dwulicowość
tak krzywdząca dwulicowego
z pozoru

bo
jak można
taką lojalnością 
i dobrocią tryskać
a gdy ty
nieświadomy
nadchodzącej słownej katastrofy
odwracasz wzrok
dwulicowy tak bluźni twą radość
w najcichszych przekleństwach

bluźni
a gdy znudzi się już
dwulicowemu
byciem tym 
twardym
narzekać na dwulicową duszę
rozpaczając nad swym losem
zaczyna

lecz
co później
kiedy znów ty
będący sobą
najpiękniej rzecz ujmując
wyrazi siebie
w sposób nie taki
jaki dwulicowemu 
podobać się miało
ten znów 
zmierzy cię wzrokiem
odchrząknie
i poszeptując wraz z innymi
zniszczy cię

lecz
co później

no tak
to samo
w końcu jesteśmy tylko ludźmi