POV Anisa

Wie had gedacht dat een app zo leuk kon zijn? Enthousiast veeg ik naar rechts, waarna de volgende jongen alweer in beeld springt. Kort, blond haar, ogen verborgen achter een zonnebril en een nonchalante uitdrukking op de rest zijn gezicht. Bedenkelijk kijk ik naar de foto. Dan haal ik mijn schouders op en veeg ik voor de zoveelste keer naar rechts. Waarom ook niet?

Ik knipper even met mijn ogen wanneer ik plotseling de foto van een klasgenoot voor me zie. O god, nee. Zo snel mogelijk veeg ik naar links en ik slaak een opgeluchte zucht als zijn gezicht uit beeld verdwijnt. Walter is één van de irritantste jongens uit mijn hele jaar. Helaas voor mij zit ik al jarenlang met hem opgescheept, omdat we naar dezelfde basisschool gingen. Hij is bevriend met elk populair persoon, heeft een arrogante houding tegenover zo'n beetje elke volwassene en heeft me bovendien ooit van een fietsje geduwd toen ik zes was. Vanaf toen groeide mijn afgunst al en het is nooit meer weggegaan. Maar goed, geen Walter dus.

Ik klik nieuwsgierig op het icoontje rechts boven in beeld en glimlach verrast als ik zie dat ik drie berichtjes binnen heb gekregen. Zonder na te denken klik ik op één van de gesprekken. Onmiddellijk schieten mijn wenkbrauwen de lucht in. Wie denkt deze gast wel niet dat hij is?

______________________________________
Jij was op 30/04/18 een match met Jasper

[Jasper]
Hee schat welke cupmaat heb je xx

[Anisa]
Dezelfde als die van je moeder

Jasper heeft het gesprek verlaten
______________________________________

Ik grinnik in mezelf. Mijn god, wat zijn sommige jongens toch ook eigenlijk watjes. En natuurlijk smeerlappen, maar daar was ik me allang van bewust. Ik klik het volgende gesprek aan, hopend dat ik deze keer meer geluk heb.

______________________________________
Jij was op 30/04/18 een match met Anton

[Anton]
Gegroet, schoonheid

Anisa heeft het gesprek verlaten
______________________________________

Een diepe zucht verlaat mijn lippen. Oké, misschien heb ik deze app toch overschat. Het is nog beter om met dertig katten te eindigen dan met één van hen. Met al mijn hoop gevestigd op het overgebleven berichtje, klik ik de conversatie aan. Gelijk verschijnt er een goedkeurende glimlach op mijn gezicht. Hij klinkt nog lang zo slecht nog niet.

______________________________________

Jij was op 30/04/18 een match met Alex

[Alex]
Hey Anisa, leuk je te ontmoeten

[Anisa]
Hi, ook leuk om jou te ontmoeten.

[Alex]
Vertel me eens wat meer over jezelf😏

[Anisa]
Ik ben 17 jaar, zit nu in mijn laatste jaar en ben van plan om volgend jaar een tussenjaar te nemen. Jij?

[Alex]
Ik ben 20 en studeer bedrijfskunde.
Lijkt het je leuk om een keer af te spreken?

[Anisa]
O eh sure
Wanneer?

[Alex]
Heb je deze vrijdag tijd?

[Anisa]
Ja, waar wil je afspreken?

[Alex]
Ik zit op kamers in Nijmegen, is dat je te ver?

[Anisa]
Nog geen half uur reizen voor me, dus geen probleem

[Alex]
Mag ik je nummer? Praat wat gemakkelijker :P

[Anisa]
+31610427134

[Alex]
Oké, ik app je
______________________________________

Vertwijfeld staar ik voor me uit, gelijk onzeker of ik eigenlijk wel de juiste keuze heb gemaakt door hier mee in te stemmen. Ik bedoel, ik ken deze jongen niet eens. Het enige wat ik van hem weet is dat hij er goed uitziet en vriendelijk klinkt. Natuurlijk wil ik hem leren kennen, maar dit is vast niet de goede manier.

Ik krijg een berichtje binnen van een onbekend nummer en met nog steeds lichte aarzel sla ik zijn nummer op. Misschien moet ik het ook maar gewoon eens een kans geven. Wat kan er uiteindelijk misgaan? Het ergste scenario is dat hij een vreselijke hufter blijkt te zijn die me maar voor één ding wil. Oké, er zijn ergere scenario's te bedenken, maar ik houd vertrouwen in de mensheid. Op ieder potje past een dekseltje. Ergens op deze wereld loopt mijn dekseltje rond, en ik ben vastbesloten deze te vinden.

~

Zodra ik Hanna haar fiets tegen de garage zie parkeren, loop ik met een grote glimlach naar buiten. Ik twijfel even wanneer we tegenover elkaar staan en ze opgewekt terugkijkt. Hoor ik haar te knuffelen? Veel tijd om erover te piekeren geeft ze me niet, want het volgende moment voel ik haar armen al om mijn lichaam heen. Ietwat verlegen maakt ze zich al gauw weer los. Ik glimlach uitgelaten en leid haar naar binnen. Na gisteren de zoektocht naar mijn droomprins te hebben gestart, waarover ik Hanna trouwens nog niets heb durven vertellen, is het tijd voor wat afleiding.

Na haar jas te hebben uitgetrokken, achtervolgt ze me de keuken in, waar ik wat cola voor ons inschenk. Dankbaar neemt Hanna mijn glas aan en neemt er een paar grote slokken uit. 'God, ik had dat fietsen toch wat onderschat. Sorry dat het zo lang duurde trouwens, ik moest Google Maps erbij houden.'

Ik schiet in de lach en wuif haar excuses weg. 'Je went er vast zo aan, hoor.' Plotseling hoor ik de voordeur met een harde klap worden dichtgeslagen en ik sla mijn ogen neer. Fijn, mam is thuis, en zo te horen is ze weer het zonnetje in huis. Ik schraap mijn keel. 'Hé Han, zullen we naar boven gaan?'

Iets wat verrast knikt ze en ik wil naar de trap lopen, maar mijn moeder komt de kamer al binnenstormen. 'Waar is je vader, Anisa? Ik-' Haar snerpende stem verandert abrupt zodra ze Hanna opmerkt. 'O, hallo. Jij moet zeker Hanna zijn.'

Hanna glimlacht en zet een stap naar voren om haar hand te schudden. 'Klopt. Leuk u te ontmoeten.' Mijn moeder glimlacht even minzaam en knikt dan. 'Insgelijks. Dus, hoe bevalt het je hier?' Hanna frunnikt aan een haarlok. 'Het is wennen, maar ik vind het hier wel leuk.' Mijn moeder knikt goedkeurend. 'Waarom ben je hier heen komen verhuizen, zo uit de grote stad? Persoonlijke redenen?' Ik druk mijn lippen op elkaar om niet tegen haar uit te vallen. Zoiets vraag je toch niet?

Hanna kleurt rood. 'Ja, problemen tussen mijn ouders.' Snel kom ik ertussen voordat mijn moeder nog meer vragen weet te stellen. 'Mam, wij gaan naar boven. Ik denk dat pap bij de koeien te vinden is, eentje leek er volgens mij niet helemaal in orde.'

'O, oké, bedankt,' mompelt mijn moeder, duidelijk teleurgesteld dat ik haar kleine interview verstoord heb. 'Veel plezier, meiden.'

'Dank je,' reageer ik nog lauw voordat ik samen met Hanna de trap oploop. Zodra ze de deur van mijn slaapkamer achter ons gesloten heeft, laat ik me met een diepe zucht op bed vallen. 'Het spijt me dat je dat moest ondergaan. Mijn moeder kan echt een verschrikkelijk mens zijn.'

Hanna lacht even terwijl ze naast me komt liggen. Ik sla gade hoe ze naar het plafond staart. 'Het valt wel mee, hoor. Ik snap alleen niet hoe ze je moeder kan zijn, want ze is compleet anders dan jij.' Ik grinnik. 'Ik weet het ook niet. Ben lijkt ook niet op haar, gek genoeg. Waarschijnlijk zijn we meer als mijn vader, ook al zie ik het zelf niet zo.'

Hanna rolt op haar zij en kijkt me aan. 'Ik heb juist niets met mijn vader gemeen. Misschien omdat hij dat is.' Ik schiet in de lach om haar woordspeling, wat zorgt voor een grijns op haar gezicht. 'O, kom op. Dat was niet eens een goede.' Ik haal mijn schouders op. 'Ik vond 'm leuk, dus dan zal mijn humor wel slecht zijn.'

Hanna schudt haar hoofd. 'Nee, je humor is leuk. Wil je trouwens wat grappigs horen? Mijn moeder heeft Tinder aangemaakt, op haar leeftijd! Like, kan ze niet gewoon op Lexa gaan of weet ik veel hoe het heet.'

Afwachtend kijkt ze me aan en ik schiet in de lach. 'O god.'

'Dat mensen Tinder überhaupt al downloaden... Ik vind het echt dom, je kan veel beter gewoon wachten tot je de juiste persoon vindt. Vooral jongeren die nog een hele toekomst voor zich hebben liggen,' verzucht ze. Ik verschiet van kleur. 'O, ja, echt hè? Zo dom.' Oké, blijkbaar was Tinder dus een slechte zet. Meteen verwijderen zodra ze weer weg is, Anisa.

Snel probeer ik van onderwerp te veranderen, beschaamd door haar opmerking. 'Dus, hoe gaat het eigenlijk tussen jou en Jeremy? Waarom is hij hier nog nooit op bezoek geweest? Als hij nou even een leuke vriend meeneemt, kunnen jij en ik met ze op een dubbeldate gaan. Zou dat niet leuk zijn?'

Ietwat onzeker kijkt ze me aan. 'Ik weet niet... Jeremy is daar het type niet voor, denk ik.'

Ik slaak een zucht. 'Eh, oké. Niet lullig bedoeld, maar hij klinkt nogal saai. Persoonlijk denk ik dat je veel beter verdient, ook al gaat het mij natuurlijk niets aan.'

Hanna haalt even diep adem voordat ze recht in mijn ogen kijkt. 'Oké, om eerlijk te zijn... er is geen Jeremy.' Verrast kijk ik haar aan. 'Wat bedoel je?'

Ze wend haar blik af door zich weer op haar rug te rollen. 'Ik heb hem verzonnen. Ik was bang dat je me raar zou vinden als ik zei dat ik geen vriendje had. En toen jij het wel gewoon zei, durfde ik niet meer toe te geven dat ik gelogen had.'

Tot haar verrassing begin ik te lachen. 'Echt waar? O mijn god, ik was juist bang dat jij mij raar zou vinden omdat ik geen vriendje heb.' Opgelucht komt Hanna overeind. 'Natuurlijk niet. Dus je bent niet boos op me omdat ik gelogen heb? Je vindt me niet raar?'

Als antwoord steek ik mijn armen uit en ietwat onwennig geef ik haar een knuffel. 'Geen zorgen, ik vind je nog steeds even normaal. En als er nog meer dingen zijn die je kwijt wil, kan je er altijd mee naar me toekomen.' Ik voel haar warmte tegen mijn lichaam aan en ze laat haar hoofd op mijn schouder hangen. 'Dank je wel, Anisa. Jij kan ook alles aan mij vertellen, wanneer dan ook.'

Ik maak me van haar los en schraap mijn keel. 'Nou, er is nog wel één ding... Gisteren heb ik Tinder aangemaakt. Maar zoals je zei, het is dom. Ik moet juist genieten van mijn vrijheid en alle tijd die ik met jou kan doorbrengen. Een beste vriendin is zo veel belangrijker dan een of ander vriendje.'

Een opgeluchte glimlach breekt door op haar gezicht. 'Ik ben blij dat jij er ook zo over denkt. Liefde hoort jou te vinden. Pas wanneer je stopt met zoeken, zal het je echt raken.'

______

______

______

Hey guys 💗 Dit was dan misschien niet mijn beste hoofdstuk, maar ik ben blij dat ik eindelijk weer kan updaten nu mijn examens erop zitten 😊

Ondanks het feit dat ik niet veel heb geplaatst de laatste tijd, heeft dit boek toch veel reads en votes erbij gekregen, tysm! En natuurlijk bedankt voor al het geduld en begrip, jullie zijn echt geweldig!🌈

xx Me