem
Pełnym kwiatów i zieleni
Chcę być słońcem i obłokiem
Chcę odgonić wszystkie czerni
Nie nazwijcie mnie poetką
Ja wciąż wątpię, że zasłużę
Proszę, zwijcie mnie stokrotką
Która cały świat miłuje
/08.05.2019/
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top