POV Anisa

Een biseksuele jongen daten... Dat zou wat zijn. Ik kan me nu al voorstellen hoe mijn moeder daarop zou reageren. 'Zoek toch eens een echte man, Anisa! Je hebt iemand nodig die honderd procent van je houdt, niet vijftig!' Echt te belachelijk voor woorden.

Toch zou ze wel opgelucht zijn als ik nou eindelijk eens een jongen vind. Zolang het maar voor de buitenwereld lijkt alsof ik gelukkig ben, dan is ze al tevreden. Het boeit haar niet of ik stapelverliefd ben of met tegenzin op dates ga met iemand, zolang ze maar tegen anderen kan opscheppen dat haar dochter een leuke jongen heeft gevonden.

Aarzelend staar ik naar de telefoon in mijn hand, waarop WhatsApp in beeld staat. Ik heb het afgelopen kwartier zitten brainstormen over het perfecte eerste berichtje wat ik Kevin zou kunnen sturen, maar heb uiteindelijk besloten het simpel te houden. Ik wil tenslotte niet wanhopig overkomen. Ook al ben ik dat wel.

Ik wil gewoon ontdekken hoe het is om stapelverliefd te zijn op iemand. Ik wil iemand hebben waarbij ik elk moment van de dag kan weg zwijmelen, waarbij ik me honderd procent op me gemak voel en waarmee ik over letterlijk alles kan praten. De enige in mijn leven die dat voor me is, is Hanna. Oké, ik zwijmel niet bij haar weg, dat zou raar zijn. Ik weet niet of ik verliefd zou kunnen worden op een meisje. Misschien? Ik moet sowieso eerst eens ontdekken wat liefde nou precies is, en het komt me een stuk beter uit als dat met een jongen zou zijn. Wat ik wel weet, is dat ik door die LGBTQ avond meer heb zitten nadenken over het concept biseksualiteit. Ik ben van mezelf al best ruimdenkend, waarschijnlijk omdat mijn moeder precies het tegenovergestelde is. Bovendien voelt het als iets wat bij mij past. Het begrip voelt vertrouwd, alsof het bij mij hoort. Ik heb mijn hele leven al naar jongens als naar meisjes gekeken. Ik zie niet in waarom ik dan per se hetero zou zijn.

Oké, genoeg gepeinsd. Ik moet gewoon wachten op een reactie van Kevin, en dan zien we wel weer. Ik staar twijfelend naar mijn verzonden "Hey Kevin! Ik ben Anisa, van gisteren". Het is nu toch al te laat om er iets aan te veranderen, hoe graag ik dat ook zou willen. Waarom moet ik toch ook altijd over alles zo piekeren? Ik wou dat ik zo relaxed als Hanna was. Zij is zorgeloos over wat mensen van haar denken, terwijl ik er elke dag moeite mee heb. Eigenlijk vooral wat jongens betreft, omdat ik zo weinig ervaring op dat gebied heb.

Met een zucht klik ik mijn telefoon uit en gooi hem van me af op bed. Oké, tijd voor wat afleiding. School? Nee, dat komt later wel. De stof is nu nog makkelijk dat ik eigenlijk niets hoef te doen. Ik zou makkelijk VWO aankunnen, maar ik zie al dat extra werk niet zitten. Tot groot verdriet van mijn moeder, natuurlijk. Stiekem is dat ook een reden waarom ik voor HAVO heb gekozen. Ik wil niet naar de wensen van mijn moeder leven.

Ik open mijn laptop en start hem op, nog niet goed wetend wat te doen. Ik klik Buzzfeed aan en scrol verveeld door de quizzes heen. Welk Toy Story karakter ben jij?, is het eerste waar mijn oog op valt. Hoofdschuddend kijk ik verder, totdat mijn telefoon me laat opschrikken door een pingend geluid te maken.

______________________________________

Kevin {15:47}
Hi Anisa! Leuk dat je me appt, ik wilde juist Hanna om je nummer vragen

Ik {15:48}
O wat toevallig!

Kevin {15:48}
Hoe vond je het gisteren?
Ik had niet echt de kans om je nog te spreken vanwege dat gedoe met Jennifer

Ik {15:49}
Was wel echt leuk!
Je share maakte echt wel indruk op me eigenlijk

Kevin {15:49}
O, goed om te horen 😊
Dus Anisa, vertel eens wat over jezelf!

Ik {15:49}
Nou, ik ben 17, woon op een boerderij en zit op de havo
O en ik hou van fotograferen
Jij?

Kevin {15:50}
Ik schilder en teken veel
Voor de rest zit ik in het eerste jaar van mijn studie en ik woon met mijn vader in Utrecht

Ik {15:50}
Ah nice 😊

Kevin {15:50}
Dit klinkt misschien heel voortvarend, maar heb je zin om eens wat met me te drinken?

Ik {15:50}
Lijkt me leuk!

Kevin {15:51}
Komt morgen je goed uit?

Ik {15:51}
Ja ik denk dat ik dan wel kan
Half vier in Utrecht?

Kevin {15:51}
Helemaal goed!
Laat me morgen maar weten hoelaat en waar je aankomt, dan wacht ik je op 😉

Ik {15:51}
Super, tot morgen dan ❤

Kevin {15:51}
Tot dan❤

______________________________________

Zodra ik ietwat geshockeerd mijn telefoon vergrendel, begin ik te stressen. Hopelijk gaan mijn ouders niet moeilijk doen omdat ik morgen wéér naar Utrecht wil. En wat moet ik aan? Is het een date naar een restaurant, naar een bar, naar de mac?

Er verschijnt een steek in mijn buik en ik probeer diep in en uit te ademen om mezelf onder controle te houden. Ik moet er gewoon niet zoveel waarde aan hechten, dan komt het vast wel goed.

Plotseling hoor ik mijn telefoon weer trillen en wanneer ik het berichtje open, zie ik dat het Anisa is.

______________________________________

Hannaaa💗 {15:54}
Zal ik uit de kast komen naar onze klas?
Het zou gewoon zo fijn zijn om eerlijk te zijn over dat deel
Maar ja, ik weet niet goed hoe de mensen hier het zullen opnemen

Ik {15:55}
Ik snap je heel goed ja
Maar misschien kun je beter wachten tot je een vriendin hebt?
Ook al begrijp ik het ook wel dat je het hoe dan ook wil vertellen

Hannaaa💗 {15:55}
Ja....
Hebben jullie een GSA?

Ik {15:55}
Volgens mij niet

Hannaaa💗 {15:56}
Ah jammer
Nouja als ik niet uit de kast kom vind ik nooit een vriendin hier, dus...

Ik {15:56}
Dat is waar
Weet dat ik je hoe dan ook zal supporten!

Hannaaa💗 {15:56}
Dankjewel, dat betekent veel voor me
______________________________________

Met een glimlach kom ik overeind en stop ik mijn telefoon in mijn broekzak. Hanna is zo sterk. En leuk. Ik wou dat ik zo kon zijn. Ook al willen mensen geen beste vrienden met zichzelf zijn, dus misschien is het maar beter als ik mezelf blijf.

'Hey broertje,' zeg ik terwijl Bens kamer binnenstap. Geschrokken en shirtloos komt hij overeind en ik trek mijn wenkbrauw op als ik zijn telefoon in zijn hand zie. 'Wil ik het weten?'

'Nee,' antwoordt hij gelijk, waardoor ik in de lach schiet. 'Duidelijk. Ik wilde je vragen om advies. Ik wil donderdag in Utrecht met een jongen uit die ik ken van, nouja, een groep.' Er verschijnen blosjes op mijn wangen als ik me besef dat ik mezelf bijna verraden had. 'Maar goed, hij is heel leuk dus ik ben echt bang dat ik het ga verkloten.'

'Vast niet,' glimlacht hij. 'Je bent zo leuk en spontaan, en als hij daar anders over denkt is hij gewoon niet de juiste voor je.'

'Waar haal jij opeens dat wijze advies vandaan? Heb je zelf een leuk meisje ontmoet, of zo?' zeg ik plagend. Hij haalt zijn schouders op. 'Gaat je niets aan.'

'Ja dus,' concludeer ik meteen, waarop ik een kussen naar mijn hoofd gesmeten krijg. 'Moet jij naar beneden, mam helpen met het eten zodat ze je naar Utrecht laat gaan?'

'Alsof ze de kans op een schoonzoon gaat tegenhouden,' grinnik met spot. 'Ik ken haar langer dan vandaag.'

Er valt een stilte waarin hij veelbetekenend naar me knikt. 'Of schoondochter.'

'Wie weet,' lach ik ietwat verward. Geef ik een gayvibe af, of zo? Zou Ben denken dat ik op meisjes val?

'Nouja, dat komt later wel. Ik focus me liever op mijn studie,' voegt hij eraan toe. Ik bloos, beschaamd dat ik niet doorhad dat hij het over zichzelf had. 'Groot gelijk. Liefde is veel te ingewikkeld.'

'Amen,' grinnikt hij. 'Kom mee, dan gaan we nog even de konijnen voeren. Hoeven we dat vanavond niet meer te doen.'

Ik knik instemmend terwijl een shirt over zijn hoofd trekt. Met plaaglichtjes in mijn ogen kijk ik hem aan. 'Jij kan mij niet wijsmaken dat je geen speciaal meisje hebt, hoor. Wie zit jij sixpack foto's te sturen?'

'Gaat je niks aan, nieuwsgierig aagje,' reageert hij met een lachje. 'Let's go.'

_____

_____

_____

Ik ben weer eens nogal ongelukkig met dit hoofdstuk maar ik wil jullie niet telkens zolang laten wachten op updates so yeaaa here you go!

xx Me