'Goed je weer te zien, Anisa,' is het eerste wat ik hoor wanneer ik de woonkamer binnenstap. Mijn vader, gekleed in de pyjama die hij volgens mij al langer heeft dan zijn eigen kinderen, legt zijn krant naast zich, komt overeind uit de bank en geeft me een korte knuffel die ik gelijk beantwoord. 'Goedemorgen, pap.'

'Hoe was je slaapfeestje?' grinnikt hij en ik rol lachend met mijn ogen. 'Noem het alsjeblieft niet zo, ik ben geen tien meer. Maar het logeren was gezellig, hoor.'

Een wat ernstigere blik verschijnt in zijn ogen. 'En het uitgaan?' Ik haal mijn schouders op. 'Ging wel, ook al is het niet echt mijn ding.' Meteen slaakt hij een opgeluchte zucht. 'Gelukkig maar. De jongens daar zijn toch niet goed voor je, maar ik weet dat je verstandiger bent dan dat.'

Ik bloos even licht en knik zwijgend. Stel je voor dat ik wel met die Natanaël had gezoend... dan had ik me nu zo slecht gevoeld.

Tot mijn ergernis komt mijn moeder even later met een zuinig gezicht binnenlopen, zonder me zelfs te begroeten. Ik rol mijn ogen even onopgemerkt en besluit maar niets te zeggen. Ik kan toch nooit iets goed doen bij haar, dus waarom moeite doen?

Een kwartier lang scrol ik maar wat door Twitter en stuur een bericht naar Hanna dat ik weer thuis ben. Mijn moeder komt weer de kamer instormen, dit keer nog gestrester dan de vorige keer. 'Jezus, waar blijft Ben nou? Normaal komt hij altijd vroeg terug.'

'Zolang hij de Porsche maar niet in de prak heeft gereden, boeit het me niet,' mompelt mijn vader vanachter zijn krant. 'Misschien heeft hij eindelijk eens een meisje gevonden dat langer dan één nacht zijn aandacht krijgt.'

'Of misschien overnacht hij gewoon bij één van zijn vrienden,' voeg ik er verdedigend aan toe. Mam kijkt me hoofdschuddend aan. 'Ben, vrienden? Ik betwijfel het.'

---

Een uur later komt Ben nonchalant het erf oprijden in de Porsche van onze vader, die ik al met een nauwlettend oog zie opkijken. Ik grinnik. 'Pap, relax.'

Nog geen minuut later komt Ben de kamer binnenvallen en gooit de sleutels van de Porsche naar de opgehouden hand van mijn vader. 'Bedankt voor het lenen, pap.'

'Geen probleem, heeft het nog een beetje geholpen met het meiden scoren?' Hij wiebelt even met zijn wenkbrauwen en Ben en ik slaken tegelijkertijd een kreun. 'Alsjeblieft, zeg. Zulke dingen bespreek je niet met je ouders.'

'Oké, oké, ik hou al op,' verzucht hij. 'Jullie tieners doen alsof mijn generatie stokoud is.'

'Zijn jullie ook.' Ik steek mijn tong even uit en besluit dan om naar boven te gaan. Ben heeft blijkbaar hetzelfde idee, want hij volgt me meteen. Wanneer we gezamenlijk de trap oplopen, schraapt hij even zijn keel. 'Dus, hoe was het met Hanna gisteren? Niet lastiggevallen door jongens?'

Ik grinnik. 'Begin jij nou ook al? Je bent net zo overbezorgd als pap. Maar om je gerust te stellen, het was leuk maar totaal niet mijn ding.' Ik blijf voor mijn kamer stilstaan en kijk Ben aan. 'Laat me raden, je bent weer bij een meisje blijven slapen?'

Hij perst zijn lippen even op elkaar en knikt dan. 'Ik heb de nacht in Utrecht doorgebracht, ja.'

Hoofdschuddend staar ik hem aan. 'Manwhore.' Hij geeft me een duwtje en begint te lachen. 'Shut up, ik geniet gewoon van mijn kleine beetje vrijheid. Kreeg ik er maar geld voor, dan was ik niet zo afhankelijk van pap en mam.'

Ik trek mijn wenkbrauwen op en open mijn kamerdeur. 'Wil je graag het huis uit?' Ben haalt zijn schouders op. 'Ja, nee, ik weet niet. Het lijkt me wel een stuk fijner, maar ik heb geen zin in al die overbodige kosten.'

Ik loop mijn slaapkamer in en Ben achtervolgt me, waarna hij zich vervolgens op mijn bed laat neerploffen. Ik kijk hem achterdochtig aan. 'Je bent er nooit eerder over begonnen, hoezo nu opeens wel? Heeft mijn grote broer eindelijk eens een leuk meisje gevonden voor langer dan een nacht?'

Als reactie krijg ik een kussen naar mijn hoofd toegeworpen. 'Nee, gek. Maar het zou wel fijn om eens niet elke minuut van de dag ondervraagd te worden door mijn kleine zusje.' Ik rol met mijn ogen. 'Jij doet precies hetzelfde bij mij!'

'Fair point. Maar hé, vertel eens wat meer over gisterenavond,' dringt hij aan en ik ga tegenover hem zitten. 'Nou... er was wel een jongen. We hebben wat gedanst en hij probeerde me te zoenen, maar jij verpestte het moment door opeens te bellen.' Ik glimlach even geruststellend wanneer er een schuldige blik op zijn gezicht komt te staan. 'Maar dat geeft niet, want eigenlijk zag ik het toch niet zo zitten. Ik kende hem nauwelijks.'

Ben schiet in de lach. 'Soms lijk je echt totaal niet op me. Ik zou hem echt meteen gezoend hebben, waarschijnlijk.' Ik zend hem een rare blik toe en hij kleurt lichtrood. 'Als ik jou was, dan.'

'Right.' Ik schiet in de lach en hij doet gelijk mee. 'Maar hé, Hanna dan? Ze lijkt me het type dat veel aandacht krijgt, of niet?'

Ik haal mijn schouders op. 'Viel wel mee hoor, maar ze leek zich ook niet zo goed te voelen gisteravond. Uiteindelijk was ik degene die met haar mee naar huis is gegaan.'

Ben's ogen vergroten zich onmiddellijk. 'Wàt?'

Verbaasd staar ik naar zijn ongelovige gezicht. 'Heb je iets tegen logeren?'

Meteen trekt hij zijn gezicht weer in de plooi en zijn stem daalt drie octaven. 'O, zo. Ik... jullie kennen elkaar gewoon nog maar net, that's all. Maar als ze nu al een goede vriendin van je is... prima.'

Onderzoekend kijk ik hem aan. 'Natuurlijk is dat prima. En ik denk niet dat jij degene bent die daarover zou mogen oordelen, met al die onenightstands van je. Arme meiden.'

Ben lacht kort en komt overeind. 'Ik moet maar weer eens gaan. Die opleiding neemt echt elk moment vrije tijd van me af.' Medelijdend knik ik. 'Ik merk het. Wat mam ook zegt, je moet echt stoppen als het niet meer gaat.'

'Ik zie wel,' mompelt hij. 'Bye.'

'Bye,' grinnik ik en ik kijk hoe hij de deur achter zich dicht doet. Ik grijp naar mijn telefoon, die naast me op het nachtkastje ligt. Ik bekijk de memes die Hanna me gestuurd heeft en een kleine glimlach verschijnt op mijn gezicht. Ik ben blij dat ze zich weer goed voelt. Ik weet niet wat er gisteravond met haar aan de hand was, maar het is iets waar ik me niet zomaar mee mag bemoeien. Het is haar goed recht om sommige dingen geheim te houden, hoe goed onze vriendschap ook mag zijn.

Ik bekijk wat Snapchat verhalen van mijn klasgenoten, die net als Hanna en ik gisterenavond in de discotheek waren. Mijn wenkbrauwen schieten omhoog als zich een video afspeelt waarop Lorena te zien is, zoenend met Natanaël. Jezus, oké. Leuk voor haar. Een jaloerse steek gaat door me heen. Dat had ik kunnen zijn. Het was mijn kans om eindelijk eens met een leuke jongen te zoenen, maar ik heb het verpest. Hoeveel langer moet ik nog wachten op mijn eerste zoen? Stel dat ik als vijfentwintigjarige maagd nog bij mijn ouders thuis woon? Stel dat ik het vijfde wiel aan de wagen word wanneer ik met Hanna en haar vriendje mee ga naar allerlei evenementen, met de valse hoop om ook iemand te vinden? Dat kan ik niet laten gebeuren. Ik heb een vriendje nodig, het liefst nog voordat ik slaag. Dat zal alle meiden leren die beweren dat ik geen knappe jongen zou kunnen scoren, iets waarmee met name Lorena me al lang genoeg mee heeft getreiterd.

Ik bijt even op mijn lip en begin dan langzaam te typen. t... i... Tinder, springt er gelijk in beeld. Zonder na te denken klik ik op downloaden, en haal dan opgelucht adem. Tijd voor een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Het hoofdstuk van eindeloos lang online flirten met jongens en het dichtknijpen van mijn ogen zodra ik een foto binnenkrijg van hun lul. Dat hoofdstuk houd ik dan weer liever zo lang mogelijk gesloten.

-----

-----

-----

Duizend keer sorry voor het lange wachten.. maar heel erg bedankt dat jullie blijven lezen, guys <3 Ik had een writersblock, maar er zijn gelukkig al weer wat nieuwe ideeën bij me opgekomen :)

xx Me